Morgunblaðið - 14.04.2016, Side 68

68 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. APRÍL 2016
✝ KristbjörgHelgadóttir
fæddist 1. sept-
ember 1943. Hún
lést 31. mars 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Helgi Krist-
inn Gíslason, f. 24.
apríl 1909, d. 1.
apríl 1988, og Ing-
unn Jónasdóttir, f.
16. nóvember 1919,
d. 22. september
1990. Systkini: Þóra Sigríður, f.
1946, Jónas, f. 1948, Gísli, f.
1957.
Kristbjörg giftist 30. sept-
ember 1967 Andrési Ólafssyni, f.
16. mars 1940, d. 23. apríl 2013.
Foreldrar: Ólafur Tryggvi
Andrésson, f. 6. júní 1908, d. 20.
júní 1976, og Geirþrúður Clau-
sen Hjartardóttir, f. 1. janúar
1914, d. 23. júní 1974. Börn: 1.
Herdís, f. 27. janúar 1968,
bankastarfsmaður, maki Jón
Halldór Eiríksson, f. 23. ágúst
1964, verktaki.
Börn þeirra eru a)
Andrea Björg, kær-
asti Ívar Kristinn
Hallsson, b) Guðrún
Eir, c) Halldór Már.
2. Helga, f. 8. ágúst
1970, þroskaþjálfi,
maki Aðalsteinn
Már Aðalsteinsson,
f. 28. júní 1970, raf-
iðnfræðingur. Börn
þeirra eru a) Eyþór
Atli, b) Þórdís María.
Kristbjörg fæddist í Reyk-
holti við Laufásveg í Reykjavík.
Gekk í Austurbæjarskóla, Gagn-
fræðaskólann við Lindargötu og
Húsmæðraskólann á Laugar-
vatni. Starfaði m.a í Belgjagerð-
inni, sem gangastúlka á Karól-
ínskasjúkrahúsinu í Stokkhólmi
og við ýmis afgreiðslu- og ræst-
ingastörf.
Útför Kristbjargar hefur far-
ið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Elskuleg móðir, tengdamóðir
og amma okkar er fallin frá.
Amma Kiddý var hjartahlý
kona sem vildi öllum vel. Hún
hugsaði ávallt fyrst um ömmu-
börnin og hvað var þeim fyrir
bestu. Þegar þau voru yngri voru
til dæmis oft farnar ævin-
týraferðir með ömmu í bókabúð-
ina og keyptar bækur sem voru
svo lesnar þegar heim í ömmuhús
var komið, eða farið í fiskbúðina
og keyptur fiskur og eldaður, spil-
uð ýmis konar spil eða góðum
stundum eytt fyrir framan sjón-
varpið við að horfa á barnaefni.
Hún hafði endalausa þolinmæði
og natni gagnvart börnunum. Í
flestum tilfellum var svo til ís í
frystinum eða annað góðgæti.
Eftir að þau urðu stærri fylgdist
hún vel með því hvað þau voru að
gera og hvernig þeim gekk í skóla
og íþróttum. Á hverjum degi
spurði hún um krakkana og hvað
þau væru að gera, ef þau voru ekki
með í för.
Frá því að Steini kom fyrst á
Smáratúnið með Helgu var alltaf
tekið vel á móti honum og oft var
umræðuefnið barnabörnin. Henni
var annt um fólkið hans og spurði
gjarnan hvernig gengi hjá þeim.
Henni fannst gaman að ferðast
og þá sérstaklega til sólarlanda
með Adda því hún kunni vel að
meta sól og hita og reyndu þau að
fara á hverju ári í sólina.
Hún tók vel á móti vinum dætra
sinna og vinkonum og hafði alla tíð
áhuga á að vita hvað væri að frétta
af þeim og þeirra börnum.
Við mamma vorum ekki alltaf
sammála en hreinskiptin sam-
skipti síðustu árin eru mikilvæg í
minningunni. Um síðustu páska
sendi hún mér vel valin orð í eyra
og var bara gott að vita til þess að
hún hafði krafta til að segja sína
skoðun við mig.
Minnisstæðar samverustundir
með mömmu eru á Njálsgötunni
þegar hún kom í bæinn og við fór-
um saman að versla. Hún dvaldi
gjarnan í íbúðinni ef ég var er-
lendis og pabbi að vinna. Hún tal-
aði um að hún væri að anda að sér
reykvísku lofti og hlaða batteríin.
Þrátt fyrir að vera uppalin í
Reykjavík vildi hún ekki flytja
þangað aftur síðustu árin. Fannst
allt of mikil umferð þar.
