Bændablaðið - 09.07.2015, Page 26

26 Bændablaðið | Fimmtudagur 9. júlí 2015
Þorbjörg Oddgeirsdóttir:
Hættir eftir 47 ára starf
fyrir íslenska bændur
Það eru sennilega ekki margir
sem geta státað af því að eiga
heila starfsævi að baki á sama
vinnustaðnum en það getur
Þorbjörg Oddgeirsdóttir, sem lauk
störfum um síðustu mánaðamót
hjá Bændasamtökunum eftir 47
ára starf.
Tvítug að aldri hóf hún störf á
Búreikningastofu landbúnaðarins
þar sem hún starfaði þar til stofan var
lögð niður árið 1990. Þá bauðst henni
gjaldkerastaða hjá Búnaðarfélagi
Íslands. Fimm árum síðar breyttist
heiti þess í Bændasamtök Íslands og
sinnti Þorbjörg gjaldkerastarfinu þar
til 1. júlí síðastliðinn.
Þorbjörg er fædd í Ási við
Kópasker, dóttir hjónanna Oddgeirs
Péturssonar og Önnu Árnadóttur en
hún ólst upp í hópi sjö systkina.
„Ás var læknisbústaður en þegar
ég var á öðru ári flutti fjölskyldan
á Vatnsenda á Melrakkasléttu sem
er nýbýli út frá Oddsstöðum. Þar
sinntu foreldrar mínir fjárbúi en rétt
fyrir jólin árið 1957 flytjum við til
Reykjavíkur. Það var erfitt í ári og
pabbi var farinn í bakinu og veðurfar
var erfitt, miklir snjóavetrar og allt á
kafi í snjó svo það var löng leiðin inn
á Kópasker. Pabbi var elsti sonurinn
og því var ætlast til þess að hann yrði
bóndi en allir þessir samverkandi
þættir urðu til þess að foreldrar
mínir fluttu suður og pabbi fékk
vinnu í Reykjavík. Fyrst starfaði
hann hjá Útflutningssjóði og síðan
í fiskmjölsverksmiðjunni Kletti en
síðustu árin var hann vaktmaður hjá
Reykjavíkurborg,“ útskýrir Þorbjörg
og aðspurð um hvort sveitastörfin
hafi aldrei togað í hana svarar hún:
„Mér fannst alltaf yndislegt að
vera í sveit en það sat aldrei í mér
að verða bóndi sjálf. Við fórum
oft í tjaldferðir með mömmu eftir
að við fluttum suður og höfðum
mjög gaman af því. Mamma var
hörkukona og vann utan heimilis
alla tíð. Hún vann á saumastofum og
var mjög flink í höndunum. Ég var
ung þegar ég fór að vinna með skóla,
eða 14 ára gömul og stóð þá vaktina
í Laugarásbíói. En ég hafði áhuga á
tilbreytingu, að standa á eigin fótum
og langaði að læra ritarastörf. Ég fór
því til Edinborgar árið 1966. Ég fór
aðra leið að því en flestir því ég fór
í breska sendiráðið hér og fór utan
sem au-pair en ákvað að nota þann
tíma sem ég hafði á kvöldin til að
fara í ritaraskóla. Þar lærði ég ensku,
hraðritun, vélritun og bókhald.“
Unnið með gataspjöld
„Þegar ég kem heim frá Edinborg
árið 1968 má segja að það sé
lítil kreppa hér og það var ekki
auðvelt að fá vinnu. Ég leysti af í
mánuð sem ritari veðurstofustjóra
og var síðan að leita að vinnu og
sótti um allt sem ég sá en lítið
gekk. Góð vinkona mín vann á
Búreikningastofu landbúnaðarins
og hún lét mig vita að það vantaði
starfskraft í tölvuskráningu. Ég sótti
um og fékk starfið. Við vorum tvær
í götunardeildinni, við skráðum
upplýsingar á löng gataspjöld.
Það fyrsta sem við skráðum voru
sauðfjárskýrslur og hrútaskýrslur
Þorbjörg Oddgeirsdóttir við tölvuna sína í Bændahöllinni. Hún var tvítug þegar hún kom til starfa hjá Búreikningastofu landbúnaðarins árið 1968 en lét af störfum hjá Bændasamtökum Íslands
um síðustu mánaðamót eftir 47 ára farsælan starfsferil. Mynd / HKr.
Hér sést Þorbjörg til hægri ásamt Valgerði Jónsdóttur við vinnu á gataspjöldunum í tölvudeildinni í kringum 1970.