Morgunblaðið - 28.11.2015, Page 35

Morgunblaðið - 28.11.2015, Page 35
MINNINGAR 35 MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 2015 ✝ Guðrún DagnýKristjánsdóttir fæddist í Hvammi við Fáskrúðsfjörð 28. september 1925. Hún lést á hjúkrunarheim- ilinu Sunnuhlíð 12. nóvember 2015. Foreldrar henn- ar voru Guðrún Magnúsdóttir, f. 6. júlí 1902, d. 3. október 1925, og Kristján Jó- hannsson, f. 1. nóvember 1893, d. 25. október 1942, sem bjuggu á bænum Stekk í Hvammi við Fáskrúðsfjörð. Gróa Ein- arsdóttir gekk Guðrúnu í móð- ur stað og varð seinni kona föð- ur hennar og bjuggu þau í Hvammi þar til heimilið leystist upp eftir að Kristján dó. Gróa var alin upp á Holtahólum og var fædd 14. febrúar 1887, d. 25. júlí 1949. Kristján og Gróa eignuðust ekki börn saman en tóku að sér Svandísi Sigurð- ardóttur, f. 1. desember 1940, d. 29.11. 1994. Guðrún var yngst fjögurra systkina. Þau voru Davíð, f. 4.7. 1922, d. 22.10. 1925, Guðmund- ur, f. 31.8. 1923, d. 12.2. 1944, ar nemi, f. 1995. c) Ágúst við- skiptafræðingur, f. 1981, giftur Ester Ösp Guðjónsdóttur, f. 1981. Dóttir þeirra er Hrefna Ýr, f. 2013. 2. Pétur Óm- armannauðsstjóri, f. 27. desem- ber 1952. Dóttir hans og Nínu Breiðfjörð Steinsdóttur er Guð- rún Dagný, f. 1975, í sambúð með Engilbert Ágústi Óskars- syni bifvélavirki. Dóttir þeirra er Nína Magnea, f. 2011. 3. Ágústa Sigrún, söngkona og mannauðsstjóri, f. 1. september 1965. Sonur hennar og Ólafs Garðarssonar er Mikael, f. 7. apríl 2004. Guðrún og Ágúst kynntust í Vestmannaeyjum 1943, þar sem Ágúst lagði stund á nám í hús- gagnasmíði en Guðrún vann á sjúkrahúsinu við aðhlynningu. Þau bjuggu á nokkrum stöðum í Reykjavík og í Keflavík, þar til þau fluttu í Kópavoginn, árið 1952, fyrst á Kópavogsbraut 4 á meðan þau byggðu sér heimili að Álftröð 3. Guðrún var lengst af heimavinnandi og vann sem prjónakona og gegndi hlutverki dagmömmu fyrir barnabörnin. Guðrún var einn af stofnfélög- um Handprjónasambands Ís- lands og sinnti prjónamennsk- unni af natni. Guðrún bjó síðustu árin að Lækjasmára 2 eða þar til hún flutti á hjúkrun- arheimilið Sunnuhlíð. Útför Guðrúnar fór fram 26. nóvember 2015. Að hennar ósk var útförin ekki auglýst. og Hjalti, f. 10.10. 1924. Guðrún giftist Ágústi Metúsalem Péturssyni frá Höfnum v/Bakka- flóa, húsgagnasmið og tónlistarmanni, hinn 2. nóvember 1946. Ágúst var fæddur 29. júní 1921 en lést 28. júlí 1986. Guðrún og Ágúst eignuðust þrjú börn. 1. Kristrún Harpa geislafræð- ingur, f. 28. júní 1948, gift Sig- urði Harðarsyni rafeindavirkja, f. 1944. Börn Hörpu frá fyrra hjónabandi eru: a) Hrönn, hjúkrunarfræðingur, f. 1967. Í sambúð með Ólafi Atla Sigurðs- syni vélfræðingi, f. 1963. Börn Hrannar frá fyrra hjónabandi eru Heiða Björg, listakona, f. 1988 og Hörður Freyr háskóla- nemi, f. 1990, og dóttir Harðar er Anika Ýr, f. 2013. b) Marinó, prentari, f. 1969, giftur Herdísi Bragadóttur lyfjatækni, f. 1967. Börn þeirra eru Bragi há- skólanemi, f. 1992 í sambúð með Elínóru Guðmundsdóttur háskólanema. Sonur þeirra er Sebastían Marinó, f. 2013. Arn- Mamma lifði sinu lífinu fyrir aðra. Yngri kynslóðin átti