Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.2008, Qupperneq 18

18 MIÐVIKUDAGUR 13. FEBRÚAR 2008
Suðurland DV
Vestmannaeyingnum og verkalýðssinnanum Guðgeiri Matthíassyni er margt til lista lagt. Hann byrjaði að
mála myndir af Vestmannaeyjum eins og þær litu út fyrir gos eftir minni til að hafa eitthvað við að vera
þegar hann var í landi en Guðgeir var á sjó í sautján ár. Hann segist aldrei hafa átt upp á pallborðið hjá ráða-
mönnunum en hefur alltaf barist og barist og gefst ekki upp.
MALAR EFTIR
BARNSMINNINU
Við óskum eftir hressu
og áhugasömu fólki á
KFC á Selfossi.
Leitum að fólki í heilsdags-
og hlutastörf í sal, afgreiðslu
og eldhús.
Tökumdaglegavið
umsækjendum á staðnum.
„Ég kalla mig nú ekki listmálara
heldur bara verkamann og sjómann
en það eru svo margir orðnir svo
miklir listamenn í dag," segir Vest-
mannaeyingurinn Guðgeir Matthí-
asson og bætir snögglega við: „Ég
kalla mínar myndir alltaf smásög-
ur, ég reyni alltaf að vinna eitthvað
efni. Ekki það að ég máli húsin bara
af því að þau séu hús heldur af því
að það er voru manneskjur í húsun-
um. Þá fær maður sál og þá fer mað-
ur að vinna."
Guðgeir er þekktur í Eyjum fyrir
málverk sín af Vestmannaeyjum
eins og þær litu út fyrir gosið. Auk
þess er hann með sannkallað lista-
verkasafn í garðinum sínum þar
sem hann dundar sér einnig við
það að höggva út í stein. En hvernig
kom það til að Guðgeir fór að mála?
„Ég var á sjónum í sautján ár en
svo hafði ég það alltaf í millitíðinni
þegar ég kom í land að mála hús og
gerðist húsamálari. En ég hafði svo
mikið að gera að hinir málararnir
kærðu mig alltaf. Þá fór ég að hugsa
hvað ég gæti gert til að hafast við í
landi."
Ljósmyndin drepur hugann
Guðgeir segir að honum hafi
fundist það hreinlega blasað við
honum að þar sem hann átti heima
í austurbænum að reyna að nota
barnsminnið til að draga upp mynd
af gamla bænum. „Margir ljós-
myndarar voru hérna og áhuga-
menn gerðu margt og mikið gott en
það er eins og hefur oft verið sagt
við mig. Guðgeir, hver heldurðu að
hafi haft áhuga á að taka myndir af
1
Guðgeir með verkunum
sínum Guðgeir hélt sína fyrstu
einkasýningu í maí árið 1977.
þessum kofum? Þá fór ég að hugsa
þetta sko og leit alltaf á goshauginn
sem nokkurs konar Acropolis."
Upp frá því ákvað Guðgeir að
hætta í húsamáluninni og byrja að
mála gamla bæinn. „Þetta er allt
málað eftir minni, ég notast ekki við
ljósmyndina því hún drepur hugann
og tekur allt sjálfstæði af þér."
Gefst aldrei upp
Guðgeir segist þurfa að segja
blaðamanni eins og er, að hann hafi
nú alltaf verið mikill verkalýðssinni
og það hafi kostað sitt. „Við eigum
ekkert upp á pallborðið hjá ráða-
mönnum og verðum út undan sem
handverksmenn. Ég hef alltaf bar-
ist og aldrei gefist upp. Ég hélt fyrstu
einkasýninguna mína 15. maí árið
1977 með myndum af Eyjunum
eins og þær litu út fyrir gos. Bærinn
hafði þann háttinn á að kaupa alltaf
myndir af listamönnum sem héldu
sýningar til að styrkja þá. Það varð
hins vegar að halda bæjarráðsfund
til að ákveða hvort kaupa ætti mynd
af mér. Þeir keyptu nú eina mynd en
hafa ekki keypt mikið síðan."
Leikur sér með myndirnar
Guðgeir segist vera frumkvöðull
hvað það varðar að halda myndlist-
arsýningu á goslokahátíðinni í Eyj-
um. „Ég var með eina sýningu ann-
aðhvort árið 1987 eða 1988 og fékk
níu hundruð manns á sýninguna.
Svo fékk ég yfir tólf hundruð manns
á sýninguna árið 1993. Ég hef alltaf
fengið ofsalega margt fólk á sýning-
arnar mínar."
Sjálfur segist listamaðurinn vera
gríðarlega pólitískur .„Ég er mjög
pólitískur og læt það alveg sjást í
myndunum mínum og er ekkert að
skafa af því neitt."
Listaverk Guðgeirs má sjá víð-
ar en á striga inni í stofu í heima-
húsum en stórt verk eftir hann má
sjá á skemmunni hjá ísfélagi Vest-
mannaeyja. „Þar málaði ég mynd-
ir sem voru fjórir sinnum tíu metr-
ar af gamla bænum. Þetta eru allt
svona myndir sem ég leik mér með.
Ég laga myndirnar mínar aðeins til
svona eins og í kvikmynd eru mynd-
ir lagaðar aðeins til eftir bókarefn-
inu til að fá fólk til að hugsa."
Hélt sýningu í bakaríi
Guðgeir var búsettur í Reykjavíká
tímabili og hélt áfram að mála í höf-
uðborginni. „Ég bjó fyrst í Reykja-
vík í níu ár, flutti svo aftur til Eyja og
árið 1995 fluttist ég aftur til Reykja-
víkur. Þá var nefnilega orðið ekkert
að gera fyrir okkur róttæku ræflana
og við máttum bara skammast okk-
ar í burtu," segir hann hlæjandi.
„Ég hélt fyrstu sýninguna í
Reykjavík í bakaríinu við hliðina á
Gallerí Fold á Rauðarárstígnum árið
1998. Ég seldi mjög vel þar. Gallerí
Fold vildi líka fá mig en eins og með
listina eru það alltaf aðrir sem vilja
ráða svo það komu upp örlitlar deil-
ur og ég fór bara í bakaríið við hlið-
ina á. Árið 2003 fluttist ég svo aftur
til Eyja en ég hef alltaf búið í sama
húsinu hér í Eyjum, Vestmanna-
braut fjörutíu og sex."
Sjö hundruð heimsóknir
f garðinum hjá Guðgeiri á Vest-
mannabrautinni er hálfgert högg-
myndasafn en síðastliðið sumar
fékk Guðgeir sjö hundruð manns
í heimsókn sem vildu skoða verk
hans jafnt utandyra sem innandyra.
„Ég hegg líka út í grjót og hef selt
dálítið af styttum líka. Fólk kemur og
kíkir við þegar það á leið um Eyjar.
Það er mikið af eldri borgurum sem
hafa komið sem og Þjóðverjarnir og
Englendingarnir á skemmtiferða-
skipunum. Maður flýr hálfpartinn
húsið stundum fyrir öllum gesta-
ganginum," segir Guðgeir skelli-
hlæjandi eins og honum einum er
lagið. krista@dv.is