Morgunblaðið - 10.08.2015, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 10.08.2015, Blaðsíða 20
20 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. ÁGÚST 2015 Hjartkær móðir okkar, systir, tengdamóðir og amma, GUÐRÚN SVEINSDÓTTIR hjúkrunarfræðingur frá Reyni í Mýrdal, Vogatungu 26, Kópavogi, andaðist á Landspítalanum 2. ágúst. Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju þriðjudaginn 11. ágúst kl. 13. . Æsa Hrólfsdóttir, Ingi Hafliði Guðjónsson, Hildur Björg Hrólfsdóttir, Ómar Imsland, Guðbjörg Sveinsdóttir, Brynja, Arna og Hrólfur. Elskulegur faðir minn, SKARPHÉÐINN SKARPHÉÐINSSON, Háagerði 23, Reykjavík, er látinn. Hann verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 11. ágúst kl. 11. Fyrir hönd aðstandenda, . Stefán Páll Skarphéðinsson. ✝ Þorgrímur Ein-arsson var fædd- ur 30. desember 1973 í Hafnarfirði og lést mánudaginn 27. júlí 2015. Foreldrar Þor- gríms eru Bryndís Eysteinsdóttir, fædd 17. október 1951, og Einar Þor- grímsson, fæddur 30. september 1949. Bræður Þorgríms eru Ey- steinn Óskar Einarsson tölv- unarfræðingur, fæddur 1976, kvæntur Kristrúnu Úlfarsdóttur og eiga þau þrjár dætur, og Vífill fæddur 2001, móðir hans er Jóna Stefaníudóttir. Einar, grunnskólanemi, fædd- ur 2005, móðir hans er Sara Ska- alum Petersen. Þorgrímur ólst upp í Norður- bænum í Hafnarfirði og gekk í Engidals- og Víðistaðaskóla og lauk þaðan grunnskólaprófi. Þorgrímur stundaði einnig nám við Iðnskólann í Hafnarfirði og Iðnskólann í Reykjavík. Á grunnskólaárunum var Þor- grímur mörg sumur í sveit á Bíldsfelli í Grafningi þar sem hann lærði vel til verka. Að því veganesti bjó hann síðar þegar hann fór ungur að vinna á al- mennum vinnumarkaði. Starfs- vettvangur hans var fjölbreyttur en hann starfaði þó að mestu sem málari og sjómaður á togurum. Þorgrímur verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju í dag, mánu- daginn 10. ágúst 2015, kl. 15. Valdimarsson tölv- unarfræðingur, fæddur 1990. Börn Þorgríms eru: Sig- mundína Sara, há- skólanemi, fædd 1992, í sambúð með Guðna Siemsen Guðmundssyni. Móðir Sigmundínu er Helena Þóra Finnbogadóttir. Breki Þór, fram- haldsskólanemi, fæddur 1999, móðir hans er Ólöf Þóra Hafliða- dóttir og gekk Þorgrímur dóttur hennar Kolfinnu Líf í föðurstað. Viljar Máni, grunnskólanemi, Fátt er erfiðara en að fylgja barni sínu til grafar. Slíkt virðist stríða gegn lögmálum lífsins. Samt stöndum við foreldrar hans í þeim sporum og syrgjum drenginn okkar sem borinn verð- ur til grafar í dag. Sorgin nístir okkur öll sem elskuðum þennan góða mann, nú þegar Þorgrímur tiltölulega ungur maður, kveður jarðneskt líf sitt án þess að hafa getað klárað ýmislegt sem hann þráði að koma í verk. Hann fékk ótal hæfileika í vöggugjöf; drenglyndi, ljúfa lund, húmor og hafði sérstaka hæfi- leika til að láta öðrum líða vel í ná- vist sinni. Fólk gat talað við hann um persónuleg vandamál sín, án þess að óttast að hann segði öðr- um frá – og veit ég til, að hann hjálpaði mörgum út úr vanda- málum sínum með því einfaldlega að hlusta og benda á. Það vissu ekki margir að hann var mjög til- finninganæmur, eins og svo margir í hans ætt, þar sem hann sýndi sjaldan þá hlið sína, heldur kom meira fram sem harðskeytt- ur maður, óttalaus. Viðkvæm lund hans gerði vissulega öðrum gott, en trúlega leiddi hún hann sjálfan út á viðsjárverðar brautir á unga aldri. Hann byrjaði neyslu sem leiddi til þess að hann fór í meðferð 18 ára og hélt sér á beinu brautinni, eins og sagt er, á annan tug ára. Þau ár voru honum góð og gæfurík og hann með sinni edrúmensku lét ótal margt gott af sér leiða. En eitthvað gerðist og hann missti