Morgunblaðið - 14.04.2016, Síða 66

66 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 2016
✝ Hildur Hákon-ardóttir
sjúkraliði fæddist
24. janúar 1962.
Hún lést 6. apríl
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Svanhild-
ur Guðbjörg Sig-
urðardóttir, f. 17.
febrúar 1938, d.
30. desember
1995, og Hákon
Svanur Magnússon, f. 24. júní
1939, d. 19. febrúar 1993.
Systkini Hildar eru: Helga,
f. 16. júlí 1959, og Magnús, f.
29. október 1966, d. 30. maí
2011.
Eiginmaður Hildar er Þor-
geir Guðmundsson skipstjóri,
f. 30. október 1960. Þau giftust
þann 7. maí 1988. Börn hennar
eru: 1) Svanhildur Guðbjörg
Þorgeirsdóttir leikskóla-
kennari, f. 2. apríl
1987. Eiginmaður
hennar Björn Ingv-
ar Guðbergsson
þjónustufulltrúi, f.
27. febrúar 1982.
Börn þeirra eru
Elmar Þór og Þor-
geir Logi. 2)
Brynjar Freyr
verslunarmaður, f.
28. október 1990.
3) Helga Guðný
nemi, f. 17. desember 1998.
Stjúpdóttir Hildar er Vigdís
Elva verslunarstjóri, f. 27.
ágúst 1980. Sambýlismaður
hennar er Þröstur Árnason
sjómaður, f. 5. mars 1975.
Börn þeirra eru Auðunn Árni,
Hekla Guðrún, Ellert Atli og
Gunndís Katla.
Útför Hildar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag, 14.
apríl 2016, klukkan 13.
Hvað á ég að segja? Það er oft
sagt að enginn veit hvað átt hef-
ur fyrr en misst hefur. Í þessu
tilfelli á það ekki við. Ég hef alla
tíð sagt þér hvað ég elska þig
mikið og hvað ég er þakklát fyrir
að eiga þig að. Samtölum okkar
lauk alltaf á sömu nótum: „Love
you.“
Ég á svo erfitt með að trúa því
að þú sért farin frá okkur. Af
hverju? Þegar hinsta kallið kem-
ur svona snöggt get ég ekki gert
annað en hugsað um af hverju
ég kom ekki oftar í heimsókn, af
hverju bauð ég þér ekki oftar í
mat, af hverju? Af hverju fáum
við ekki fleiri ár saman? En þeg-
ar ég hætti að spyrja og fer að
hugsa frekar út í allar þær
skemmtilegu stundir sem við
höfum átt saman þá hlýnar mér.
Þú varst mikill húmoristi, fag-
urkeri og gerðir allt fyrir börnin
þín. Þú varst alltaf til staðar al-
veg sama hvað bjátaði á. Ég veit
ekki hversu mörg skiptin við
hlógum okkur máttlausar út af
fíflagangi. Ég er þakklát fyrir
allar samverustundirnar, öll
ferðalögin, öll símtölin og síðast
en ekki síst Facebook-samtölin.
Undanfarið hef ég mikið verið
að hugsa um hvað stendur upp
úr. Það sem virðist vera ein-
kennandi er hvað þú varst mikil
mamma. Hvort það var þegar ég
átti hann Elmar Þór. Þá varst
þú viðstödd og stóðst sem klett-
ur með okkur Bjössa. Enda hef-
ur samband þitt og Elmars alla
tíð verið einstakt. Hann hefur
alla tíð verið mikill ömmustrák-
ur og vissi ekkert betra en að
fara til ömmu í „kósí“. Þegar ég
útskrifaðist úr Háskóla Íslands
2012 varst þú allt í öllu. Alltaf
þegar mig vantaði faðmlag eða
hughreystingu varst þú til stað-
ar. Þú vissir alltaf hvað þú áttir
að segja og ekki segja – stund-
um var nóg að gefa mér faðmlag.
Ákveðin, falleg sál, sterk, ljúf,
skemmtileg og fagurkeri. Þetta
eru þín sérkenni og ég vona að
ég komist í hálfkvisti við þau. Ég
elskaði þig og mun alltaf elska
þig. Það er með mikilli sorg sem
ég horfi til framtíðarinnar með
enga mömmu mér við hlið. Það
er í raun framtíð sem ég vil ekki
horfa til. En þegar valið er ekk-
ert þá neyðist ég til að horfa
bara á daginn í dag.
Ég passa upp á alla – sjáumst
síðar.
Elska þig.
Svanhildur Guðbjörg.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Einar Steingrímsson.)
