Jökull - 01.12.1954, Side 42

Úr bréfum
(LETTERS TO THE EDITOR)
JÖKULSPRUNGA
Á ÓFEIGSFJARÐARHEIÐI.
Sundastræti 41, ísafirði, 23. sept. 1933.
Eg, Þórður Kristjánsson, og Ólafur á Folafæti,
bróðir minn, lögðum upp frá bænum Hraundal
þ. 18. þ. m. á Ófeigsfjarðarheiði. Er við höfðum
gengið fram hjá 9 vörðum frá dalbrún, komum
við að tjörn, og var lítið brot af skafli við norður
endann (sá eini, sem augað eygði alla leið). Við
gengum með skaflinum sem var snjall í kant-
inn, og sáum þar beinagrind af hrossi, sem hékk
saman á sinum, en hófar leystir frá (og flatar
skeifur undir). Skinnflyksur voru á hálsi, er
sýndu, að hesturinn hafði verið grár að lit.
Er við komum í Ófeigsfjörð, sagði Pétur
bóndi okkar, að þetta mundi vera leifar af
hesti, sem Ólafur Thorarensen í Reykjarfirði
missti í jökulsprungu fyrir. 30 árum, er hann
var á ferð yfir Ófeigsfjarðarheiði að haustlagi.'
Svo áttum við leið um Reykjarfjörð, hittum
Ólaf, og stóð allt heima, einnig litur hestsins.
Ólafur kvað sprunguna hafa verið á fjórðu
mannhæð og engin ráð að ná hestinum sakir
þrengsla, svo að hann varð að svæfa hann þar.
Nú er syðri barmur sprungunnar horfinn, en
hinn er knöpp mannhæð.
Þórður Kristjánsson.
SKJALDFÖNN.
(Frá Aðalsteini Jóhannssyni, Slijaldjönn).
Skjaldfönnin dugði ekki að þessu sinni nema
til 31. ágúst, og fór nú síðast úr lækjarbakkan-
um, enda mest þykkt á vetrarsnjónum þar. —
I sumar hvarf ])ví nær allur snjór hér fyrir neð-
an brúnir í dalnum. Þó held ég, að dílar hafi
verið eftir hér í brúninni við Seljá og Hvann-
skógargil, þegar snjóa tók í haust, en það var
18. sept. að mig minnir.
Tíðarfar þessa síðasta árs liefur verið tölu-
vert einkennilegt: Hlýindi, þegar von er kuldda,
en svo eiginlega kalt, þegar hlýjast á að vera.
Hér má nú (7. des. 1954) heita auð jörð, aðeins
föl, en hart frost síðustu daga, mest í dag 14°.
BREIÐÁ SKIPTIR UM FARVEG.
(Frá Flosa Björnssyni, Kvískerjum).
31io ’54. Það bar til tíðinda í júní-byrjun,
að Breiðá hvarf úr farvegi sínum og féll vestur
i Fjallsá, bak við öldurnar. Rennur úr lón-
inu (við vestustu rák) gegnum dálítið jökulhaft,
sem nú er þó að mestu brotið niður. Hefur því
verið ferjað yfir ána við Fitjarnar í stað þess að
fara um Breiðárós. Vegna þess að Breiðá hefur
breytt sér þannig, varð ég að nota þríhyrninga-
mælingu frá jökulmerki við vestustu rák og
einnig við Esjufjallarák.
Mér virtist í liaust við lauslega mælingu, að
Breiðárlón hafi lækkað um 2^—3 metra.
Eina dýptarmælingu gerðum við í haust á
Jökulsárlóni og þá heldur vestan til. Reyndist
dýpið 60 m.
RANNSÓKNIR Á TINDFJALLAJÖKLI.
Sumarið 1954 dvöldust átta stúdentar frá Dur-
ham háskóla um tveggja mánaða skeið við rann-
sóknir á Tindfjallajökli. Mældu þeir snjóleys-
ingu á mörgum stöðum, gerðu veðurathuganir
o. s. frv. M. a. mældu þeir nokkur snið þvert
yfir jökul á sömu stöðum og á sama hátt og árið
áður. Virðist yfirborð hájökulsins yfirleitt hafa
lækkað nokkuð víðast hvar. Athugað var hreyf-
ing eða skrið syðri jökultungunnar í Austurdal,
en reyndist aðeins iirfáir sentimetrar á h. u. b.
tveim mánuðum.
í Heklugosinu 1947 hefur allmikið af vikri
fallið á skriðjökulinn í Austurdal, og dregur
það mjög úr leysingu á jökulísnum undir vikur-
laginu.
Jón Eyþórsson.
40