Félagsbréf - 01.03.1963, Síða 32

Félagsbréf - 01.03.1963, Síða 32
„Billy þarf þá ekki að vera með, ef hann vill það ekki.” Það var kannske betra, að Billy yrði látinn eiga sig. Hann var alltaf að gera eittlivað vitlaust og hún mátti ekki skamma hann, því að Guð var góður og elskaði alla og auk þess vildi hún ekki fyrir nokkurn mun fara niður úr hásæti Guðs þar sem hún stjórnaði leiknum og þar sem hún gat ímyndað sér, að hún sæi alla, alla jörðina. Hún treysti því heldur aldrei, að eitthvert hinna barnanna eyðilegði ekki Merkið, því að þetta var líka tréð með Merkið; tré flækinganna. Á börkinn voru ristar litlar rendur langsum og aðrar minni þversum, og þær litu út eins og margir krossar hlið við lilið, þegar maður horfði á þær úr dálítilli fjarlægð, en maður mátti ekki standa of langt frá, því þá sást Merkið alls ekki. Það var of hátt, til þess að hún gæti náð að snerta það, þegar hún stóð niðri á jörðinni, en stundum klifraði hún upp í neðstu trjágreinarnar og snerti Merkið varlega með fingurgómunum. Hún vissi, hvers konar Merki þetta var. Pabbi hennar hafði einu sinni gengið út, þegar kom- in var næstum nótt og orðið dimmt og þá sá hann mann, sem gekk hringinn í kringum stóra tréð og athugaði á því börkinn. Þetta var flækingur og hann sagði pabba hennar, að Merkið væri leynimerki flækinganna, og þar sem það væri, þar væri tekið vel á móti þeim og þar fengju þeir að borða. Eftir þetta fannst henni liún eiga leyndar- mál með öllum flækingum á jörðinni og hún gætti Merkisins vel, svo þeir yfirgæfu ekki húsið hennar og færu eitthvað annað. Og þegar þeir komu, stóð hún álengdar í lotningu, því að þetta voru menn, sem höfðu gengið á öllum þjóðvegum í heimi. Þeir þekktu allt og vissu allt. Þeir vissu, hvernig umhorfs var á línunni, þar sem himinninn kom niður á jörðina, og þeir höfðu séð allt, sem lnin ætlaði einhvern tíma að sjá. Hún óskaði þess, að hún væri strákur, svo hún gæti orðið flækingur, þegar hún væri orðin stór. Flækingar voru mestu menn í heimi. Og nú sat hún þarna í mynd Guðs, sem stjórnaði öllurn mönnum niðri á jörðinni og þegar henni varð litið út á götuna fyrir utan garðinn, sá hún mann nálgast. Hún gleymdi leiknum á svipstundu, því að hún sá, að þetta var flækingur. Hún þekkti þá alltaf. Hún vissi ekki hvernig, en þeir voru alltaf alvarlegri en aðrir menn, kannske af því þeir vissu svo mikið. Vitrir menn voru alltaf alvarlegir og brostu aldrei. Hún renndi sér niður úr trénu, kallaði til Anne, að hún mætti vera Guð svolitla stund, og svo hljóp hún upp að húsinu og staðnæmdist við runna, þar sem hún sá vel heim að dyrunum. Hún sá aftan á hann, þegar hann 20 FÉLAGSBRÉF
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Félagsbréf

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Félagsbréf
https://timarit.is/publication/1060

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.