Elsku Hildur mín. Þegar ég
sest niður og skrifa þessi orð er
mér efst í huga þakklæti. Þeirri
ást og þeim stuðningi sem þú
sýndir mér og sonum mínum
mun ég aldrei gleyma. Þú varst
frábær amma og í miklu uppá-
haldi hjá sonum mínum. Elmar
Þór taldi niður dagana þangað
til að hann komst í ömmudekur.
Börnin þín og barnabörnin
voru þér allt og aðdáunarvert
var að sjá hversu gott samband
þú áttir við börnin þín. Ef það
leið dagur án þess að hún Svan-
hildur mín heyrði í mömmu sinni
þá varð hún óróleg.
„Hvað segir uppáhalds
tengdasonur minn,“ sagðirðu oft
í gríni en mikið rosalega kunni
ég að meta það. Þú varst í miklu
uppáhaldi hjá mér og mikið vildi
ég óska þess að ég hefði verið
duglegri við að segja þér það.
Minningarnar eru ótal marg-
ar. Öll ferðalögin, öll matarboðin
og allar samverustundirnar. En
minnisstæðast er mér alltaf þeg-
ar hann Elmar Þór minn kom í
heiminn. Þeim stuðningi sem þú
veittir mér og Svanhildi þá, mun
ég aldrei gleyma.
Elsku Hildur mín. Kallið kom
alltof snemma en ég trúi því að
hann Maggi þinn hafi tekið vel á
móti þér.
Takk fyrir allt.
Þinn tengdasonur,
Björn Ingvar Guðbergsson.
Elsku amma.
Ég elska þig svo mikið. Meira
en allar stjörnurnar á himnin-
um.
Ég vil bara að þér líði vel.
Þinn ömmustrákur,
Elmar Þór.
Elskuleg systurdóttir mín,
hún Hildur, er látin langt um
aldur fram. Það er mér erfitt að
setjast niður og skrifa minning-
argrein um unga yndislega konu
sem var í blóma lífsins tekin frá
eiginmanni, börnum og frá litlu
gullmolunum sínum, og ekki síst
henni Helgu, systur hennar, sem
er búin að horfa á eftir foreldr-
um sínum, bróður og nú elsku-
legri systur og vinkonu. Þetta
nístir hjartað og er sárt og
óskiljanlegt. Hildur ólst upp við
mikinn kærleika frá foreldrum
sínum og systkinum. Fyrstu ár-
in bjuggu þau á Freyjugötunni
en síðan í Stífluseli. Skærasta
minning mín um hana er þegar
við systurnar bjuggum í for-
eldrahúsum á Freyjó og vorum
að ala upp okkar fyrstu börn.
Þar var mikil gleði og oft svolítill
gauragangur á ferð, en gott var
að hafa afa og ömmu til að
hlaupa til ef mikið gekk á. Þar
var alltaf tekið á móti þeim með
opnum örmun kærleika.
Þessi ár eru mér fjársjóður í
minningunni og allur sá tími sem
við hjónin áttum með þessari
fjölskyldu í gegnum árin
ógleymanlegur tími. Elsku Hild-
ur mín, þakka þér fyrir að vera
stór hluti af honum.
Hildur var einstaklega dug-
leg, hugrökk og góð kona, hafði
góðan húmor og var skemmti-
leg.
Kristján og fjölskylda og Elí-
as Egill sakna þess að geta ekki
kvatt kæra frænku sína en þeir
búa erlendis.
Kæri Þorgeir og fjölskylda,
ykkar missir er mestur. Við
sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og biðjum góðan
Guð að veita ykkur styrk og
þrek á þessum erfðu tímum.
Minningin um góða og yndislega
eiginkonu, móður, ömmu og
systur mun veita ykkur styrk, yl
og birtu á komandi tímum. Guð
blessi ykkur öll.
Guðný, Guðlaugur,
Kristján, Erla og Elías
Egill og fjölskyldur.
Lífið virðist oft ósanngjarnt.
Hvað veldur því að kona á besta
aldri fellur frá? Hildur var okk-
ur mjög hugleikin. Þegar við
hjónin, Ída og Páll, bjuggum í
Brekkuseli þá bjuggu foreldrar
hennar í Stífuseli og samgangur
mjög mikill og Hildur gisti oft
hjá okkur. Þær Jóna, dóttir okk-
ar, mynduðu sterk tengsl, gengu
báðar í Fjölbraut í Breiðholti og
hjálpuðust að. Síðan hefur Hild-
ur átt sérstakan stað í hjarta
okkar þó að samskiptin hafi orð-
ið minni eftir að hún fluttist til
Grindavíkur.
