Dagblaðið Vísir - DV - 09.01.2008, Blaðsíða 29

DV Umræða
MIÐVIKUDAGUR 9. JANÚAR 2008 29
mtsm Strætó bs. færmlnusinn að
þessu sinni en eiginkona
framkvæmdastjóra Strætós starfar
sem framkvæmdastjóri fyrirtækis-
ins Heilsuvernd ehf. sem sérum
veikindaskráningu vagnstjóra.
Vagnstjórar eru ósáttir eins og
kom fram ÍDVi gær og telja
ómögulegt að trúnaður riki um
skráninguna.
SPÖRNIIVGIN
TEKUR ÞÚ LÝSI?
„Nei, ég fæ m(nar omega-fitusýrur úr
hörfræolíu. Ég neyti reyndar ekki
mikils af vörum úr dýraríkinu og
reyndar er því svo farið að ég þoli illa
lýsi," segir Sólveig Eiríksdóttir, einn
eigenda Himneskrar hollustu og
Græns kosts. í DV í gær var greint ffá
þv( að lýsisperslurfrá Lýsi hf. fyrir
(slenskan markað eru húðaðar með
nautagelatíni þrátt fyrir gagnrýni
vegna hættu á Creutzfeldt-Jakob-
sjúkdóminum. Erlendir umboðsaöilar
fúlsa við vörunni og fá því lýsisperlur
húðaðar fiskigelatfni.
Ein að vestan Gömul tæki koma oft að jafn góðum notum og þau nýju eins og þessi gamla grafa að
vestan sýndi og sannaði á brotajárnshaugnum í Hafnarfirði á dögunum.
MYNDIN
íhaldið brosir ráðvillt til vinstri
Undarlegasta uppákoman í
íslenskum stjórmálum á síðasta
ári var myndun rfldsstjórnar
Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar.
Allt síðasta kjöru'mabil horfði þjóðin
á Samfylkinguna halda því á lofti að
hún væri stærsti stjómarandstöðu-
flokkurinn og höfuðandstæðingur
Sjálfstæðisflokksins. En svo gerðistþað
eins og hendi væri veifað að Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir lét skutla sér og
stækum vinstri-, alþjóðavæðingar-
og þjóðleysisflokki sínum austur á
Þingvöll beint í faðm borgaralega
flokksins sem hingað til og stundum
með réttu - hefur reynt að kenna sig
við sjálfstæði og fullveldi þjóðarinnar.
Svo bregðast krosstré sem önnur tré,
hugsaði ég þá um Sjálfstæðisflokkinn.
Þetta vom vonbrigði því að þarna
vom aðrir kostir í stöðunni. Sá aug-
ljósasti að mínu mati, var sá að mynd-
uð yrði rfldsstjóm Sjálfstæðisflokks,
Framsóknarflokks og Frjálslynda
flokksins. Þessi stjórn hefði haft ör-
uggan þingmeirihluta, eða 36 af 63
þingmönnum. Því miður var ekki látið
reyna á þennan möguleika. í honum
fólst og felst myndun hófsamrar, ff am-
farasinnaðrar og frjálslyndrar borgara-
legrar rfldsstjómar gegn vinstri öflun-
um ílandinu. Samfylkingin hefði verið
sett út fyrir sviga eins og hún átti skil-
ið eftir að hafa beðið herfilegan kosn-
ingaósigur og fylgistap í vor, miðað
við úrslitin 2003. Að stærsti stjórnar-
andstöðuflokkurinn skyldi „afreka" að
tapa rúmlega fjórum prósentum eftir
öll sóknarfærin á síðasta kjörtímabili
var háðuleg útreið sem réttílega hefði
kostað forystu Samfylkingarinnar sætí
sín hefði iífgjöfin ekki borist frá Geir
Hilmari Haarde og Þorgerði Katrínu
Gunnarsdóttur.
Með því að mynda rrkisstjóm með
Samfylkingunni sýndi núverandi for-
ysta Sjálfstæðisflokksins að hún hefur
hvorki metnað né getu til að standa í
ístaðinuogtryggjaað flokkurinnverði
áffam það afl sem hann var í íslensk-
„Ráðherrar og
þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins
virka hálf-
lamaðirog ut-
angátta"
MAGNÚSÞÓR
HAFSTEINSSON
stjórnmdlamaður skrifar
um stjómmálum, það er sem helstí
merkisberi borgaralegra viðhorfa hér
á landi. f staðinn er Sjálfstæðisflokkur-
inn lagður af stað í þá vegferð að daga
uppi sem sósíaldemókratískt viðund-
ur bundið vinstra megin á klafa ís-
lenskra stjómmála.
