Skólavarðan - 01.08.2003, Blaðsíða 7

ERLEND SAMVINNA LEIKSKÓLA
Á undanförnum árum hafa fimm
leikskólar í Reykjavík tekið þátt í
Comeniusarverkefnum. Verkefnin
fela í sér þróun eða rannsóknir á
einstökum þáttum í leikskólastarfi,
þar sem bornar eru saman og
skoðaðar aðferðir í leikskólauppeldi
mismunandi landa.
Verkefnið í Jöklaborg hefur staðið
í þrjú ár og í byrjun júní var haldinn
formlegur lokafundur þess. Þangað
mættu fulltrúar frá þátttökuskólunum,
í Noregi, Finnlandi, Skotlandi og
Írlandi, auk Íslendinganna og margra
gesta sem boðið var til fundarins. Þetta
var litríkur og skemmtilegur fundur
og nokkurs konar safnferð í leiðinni,
því Jöklaborg var prýdd listmunum af
ýmsum toga sem unnin höfðu verið í
tengslum við verkefnið. Nemendur í
Jöklaborg sýndu leikþátt sem unninn
var út frá sögunni um geiturnar
þrjár, en það ævintýri hefur verið í
brennidepli í verkefninu hérlendis. Að
því loknu kynntu fulltrúar hvers lands
afurð starfsins og var gaman að sjá hve
fólk tók á verkefninu með mismunandi
hætti.
Heiti verkefnisins er „Hlutverka-
leikur og menningararfur - aðferð til
félagslegrar þátttöku.“ Markmiðið var
að gera grein fyrir því hvernig leikir
barna tengjast þjóðlegri menningu og
kanna hvort leikirnir séu mismunandi
milli landa. Auk þess fól verkefnið
í sér að þátttakendur kynntust
mismunandi aðferðum sem stuðla
að hlutverkaleikjum. Þátttakendur
skiptust á heimsóknum og hefur
Jöklaborg fengið heimsókn frá Írlandi
og Skotlandi. Nokkrir starfsmenn
í Jöklaborg fóru til Skotlands og
Finnlands og dvöldu 7 til 10 daga
í leikskólum þar. Vikulega voru
sendar fréttir með tölvupósti milli
leikskólanna þar sem fram kom hvað
helst hafði gerst í vikunni, hvað börnin
fengust við, hvert þau fóru, hverjir
komu í heimsókn, hverskonar fundi
starfsfólkið sat o.s.frv. Með fréttunum
fylgdu gjarnan myndir af börnunum í
starfi og leik.
Pakkar voru einnig sendir á milli; s.s.
bækur, hlutir og teikningar sem unnar
höfðu verið af börnunum.
Ein mynd segir meira en mörg orð
og það verður að segjast að kynning
finnska fulltrúans stóð upp úr. Sú
finnska sýndi myndband af starfinu þar
sem spratt fram ljóslifandi staðfesting
þess hve hægt er að vinna markvisst
og kveikja brennandi áhuga allra
þátttakenda ef nálgunin er fjölbreytt
og efniviðurinn sem unnið skal með
liggur ljós fyrir. Fulltrúarnir tóku annars
að sér að kynna mismunandi þætti
verkefnisins, til dæmis lagði skoski
fulltrúinn áherslu á samskiptaþáttinn
og lýsti því hvernig samskiptin fóru
fram og kostum og göllum við að finna
tíma í skólastarfinu til samskiptanna.
Áhugavert var að heyra hve fólk leit
ólíkum augum á vikulegu samskiptin,
ýmist voru þau aukavinna sem þó var
að mestu leyti þess virði að standa
í, hins vegar voru þau innlimuð í
skólastarfið með fullri þátttöku
nemenda og kostuðu ekkert aukastreð
af hálfu kennara. Þeirri hugsun skaut
að mér hvort viðhorfið færi eftir
ólíkum kennsluháttum í leikskóla og
grunnskóla, en skoski skólinn er í senn
leik- og grunnskóli og sú skoska var
grunnskólakennari eldri barna. Hún
var ef til vill ekki vön því að vinna „í
grasrótinni“ eða „á gólfinu“ ef svo má
segja og kannski er líka meira svigrúm
í leikskólastarfi fyrir ýmislegt „auka“
sem knýr dyra og því síður litið á það
sem viðbótarvinnu.
Almennt var fólk þeirrar skoðunar
að ágóði verkefnsins væri mikill
og hefði raunverulega stuðlað
að auknum skilningi og áhuga á
menningarsamskiptum og því að læra
um önnur lönd, sem og tilfinningu fyrir
og áhuga á eigin hefðum, sögum og
leikjum. Sem gestur á lokafundinum
gat ég ekki betur séð en tekist hefði
með ágætum að ná markmiðum
verkefnisins og vonandi að ekki verði
látið staðar numið hér, það er beinlínis
nauðsynlegt að vinna með fólki af
öðrum þjóðernum. Í þessu verkefni
var þáttur nemenda og kennara jafn,
báðir hóparnir lögðu sig fram og
höfðu gagn og gaman af samvinnunni.
Akkurinn var því tvöfaldur og kannski
er það meginkostur verkefnisins þegar
upp er staðið.
keg
Comeniusarverkefni í leikskólanum Jöklaborg
Leikskólabörn og erlend samvinna
7