Nú verður undarleg tilfinning
að koma á Smáratúnið þar sem
engin amma Kiddý er.
Minningin um góða konu lifir.
Elsku mamma, tengdamamma
og amma takk fyrir allt.
Helga, Aðalsteinn Már,
Eyþór Atli og Þórdís María.
Fyrir allnokkrum árum sagði
kær vinkona við mig hvað það
hefði alltaf verið yndislegt að vera
heima hjá mér þegar við vorum
yngri, því það hefði alltaf ríkt svo
mikill kærleikur á heimilinu,
mamma og pabbi hefðu alltaf ver-
ið svo góð við okkur og umfram
allt hvort við annað. Þegar hún
nefndi þetta við mig þá opnaði það
augu mín á því hvað ég hefði alist
upp á kærleiksríku heimili, ég
þekkti ekkert annað og hélt að
þetta væri bara alveg sjálfsagt. Í
framhaldi af þessu samtali fór ég
að horfa á foreldra mína aðeins í
öðru ljósi og sá hvað allir litlu hlut-
irnir skipta miklu máli í stóra
samhenginu, eins og þessi yndis-
legi vani pabba að koma alltaf
flautandi lagstúf þegar hann kom
inn, bara einfaldlega til þess að
engum myndi bregða þegar hann
birtist allt í einu á eldhúsgólfinu
og mamma var alltaf búin að hella
upp á kaffi fyrir pabba þegar hann
vaknaði á morgnana, sama hve-
nær hann fór á fætur. Það væri
hægt að telja endalaust upp svona
litla hluti sem skipta samt svo
miklu máli. Vinkonur okkar
systra voru ávallt velkomnar á
heimilið og fylgdist hún vel með
hverri og einni fóta sig út í lífið og
gladdist yfir hverju barni og öllu
sem gekk vel hjá þeim.
Þegar við systur vorum litlar
þá var mamma heimavinnandi og
tók alltaf á móti okkur þegar við
komum heim úr skólanum, ynd-
isleg minning að koma alltaf heim
í mömmu faðm. Þegar ég var um
12 ára aldurinn fór mamma að
vinna og vá hvað mér fannst þetta
spennandi, hún vann sko í búð!
Enda fór ég oft í heimsókn til
hennar til að sjá hana vinna, já og
kannski gat ég grætt eins og einn
lítinn nammimola í leiðinni.
Lengst af vann hún hjá Kaup-
félagi Suðurnesja, en var einnig
við þrif hjá Varnarliðinu og í flug-
eldhúsi Icelandair. En mamma
mín var ekki bara góð mamma,
því þegar fyrsta barnabarnið
fæddist, þá var hún heldur betur
tilbúin í það hlutverk, það var
endalaust dekrað við barnabörn-
in, en þó alltaf með slatta af skyn-
semi líka. Eitt af því besta sem
barnabörnin gerðu var að fara í
bókabúðina með ömmu og kaupa
nýja bók. Það er svo yndislegt að
hlusta á börnin mín rifja upp góðu
stundirnar með ömmu Kiddý,
þegar hún sat við eldhúsborðið og
spjallaði við þau, eða sat á stofu-
gólfinu og lék við þau með þrosk-
andi leikföngum, eða fór í göngu-
túr í góðu veðri. Þau fengu
einfaldlega alla hennar athygli,
ást og hlýju.
Eitt var það sem mamma var
alveg viss um, það var að henni
hefði einfaldlega verið plantað á
vitlausan stað í veröldinni. Ísland
var einfaldlega of kaldur staður
fyrir hana, enda voru þær ófáar
ferðirnar sem mamma og pabbi
fóru sama til heitari landa og nutu
þess á svo dásamlega ólíkan hátt.
Pabbi var ekkert fyrir að vera
mikið í sól og kom alltaf heim úti-
tekinn með slatta af freknum á
meðan mamma kom alltaf kaffi-
brún til baka. Það var alltaf jafn
yndislegt að sjá þetta þegar ég tók
á móti þeim. En núna eru þau aft-
ur sameinuð og geta haldið haldið
áfram að fylgjast með okkur og
verið óendanlega stolt af barna-
börnunum.
Þótt móðir mín
sé nú aðeins minningin ein
mun ég ávallt minnast hennar
með glöðu geði
og dýpstu virðingu
hugheilu þakklæti
og hjartans hlýju,
fyrir allt og allt.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Takk fyrir allt, elsku mamma
mín.
Þín
Herdís.