Samfylkingin undir forystu Ingi-
bjargar Sólrúnar Gísladóttur hef-
ur hins vegar á örfáum mánuðum
náð vopnum sínum fyrir tilstiUi for-
ystuteymis Sjálfstæðisflokksins. Ég
átti von á því að Samfylkingarinnar
biðu þau örlög að verða undir í nú-
verandi ríkisstjóm, svona svipað og
gerðist með Framsóknarflokkinn og
Alþýðuflokkinn sáluga í faðmlögum
við gamla íhaldið. Skrifaði meira að
segja um það kjallaragrein hér í DV í
haust er leið. En þetta hefúr allt snú-
ist óvænt við í vetur. Vendipunkturinn
var þegar Sjálfstæðisflokkurinn glutr-
aði meirihlutanum í Reykjavíkurborg
úr höndum sér. Nú er það Samfylk-
ingin sem hefur ffumkvæðið í hönd-
um sér þegar stjóm fslands er annars
vegar. Ráðherrar og þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins virka hálflamaðir og
utangátta. Þau em h'tt sýnileg á meðan
þinglið Samfylkingarinnar blómstrar
af sjálfstraustí hvem einasta dag, vit-
andi að þau geta hvenær sem er hent
íhaldinu fyrir róða og myndað stjóm
með vinstri grænum og Framsókn, og
þar með rústað Sjálfstæðisflokknum.
Og á meðan á þessu stendur berst
fykt af deilum og ídofningi úr Valhöll.
Augljóst er að sú ákvörðun forystu
Sjálfstæðisflokksins að ganga til rík-
isstjómarsamstarfs með Samfylking-
unni hefúr haft hroðalegar afleiðingar
fyrir fyrmefrtda flokkinn, sem enn em
aðeins komnar í ljós að hluta. Sam-
fylldngin hefði til að mynda aldrei náð
að beita sér fyrir því að fella meirihlut-
ann í Reykjavík ef Framsókn hefði ver-
ið áfram í ríkisstjórn og Samfylking-
in fyrir utan. Málsmetandi fylkingar
innan Sjálfstæðisflokksins virðast ger-
samlega hafa tapað sér í glórulausu
mgli þar sem deilt er um með hvomm
vinstri flokknum sé nú rétt að vinna í
meirihlutastjómmálum hér á landi.
Ég horfi á þetta í undmn og kemst
að þeirri ályktun að íhaldið sé nú að
missa fótanna.
Sandlcassinn
I
Kristján Hrafn Guðmundsson
lætur hugann reika
HVAÐ SEM LÍDUR gæðum margra
þeirra bóka sem komu út í nýaf-
stöðnu jólabókaflóði er ein sem
stendur upp úr
að ákveðnu leytí.
Það er bókin
Negrastrákam-
ir, eða Tíu litlir
negrastrákar
eins og hún er
gjarnan köll-
uð. Þetta „ákveðna leyti" snýr að
umræðunni sem spannst vegna
útgáfú hennar. Alltaf gaman þegar
slíkar bækur koma út.
ÖNNURBÓK sem út kom í haust og
vaktí umtal var sjálf Biblían í hinni
nýju þýðingu. Sá debatt virtíst
þó deyja fyrr út en umræðan um
Negrastrákana, kannski vegna þess
að deilumar um hana vom fyrir-
sjáanlegar. Það var vitað mál að ef
hróflað yrði við einhverju myndu
heitír trúmenn reka upp rama-
kvein, og ekki síður aðrir hópar ef
umdeild orð og orðalag yrði látíð
standa óbreytt. Ég veit ekki með
þorra þjóðarinnar en ég hafði
allavega ekki hugmynd um að til
stæði að gefa út að nýju bókina
um Negrastrákana og því var sú
orrahríð óvæntur glaðningur, ef
svo má að orði komast. Einnig má
nefna ævisögu Guðna Ágústsson-
ar, fyrst og fremst vegna uppljóstr-
ana hans um ýmislegt sem gerðist
á bak við tjöldin í fjölmiðlamálinu.
Ef jafnframt er horft til þýddra bóka
var Leyndarmálið vitanlega mest á
milli tannanna á fólki.
ENGIN BÓK kom þó út á nýliðnu
ári sem varð jafnumtöluð og um-
talaðasta bók ársins á undan,
Draumaland Andra Snæs, enda ein
umtalaðasta bók síðari tíma hér
á landi. Ef farið er aðeins lengra
aftur koma ævi-
saga Hannesar
Hólmsteins um
Laxness og ævi-
saga Steingríms
Hermannsson-
ar einna fyrst
upp í hugann.
Sú skáldsaga
semmest hefúr
verið rædd í þjóðfélaginu í seinni
tí'ð er hins vegar án efa Höfundur
íslands eftír Hallgrím Helgason
sem kom út fyrir rúmum sex árum.
Sumir Laxnessaðdáendur nánast
froðufelldu af reiði yfir henni. Þá
var gaman. Hvenær ætli við fáum
aftur íslenska skáldsögu sem hristir
svona eftirminnilega upp í fólki, án
þess að innihalda níð eða eitthvað
þaðan af verra, og allir virðast hafa
skoðun á? Sú skáldsaga óskast.
hvað er að frétta?