Fréttablaðið - 04.12.2014, Blaðsíða 30

Fréttablaðið - 04.12.2014, Blaðsíða 30
4. desember 2014 FIMMTUDAGUR| SKOÐUN | 30 Sérkennarar hér á landi búa við þá einkennilegu stöðu að hafa sérhæft sig í sér- kennslufræðum án þess að njóta lögverndunar starfs- heitis. Félag íslenskra sér- kennara hefur um árabil unnið að því að fá lögvernd- un á starfsheitinu sérkenn- ari eða sérkennslufræðing- ur fyrir þá sem hafa lokið framhaldsnámi í sérkennslu- fræðum til viðbótar við B.Ed.-nám í grunn- eða leik- skólafræðum, eða kennsluréttinda- nám á þessum stigum. Markmið meistaranáms í sér- kennslufræðum er að efla þekk- ingu kennara á sérþörfum nem- enda og auka færni þeirra í því að vinna á vettvangi sem sérkennslu- fræðingur sem er allt í senn, sér- kennari, ráðgjafi og stjórnandi í framkvæmd skóla án aðgreining- ar. Þannig eiga sérkennarar að vera sérfræðingar í kennslu barna með ýmiss konar sérþarfir og í að ráðleggja starfsfólki skóla hvernig best sé að vinna með slík börn og skapa námsaðstæður við hæfi. Sér- kennarar þurfa einnig að kunna að leggja fyrir margvísleg skimunar- og greiningarpróf til að kortleggja námsvanda nemenda. En þar sem starfið er ekki lögverndað er skóla- stjórum í sjálfsvald sett hvort þeir ráða kennara með framhalds- menntun í sérkennslufræðum eða ekki til að starfa sem sérkennarar í sínum skóla. Leik-, grunn- og framhaldsskól- ar á Íslandi eru fyrir alla eða án aðgreiningar samkvæmt samningi Sameinuðu þjóðanna um réttindi fólks með fötlun frá árinu 2006. Kveðið er á um það í lögum um leik- og grunnskóla að nemendur með sérþarfir eigi rétt á að komið sé til móts við námsþarfir þeirra í almennum skólum án aðgrein- ingar, án tillits til líkamlegs eða andlegs atgervis og eigi rétt á sér- stakri aðstoð og þjálfun sem fara skal fram undir handleiðslu sér- fræðinga. Í öllum almennum skólum eru nemendur með sérþarfir, en það eru þeir nemendur sem teljast eiga erfitt með nám sökum sértækra námsörðugleika, tilfinningalegra eða félagslegra erfiðleika og/eða fötlunar, nemendur með leshöml- un, langveikir nemendur, nemendur með þroskaröskun eða geðraskanir. Þetta er því sérstaklega viðkvæmur hópur nemenda sem þurfa sérhæfð- an stuðning til að fá jafngild tæki- færi til náms á við aðra nemendur. Sýni faglegan metnað Í reglugerð um nemendur með sérþarfir er kveðið á um að unnin sé sérhæfð áætlun um stuðning í námi í samræmi við metnar sér- þarfir og að þessir nemendur fái sérstakan stuðning í samræmi við þær. Sá stuðningur skal veittur af sérkennurum eða öðrum sérmennt- uðum fagaðilum. Þar er átt við þá sem hafa sérmenntun til þess að veita sérstakan stuðning í námi og sinna ráðgjöf til kenn- ara. Mikilvægt er að umsjón með slíkum sérstuðningi sé í höndum sérmenntaðs starfs- fólks sem hefur þekkingu á sérþörfum nemenda og þeim úrræðum sem þarf til að gefa nemendum jafngild tækifæri til náms. Í rannsókn Amalíu Björnsdóttur og Kristínar Jónsdóttur (2010) kom í ljós að 83% skólastarfsfólks voru sammála því að umsjónar- kennarar hefðu ekki þann undirbúning sem þarf til að sinna öllum börnum. Skólastjórnendur, almennir kennarar og foreldrar barna með sérþarfir – svo ekki sé minnst á börnin sjálf – reiða sig á sérhæf- ingu sérkennara til að sinna þörf- um þessa viðkvæma hóps. Sérhæfð og vönduð vinnubrögð með gagn- reyndum aðferðum geta skipt sköp- um varðandi framtíðarhorfur þess- ara einstaklinga. Störf sérkennara eru afar fjölbreytt og ábyrgð