Nú er Kiddý tengdamamma
mín búin að kveðja okkur. Þessi
góða kona sem leysti öll þau verk-
efni sem fyrir hana voru lögð með
miklum sóma, að vera eiginkona
tengdapabba míns, sem kvaddi
okkur fyrir þremur árum,
mamma konunnar minnar, amma
barnanna minna og tengda-
mamma mín, sem var alls ekki
alltaf auðvelt. Þvílíkur heiður að
fá að kynnast henni. Okkur Kiddý
var ekkert heilagt, við hittumst
yfirleitt á laugardagsmorgnum og
stundum oftar til að ræða málin.
Við ræddum um pólitík, forsetann
og allt mögulegt sem hægt var að
ræða um. Og ekki eyðilagði það
þegar Inga kom líka í heimsókn.
Kiddý var einstök og ákveðin
kona, hún lét mann heyra það ef
hún var ekki sátt. Einn morgun-
inn kom ég til hennar, þá var ég
búinn að safna smáskeggi sem ég
var svo stoltur af, því að framund-
an var mottumars. Ég býð góðan
daginn, hún horfir á mig undrun-
araugum og segir svo. Hva áttu
ekki fyrir rakvélablöðum! Þar fór
skeggstoltið á einu bretti. En
skeggið fékk að halda sér út mars.
Svona gátum við látið hvort við
annað og haft gaman af. Kiddý
mín, þín verður sárt saknað. En
ég veit að þér líður vel með Adda
þér við hlið. Guð blessi þig og
Adda.
Jón Halldór Eiríksson.
Nú er komið að því að kveðja
elsku ömmu Kiddý mína. Þetta er
stund sem við höfum vitað að væri
yfirvofandi, en það er samt sem
áður aldrei hægt að búa sig undir
það að kveðja. Amma mín var ein
elskulegasta, besta og gjafmild-
asta kona sem ég veit um. Ég á
ótalmargar minningar úr ömmu-
og afahúsi, þar sem mér fannst
einna best að vera. Þær eru ófáar
stundirnar þar sem við amma sát-
um saman og spiluðum, púsluðum
eða horfðum á myndbandsspólur.
Mér fannst svo skemmtilegt hjá
ömmu, enda fékk ég alltaf enda-
laust dekur. Reykjavíkurferðirn-
ar okkar stóðu alltaf upp úr, en þá
tókum við rútuna í Reykjavík, fór-
um og gáfum öndunum brauð hjá
tjörninni, fengum okkur heitt
kakó og auðvitað fórum við í dóta-
búðina þar sem ég fékk nýtt dót.
Þegar að ég varð eldri fannst
mér alltaf jafn gott að koma í
ömmu- og afahús. Þegar ég fór í
framhaldsskóla fannst mér yndis-
legt að koma alltaf til ömmu og afa
í hádeginu á fimmtudögum og fá
dýrindis kjúkling, lambalæris-
sneiðar eða annan mat og svo
súkkulaði í eftirrétt. Þau tóku allt-
af svo vel á móti mér, með brosi á
vör og stóru knúsi. Amma var allt-
af svo ánægð og hamingjusöm
þegar mér gekk vel í skólanum
eða lífinu almennt og ég mun aldr-
ei gleyma brosinu á henni þegar
ég útskrifaðist sem stúdent frá
FS, eða þegar ég komst inn í
læknisfræðina. Sá stuðningur sem
amma hefur sýnt mér í gegnum
lífið er ómetanlegur.
Ég trúi því heitt og innilega að
elskulega amma mín sé komin til
Adda afa á betri stað. Ef ég þekki
hana rétt liggur hún í sólinni, þar
sem hún vildi vera, eða er með
kaffibolla í hönd. Amma talaði oft
um að hún hafi fæðst á vitlausum
stað á jörðinni því að henni fannst
svo gott að vera í heitum sólar-
löndum. Ég á eftir að sakna ömmu
Kiddý minnar, sem sýndi mér allt-
af svo mikla þolinmæði, ást og
hlýju. Ég held fast í þær ótal-
mörgu og yndislegu minningar
sem ég á með henni. Hvíldu í friði,
elsku engill.
Þín,
Andrea Björg.
Þær eru margar minningarnar
sem ég hef um hana ömmu Kiddý
mína, allar yndislegu stundirnar
sem við áttum saman, allt spjallið,
allt dekrið, já og bara allt sem við
gerðum þegar ég var í heimsókn
hjá henni. Einu sinni á ári bauð
amma Kiddý mér í árlegu menn-
ingarferðina okkar í Reykjavík og
eru þetta langbestu Reykjavíkur-
ferðirnar mínar. Við byrjuðum
alltaf á því að fara niður í miðbæ
að gefa öndunum brauð, það
fannst okkur rosalega gaman. Svo
enduðum við í Kringlunni þar sem
hún amma mín dekraði helling við
mig og síðan kom Addi afi að
sækja okkur og alla pokana sem
við vorum búnar að fylla af alls-
konar fatnaði og dóti í ferðinni
góðu. Þessar ferðir eru mér
ómetanlegar, því þarna áttum við
svo yndislegar stundir saman, það
er ekki bara brauðið sem við gáf-
um öndunum, eða það sem við
keyptum, heldur þessi dásamlega
samvera sem hún gaf mér.