Kæru Þorgeir, Vigdís, Svan-
hildur, Helga Guðný og Brynjar.
Kæru Helga, Þór, Hákon Svan-
ur og Edda Karen.
Allt virðist nú svart og enga
ljósglætu að sjá í myrkrinu. En
eftir lifir minning um góða
stúlku. Skáldið Tómas Guð-
mundsson segir:
Nú veit ég, að sumarið sefur
í sál hvers einasta manns.
Eitt einasta augnablik getur
brætt ísinn frá brjósti hans,
svo fjötrar af huganum hrökkva
sem hismi sé feykt á bál,
unz sérhver sorg öðlast vængi
og sérhver gleði fær mál.
Guð blessi ykkur öll.
Páll, Ída, Jóna,
Einar Freyr og
fjölskyldur.
Hildur
Hákonardóttir
Mig langar að
minnast tengdaföð-
ur míns, Þorsteins
Magnússonar. Við
kynntumst fyrir rúmlega 30 árum
um það leyti þegar ég var farinn
að gera mig heimakominn í kjall-
aranum á Víðimel 65. Fyrst sem
leynigestur en síðar sem fullgild-
ur meðlimur í fjölskyldunni. Það
var Þorsteini mikilvægt að fjöl-
skyldan ætti samverustundir og
var stór hluti af því hádegismatur
á sunnudögum. Þar voru allir
meðlimir fjölskyldunnar saman
komnir auk nánustu ættingja.
Þar var mikið spjallað, skipst á
skoðunum og skeggrætt um lífið
og tilveruna. Í forföllum hans var
ég stundum þess heiðurs aðnjót-
andi að fá að leysa hann af við að
skera steikina.
Þorsteinn var fróður maður,
víðlesinn og mikill fagurkeri.
Kvikmyndir voru eitt af mörgum
áhugamálum hans og gat hann
frætt okkur mikið í þeim efnum.
Þar eru nokkrar setningar sem
flogið hafa eins og „taktu eftir
þessum, hann á eftir að koma við
sögu síðar myndinni“ ef hann var
búinn að sjá í gegnum söguþráð-
inn. Ef honum fannst brellurnar
gervilegar var sagt „þetta er nú
tekið í baðkeri“.
Við áttum ánægjulegar sam-
ræður í gegnum tíðina um ýmis
mál eins og viðskipti, vísindi eða
atvinnulíf og stundum um pólitík.
Hann talaði aldrei illa um nokk-
urn mann eða blótaði, nokkuð
sem sem við getum tekið okkur til
fyrirmyndar. Ávallt glaðsinna,
þolinmóður og æðrulaus.
Þorsteinn sýndi okkur sannar-
Þorsteinn
Magnússon
✝ ÞorsteinnMagnússon
fæddist 17. október
1933. Hann lést 27.
mars 2016.
Útför Þorsteins
var gerð 8. apríl
2016.
lega áhuga í því sem
við tókum okkur fyr-
ir hendur og ekki
fóru barnabörnin
varhluta af þeirri at-
hygli. Hann var
mjög iðinn og alltaf
með einhver verk-
efni í gangi. Ef ekki í
vinnu, heimili eða að
sinna barnabörnun-
um, þá var hann að
skipuleggja ferðir
næsta sumars. Hans helsta
áhugamál var ferðamennska og
var hann ávallt að undirbúa
næstu ferð á framandi slóðir sem
fararstjóri í ferðaklúbbi sem hann
veitti formennsku. Við fengum að
njóta þess með honum, annað-
hvort að hlusta á sögurnar eða að
aðstoða hann við undirbúning
ferða.
Þorsteinn var kennari af guðs
náð. Hann var alltaf að skoða og
tengja saman, fræddi barnabörn-
in um það sem fyrir augu bar.
Hann var mikill áhugamaður um
jarðfræði, sögu og menningu,
fróðleik sem við fengum að njóta
á ferðum okkar saman. Ávallt að
fræðast og miðla til næstu kyn-
slóðar.
Nú er Þorsteinn lagður af stað
í sína hinstu för. Ég er viss um að
fararstjórinn hefur skipulagt
hana vel. Ég er þakklátur Þor-
steini fyrir samfylgdina í gegnum
lífið og það sem hann hefur gefið
mér og fjölskyldu minni. Ég óska
honum velfarnaðar í þeirri veg-
ferð sem hann hefur nú tekið sér
á hendur.
Reynir Sigurðsson.