fótanna. Hvað það var veit ég ekki. Nú er hann horfinn okkur í bili til þeirrar hulduveraldar sem við eigum öll eftir að sjá síðar. Þar eru góðar, vitrar sálir vina og vandamanna, sem munu taka á móti honum og hugsa vel um hann og þar mun hann taka á móti okkur, er okkar tími kemur, með sitt fallega bros og vináttu. Hann var afar stoltur af börn- unum sínum fjórum sem syrgja föður sinn innilega. Við fjölskyldan og vinir þínir munum aldrei gleyma þér Þor- grímur minn og góðu minning- arnar um þig munu lifa með okk- ur öllum. Góða ferð elskaði sonur, Pabbi. Við andlát Þorgríms Einars- sonar frænda okkar, elsta sonar systur okkar Bryndísar, vakna minningar um ljúfan dreng, sem var hvers manns hugljúfi og hinn mesti gleðigjafi í fjölskylduboð- um okkar. Við minnumst hans sem drengsins, sem dansaði og brosti til okkar heilu veislurnar á enda. Þorgrímur var duglegur, bæði sem ungur drengur og eftir að hann komst á fullorðinsár og var t.d. aðdáunarvert að fylgjast með honum breyta, mála og lagfæra fyrstu íbúð sína, sem hann gerði af miklum myndarbrag. Þrátt fyrir alla þá góðu kosti sem Þor- grímur var gæddur kom það því miður ekki í veg fyrir að hann villtist af þessu þrönga einstigi, sem okkur er ætlað að feta. Allt var reynt til að hjálpa honum og aðstoða og á engan er hallað þeg- ar við nefnum móður hans, sem var vakin og sofin yfir velferð hans og lagði allt í sölurnar, en allt kom fyrir ekki. Því miður takmarkaði lífs- mynstur hans verulega samskipti okkar, en þá og þegar við hitt- umst á fjölskyldumótum, þá var hann sami ljúfi drengurinn, sem öllum þótti svo vænt um. Við minnumst hans með gleði og þakklæti fyrir allt það jákvæða sem hann bar með sér og hugur okkar er hjá Bryndísi systur, börnum hans og bræðrum svo og öðrum sem eiga um sárt að binda vegna sviplegs fráfalls hans. Við biðjum þess að björtu minning- arnar verði það ljós sem lýsir. Úlfar, Björn, Hildur og Ólöf Edda. Elsku Toggi minn, mikið er ég heppin að hafa kynnst þér. Ég man eins og það hafi gerst í gær en ekki fyrir rúmum 20 árum. Töffarinn á ruslabílnum, ég og mínar vinkonur biðum spenntar eftir því að sjá gæjann sem allar stelpurnar voru að tala um og urðum ekki fyrir vonbrigðum. Við áttum góðar stundir í Hringvali þegar þú vannst þar, spjölluðum um lífið og tilveruna og litlu dóttur þína sem þú varst mjög stoltur af. Þegar þú hættir í Hringvali þá misstum við sambandið í nokkur ár, en svo fannst mér ég sjá þig á djamminu og labbaði upp að þér, en þú kannaðist ekkert við mig, enda varst þetta ekki þú heldur Eysteinn bróðir þinn. Þarna stóð ég fyrir framan framtíðareigin- mann minn sem ég hefði aldrei kynnst ef það hefði ekki verið fyr- ir þig. Mikið þakka ég þér fyrir það. Takk fyrir allar samveru- stundirnar í gegnum tíðina, elsku Toggi minn, mikið á ég nú eftir að sakna þín. Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Ingibjörg Sigurðardóttir) Þín mágkona, Kristrún Nanna H Úlfarsdóttir (Krissa). Þorgrímur Einarsson HINSTA KVEÐJA Fallinn í valinn er frændi minn góður, fallegur vinur er unni ég heitt. Nú geislar af gleði því léttur er róður, til himins í hvíld þá sem öllum er veitt. Anna föðursystir. Okkar elskaði eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, BJARNI BJARNASON, löggiltur endurskoðandi, lést á hjúkrunarheimili Hrafnistu í Hafnarfirði þann 1. ágúst. Hann verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 11. ágúst kl. 15. . Alma Thorarensen, Ragnheiður Erla Bjarnadóttir, Helga Hrefna Bjarnadóttir, Stefán Örn Bjarnason, Sigrún Þórarinsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Sigrún Guðna-dóttir Fjeld- sted fæddist á Siglufirði 