Morgunblaðið - Sunnudagur - 17.01.2016, Blaðsíða 42

Viðtal
42 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17.1. 2016
öllum stóru tónlistarhátíðunum sem hún
hafði áður spilað á með GusGus. „Það var
mikið frelsi að fá að vera í eins bleikum kjól
og mig lysti án þess að fá athugasemdir og
ég naut mín í botn. Tónlistin var eins langt
frá því tæknivædda og unna og ég gat verið,
öll platan tekin upp á einungis átta rásum en
ég vildi hafa þetta eins minimalískt og ég
gæti. Það var því mikil viðurkenning þegar
plötudómarnir fóru að birtast.“
Niðurlægjandi athugasemdir
um útlitið
Næsta plata var Synchronised Swimmers og
kom út 2009. Úti fékk platan dóma í sama
lofsamlega dúr og fyrsta platan hafði fengið
en það sem vakti athygli hérlendis og margir
veltu sér upp úr var útlit Hafdísar Huldar á
plötuumslaginu og tónlistarkonan fór ekki
varhluta af því tali.
„Ég hafði alltaf verið með brúnt sítt hár
en þarna vildi svo til að ég var nýbúin að
leika í sjónvarpsauglýsingu á Spáni fyrir
Mercedes Benz. Ég hef stundum tekið að
mér módelstörf – svona þegar það kemur
ekki að sök að vera bara 155 cm á hæð!
En þeir höfðu beðið mig um að lita hárið á
mér alveg hvítt fyir auglýsinguna. Ég hugs-
aði með mér að ég myndi eflaust líta út eins
og diskóbarbí en svo vandist ég því bara.
Þegar við vorum að taka myndina fyrir plöt-
una var ég með þetta ljósa hár og hugsaði
bara með mér að já, já, ég hefði þetta bara
svona án þess að vera mikið að spá í það.“
Margir tóku þessu þannig að Hafdís Huld
hefði farið í útpælda markaðstengda umbylt-
ingu í útliti.
„Fólk leyfði sér að vera ákaflega óvægið –
tónlistin sjálf varð engan veginn fókusinn,
þrátt fyrir að hún væri algjörlega beint
framhald af því sem ég hafði verið að gera.
Fókusinn á útlit kvenna í tónlist er mun
meiri en á útlit karlkyns tónlistarmanna og
það er ótrúlega sorglegt.“
Hafdís Huld segir að á svipuðum tíma hafi
henni verið bent á umræðu heima fyrir á
spjallþráðum á internetinu þar sem fólk tjáði
sig nafnlaust um hana en Hafdís Huld
greindi frá því neteinelti í Kastljósi fyrir um
tveimur árum.
„Þessar athugasemdir sem komu aðallega
frá notendanafni Hildar Lilliendahl fékk ég
fyrst sendar þegar ég var á tónleikaferðalagi
í Þýskalandi, rétt áður en ég fór á svið fyrir
fullu húsi. Systir mín sendi mér linkinn á
umræðuna og sagðist vona að mamma mín
sæi þetta ekki þar sem talað var um að
drepa mig út af tónlistarmyndbandi. Það var
svolítill skellur. Ég hélt ekki að fólk gæti lát-
ið svona út úr sér um einhvern sem var bara
að vinna vinnuna sína. Ég var ekki einu
sinni á Íslandi og manngerð sem er frekar
hlédræg þótt ég sé það kannski ekki á sviði.
Ég man líka eftir umræðum í Fréttablaðinu
um plötuumslög á þessum tíma þar sem
bestu og verstu plötuumslög ársins voru val-
in, þar á meðal mitt, og það var eiginlega
skelfilegt að lesa það sem fólk leyfði sér að
segja.“
Í umfjöllun Fréttablaðsins birtust ummæli
sem ekki var hægt að rekja beint til viðmæl-
enda blaðsins og voru því í raun nafnlaus.
Hafdís Huld var í Fréttablaðinu kölluð
„gervikrútt“. „Frá helvíti“. Hún væri á
myndinni eins og aðþrengd eiginkona „sem
er alltaf að reyna að vera MILF, en býr svo
í úthverfi með fimm börn og mann sem held-
ur framhjá. Og drekkur í laumi.“ (innsk.
Þess má geta að MILF útleggst sem „Mot-
her I’d like to fuck“ og er tungutak sem á
rætur sínar í klámi.)
„Fólk hafði jafnvel ekki hlustað á plötuna
sem fékk skínandi dóma úti en það virtist
ekki skipta máli.“
Plata þrátt fyrir grát í 2 og ½ ár
Hafdís Huld fluttist heim árið 2010, í Mos-
fellsdalinn, en draumurinn hafði alltaf verið
að komast í rólegt umhverfi úr stórborginni
London.
„Ég er enn að hitta fólk sem heldur jafn-
vel að ég búi ennþá úti og það er ekkert
skrýtið. Fyrstu tvö árin var ég næstum
meira úti en hér heima vegna vinnunnar en
ég er með höfundarréttarsamning, plötufyr-
irtæki og umboðsmann úti. Svo eignaðist ég
dóttur mína Arabellu og hún var mjög óvær
fyrstu árin þannig að við gátum ekki haft
hana í neinni dagvistun og vorum alveg
bundin heima.
