Vísbending - 21.12.2015, Síða 37

37
Jólakveðja frá KPMG.
Bestu óskir um
gleðileg jól og velfarnað
á nýju ári.
hans var rjúkandi rúst og brátt skellti hann kóngnum sínum á hliðina,
sneri svo borðinu og sagði –Tökum aðra.
Í þetta sinn ætlaði sá eldri greinilega að afgreiða málin í hvelli,
honum lá á að vinna strákinn, þetta varð að hraðskák þótt þeir
væru ekki með klukku, faðirinn sat við og lék hratt og strákurinn
svaraði jafnan að bragði, brátt urðu mikil uppskipti og það fór svo
að drengnum tókst einhverveginn að vinna skiptamun. Endataflið
var samt æsispennandi, faðirinn reyndi að vekja upp drottningu en
drengurinn sá við honum, og vann á ný.
Þeir tóku þriðju skákina. Hún var löng og flókin og seig, það var
teflt í þögn og loft var lævi blandið. En ekki er að orðlengja það,
drengurinn sveið á endanum út sigur, þótt um hríð hann hefði virst
standa höllum fæti. Faðirinn stóð upp, pakkaði niður taflmönnunum
og gekk út úr eldhúsinu með samanbrotið borðið og ljósbrúna
trékassann undir öðrum olnboganum.
Og samviskubitið hvolfdist yfir drenginn. Hvað hafði hann gert?
Á meðan hann tefldi þá hugsaði hann bara um það, um framvinduna,
næsta leik, mikilvægi þess að vinna, en nú sat hann einn eftir í eldhúsinu
og honum leið ömurlega. Hann hafði eyðilagt eitthvað. Hann fór inn
í herbergið sitt án þess að kveðja. Var lengi að sofna, á hann sóttu
allskyns vondar hugsanir, kvíði, nagandi samviskubit. Hann hrökk
upp tvisvar um nóttina, það gerðist annars aldrei, í kringum hann
flögruðu vondir draumar og þungar ásakanir. Um morguninn þegar
hann vaknaði var hann með kvíða yfir að þurfa að fara fram, hitta
föður sinn, kveið því þó enn meir að kannski myndi faðirinn ekki
hafast upp úr bælinu eins og stundum gerðist, en þegar hann kom
svo í eldhúsið sagði móðir hans að faðirinn hefði farið snemma út, að
sinna ýmsum málum. Um hádegisbil snaraðist faðirinn heim, var hinn
hressasti, hafði farið að hitta bankastjóra út af einhverju sem hann
hafði trassað of lengi, nú var það klappað og klárt, og honum hafði
líka loksins tekist að fá innheimta gamla skuld frá fyrirtæki sem hann
hafði unnið fyrir í fyrra; rétti móðurinni talsverða peninga, góður með
sig, var svo rokinn aftur. Ekkert minnst á skák, kvaddi bara strákinn
glaðlega. Og við kvöldmatarborðið var hann jafn hress, sagði frá því
sem hann hafði komið í verk þennan daginn; honum hafði líka tekist
að útvega sér bíl og vinnu, myndi byrja strax í fyrramálið. Talaði bara
við hann Bjarna gamla. Ja, hann hafði líka gert sitthvað fleira; skaust
meðal niðrá stöð og hitti félaga sína í skákklúbbnum þar, og hafði
gefið þeim öll skáksettin sín; taflmennina og skákborðin og líka allar
klukkurnar. Hann væri hættur svoleiðis tímasóun og vitleysu.
Nú varð móðirin forviða. Varstu að gefa þetta allt frá þér?
Já, hann nennti þessu ekki lengur. Hefði engan áhuga á að tefla
meir.
En hefði ekki mátt eiga þetta á heimilinu samt? Af hverju gafstu
ekki heldur stráknum þetta?
Ég held að hann hafi engan áhuga á skák!
Nú. Mér sýnist hann alltaf vera liggjandi yfir taflmönnum. Er það
ekki vinur?
Nei, ég er orðinn hundleiður á þessu líka. Held ég nenni aldrei að
tefla framar.
Og þannig var það. Hvorugur tefldi oftar.
Kjörís óskar
landsmönnum öllum
gleðilegra jóla og
farsældar á nýju ári.
V
Bestu óskir um gleðileg jól
og farsæld á nýju ári.
Þökkum samskiptin á árinu sem er að líða.