alltaf alveg sérstakan stað í hennar hjarta og hún var alltaf boðin og búin til að aðstoða, elda, baka, prjóna og sauma til að létta undir með öðrum. Hún var mjög góð prjónakona, ein af stofnendum Handprjónasambands Íslands, stofnfélagi nr. 90 ef ég man rétt. Hún var svo vandvirk og fékk allt- af hrós fyrir fallegt hekl í opnar peysur og góðan frágang. Hún kenndi mér að prjóna og að vanda mig við prjónaskapinn og dró mig svo að landi þegar þolinmæðina þraut. Hún var heimavinnandi og gegndi hlutverki dagmömmu fyr- ir barnabörn systkina minna, þannig að það má segja að ég hafi alist upp í stórum systkinahóp, þó svo að ég væri algert örverpi. Þegar sonur minn Mikael fæddist fannst henni verst að geta ekki orðið mér að liði og passað hann fyrir mig eins og hún hafði gert fyrir hin barnabörnin. Þá var hún að verða áttræð og hafði ekki heilsu til að eltast við uppátækja- saman dreng. Það var sterkur strengur á milli þeirra. Mamma vildi reyndar að hann yrði skírður Bjartur sem kannski lýsir því best hvernig hún hugsaði til hans. Það var ekki fyrr en pabbi dó árið 1986 að mamma fór út á vinnumarkaðinn, þá var hún 61 árs gömul og fékk vinnu við ræst- ingar á barnadeild 20 á Kópavogs- hæli. Henni líkaði vel að vinna þar, skúringarnar gátu reyndar tekið á, en hún naut þess að vera allt í kringum börnin og það voru margar sögurnar sem hún kom með heim í Álftröðina af deildinni. Umönnunarstörf áttu vel við hana og hún sagði mér einhvern tím- ann að hún hefði líklega farið í hjúkrun, ef það hefði verið hægt á þeim tíma. Lífið fór ekki mjúkum höndum um mömmu og hún missti mikið. Þegar hún var 18 ára gömul voru hún og Hjalti bróðir hennar þau einu sem voru eftirlifandi úr fjöl- skyldunni, auk Gróu stjúpmóður hennar. Mamma mætti þessum missi með því að koma sér upp ákveðinni brynju eða skráp, sem erfitt var að komast inn fyrir. Þrátt fyrir það skynjaði maður alltaf væntumþykju og viljann til að taka á sig allar byrðar, áhyggj- ur og sorgir sem þjökuðu. Hún virtist geta tekið endalaust við og þörfin fyrir að líkna og lina þján- ingar annarra var mjög einlæg. Mér finnst eiginlega ótrúlegt að hún hafi verið mamma mín. Það var svo stórt kynslóðabil á milli okkar, nokkrir hugarheimar og ólíkur þankagangur. Tímarnir sem hún lifði og áföllin sem hún gekk í gegnum voru eitthvað svo fjarlæg og forn. Hún var eigin- lega allt í senn, mamma mín og allar ömmurnar og afarnir sem ég kynntist aldrei. Það var svo fallega gert af þér, mamma, að leyfa okkur Mikael að vera hjá þér þegar þú kvaddir við tóna úr laginu hans pabba, Stjörnubjart. Augnablikið var nánast áþreifanlegt þegar pabbi kom og sótti þig undir þessum fallegu tónum og orðum. Það er gott af vita af ykkur, loksins sam- einuðum, eftir tæplega 30 ára að- skilnað. Ég get alveg unað ykkur þess, en mikið væri nú gott að fá að kíkja í heimsókn við og við og fá hlýtt faðmlag og ástríkt augna- ráð. Við Mikael erkiengill örkum áfram æviveginn, þakklát fyrir lífið og veganestið. Hittumst heil. Ágústa Sigrún Ágústsdóttir. Að leiðarlokum móður minnar langar mig að þakka henni fyrir þá hjálp sem hún veitti