7. júní 1921. Hún lést 23. júlí 2015. Foreldrar henn- ar voru Margrét Arndís Guðbrands- dóttir og Guðni Stígsson. Sigrún var næstelst sjö systkina. Systkini Sigrúnar eru Guðbjörg, lést í barnæsku, Lára, f. 1922, Þór- laug Svava, f. 1924, d. 2001, Friðrik, f. 1927, d. 1983, María, f. 193, d. 2006, Haukur Haf- steinn, f. 1933, d. 1968. Hálf- bróðir, sammæðra Guðmundur Jónsson, f. 1914, d. 1999. Fóst- ursystir Sveinsína Baldvins- dóttir, f. 1911, d. 1988. Sigrún giftist Sigurjóni V. Fjeld- sted pípulagninga- meistara, f. 10. maí 1898, d. 2. ágúst 1977 og bjuggu þau allan sinn bú- skap við Veghúsa- stíg í Reykjavík. Dætur þeirra eru Vigdís, gift Óttari Snædal Guðmundssyni, Mar- grét, ekkja Gísla Ingvars Jóns- sonar, Sigrún, gift Geirarði Geirarðssyni og Anna, gift Arn- aldi Indriðasyni. Barnabörnin eru 11 og barnabarnabörnin 17. Útför Sigrúnar fer fram frá Dómkirkjunni í dag, 10. ágúst 2015 og hefst athöfnin kl. 13. Mamma var ekki stór, en hún hafði stórt hjarta, sem rúmaði svo vel okkur öll. Þegar vantaði vitn- eskju um gömlu Reykjavík, Ís- lendingasögur, ættfræði og svo mætti lengi telja, hringdum við í hana. Ég sakna löngu símtalanna um allt og ekkert. Alls annars líka. Það verður ekki auðvelt að fara í Andakílinn og geta ekki hringt í hana til að lýsa veðri og fegurð, hún elskaði þann stað. Sagt er að maður komi í manns stað, en ekki er auðvelt að sjá einhvern koma í hennar. Við eigum eftir að sakna hennar og biðjum að hún sé loks- ins búin að hitta pabba aftur, hann Sigurjón sinn, sem hún hugsaði um dag hvern öll árin, sem þau hafa verið aðskilin. Við biðjum Guð, sem hún trúði á og treysti, að blessa minningu þeirra beggja. Við, Díú og Geiri, þökkum fyrir allt. Sigrún og Geirarður. Einu sinni fór Sigrún með yngri systur sinni í bæinn að skipta nýj- um skóm sem þær höfðu fengið fyrir jólin en pössuðu ekki. Þær voru á barnsaldri. Þegar þær lögðu af stað aftur úr bænum versnaði veðrið og þær óttuðust að komast ekki heim til sín en þær bjuggu í Vatnsmýrinni í litlu húsi sem hét Breiðaból. Sigrúnu var hætt að lítast á blikuna þegar ókunnugur maður mætti þeim og spurði þær að nafni og hvar þær ættu heima og fylgdi þeim síðan að Breiðabóli. Urðu þar fagnaðar- fundir því óttast var um stúlkurn- ar í veðrinu. Maðurinn kom nokkru síðar að vitja um systurnar og bar með sér gjafir handa krökkunum á Breiða- bóli. Eitthvað var Rúna litla stúrin á svipinn þegar hún sá það sem bjargvætturinn hafði fært henni, ómerkilegt egg, létt í hendi, holótt og skorið úr tré. Maðurinn sá hik- ið á litlu stúlkunni og sagði við hana: Á meðan þú átt þetta egg verður þú gæfukona í lífinu. Sigrún Guðnadóttir Fjeldsted gætti eggsins upp frá því og óhætt er að segja að sú gæfa sem bundin var við það hafi komið fram. Hún lifði farsælu lífi í næstum heila öld, eignaðist ung eiginmann sem bar hana á höndum sér og hún unni hugarástum, átti fjórar dætur með honum og sá urmul barna- barna og barnabarnabarna vaxa úr grasi. Hún bar ríkar tilfinning- ar til afkomenda sinna og fylgdist með sístækkandi hópi þeirra vaxa og dafna. Velferð fjölskyldunnar skipti hana alla tíð höfuðmáli og hún vakti yfir henni fram á síðustu daga. Þótt líkaminn hafi smám saman gefið sig á efri árum var hún alla tíð stálminnug og í hugsun og tali eins og átján ára stúlkan sem kynntist Sigurjóni sínum og eign- aðist með honum heimili á Veg- húsastíg. Hún var ekkert fyrir óþarfa flandur og ríkti þar í 68 ár. Minningin um Sigurjón, sem fór áratugum á undan henni, var afar sterk og Rúna var dugleg að halda henni á lofti. Það sem hún átti eftir ólifað blakti kertalogi framan við ljósmynd af honum í stofunni. Kynslóð