Ég kynntist Þorsteini fyrst í
ferð til Madeira. Hann var farar-
stjóri í ferð þangað á vegum Gigt-
arfélagsins um páskana 1997. Það
var blómaangan í loftinu þegar
við stigum út úr flugvélinni á flug-
vellinum í Funchal. Næsta morg-
un var Þorsteinn kominn á fætur
löngu á undan okkur ferðafélög-
unum til þess að kanna umhverf-
ið. Sögu eyjunnar og staðhætti
hafði hann áður kynnt sér í þaula.
Í þessari ferð kynntist ég til-
vist ferðaklúbbsins Garðabakka.
Þegar ég var svo komin á eftir-
laun árið 2005 sá ég að Þorsteinn
stóð fyrir ferð til Suður-Afríku.
Það var auðsótt mál að slást með í
för. Ferðin stóð í rúmar þrjár vik-
ur í október, komið vor þar syðra
og gróður tekinn að blómstra.
Eins og fyrr, og síðar í öðrum
ferðum með Garðabakka og Þor-
steini, hafði hann kynnt sér sögu
og staðhætti. Þó svo að innlendur
fararstjóri væri með var Þor-
steinn alltaf númer eitt.
Þorsteinn átti létt með að segja
frá, mjög sögufróður og skemmti-
legur. Honum reyndist auðvelt að
finna staði sem voru ekki endi-
lega í alfaraleið. Frá Höfðaborg
var farið austur með suður-
ströndinni svokallaða Garðaleið
til borgarinnar Port Elísabet. Frá
Port Elísabet fórum við í norður
meðfram fjallgörðum í vesturátt.
Komum m.a. á strútabúgarð. Um
það bil 200 km norðaustur frá
Höfðaborg gistum við fjórar næt-
ur á stað sem heitir Kagga
Kamma og er heilsuhótel. Þarna
er stjörnuathugunarstöð. Óvíða
er jafnfallegt að líta upp í heiðan
himininn. Umhverfið þarna minn-
ir á landslagið í teiknimyndinni
um Fred Flintstone. Herbergin
voru ýmist tveggja manna hús
eða tveggja manna hellar innrétt-
aðir inn í klettaborg. Síðan er ég
búin að fara í margar ferðir með
Þorsteini og Garðabakka og þeim
frábæru ferðafélögum.
Ég má til með að nefna ferð til
Kúbu þar sem við gistum í Ha-
vana á því fræga hóteli Hotel Na-
cional. Við fórum með rútu austur
til borgarinnar Santiago de Cuba.
Á leiðinni þangað gistum við á
þremur völdum stöðum og önd-
uðum að okkur sögunni. Landið
Óman, sem er austast á Arabíu-
skaga, hafði ég varla heyrt
minnst á þegar Garðabakki og
Fuglavinafélagið efndu til hálfs-
mánaðar ferðar þangað fyrir
nokkrum árum. Það var þvílíkt
ævintýri. Við fórum í ferð norður
að Hormuz-sundi og sigldum á
Persaflóa, sumir tóku meira að
segja sundsprett í Flóanum.
Einnig dvöldum við einn sólar-
hring úti í Wahiba-eyðimörkinni
þar sem spámaðurinn Job dvaldi
og komum að grafhýsi hans. Og
sáum sólina setjast bak við sand-
hólana. Það var ótrúlegt hvað
Þorsteini tókst að finna ævintýra-
staði og skemmtilega veitinga-
staði þar sem veislumáltíð beið
hópsins í öllum ferðum. Enda
Þorsteinn mikill sælkeri.
Innanlands var líka oft farið í
dagsferðir og út að borða. Hann
var ötull að halda þessum hópi
saman og alltaf var eitthvert
glens og gaman.
Að hittast með Garðabakka-
fólkinu er alltaf eins og ættarmót.
Ég vil þakka Þorsteini fyrir all-
ar þessar ævintýraferðir og
elskusemi.
Ég óska honum Guðs blessun-
ar á nýjum ferðaleiðum.
Innilegar samúðarkveðjur til
Þórdísar og fjölskyldu.
Bára Brynjólfsdóttir.
Látinn er góður vinur og fé-
lagi, Þorsteinn Magnússon, sem
af okkur skólafélögunum í Versl-
unarskólanum var kallaður
Donni.
Það var góður félagsandi í
gamla húsinu við Grundarstíg,
sem var bæði meðal skólabræðra
og skólasystra.
Við vorum fimm skólabræður
sem fórum að spila brids saman,
það voru fjórir og einn til vara,
þar sem spilað var í foreldrahús-
um sitt á hvað.