mér. Allt- af gat ég leitað til hennar þegar mig vantaði pössun fyrir börnin mín. Hún hafði einstakt lag á börnunum, var fljót að komast að því hvað hverju barni líkaði best og fengu þau að njóta sín á heim- ili þeirra pabba. Mömmu var margt til lista lagt. Hún var myndarleg húsmóðir og nákvæm í öllu sem hún tók sér fyrir hend- ur. Jólasmákökurnar hennar voru t.d. alltaf allar jafn stórar og letibrauðið, hjónabandssælan og sandkakan alltaf nákvæmlega eins á bragðið. Hún var afbragðs góð saumakona, hafði sótt saum- anámskeið sem ung kona og naut sín við að hanna og sauma sín eig- in föt sem og á okkur börnin. Þegar tími gafst til settist hún svo niður með prjónana, prjónaði lopapeysur, sem hún ýmist seldi í Handprjónasambandið eða gaf börnum og barnabörnum, ullar- sokka í öllum stærðum, gerðum og litum allt eftir óskum hvers og eins fjölskyldumeðlims. Mömmu var mjög umhugað um að öll samskipti innan fjöl- skyldunnar færu fram í friðsemd og hafði oft orð á því að við ætt- um ekki að vera að kýtast heldur halda friðinn innan hópsins. Því fannst yngri syni mínum friðar- lilja vera eina blómið sem hæfði að gefa ömmu sinni. Mamma gætti vel að þessari lilju og nú 27 árum síðar blómstra mörg af- kvæmi þessarar lilju í stofum fjölskyldumeðlima. Ég naut þeirrar gæfu að búa í nágrenni við móður mína og gat því heimsótt hana daglega. Síð- asta eina og hálfa árið dvaldi hún á Sunnuhlíð og fannst mér gott að koma til hennar þangað, spjalla, bregða á leik eða bara vera. Hún sagði mér margt frá uppvaxtarárum sínum í Fá- skrúðsfirði, lífinu í Eyjum, sínum fyrstu búskaparárum með pabba o.fl. En báðar vissum við að hverju dró og nú þegar ég kveð mömmu mína verður mér hugsað til þessara stunda, þær eru mér mjög kærar í minningunni. Sér lítil bára leikur eftir ljósan dag við síðasta geisla, senn er komið sólarlag. Um grund og engi glóir dögg sem glitri tár, hún færir smyrsl á foldar mein svo fækki sár. (Jónína Þ. Magnúsdóttir, móðursystur Guðrúnar.) Ég kveð þig milda móðir mín. Þín Kristrún Harpa. Nú þegar við höfum kvatt tengdamóður mína, Guðrúnu Dagnýju Kristjánsdóttur, og fylgt henni síðasta spölinn, kem- ur smátómarúm í hugann. Hún var tilbúin og í raun beið eftir að takast á við nýtt hlutverk. Guð- rún var við góða heilsu þangað til síðustu tvö árin, en hún náði að verða 90 ára fyrir rúmum mánuði og var furðuhress í veislu sem nánustu ættingjar héldu henni. Guðrúnu sá ég fyrst þegar við Harpa dóttir hennar kynntumst. Alveg frá fyrsta degi var sam- band okkar mjög gott enda Guð- rún einstaklega þægileg kona í allri umgengni. Hún var alltaf eins, róleg í fasi og glaðlynd. Við ferðuðumst oft saman, bæði inn- an- og utanlands, með fjölskyld- unni. Það skilur eftir góðar minn- ingar. Guðrún var af þeirri kynslóð sem hélt í gamlar hefðir. Hjá henni lærði ég að borða kæsta skötu á Þorláksmessu sem mér hafði aldrei dottið í hug að reyna áður. Hún var lagin með prjónana og á ég enn nokkur pör af þykkum vönduðum ullarsokk- um sem ég nota á fjöllum við vinnu mína. Ég vil með þessum fáu línum þakka þennan tíma og er þess fullviss að Guðrún er nú