Iðjuþjálfinn - 01.12.1997, Qupperneq 10

Iðjuþjálfun
ER ÞJÓÐHAGSLEGA HAGKVÆM
- segir Dr. Sigríöur Halldórsdóttir
forstööumaöur heilbrigðisdeildar Háskólans á Akureyri
VIÐ TÖLDUM AÐ
NÁMSBRAUT í IÐJUÞJALFUN
HENTAÐIVEL HÉR, ENDA
MIKILL SKORTUR Á FÓLKI
TIL STARFA í ÞESSARI
MIKILVÆGU STÉTT.
Deildin fékk nafn sitt vegna þess
aö þegar í upphafi var gert ráö
fyrir fleiri heilbrigöisgreinum inn-
an hennar og markmiöiö er aö
auka fjölbreytni í námi. Reynslan
sýnir einnig aö slík tilhögun gefur
möguleika á samkennslu sem er
afar hagkvæmt þegar horft er til
framtíöar.
Fleiri til starfa
Fdmenni hefur lengi hdð stofnunum úti
ú lcmdi og í heilbrigðisdeild eru nemend-
ur undirbúnir fyrir störf við ólíkar að-
stæður.
- Forsagan er eiginlega sú að það var
mikill skortur á heilbrigðismenntuðu
fólki á landsbyggðinni. Það var eins
og fólk fyrir sunnan kæmist aldrei
upp úr Artúnsbrekkunni! Hjúkrun-
arfræðingar eru fjölmennasta heil-
brigðisstéttin og mikil þörf á þeim
víða. Það var því afar bagalegt fyrir
stofnanir úti á landi að geta aldrei
fullmannað þau störf sem voru fyrir
hendi. Þessi skortur á menntuðu
fólki er líka það sem litið er til þegar
við hugsum um iðjuþjálfun. Það
vantar hreinlega svo marga iðju-
þjálfa til starfa, einkum úti á landi.
Með heilbrigðisdeildinni viljum við
marka okkar sérstöðu þannig, að við
gerum líka ráð fyrir að fólk geti farið
að vinna úti á landsbyggðinni og
undirbúum það með tilliti til þess.
Það má nefna að eftir að háskólinn fór
að brautskrá hjúkrunarfræðinga, hef-
ur Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri í
fyrsta sinn getað fullmannað stöður
hjúkrunarfræðinga, segir Sigríður.
Valkostur
Sigríður hefur lengi lmft dhuga d því að
boðið yrði upp d ndm í iðjuþjdlfun. Hún
kynntist fræðigreininni d alþjóðlegri rdð-
stefnu í Finnlandi fyrir nokkrum drum,
þar sem hún meðal annars hlýddi d fyr-
irlestra hjd dströlskum iðjuþjdlfum.
- Það er nú svo sérstakt að það er nán-
ast við stofnun deildarinnar að rætt
var um að bjóða upp á nám í iðju-
þjálfun. Eg hóf störf hér fyrir sex
árum og það var eitt af mínum
fyrstu verkum, eftir að ég var kosin
að tala við Hope Knútsson formann
IÞÍ um þá hugmynd að stofna náms-
braut í iðjuþjálfun hér á Akureyri.
Þeirri ósk deildi ég með flestum ef
ekki öllum kennurum í deildinni.
Við töldum að námsbraut í iðjuþjálf-
un hentaði vel hér, enda mikill skort-
ur á fólki til starfa í þessari mikil-
vægu stétt. Ég kynntist áströlskum
iðjuþjálfum á ráðstefnu í Finnlandi
vorið 1991, sama ár og ég var kosin
forstöðumaður heilbrigðisdeildar og
fékk þá mikinn áhuga á að kynna
mér fræðigreinina betur. Það kvikn-
aði mikill áhugi hjá mér, bæði eftir að
hafa kynnst þessum hópi og hlýtt á
fyrirlestra þeirra. Innan deildarinn-
ar hér var einhugur um að koma á
fót námi í iðjuþjálfun vegna þess að
við þurfum að fá fleiri hefðbundnar
10 IÐJUÞJÁLFINN 2/97