Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2008, Síða 74

Tímarit um menntarannsóknir - 01.01.2008, Síða 74
72 Tímarit um menntarannsóknir, 5. árgangur 2008 svipað horf og í nágrannasveitarfélögunum ef einkaskólarnir voru teknir út úr dæminu. Það vakti því athygli hversu fáir einkaskólar buðu upp á kennslu í tónmennt. Í skólum þar sem tónmennt var kennd var aðstaða til kennslunnar nokkuð misjöfn. Kennsla tónmenntar í bekkjarstofum er að jafnaði ekki talinn góður kostur þar sem erfitt getur verið að vinna með alla þætti í aðalnám- skrá án þess að hafa gólfrými og hljóðfæri sem tilheyra tónmenntastofum. Almennt er talið ákjósanlegt að kenna tónmennt í sérstakri kennslustofu sem er útbúin hljóðfærum og öðrum nauðsynlegum kennslugögnum. Þó að sérbúin tónmenntastofa tryggi ekki góða tónmenntakennslu gefur slík stofa til kynna hvaða sess námsgreinin hefur í skólanum. Það er því ekki eins og best verður á kosið að einungis 62% skóla með tónmennt sem námsgrein skuli hafa sérstaka tónmenntastofu. Hins vegar var staðan vænlegri þegar aðeins var horft á skóla á Stór-Reykjavíkursvæðinu þar sem lítið var um fámenna skóla. Þar höfðu tæp 80 af hundraði skóla með tónmennt sérstakar tónmenntastofur. Algengt var að skólar á landsbyggðinni bæru við að smæð þeirra kæmi í veg fyrir að unnt væri að hafa sérstaka stofu fyrir tónmennt. Skólastjórar landsbyggðarskóla nefndu að vísu gjarnan samstarf við tónlistarskóla staðarins og í sumum tilfellum var tónmennt kennd í húsnæði tónlistarskólans eða í samkomuhúsi staðarins. Af þessum sökum er hugsanlegt að tilvist tónmenntastofu í skólanum sé betri mælikvarði á sess námsgreinarinnar meðal skóla á Reykjavíkursvæðinu en á lands- byggðinni. Af skólastjóraviðtölunum mátti draga upp grófa mynd af tækjakosti og útbúnaði til tónmenntakennslu, en mjög nákvæm úttekt var ekki möguleg með símaviðtölum. Það er ljóst að aðbúnaður er misjafn en jafnframt er nokkuð algengt að skólar séu mjög vel búnir tækjum til tónmenntakennslu. Þörf er á framhaldsrannsókn sem gefur nákvæmari mynd af tækjakosti í tónmenntastofum landsins og hvernig hann er nýttur. Þar sem tónmennt er kennd eru tölvur taldar með búnaði til kennslunnar í tæplega helmingi tilfella. Það er athyglisvert þar sem fyrsta íslenska námsefnið fyrir tónmennt og tölvur var ekki komið út þegar rannsóknin var gerð. Það má því leiða líkum að því að tónmenntakennarar hafi verið farnir að nota tölvur í nokkrum mæli án þess að styðjast við námsefni. Þegar spurt var um aðbúnað og aðstöðu til tónmenntakennslu í skólum sem enga slíka kennslu höfðu kom í ljós að þeir skólar sem ekki kenna tónmennt hafa yfirleitt ekki góða aðstöðu til kennslunnar né þann búnað sem nauðsynlegur er. Samanburður við skóla með tónmenntakennslu leiddi í ljós að skólar án tónmenntakennslu hafa að jafnaði talsvert lakari búnað til slíkrar kennslu en skólar með tónmenntakennslu. Í viðtölum við skólastjóra í skólum án tónmenntakennslu kom í ljós að almennt þótti þeim það óviðunandi að vera án tónmenntakennara. Þegar skólastjórar þessara skóla voru síðan spurðir um ástæður þess að engin tónmennt væri kennd var langoftast vísað til skorts á tónmenntakennurum en aðeins tveir þeirra minntust á að aðstaða til kennslunnar þyrfti að vera betri. Það benti því fátt til þess að skólastjórar teldu að bætt aðstaða gæti verið forsenda fyrir því að fá tónmenntakennara til starfa. Aðstaða til kennslunnar var tónmennta- kennurunum hugleikin og var tækjakostur sá þáttur sem flestir töldu að brýnt væri að bæta í skóla þeirra. Þar á eftir komu óskir um minni hópa og almennt betri kennsluaðstöðu. Þegar tónmenntakennarar voru síðan beðnir að gefa aðstöðu og fyrirkomulagi tónmenntakennslu í sínum skóla einkunn virtust þeir almennt nokkuð sáttir við stöðuna þar. Þeir gáfu fyrirkomulagi hærri einkunn en aðstöðu, og reyndari kennararnir (með ellefu ára kennslureynslu eða meiri) gáfu fyrirkomulagi nokkuð hærri einkunn að meðaltali en þeir óreyndari. Þetta gæti endurspeglað þá staðreynd að tónmenntakennararnir hafi meiri áhrif á fyrirkomulag kennslunnar eftir því sem þeir kenna lengur. Í hópi tónmenntakennaranna höfðu sextán af Helga Rut Guðmundsdóttir
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126

x

Tímarit um menntarannsóknir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit um menntarannsóknir
https://timarit.is/publication/1140

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.