Feykir - 26.11.2009, Blaðsíða 25

MYND PÉTURINGI
fleiru. Engin smáatriði fóru á
teppið án mikillar umhugsunar
og yfirlegu.
-Við ákváðum í upphafi
að hafa engan eindaga á
verkinu heldur láta það
ráðast. Við lágum mikið yfir
helgisiðafræðum og hug-
myndafræðiívinnslunnisjálfri.
Fundarstaðirnir voru hér í
safnaðarheimilinu, á hótelinu
hjá Svönu, í Varmahlíðarskóla
og í Héðinsminni. Konurnar
skiptust á að koma með eitt-
hvað með kafBnu og nokkrum
sinnum var verið með langa
laugardaga þar sem komið var
með súpu eða eldað. Úr varð
því mikil og góð samvera þó
svo að ég hafi ekki alltaf getað
verið með, segir Dalla.
Sannkallaó
alþýðulistaverk
Dalla segir að mikill sprettur
hafi verið settur í verkið undir
lokin en teppið var sýnt í fyrsta
sinn í fimmtugsafmæli Döllu
sem haldið var upp á 5. júlí 2008
-Ég var með samverustund
í tilefni dagsins og þar sem
margir voru orðnir spenntir
að sjá teppið ákváðum við að
sýna þar sem búið var. Stundin
byrjaði með söngvastund
í kirkjunni og þegar henni
var lokið fóru konurnar með
teppið upp á loft og flettu því
í sundur renning, fyrir renning
og sagan á bak við teppið var
sögð. Fyrst kom bara í ljós
þunnur renningur en loks var
það þarna í allri sinni dýrð.
Eftir það tók við lokatörn
í vinnslu teppisins og segir
Dalla að þær konur hafi
vakið nokkrar vor og
sumarnætur á meðan teppið
var klárað. Stundum var
stoppað ef konurnar voru
ekki alveg sammála um
liti og samsetningu og eins
þurfti að gjörhugsa og reikna
boðungana utan með teppinu
sem eru nákvæmlega eins
báðum megin. Kostaði þetta
mikla natni og yfirlegu og voru
konurnar hvattar áfram af ást
sinni á verkefninu.
í upphafi kostaði kirkjan
efnið en mest af því kom á
endanumfrákonunumsjálfum.
Kvenfélag Akrahrepps gaf
*
* w* ,
*★ ★ ★ *
Í5
ram
Þessa forláta dúka
keypti Dalla á kirkjuþingi
í Brasilíu, nánar tiltekið
í héraði sem heitir
Curitiba. -Það var
einmitt í þessu héraði
sem einhverjir af þeim
íslendingum sem héldu
til Brasilíu settust
að. Þingið var haldið
þarna í háskóla og
einn daginn komu þarna
nokkrar konur og voru að selja handverk sitt. Ég ætla ekki að
segja að þetta hafi verið afkomendur íslendinganna en mér þótti
handverkið kunnuglegt. Dúkana set ég þvíalltaf upp á jólum þó svo
að mér finnist litimir ekki fallegir en í þeim er sambland af einhverju
framandi og heima. Sem barn drakk ég í mig sögur Brasilíufaranna
þarsem segirfrá nokkrum Norðlendingum ogævintýmm þeirra.
stunguna á teppinu en ákveðið
var að senda það í stungu
þar sem það yrði einfaldlega
of mikið verk að vinna það
heima. Það voru síðan tveir
eiginmenn kvennanna þeir
Jóns Sigurðsson á Ökrum og
Kristján Jósepsson á Hjalla sem
smíðuðu lista og hengdu teppið
á vegginn.
Það er ljóst að þarna fer
sannkallað alþýðulistaverk
og að líkindum munum við
samtíðarfólkið átta okkur að
fullu á því þvílíkt þrekvirki
vinnan að baki altaristöflunni
er auk þess að þarna hafi
verið fengnar tO verksins
alþýðulistakonur úr sveitinni
en ekki þekktur listamaður.
-Ég er mjög stolt af konunum.
Bæði af þeirri samvinnu sem
þarna fór fram og eins því
að þær skyldu þora þetta og
nenna að gefa sér tíma. Þetta
er verk sem við getum öll verið
mjög stolt af, segir Dalla.
Konurnar sjö bróderuðu að
loknu verki fangamerkin sín
aftan á teppin.
Jólalegt aö eiga
bananabrauö
Það er ekki hægt að kveðja
prófastinn án þess að forvitnast
örlítið um jólaundirbúninginn
á Miklabæ. -Hann er alltaf
aðeins á seinni skipunum. Ég
er ekki ein af þeim sem er búin
að öllu fyrir einhvern ákveðinn
tíma þó ég ætli mér það oft,
segir Dalla og brosir. -Mér
hefúr þó einu sinni tekist það.
Þá var ég í námsleyfi og skaust
hingað norðurtvo effirmiðdaga
og kláraði það sem ég þurfti
að gera. Eins reyni ég að vera
tímanlega í að kaupa gjafirnar
því við eigum allt okkar fólk í
burtu og þurfum því að senda
gjafirnar frá okkur. Að því
loknu reyni ég að gefa mig að
því sem ég á eftir hér heima.
Mér fmnst algjör draumur að
vera snemma búin að skrifa
ræðurnar fyrir jólin og geta
notið þess að gefa mér tíma í
að baka fyrir jólin og sitja við
að skrifa jólakortin í stað þess
að hlaupa í þau verk og enda
þau með fljótaskrift. Þetta er
svo góður og fallegur tími.
Þegar fer að skyggja njótum við
jólaljósanna frá nágrönnunum
og þá er svo notalegt að dunda
sér heima í sínu hlýja eldhúsi.
Þegar strákarnir voru litlir þótt
mér draumur að vera að hlusta
á útvarpið á meðan lesið var úr
nýjum jólabókum samhliða því
að dunda við jólaundirbúning.
Bakar þú mikið ? -Nei, ekki
get ég sagt það. Ég baka svona
þrjár til fjórar sortir og ekkert
endilega þær sömu. Sumt baka
ég þó alltaf eins og piparhnetur
sem er gömul uppskrift og
síðan er ég oft með kókoskökur.
Eins þykir mér jólalegt að eiga
bananabrauð þó svo að ég baki
það oft annars.
Synir Döllu og Agnars koma
heim um jól og segir Dalla að
jólamaturinn sé hefðbundinn,
hamborgarhryggur og nýr
lambahryggur. Síðan er ætíð
messa í Miklabæ klukkan 23 á
aðfangadagskvöld. Alls sinnir
Dalla nú sjö sóknarkirkjum og
segir hún að jólin séu því mikill
annatími. En hvernig skyldi
messusókn vera? - Hún er góð.
Um jól koma svo margir heim
til að eyða hátíðunum með
mömmu og pabba og því eru
fleiri á bæjunum. Það verður
því notalega stund þar sem allir
hittast, segir Dalla að lokum.
MYND TIL VINSTRI Konumarsem saumuðu
teppið. Fremri röð í.v.: Sigríður Garðarsdóttir,
Miðhúsum, Hulda Ásgrímsdóttir, Stóru-Ökrum
II. ogAuður Friðriksdóttir Réttarholti. Aftariröð
f.v.: Anna Kristinsdóttir, Hjalla, Sara Regína
Valdimarsdóttir, Frostastöðum, Svanhildur
Pálsdóttir, Stóru-Ökum I. og Bryndis
Pétursdóttir, Sunnuhvoli.