Sigrúnar lifði í raun margar aldir svo örar og ótrúlegar voru breytingarnar næstum frá einum degi til annars. Bílaöld. Þotuöld. Geimöld. Tölvuöld. Ís- land þeyttist inn í nútímann og lagði að baki hið fátæka bænda- samfélag. Sigrún var borgarbarn og leikvöllur hennar Vatnsmýrin löngu fyrir daga flugbrauta. Tóm- as orti um Reykjavíkurstúlkur eins og hana og hún unni borginni alla tíð og var okkur mikilvæg tenging við sögu hennar. Hún bjó að léttri lund sem smit- aði út frá sér og var óþreytandi að segja okkur frá þeim gömlu dög- um enda eru það ekki síst konur eins og hún sem hafa haldið lifandi hinni frjósömu íslensku sagna- hefð. Sumar sögur, eins og þessi hér að ofan, voru slungnar töfrum fallegu ævintýranna, aðrar svo skemmtilegar að árum síðar skell- ir maður upp úr þegar minnst var- ir. Hún trúði á þann guð sem hún átti ein með bænum sínum og aldrei heyrði ég hana blóta þótt ekki væri hún skaplaus. Helst að hún segði Gvendur minn! ef mikið lá við. Hún stóð alla tíð þétt við bakið á okkur tengdasonunum, hélt með strákunum hans Matt Busbys í enska boltanum og það var ekki sama hver söng Hamra- borgina. Allt hefur sinn tíma. Löngu og farsælu lífi er lokið og okkur er þungt fyrir brjósti þegar við kveðjum Sigrúnu en fögnum um leið því lífi sem hún lifði og er okk- ur fyrirmynd. Við ætlum að varð- veita eggið góða og seint mun deyja út loginn sem stúlkan frá Breiðabóli kveikti í lífi okkar. Þar í Vatnsmýrinni bíða nú grösin hljóðlát sólarlagsins. Arnaldur Indriðason. Elsku amma, það er sárt að kveðja þig. Þú hefur alla tíð verið til staðar fyrir mig og fyrir samveru okkar verð ég ævinlega þakklátur. Ég mun alltaf varðveita minn- ingar um þig. Þær eru margar og góðar. Allur tíminn sem þú leist eftir mér á Bollagörðum, sum- arbústaðaferðir, heimsóknir og margt fleira. Einna vænst þykir mér þó um tímann sem við áttum saman þegar við Mayra bjuggum fyrir ofan þig á Veghúsastígnum. Þar áttum við svo margar góðar stundir. Mér þótti mjög vænt um hve vel þið Mayra náðuð saman. Sá kærleikur sem var á milli ykkar gerði fjarlægðina frá fjölskyldu hennar mun bærilegri. Einnig gleðst ég mjög yfir því að Viktor skyldi kynnast þér. Hann mun njóta góðs af því, það er ég viss um. Amma, við munum sakna þín og minnast þín. Hvíl í friði. Þinn, Sigurjón Fjeldsted. Í dag kveð ég ömmu Rúnu. Þrátt fyrir háan aldur þá kom ekki til greina hjá henni að flytjast á elliheimili eða í ellilífeyrisþega- íbúð. Hún vildi búa ein og sjá um sig sjálf þó síðasta árið hafi verið orðið erfiðara. Þrátt fyrir að lík- aminn væri aðeins farinn gefa sig þá var hugurinn enn skýr og hún fylgdist vel með og alveg sérstak- lega með því hvað barnabarna- börnin hennar voru að gera. Amma hafði sterkar skoðanir og stóð yfirleitt fast á þeim en gerði þó stundum undantekningar ef það snerti hennar nánustu. Eitt sem ég man vel eftir er að henni var nú einhverra hluta vegna ekk- ert sérstaklega vel við Akureyr- inga en þegar ég kynntist mann- inum mínum sem ættaður var frá Akureyri þá var nú annað uppi á teningnum. Amma passaði okkur systkinin oft og það var alltaf gott að koma til hennar. Hún var þó engin venjuleg amma. Hún var ekkert fyrir það að baka og átti sjaldnast eitthvað með kaffinu en þegar við komum í heimsókn þá rétti hún okkur pening og bað okkur að Sigrún G. Fjeldsted HINSTA KVEÐJA Til minningar um elsku langömmu okkar Já, þannig endar lífsins sólskins- saga. Vort sumar stendur aðeins fáa daga. En kannske á upprisunnar mikla morgni við mætumst öll á nýju götuhorni. (Tómas Guðmundsson) Þín, Lára, Agla, Viktor Andri og Ása.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.