Við gátum setið tímunum sam-
an og hlustað hvor á aðra tala um
lífið og tilveruna, amma var enda-
laust tilbúin að segja mér til og
gefa góð ráð.
Ég gleymi því aldrei þegar ég
var veik og fékk að fara heim til
ömmu í ömmudekur og í staðinn
fyrir að ég mundi hvíla mig til að
láta mér batna þá ákvað hún að
kenna mér að grípa bolta, það var
rosalega skemmtilegt, allavega
þegar ég var búin að læra að grípa
boltann. Hún kenndi mér líka alls-
konar spil og við gátum setið
endalaust bara við að spila eða
leika með töluboxið hennar eða
skoða skartgripina, amma hafði
endalausa þolinmæði og gaf mér
allan þann tíma sem mig vantaði.
Það er skrítið að hugsa til þess að
núna er þessi tími búinn, en ég
hugsa um allar góðu stundirnar
og um allt sem amma kenndi mér
og ætla að nota það út í lífið. Ég
veit að núna er amma komin til afa
og hann hefur tekið vel á móti
henni. Elsku amma Kiddý, takk
fyrir allt.
Þín
Guðrún Eir.
Elsku amma mín, takk fyrir allt
sem við áttum saman. Minning-
arnar eru æðislegar og ég myndi
gera allt til að upplifa þær aftur og
allt sem ég geri í framtíðinni,
reyni ég að gera þannig að þú
verðir stolt af. Ég mun aldrei
gleyma því sem við upplifðum
saman og þú verður alltaf í hjart-
anu mínu.
Ég man öll skiptin sem við
löbbuðum í bókabúðina og ég fékk
alltaf að velja mér bók eða mynd.
Og þegar ég kom í heimsókn sett-
umst við á gólfið og lékum okkur
við seglana, púsluðum strumpa-
púslið eða teiknuðum. Það er
mjög góð minning þegar ég kom
með teikniblokk til þín og þú
kenndir mér að teikna hús, um-
hverfi og göngustíg að húsinu, eft-
ir þetta sat ég og teiknaði sömu
myndina á næstum allar blaðsíð-
urnar.
Ég man líka þegar afi keyrði
okkur í Hagkaup að kaupa dót eða
bíómynd og þegar við sátum við
borðið og sögðum hvoru öðru sögu
og kenndum hvoru öðru ný spil.
Allar þessar minningar munu
alltaf lifa með mér, ég mun aldrei
gleyma þér, elsku amma mín. Þín
verður sárt saknað.
Þinn
Halldór Már.
Kristbjörg
Helgadóttir
✝ Kristinn AlfreðSigurðsson
fæddist í Reykjavík
15. júní 1981. Hann
lést á heimili for-
eldra sinna í Hafn-
arfirði 18. mars
2016.
Foreldrar hans
eru Sigurður Her-
lufsen heildsali, f.
1936, og Sigríður
Rósa Bjarnadóttir,
f. 1938. Systkini hans eru Auður
Svanhvít Sigurðardóttir, f. 1966,
gift Frosta Sigurjónssyni. Börn
þeirra eru Sindri, Sóley og
Svandís; Bjarni Ágúst Sigurðs-
son, f. 1972. Kona hans er Heiða
Lind Sigurðardóttir. Börn
þeirra eru Glóbjört Líf, Hlynur
Freyr, Vala Ástrós, Askur Ingi
og Birkir Hrafn. Hálfsystir
Kristins er Helga Herlufsen, f.
1955, gift Guðmundi Sigurðs-
syni, og börn henn-
ar eru Katrín og
Hrönn.
Kristinn eign-
aðist soninn Arnar
Leó, f. 2000, með
þáverandi sam-
býliskonu sinni
Karen Brá Bjarn-
freðsdóttur. Hann
giftist Önnu Sig-
rúnu Ásgeirsdóttur
2004 og eignuðust
þau soninn Þengil Alfreð, f.
2005. Þau skildu. Kristinn var í
sambúð með Kristínu Arnlaugs-
dóttur. Hún á börnin Arnlaug og
Jönu Kristínu.