þeirra er mikil. Þeir vinna að framgangi náms án aðgreiningar, skólastefnu sem byggist á félagslegu réttlæti og fjölbreytileika sem viðurkenndri staðreynd. Með því að yfirvöld samþykki lögverndun starfsheit- isins sérkennari eru þau ekki ein- ungis að viðurkenna sérsvið þeirra og meta nám þeirra að verðleikum, heldur einnig að stuðla að betri framkvæmd stefnunnar um skóla án aðgreiningar. Í ljósi þessa hvetur Félag íslenskra sérkennara skólastjórn- endur hvort sem er í leik- eða grunnskólum til að ráða kenn- ara með framhaldsmenntun í sér- kennslufræðum til að sinna sér- kennslu, og sýna þannig faglegan metnað skólans í verki. Hvers virði er sérfræðiþekking? Það væri draumur að búa í samfélagi þar sem ekkert ofbeldi þrifist. Því miður er staðreyndin þó sú að mörg okkar verða fyrir því á lífsleiðinni að vera beitt ofbeldi. Það hefur oftast mikil áhrif á tilfinn- ingalífið, sjálfsmyndina og tengslin við aðra. Viðbrögð við ofbeldi eru oftar en ekki reiði, ótti, óöryggi, vantraust, sjálfs- ásökun, sorg, sjálfshatur og fleiri álíka tilfinningar. Þótt þetta séu eðlileg við- brögð verður að forðast að leyfa þess konar tilfinningum að skjóta rótum til að þær fari ekki að hafa áhrif á lífsgleði og hamingju. Það þarf að læra að umbreyta sárs- aukanum svo hann nái ekki tökum á okkur og komi í veg fyrir að við njótum lífsins í góðum tengslum við okkur sjálf og aðra. Hvernig getum við hjálpað? Þolandi ofbeldis gerir best í því að standa með sjálfum sér og forð- ast sjálfsásakanir. Hann verður að læra að færa ábyrgðina yfir á ger- andann þannig að sjálfið nái sér að fullu og sjálfið grói sára sinna. Þetta eru góð ráð en hvernig getum við sem samfélag hjálpað þeim sem orðið hafa fyrir ofbeldi til að takast á við erfiða og sára reynslu? Þótt svarið geti hljómað einfalt er það ekki alltaf jafn auð- velt í framkvæmd. Eitt af því sem einkennir okkur mannfólkið er þörfin fyrir stuðning, það að vita að einhverjum er ekki sama og að einhver standi við bakið á okkur. Við erum öll tilfinn- ingaverur og þörfnumst kærleika og umhyggju. Þeir sem hafa orðið fyrir ofbeldi þurfa á miklum stuðningi að halda. Þeir þurfa að vita að þeir eru ekki einir á báti og að einhver er tilbúinn til að veita þeim stuðning. Þeir þurfa að finna samkennd og nauðsynlegt er að ábyrgðinni á ofbeldisverkinu sé ekki velt yfir á þolandann. Þetta ættum við sem samfélag, sem vinir og sem fjölskylda að gera óháð því hvers kyns ofbeldisverkið var, óháð aðstæðum, óháð geranda og þolanda, óháð því hverju þoland- inn klæddist, hvað hann sagði, hvað hann gerði og svo framveg- is. Að valda einhverjum sársauka án óþvingaðs samþykkis þess sem fyrir verður tekur sér bólfestu í huga og líkama og getur valdið ómældum skaða. Með því að sýna þolendum stuðn- ing og samkennd stuðlum við að heilun þeirra. Við eflum þá til að takast á við eigin reynslu, lifa án sektarkenndar og sjálfsásökunar. Það þarf oft meira til en ég tel að hér sé gott að byrja. Að heila ofbeldisreynslu KYNBUNDIÐ OFBELDI Sandra Sif Jónsdóttir jógakennari og meistaranemi í heilbrigðisvísindum við Háskólann á Akureyri ➜ Það þarf að læra að umbreyta sársauk- anum svo hann nái ekki tökum á okkur og komi í veg fyrir að við njótum lífsins í góðum tengslum við okkur sjálf og aðra. MENNTUN Sædís Ósk Harðardóttir Anna-Lind Pétursdóttir Aldís Ebba Eðvaldsdóttir fyrir hönd Félags íslenskra sérkennara
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.