Nú með Þorsteini eru fjórir fé-
lagarnir látnir og er ég því bara
einn eftir.
Það er mikil eftirsjá að Þor-
steini sem og hinum félögunum
líka, en þeir voru Björn Stefáns-
son, Magnús Elíasson og Walter
Hjaltested.
Vonandi hittast þeir líka hjá
Guði á himnum.
Það er margs að minnast um
Þorstein en ég læt þetta nægja.
Fjölskylda mín sendir Þórdísi og
fjölskyldu einlægar samúðar-
kveðjur og biður góðan Guð um
blessun þeim til handa.
Leifur Ísleifsson.
✝ Sturla FriðrikÞorgeirsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 25.
nóvember 1933.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurlands í Vest-
mannaeyjum mið-
vikudaginn 23.
mars 2016.
Foreldrar hans
voru hjónin Þor-
geir Frímannsson, f. 31. maí
1901, d. 26. apríl 1963, og
Lára Kristín Sturludóttir, f.
24. september 1905, d. 23. maí
1972. Systkini Sturlu voru:
Guðrún Kristín, Richard
Björgvin og Perla Kristín, þau
eru öll látin.
Fyrrverandi eiginkona
Sturlu er Guðbjörg Pálsdóttir.
Börn þeirra eru: 1) Páll,
kvæntur Önnu Rósu Jóhanns-
dóttur. Börn: a) Guðbjörg,
hennar börn eru: Hera Sjöfn
og Steinþór Páll. b) Sjöfn,
sambýlismaður hennar er Ás-
geir. 2) Jóhann Pétur. Barn
hans er Guðrún Kristín. 3)
Lára Kristín, gift Trausta
Pálssyni. 4) Heiða Björk. Barn
hennar er Kolbeinn Sturla.
Sambýlismaður Heiðu er
Þröstur Sverrisson.
Sturla kvæntist Erlu Sigríði
Sigurðardóttur 20. mars 1987.
Fyrrverandi eiginmaður
Erlu er Sigurður
Rúnar Gunnsteins-
son, þeirra börn
eru: 1) Sigurður
Einar, kvæntur
Steinunni Hauks-
dóttur. Börn
þeirra eru: a)
Haukur, b) Valur
og c) Erla Sigríð-
ur.
2) Gunnsteinn,
kvæntur Ingigerði
Stefánsdóttur. Börn þeirra
eru: a) Unnur Birna og b)
Dagný Rós. Gunnsteinn á tvö
börn frá fyrra sambandi. Þau
eru Sigurður Fannar og Krist-
ín Lilja, hennar sonur er
Fenrir Flóki.
3) Sævar, sambýliskona
hans er Hafdís Nína Haf-
steinsdóttir. Börn þeirra eru:
a) Erla Sigríður, sambýlis-
maður hennar er Hjalti. b)
Helena, sambýlismaður henn-
ar er Kristján Orri. c) Íris.
Sonur Sævars er Sturla
Freyr.
4) Eydís Ósk, gift Sigur-
sveini Þórðarsyni. Börn þeirra
eru: a) Þórður Yngvi, b)
Selma Björt og c) Sigurður
Valur. Dóttir Sigursveins er
Tanja Rut, sambýlismaður
hennar er Guðmundur Vignir.
Útför Sturlu fór fram frá
Landakirkju í Vestmanna-
eyjum 9. apríl 2016.
Elsku mágur minn, Sturla,
er fallinn frá. Við kynntumst
ung þegar við bjuggum saman
á Helgafellsbraut 18 í nokkur
ár. Sturla var sérstaklega góð-
ur bróður sínum, Rikka, og
voru þeir mjög nánir alla tíð.
Sturla flutti til Reykjavíkur í
gosinu eins og við öll, en hann
kom ekki aftur til Eyja. Við
Bibba vorum góðar vinkonur
en svo skildu leiðir þeirra
hjóna en sambandið hélt áfram,
þó í minna mæli. Samband
systkinanna var alltaf yndislegt
en nú hafa þau öll kvatt í sömu
röð og þau komu í heiminn;
Rikki, Gunna, Perla og Sturla
og sakna ég þeirra allra mikið.
Sturla kynntist Erlu S. Sigurð-
ardóttur og áttu þau mjög gott
samband í mörg góð ár.
Elsku Sturla, þakka þér allar
góðu stundirnar sem við áttum.
Vonandi hafið þið systkinin
hist.
Þín mágkona,
Þórdís (Dísa).
Sturla Friðrik
Þorgeirsson