Kristinn ólst upp á Hverfis-
götu í Hafnarfirði. Hann stund-
aði ýmis störf en vann þó lengst
af sem bílstjóri.
Útför Kristins hefur farið
fram frá Fríkirkjunni í Hafnar-
firði í kyrrþey.
Elsku sonur,
þín viljum við minnast með
kveðjuljóði eftir Bubba Morthens
sem okkur finnst eiga svo vel við
á þessari stundu.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Með hjartans þökk,
þín mamma og pabbi.
Elsku bróðir, ég minnist þess
þegar ég grét af heimþrá í
sumarbúðum. Ástæðan var lítill
bróðir sem beið mín heima. Svo
sætur og svo skemmtilegur. Þú
varst allt sem ég dáði.
Ég minnist þess einnig tíu ár-
um síðar þegar farið var með þig
fyrst að leita hjálpar við fíkninni.
Fíkninni sem þú losnaðir aldrei
við. Eftir það var allt svo brotið.
Það er margt erfitt sem skilið var
eftir, en um leið margt gott sem
maður er þakklátur fyrir í dag.
Tveir drengir eru þar á meðal.
Nú syrgir maður það sem aldr-
ei varð, en finnur jafnframt hugg-
un í góðum minningum. Minning-
um eins og þeirri sem ég minntist
á hér í upphafi. Og það er ekki
laust við að sama tilfinningin:
sami söknuðurinn, bærist nú
innra með mér.
Söknuður og minning um góð-
an dreng.
Bjarni Ágúst Sigurðsson.
Þegar þú komst í heiminn,
þessi fallegi litli bróðir, var ég
orðin fimmtán ára. Þér fylgdi
mikil ánægja og gleði. Gaman
þótti mér að halda á þér og fylgj-
ast með afrekum þínum og fram-
förum. Þú varst voða mikið krútt
og áttir auðvelt með að heilla fólk.
Þú varst fljótt vinsæll og krakk-
arnir í hverfinu sóttu í að leika við
þig enda varstu voða skemmti-
legur. Oft var krakkaskari úti á
tröppum að spyrja eftir þér.
Þegar gestir komu í heimsókn
gerðir þú þér gjarnan ferð inn í
stofu til að heilsa þeim með
handabandi. Þú varst afar kurt-
eis í fasi og ófeiminn við gestina
sem mér fannst aðdáunarvert af
svo ungum dreng. Þú varst ýms-
um hæfileikum gæddur. Afar
músíkalskur, hafðir ánægju af
tónlist og náðir undrafljótt góð-
um tökum á gítarleik. Við byrj-
uðum snemma að spila borðtenn-
is við pabba úti í skúr og sýndir
þú þar fljótt töluverða hæfileika.
Þrátt fyrir stopula ástundun náð-
ir þú að vinna til verðlauna.
Ekkert benti til þess að þú
yrðir fíkninni að bráð og líf þitt
svona skammvinnt. Á unglings-
árunum fórst þú að fikta með
vímuefni og ánetjaðist þeim.
Eftir gagnfræðaskóla fórstu í
skóla lífsins. Þegar þú varst edrú
gekk þér allt í haginn, varst harð-
duglegur og vel liðinn í vinnu. Þú
eignaðist tvo yndislega drengi,
Arnar og Þengil, sem eru í góðum
höndum. Ég veit að þú hefðir vilj-
að verja meiri tíma með þeim en
nú munt þú vaka yfir þeim og
gæta þeirra.
Þú kynntist Kristínu og þið
áttuð tvö mjög góð ár saman. Þú
varst með góða vinnu hjá Ölgerð-
inni við akstur. Þú naust þess að
keyra flutningabíla og því stærri
því betra. Þú varst stoltur þegar
þið hélduð ykkar jól saman og
varst alsæll með að njóta loksins
alvöru fjölskyldulífs. En svo hall-
aði undan fæti hjá þér og nú ertu
farinn. Þrátt fyrir fjölmargar
meðferðir og tilraunir til að ná
frelsi frá vímuefnum náðist aldrei
endanlegur sigur í þeirri baráttu.
Það er svo óskaplega sárt, við
héldum ávallt í þá von að þú
myndir ná fullri heilsu. En nú er
þinni baráttu lokið og ég trúi að
þú finnir frið og sért í góðum
höndum hjá afa okkar og ömmu.
Þakka þér fyrir allar góðar
stundir, elsku bróðir, ég vildi að
þær hefðu getað orðið fleiri. Guð
gefi drengjunum þínum styrk í
þeirra sorg sem og öllum þeim
sem sakna þinnar góðu nærveru.
Þín systir,
Auður.
Kristinn Alfreð
Sigurðsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar