Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2008, Blaðsíða 25

DV Umræöa
FÖSTUDAGUR 16..MAÍ2008 25
MYNDIN
Sumarið komið Það er ekki amalegt að spóka sig í sólinni, núna þegar sumarið hefur loksins látið vita af sér. Glöggir tóku eftir því að tré og grasþlettir
á suðvesturhorninu urðu endanlega iðjagræn um síðustu helgi. Nú ættu líka allir farfuglar að vera komnir til landsins. Þessi þrenning fór í göngutúr á
Langasandi á Akranesi í blíðunni og virtist una sér hið besta. DV-mynd Sigtryggur
SPURNIIVGIINI
ÓTTAST ÞÚ
SAMKEPPNINA?
„Nei, ég óttast
enga samkeppni
frá Begga og
Pacasþvíþeireru
sætir og góðir.
Annartalarog
hinn brosir," segir
Jóhannes
Felixson sem
undanfarin ár
hefur stjómað
matreiðsluþætti á Stöð 2 sem he'itir
Eldsnöggt með Jóa Fel sem er einnig
sá eini sinnartegundar í íslensku
sjónvarpi.
Sjónvarpsstöðvarnar keppast um þá
Begga og Pacas sem segjast ætla að
snúa aftur á skjáinn með sjónvarps-
þátt með matreiðsluívafi.
„Við svínin vinnum
með heilanum"
Það er með ólíkindum hversu oft
hin sextíu og þriggja ára gamla bók
George Orwell Dýrabær (Animal
farm) kemur upp í hugann síðustu
dagana. Orwell rak brýnt erindi við
samtíma sinn þegar hann skrifaði
þessa ádeilu á Sovét-kommúnism-
ann og hún er ámáttleg staðfesting
á því hvernig byltingin émr börnin
sín.
I sögunni gera dýrin uppreisn
gegn bóndanum sem hafði beitt þau
kúgun og ofbeldi; þau taka völdin í
sínar hendur undir forysm svínanna.
En ekki líður á löngu þangað til svín-
in breyta öllum sameiginlegum regl-
um til að þau geti sjálf notið dýrlegra
forréttinda. Þau segja: „Við svínin
vinnum með heilanum. Öll skipu-
lagning og reksmr búskaparins hvíl-
ir á herðum okkar. Dag og nótt vök-
um við yfir velferð ykkar. Það er ykkar
vegna sem við drekkum mjólkina og
émm eplin."
Og það er ekki að sökum að
spyrja, tvífætti kúgarinn verður fyr-
irmynd svínanna; þau taka upp alla
hæm hans, drekka sig blindfull,
veltast um í ringulreið og éta á sig gat
enda finna þau sig fljótt knúin til að
breyta undirstöðureglunni - Öll dýr
eru jöfn - í eigin sérhagsmuna reglu
- Öll dýr eru jöfn en sum dýr eru jafn-
ari en önnur.
Ævintýrið góða um jöfnuð ailra
dýra breytist því í harmleik sem fjall-
„Sérhagsmunasvín vinna
hörðum höndum i öllum
flokkum undir því yfir-
skini að þauséu að vinna
fyrir heildina."
VIGDÍS
GRÍMSDÓTTIR
rithöfundur skrifar
ar fýrst og síðast um valdagræðgi,
valdníðslu og stórmennskubrjálæði
þeirra sem svíkja hugsjón sína í hvert
sinn sem þeir sjá sér hag í því. Boð-
skapurinn verður óháður tíma og
stað og bókin fær, því miður, sífellt
nýjar skírskotanir og svínaríið veður
uppi.
I Dýrabæ trúa hestamir, sem tákna
hinn vinnandi mann,
öllu sem svínin segja;
þeir treysta þeim til
að taka réttar ákvarð-
anir og enda þótt líf
þeirra sé orðið jafn-
voðalegt imdir svína-
stjóm ogbónda halda
þeir áfram að púla
hungraðir og lúnir
ffam í rauðan dauð-
ann, en vegna ein-
feldni þeirra og ótt-
ans við valdið em þeir |
fluttir í sláturhúsið að
ævistarfinu loknu; þar
felast þeirra eftirlaim.
Það ættu allir að hugleiða ástand-
ið í dýrabænum okkar íslandi; hug-
leiða, í Ijósi sögunnar, misskiptingu
auðsins og hið nöturlega eftirlauna-
frumvarp sem byggir eingöngu á
þeirri skoðun ráðamanna að þeir
sjálfir og þeirra lúxusfélagar eigi
skilið betri, lengri og elskulegri elli
en við hin og þess vegna þurfi þeir
sérstaklega feita meðhöndlun.
Það skiptir engu hvað svínin
heita, hvar í flokki þau standa og við
hvaða stefnu þau kenna sig; sérhags-
munasvín vinna hörðum höndum í
öllum flokkum undir því yfirskini
að þau séu að vinna fyrir heildina,
fyrir fólkið í landinu, fýrir fólkið í
borginni, fyrir íslendinga; þau segj-
ast vinna fyrir okkur og hafa vitið
fyrir okkur og þau treysta
á að við þegjum og horf-
um hestslegum augum út í
loftið á hverju sem gengur.
Og heyrist hljóð úr horni,
sem kemur nú fýrir, þá reka
svínin bleikberan og dún-
mjúkan dillisnúðinn fram-
an í okkur og biðja okkur í
guðsbænum að vera ekki
að skipta okkur af því sem
okkur kemur ekkert við.
Þau hafa gleymt því að
þau starfa í okkar umboði.
Það er skylda okkar
að minna þau rækilega á
það.

