Iðjuþjálfinn - 01.08.2011, Side 11

IðjuþjálfInn 1/2011 • 11
Haustið 2008 var í fyrsta skipti boðið upp á fjarnám í iðjuþjálfunarfræði við
Háskólann á Akureyri sem gaf nemendum
um allt land tækifæri til að stunda námið
óháð búsetu. Margir nýttu sér tæknina og
völdu fjarnámið sem byrjaði með ýmsum
tæknilegum örðugleikum og mörgum
tölvupóstum á milli nemenda og kennara.
En með samvinnu kennara, nemenda og
ekki síst tæknimanna hjá Háskólanum hefur
þetta þó allt gengið upp til þessa.
Iðjuþjálfun varð fyrir valinu hjá mér
vegna þess að námið býður upp á marga
möguleika, það er fjölbreytt og hefur
ákveðna sérstöðu. Þegar ég skráði mig til
náms hefði mig þó seint grunað hversu
mikil vinna liggur að baki hverri önn
sem er þó hverrar vinnustundar virði. Í
náminu eru fjögur vettvangsnáms tímabil
auk einnar vettvangsheimsóknar, þar sem
nemendur fá tækifæri til að tengja fræðin við
hið raunverulega starf iðjuþjálfa. Ýmislegt
má læra af bókum en það er ekki síður
mikilvægt að upplifa raunverulegar aðstæður,
fá að prófa, fá hugmyndir, safna reynslu og
læra á hinum ýmsu sviðum iðjuþjálfunar.
Ég var ekki tilbúin í fjarnámið í upphafi
og valdi því að vera á staðnum og sitja
tímana sem mér líkaði vel. Námið er
fjölbreytt og skemmtilegt en jafnframt erfitt
og krefjandi.
Hver tími er tekinn upp á upptökubúnað
með hljóði og myndum af glærum sem gerir
það að verkum að kennarar eru bundnir
við að lýsa sýnikennslu sinni í orðum og að
endurtaka spurningar úr sal svo að kennslan
skili sér til allra. Þetta vildi gjarnan gleymast
fyrst um sinn en er núna orðinn fastur liður
í kennslunni.
Fjarnemar koma í Háskólann einu sinni
til tvisvar á önn, viku í senn og þá er tíminn
meðal annars nýttur í verklega kennslu og
fram lagnir verkefna. Fjarnemavikurnar
eru langar og strangar fyrir bæði nema
og kennara. Fyrir kennara er það mikið
púslu spil að koma sem mestu af verklegu
kennslunni til skila og um leið mikið
magn upplýsinga fyrir nemana að meðtaka
á stuttum tíma. En þrátt fyrir þetta eru
starfs menn og nemendur samtaka í að láta
kennsluna ganga upp og prófa sig áfram
með nýjum leiðum um leið og tækifæri
gefast.
Ég ákvað að prófa fjarnámið eftir að
hafa verið tvö ár í staðnámi. Það fyrsta sem
ég saknaði var að geta ekki mætt í tíma og
hitt samnemendur á hverjum degi, spurt
kennarann spurninga í tímum og unnið
verkefnin í hópi sem hittist reglulega.
Upptökurnar bjóða upp á marga kosti eins
og að hafa aðgang að tímunum á þeim
tíma sem hentar best en á móti kemur að
fjarnemar hafa ekki aðgang að upptökum
fyrr en tímarnir eru búnir hjá staðnemum
og eru því skrefinu á eftir hvað það varðar.
Kennarar hafa nú aukið kennslu sína í
gegnum fjarfundarbúnað sem gefur nemum
tækifæri til að sitja tíma og taka þátt, sjá
kennara og aðra nemendur. Með tækninni
er hægt að gera ótrúlegustu hluti mögulega.
Í hópavinnu er Skype mikið notað sem
gengur alla jafna vel og hægt að vera í
videospjalli heilu dagana ef því er að skipta.
Ef spurningar vakna þá er alltaf hægt að
senda póst á sameiginlegt svæði á netinu og
yfirleitt svara kennarar um hæl.
Það eru því nokkur atriði sem skilja
þessa tvo möguleika að og kostir og gallar
við hvort tveggja en staðnámið finnst mér
betri kostur vegna nálægðar við skólann,
kennarana og samnemendur. Fjarnámið
er samt sem áður frábær möguleiki og
nauðsynlegt fyrir þá sem ekki hafa tök
á að flytjast búferlum til að sitja tímana
á Akureyri. Fjarlægðin á milli fjar­ og
staðnáms er alltaf að minnka og á eftir að
gera það áfram.
Ég mæli eindregið með námi í
iðjuþjálfun, það er frábært að fá að taka
þátt í þeirri þróun sem á sér stað í náminu.
Þetta er skemmtilegt nám og gefur mörg og
fjölbreytt atvinnutækifæri til framtíðar.
nám í iðjuþjálfun við
Háskólann á Akureyri
Aðalheiður Björk Guðrúnardóttir
Iðjuþjálfanemi á þriðja ári
við Háskólann á Akureyri