Skólavarðan - 01.12.2011, Blaðsíða 29

29
Skólavarðan 3.tbl. 2011fólkið
Gríðarlega skemmtilegir tímar
Eftir námið fékk Pétur fulla stöðu í Öldutúnsskóla og var þar frá
haustinu 1973 til 1976. „Það fluttum við hingað norður á Siglufjörð
og ég gerðist náttúrufræðikennari við Gagnfræðaskóla Siglufjarðar.
Þetta voru gríðarlega skemmtilegir tímar í skólastarfi og mikið að
gerast. Grunnskólalögin komu 1974. Á þessum árum voru víða haldin
endurmenntunarnámskeið og ég tók þátt í mörgum þeirra, bæði sem
nemandi og leiðbeinandi. Einnig tók ég þátt í tilraunakennslu og
samningu námsefnis. Þegar ég kom til Siglufjarðar var skyldunáminu
hér ennþá skipt í barnaskóla og gagnfræðaskóla. Ég hafði starfað
í Kennarafélagi Hafnarfjarðar og þegar ég kom hingað hafði ég
forgöngu um að endurreisa Kennarafélag Siglufjarðar sem hafði legið
í láginni í nokkur ár. Þetta var meðal annars gert til að tengja betur
saman kennarahópinn.“
Hreppapólitíkin var alls ráðandi
Pétur minnist kennaramóts sem haldið var á Húnavöllum vorið
1977 þar sem kennarar af Norðurlandi vestra hittust. „Þá var ég
kosinn kennarafulltrúi í fræðsluráði Norðurlands vestra. Þarna hitti
ég gamlan kennara minn frá Núpi, Ólaf H. Kristjánsson, sem þá var
skólastjóri í Reykjaskóla en hann var formaður ráðsins. Ég var síðan í
fræðsluráðinu allar götur þar til það var lagt niður, líklega um eða upp
úr 1990,“ segir Pétur. „Meðal þess sem Fræðsluráð tók til umfjöllunnar
var gul bók frá menntamálaráðuneytinu með úttekt á öllum skólum á
svæðinu. Þar var dregin upp beinagrind af skólastarfi á Norðurlandi
vestra og til dæmis sagt til um hvar ættu að vera unglingadeildir og
hvar ætti að vera níundi bekkur grunnskóla sem var sá efsti í þeim
skóla þá. Sumir staðir áttu að fá þetta og aðrir ekki, á svæðinu áttu að
vera safnskólar og því um líkt. Svo rak hvað sig á annars horn, eins og
þar stendur, og hreppapólitíkin var alls ráðandi.“
Að kenna með kjaftinum og krítinni
„Ég man nú ekki lengur hve margir skólar voru til dæmis í Skagafirði
en held þó að þeir hafi verið tíu, sumir stórir en aðrir litlir. Ég lagði
það til á einhverjum fræðsluráðsfundinum að við héldum ekki
fundina alltaf á Blönduósi, heldur færðum okkur milli staða svo við
gætum mildað þessa hreppapólitík og kynnst því sem væri að gerast á
svæðinu. Til dæmis komum við í nokkra af minnstu skólunum og þar
má auðvitað segja að kennararnir hafi bara haft aðstöðu til „að kenna
með kjaftinum og krítinni“, eins og sagt var. Varla þó með krítinni
því töflurnar voru hálfónýtar. Það var auðvitað himinn og haf á milli
þessara litlu skóla og þeirra sem stærri voru. Ég minnist fundar sem
við héldum á Laugabakka í Miðfirði. Vandi sveitaskólanna var þá sá
að börnin máttu helst ekki byrja í skólanum fyrr en eftir göngur og
sláturtíð. Síðan varð skólinn að vera búinn fyrir sauðburð. Nokkrir
vísnavinir, meðal annars séra Hjálmar Jónsson, voru í fræðsluráðinu og
urðu þá til nokkrar vísur. Ein endaði svona: Frá því um skurð og fram
undir burð, fóðra þeir börnin á bókum.“
Talaði fyrir sameiningu skólanna
Formennsku í Kennarafélagi Siglufjarðar gegndi Pétur í nokkur
ár. „Í félaginu voru allir kennarar, jafnt úr barnaskólanum,
gagnfræðaskólanum og tónlistarskólanum. Fóstrurnar voru ekki með,
enda ekki titlaðar kennarar á þeim árum. Svo var það árið 1979 að
Jóhann Þorvaldsson, skólastjóri barnaskólans, hætti vegna aldurs.
Ég hafði talað fyrir því að skólarnir hér yrðu sameinaðir í einn
grunnskóla eins og víða hafði verið gert. Það varð úr og Gunnar Rafn
Sigurbjörnsson, sem var skólastjóri Gagnfræðaskóla Siglufjarðar varð
skólastjóri grunnskólans. Ég tók þá að mér að vera aðstoðarskólastjóri,
eða yfirkennari, eins og það hét þá.“
Pétur segir Grunnskólann á Siglufirði hafa verið eina níu mánaða
skólann á svæðinu á þessum árum. Sauðárkrókur hafi verið með átta og
hálfan mánuð en sumir minni skólarnir hafa bara verið starfræktir í sex
mánuði á ári. Pétur varð skólastjóri Grunnskóla Siglufjarðar árið 1981
þegar Gunnar Rafn fór í leyfi frá skólastjórninni en kom ekki aftur.
„Minn aðstoðarskólastjóri var Hinrik Aðalsteinsson sem hafði verið
kennari við Gagnfræðaskóla Siglufjarðar. Það var mjög gott að vinna
með honum. Ég tók alltaf þátt í félagsstörfum kennara. Kennarafélagið
hér starfandi áfram. Á ýmsu gekk fyrstu árin en svo var þetta orðið
eins konar skemmtiklúbbur en þó alltaf með faglegum undirtóni. Við
fengum hingað fyrirlesara til að fræða okkur. Vera mín í fræðsluráði
opnaði ýmsa möguleika og ég reyndi að nýta mér þá til að fá hingað
fólk.“
Hafði marga ferðamöguleika frá Siglufirði
Pétur var í skólamálaráði Kennarasambands Íslands og var því í
félagsstarfi á landsvísu líka. Hann var í mörg ár fulltrúi á þingum KÍ.
Hann segir að margir syðra hafi undrað sig á því hversu auðvelt væri
Mágur minn orðinn skólastjóri á Suðureyri
við Súgandafjörð og hann vantaði kennara.
Frá því um skurð og fram undir burð,
fóðra þeir börnin á bókum