ÚTi ALANDI eru reglur sveigjan-
legri en í borginni. Úti í rassgati
eru engar reglur yfir höfuð. Þar
ólst ég einmitt upp og það var
dásamlegt. Ólíkt óhörðnuðum
jafnöldrum mínum af malbikinu
sótti ég sjóinn með karli föð-
ur mínum þegar ég var sex ára
og vann við beitningu níu ára.
Ég kunni að keyra þegar ég var
ellefu ára og bakkaði drekkhlað-
inni kerru 12 ára. í sláturhúsinu
afhausaði ég nýskotin lömb þegar
ég var þrettán og vann á lyftara
Qórtán ára. Svona var lífið úti á
landi.
ALLT FRA ÞVÍ ég dró minn fyrsta
þorsk á land hef ég verið með
ódrepandi veiðideliu. Ég veiði
allt sem ég kemst í tæri við og hef
óbeit á óvopnuðum göngutúrum.
Þegar ég tók loks byssuleyfið, 23
ára að aldri, hafði ég stundað
skotveiðar í áratug. Þrettán ára
gekk ég nefnilega fýrst til rjúpna
með eigin byssu. Ég hætti mér
þó aldrei of langt frá pabba. Þrátt
fýrir að ég hefði ýmislegt próf-
að um ævina var þetta auðvit-
að heilmikið mál að bera ábyrgð
á eigin vopni og að veiða minn
fýrsta fugl.
VEIÐIN GEKK TREGLEGA þennan dag
því rjúpan var ljónstygg. Þegar við
feðgar höfðum gengið í nokkra
tíma ákvað pabbi að senda mig
upp í gil, sem hann sagði væniegt
til árangurs. Ég kliffaði upp ijall-
ið og fýrr en varði hvarf pabbi úr
augsýn. Ég var einn á báti. Þegar í
gilið var komið settist ég niður og
kastaði mæðunni. Skyndilega varð
ég var við hreyfingu hinum megin
í brekkunni. Hjartað tókkipp og
púlsinn rauk upp úr öllu valdi. Það
var að duga eða drepast.
ÉG VIÐURKENNI að það tók mig þó
nokkra stimd að ákveða hvort ég
ætti að segja pabba að ég hefði
ekkert séð, eða herða upp hugann
og klára dæmið. Eftir að hafa setið
og horfst í augu við ögrandi and-
stæðing minn í fimm mínútur sá
ég að þetta gat ekki gengið lengur.
Ég stóð upp og þrammaði í átt
að bráðinni þar til ég var kominn
í hæfilega fjarlægð. Eg lyfti upp
byssunni og... setti hana niður aft-
ur. Var ég að guggna? „Nei, and-
skotinn," sagði ég upphátt, lyfti
henni upp aftur, miðaði á helvítið
og búúúm. Það var ekki lítið stolt-
ur veiðimaður sem sveif niður
snarbratta fjallshlíðina með byssu
í annarri og rjúpu í hinni. Ég hafði
skotið mína fyrstu bráð.

s&tppoo
■ «
-hvað er að frétta?