þegar búin að hitta sína nánustu sem á undan hafa farið, ef fram- hald er eftir þetta líf. Ég hef þá trú, því oft hef ég orðið fyrir til- vikum sem ekki er hægt að út- skýra á annan hátt. Sigurður Harðarson. Í fáum orðum vil ég kveðja kæran vin, fyrrverandi tengda- móður mína, sem látin er rúm- lega 90 ára gömul. Það eru rétt rúm 50 ár síðan ég kynntist þess- ari góðu og rólyndu konu. Guð- rún var ekki vinamörg, en vinum sínum var hún tryggur og ráða- góður félagi. Í mínum huga er hennar staður við eldhúsglugg- ann í Álftröð 3, við eldhúsborðið. Þangað var gaman að koma og spjalla við hana yfir kaffibolla og reykja með henni sígarettuna sína. Þar voru heimsmálinn rædd, draumar ráðnir og spáð í framtíðina. Þar sátum við þegar John Lennon var myrtur og vor- um bæði jafnslegin. Ég var þá á fyrri önn Lögregluskólans, en gisti hjá henni og Ágústi á með- an, þar sem ég var þá búsettur á Akranesi. Sá tími er mér mjög minnisstæður. Eitt sinn kom ég til hennar í kaffi, en hún var að vandræðast yfir því að eiga ekkert með kaffinu nema freðna hjónabands- sælu. Hún lagði hana nú samt á borðið og lét mig hafa góðan hníf. Ég skar, beitti kröftum, í gegn- um kökuna og diskinn með í leið- inni. Eftir þetta sagði hún ávallt við mig er hún rétti mér hníf og kaka var á borðum: „það er disk- ur undir kökunni,“ og hló dátt við. Guðrún hafði mikið gaman af draumum og draumráðningum. Marga draumana ræddum við og réði hún þá yfirleitt. Í seinni tíð þá hringdum við í hvort annað, ef okkur dreymdi eitthvað sem okk- ur fannst merkilegt, skemmtileg símtöl. Tveir draumar eru mér sérlega minnisstæðir; ég rétt orðinn 18 ára og dreymdi að ég elti bandhnykil. Mitt fyrsta barn fæddist átta mánuðum seinna. Annar draumur sem mig dreymdi líklega 20 ára, rættist ekki fyrr en 17 árum síðar; minnti hún mig þá á þann draum. Í þessi 50 ár hefur hún hringt í mig á afmælisdaginn minn, ef ég hef ekki verið nálægt henni. Þau símtöl hafa stundum dregist á langinn. Ég bjó í nokkur ár rétt hjá henni, eftir að ég skildi við dóttur hennar. Þá voru heim- sóknir mínar til hennar tíðar. Hún bar annarra hag ávallt fyrir brjósti og börn mín, af seinna hjónabandi, voru henni hugleikin og spurði hún ávallt um hag þeirra, jafnt og þeirra sem voru ömmubörn hennar. Í bílskúrnum hennar og Ágústs unnum við bæði í nokkur ár við frágang á fiskveiðinæloni fyrir Marinó mág hennar, aukavinna okkar beggja. Þetta var skemmtilegt sam- starfsverkefni, nokkurs konar vaktavinna, en gátum samt átt gott spjall yfir verkefninu. Hjá henni lærði ég að baka laufa- brauð. Hnoða deigið, fletja það út og steikja, en útskurðurinn var sérfag Ágústs og Marinós, þeir voru sérfræðingarnir í þeim efn- um. Efir að ég flutti vestur á Ísa- fjörð, tilheyrði að hringja í hana og ræða þennan bakstur, fyrir hver jól, hvernig hann tókst og hve margar kökur voru bakaðar. Eftir að Ágúst dó og hún flutti í Lækjasmárann, hélt ég áfram að heimsækja hana, kannski of sjaldan, en ávallt var gott að koma til hennar og spjalla yfir kaffibolla. Ég á fallegar og góðar minn- ingar um þessa góðu konu, sem ég tel að hafi verið einn af