Það kom ekki í ljós hvað hrjáði hana fyrr
en hún gat farið að tjá sig við okkur, rúm-
lega tveggja ára gömul. Það var þannig að
hún grét, öskraði er kannski réttara að
segja, allt upp í 18 klukkustundir á sólar-
hring. Læknarnir sögðu mér að það fæddust
kannski þrjú börn á ári sem væru svona
rosalega óvær, sem betur fer, því ég myndi
ekki óska neinum þess að þurfa að upplifa
þetta.
Eftir á að hyggja finnst okkur og umboðs-
manni mínum ótrúlegt að það hafi tekist að
gera sólóplötuna Home á þessum tíma. En
sú plata er líka allt öðruvísi og lituð af þessu
tímabili.“
Þau Alisdair gerðu hana bara tvö því ekk-
ert annað var í boði í þessum aðstæðum.
„Ég fékk þó að vísu heimsókn sem mér þótti
ákaflega vænt um, frá Boo Hewerdine. Hann
hringdi í mig og sagði að við hefðum alltaf
gert lög saman á plöturnar mínar og það
yrði engin breyting þar á. Hann flaug til
landsins og á einum og hálfum sólarhring
gerðum við tvö lög. Og þetta er maður sem
hefur nóg að gera og þarf ekki að skreppa í
svona snúninga. Þetta er eitt af þessum
augnablikum í lífinu sem manni þykir alltaf
vænt um.“
Hafdís Huld segir að hún hefði aldrei sent
frá sér Home nema að vera ánægð með hana
og finnast hún jafnframbærileg og fyrri plöt-
ur. Fjölskylda hennar hjálpaðist að og gekk
um með Arabellu til að þau Alisdair gætu
fengið sér og borða og skroppið í sturtu.
Slíkt var ástandið.
„Home er alveg jafn vönduð og fyrri plöt-
urnar sem ég vann við mun auðveldari að-
stæður en um leið get ég líka sagt að það er
annar hljómur í henni út af þessu. Ég heyri
það þegar ég hlusta á hana í dag. Ætli hún
sé ekki rólegri og alvarlegri.
Ég veit að næsta plata verður öðruvísi
enda er ég á öðrum stað en ég var þarna.“
Home fékk prýðisdóma í blöðum á borð
við Sunday Times og Folk Radio UK valdi
þetta plötu mánaðarins.
Tónleikarnir fóru úr 150 í fjóra
Árið áður en Arabella fæddist spiluðu Hafdís
Huld og Alisdair á yfir 150 tónleikum, ári
síðar voru þeir tónleikar fernir.
„Ég komst einfaldlega ekki að heiman og
við brugðum á það ráð að halda tónleika í
gegnum internetið héðan af heimilinu. Það
var fjölskyldan sem skiptist á að sinna Ara-
bellu á meðan á tónleikunum stóð og þegar
hún lét í sér heyra var farið með hana út
fyrir og svo aftur inn – og út – til skiptis.
Þetta verða sögurnar manns í framtíðinni en
mér fannst þetta vissulega ekkert fyndið þá,
með bauga niður á hné og aftur greind með
áfallastreitu. Þetta var algjör ofkeyrsla and-
lega og líkamlega.“
Þessi umskipti á lífinu kölluðu á að fresta
þurfti fjórðu plötunni en nú hefur Arabella
notið góðrar heilsu í hálft ár og platan er
væntanleg á markað í haust.
„Ég man að ég talaði við umboðsmanninn
minn og var þá að aflýsa Glastonbury og Big
Chill og sagði að allt það skipti engu máli í
samanburði við það sem ég var að díla við.
Ég vissi ekki einu sinni hvað var að hrjá
barnið og við óttuðumst það versta.“
Hafdís Huld segir það hafa verið létti
lífsins þegar loksins fannst út hvað hrjáði
Arabellu. Hún er með meðfædda tauga-
röskun sem veldur ofurnæmni. Arabella
upplifir allt áreiti í umhverfinu margfalt;
birtu, hávaða, hita og kulda til að mynda.
Það er afar erfitt að greina slíkt þegar börn
eru lítil og þar að auki er þetta afar sjald-
gæft. Inni á spítalanum veinaði Arabella því
enn meira en heima því þar eru ljósin svo
skær.
„Ég man líka eftir umræðum í Frétta-
blaðinu um plötuumslög á þessum
tíma þar sem bestu og verstu plötu-
umslög ársins voru valin, þar á meðal
mitt, og það var eiginlega skelfilegt
að lesa það sem fólk leyfði sér að
segja,“ um óvægnar athugasemdir
sem birtust hérlendis eftir að önnur
sólóplata hennar kom út í Bretlandi.
Morgunblaðið/Eggert
* Skólinn varð upphaf að nýrri og bættrisjálfmynd minni. Ég var kannski ekki svonaglötuð eftir allt saman. Það tók mig dálítinn tíma
að vinna úr kvíða og áfallastreituröskun eftir
GusGus. Þegar maður er svona ungur og margir
á móti einum upplifirðu þetta eins og einelti.