mínum bestu vinum í lífinu. Guð vaðveiti minningu hennar. Aðstandendum hennar votta ég mína innilegustu samúð. Önundur Jónsson. Í dag kveð ég með söknuði fyrrverandi tengdamömmu og vinkonu sem lokið hefur lífs- göngu sinni eftir langa og farsæla ævi. Guðrún og Ágúst maðurinn hennar voru meðal frumbyggja í Kópavogi og byggðu sér hús í Álftröðinni. Ágúst lést árið ’86 og var það mikill missir fyrir hana og alla sem hann þekkti. Eftir það bjó hún ein og sá um sig sjálf. Hún var mjög myndarleg hús- móðir og mikil prjónakona og eigum við mæðgur allar lopa- peysur eftir hana. Eftir að ég flutti í Kópavoginn kom ég oft í kaffi og spjall. Alltaf var heima- bakað á boðstólum, til dæmis hin fræga hjónabandssæla, krydd- brauð og margt fleira. Ekki fannst Guðrúnu heldur leiðinlegt ef Kolli vinur hennar var með í för og gaukaði að honum smá nammi. Guðrún var alla tíð mjög heilsuhaust en svo varð hún fyrir því óhappi að detta heima hjá sér og lærbrotna. Þá varð mikil breyting á hennar högum og hún gat ekki flutt aftur heim. Hún var ekki alveg sátt við það en flutti í Sunnuhlíð þar sem var mjög vel hugsað um hana. Kæra Guðrún mín, ég óska þér góðrar ferðar og ég trúi því að Gústi hafi tekið vel á móti þér. Guð geymi þig. Kveðja frá Hildi Ýri og Kolla. Þín, Nína. Guðrún Dagný Kristjánsdóttir Með kærleik og virðingu Útfarar- og lögfræðiþjónusta Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is Með kærleik og virðingu Sævar Jón Andrésson Við erum til staðar þegar þú þarft á okkur að halda Við önnumst alla þætti undirbúnings og framkvæmd útfarar ásamt vinnu við dánar- bússkiptin. Við þjónum með virðingu og umhyggju að leiðarljósi og af faglegum metnaði. KATRÍN JÓNSDÓTTIR frá Langholtskoti lést á Ási í Hveragerði 23. nóvember. Útför hennar fer fram frá Hruna 1. desember og hefst klukkan 14. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Hrunakirkju. . Aðstandendur hinnar látnu. Yndislegur faðir okkar, tengdafaðir og afi, JÓHANN KRISTINN DANÍELSSON, Jói Dan, söngvari og lífskúnster frá Svarfaðardal, Dalvíkurbyggð, lést á dvalarheimilinu Dalbæ, Dalvík, mánudaginn 23. nóvember. Hann verður jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju laugardaginn 5. desember klukkan 13.30. Þeim sem vildu minnast Jóhanns er bent á reikning sem stofnaður hefur verið til stuðnings við hljóðfærakaup fyrir Tónlistarskóla Dalvíkur: 0177-05-400700 kt. 081271-3999. . Yngvi Örn Stefánsson, Ragnheiður E. Ragnarsdóttir, Anna G. Jóhannsdóttir, Gísli Már Jóhannsson, A. Kristín Jóhannsdóttir, Rúnar D. Bjarnason og barnabörn. Útför systur okkar, mágkonu og frænku, SIGRÍÐAR HELGU ÞORBJARNARDÓTTUR líffræðings, Meistaravöllum 17, Reykjavík, verður gerð frá Neskirkju miðvikudaginn 2. desember klukkan 15. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfélag Íslands, . Guðmundur Þorbjörnsson, Auðbjörg Ingimundardóttir, Njáll Þorbjörnsson, Jóna Jónsdóttir, Laufey Þorbjarnardóttir, Jón Sigurðsson, Guðbjörg Þorbjarnardóttir, Jónas Matthíasson, Guðrún Þorbjarnardóttir, Guðmundur Sigurðsson og fjölskyldur.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.