Morgunblaðið - 22.04.2016, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. APRÍL 2016
✝ Þórkatla Al-bertsdóttir
fæddist í Reykjavík
21. ágúst 1942. Hún
lést á líknardeild-
inni á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 12. apríl
2016.
Þórkatla ólst
upp í Reykjavík, í
Skerjafirði, í
Skrúði, ásamt for-
eldrum og þremur systkinum.
Foreldrar hennar voru Albert
Gunnlaugsson frá Móafelli í
Fljótum, fæddur 27. desember
1897, látinn 1. október 1988, og
Katrín Ketilsdóttir frá Gýgj-
arhóli, fædd 12. mars 1910, látin
2. janúar 1999. Systkini Þór-
kötlu eru: Guðni, fæddur 27.
janúar 1941, Heiðar, fæddur 4.
mars 1948, látinn 4. maí 2005,
og Guðlaug, fædd 29. apríl 1945,
d. 24. september 2012. Hinn 4.
nóvember 1965 giftist Þórkatla
þeirra er Íris Ósk, f. 1997, unn-
usti hennar er Kristinn Sveinn,
f. 1996. Stjúpbörn Hallgríms
eru: a) Ólafía Helga, f. 1978, eig-
inmaður hennar er Ármann
Harðarson, f. 1976, og eiga þau
þrjú börn. b) Guðbrandur Þór, f.
1981, sambýliskona hans er
Helga Katrín, f. 1984, og á hann
eina dóttur. c) Helgi Freyr, f.
1986, sambýliskona hans er Re-
bekka Rós, f. 1986, og á hún
tvær dætur. 3) Rúnar Sigurður,
f. 14. ágúst 1969, kvæntur Ragn-
heiði Þóru Ólafsdóttur, f. 24.
apríl 1973, og eiga þau þrjá syni:
a) Anton Ingi, f. 1996, b) Sig-
urjón, f. 2000, og c) Eysteinn, f.
2008.
Þórkatla og Sigurjón hófu bú-
skap hjá foreldrum hennar í
Skerjafirði. Árið 1965 fluttu þau
í eigin íbúð í Kópavogi og á
þessum tveimur stöðum eign-
uðust þau synina. Árið 1976
fluttu þau til Grindavíkur. Þar
hóf hún störf hjá Pósti og síma
og vann þar til ársins 1986, er
hún hóf störf í Íþróttahúsi
Grindavíkur þar sem hún var í
rúm 23 ár eða til ársloka 2009.
Útför Þórkötlu fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag, 22.
apríl 2016, klukkan 14.
Sigurjóni Hall-
grímssyni, f. 8.
mars 1932, d. 1.
júní 2002. For-
eldrar hans voru
Hallgrímur Boga-
son, f. 17. ágúst
1898, d. 12. júní
1985, og Kristrún
Jónasdóttir, f. 17.
júní 1903, d. 28.
mars 1989.
Þórkatla og Sig-
urjón eignuðust þrjá syni: 1) Al-
bert, f. 3. október 1963, kvæntur
Svanhvíti Daðeyju Pálsdóttur, f.
6. desember 1964, og eiga þau
þrjú börn: a) Þórkatla Sif, f.
1986, eiginmaður hennar er
Þorleifur Ólafsson, f. 1984, og
eiga þau þrjú börn. b) Margrét,
f. 1989, sambýlismaður hennar
er Steinn Freyr, f. 1992, og c)
Sigurpáll, f. 1993. 2) Hallgrímur
Pétur, f. 7. janúar 1965, kvænt-
ur Kristínu Vilborgu Helgadótt-
ur, f. 6. september 1959, dóttir
Mig langar að þakka tengda-
móður minni, Þórkötlu, eða
Köllu eins og hún var kölluð,
samfylgdina. Hún kvaddi okkur
fjölskylduna að kveldi 12. apríl
og á sama tíma voru norðurljósin
í fullum skrúða. Hennar heitt-
elskaði tók á móti henni og þau
stigu dans þar því þau voru mikl-
ir dansarar.
Kalla ætlaði að dansa með
okkur stelpunum á næstu fótbol-
tahátíð en það verður víst ekki.
Hún fylgdist vel með íþróttalíf-
inu í bænum. Það var vinsælt að
koma til Köllu í blokkina og horfa
á fótboltaleiki þaðan þar sem
barnabörnin voru oft að keppa.
Útsýnið frá svölunum var ein-
stakt og þaðan var hægt að horfa
yfir bæinn og sjóinn.
Kalla var alltaf tilbúin að
hjálpa til og bar virðingu fyrir
öðrum. Hún hugsaði vel um fólk-
ið sitt og voru börnin okkar í góð-
um höndum hjá henni og þau
munu sakna hennar mikið. Kalla
hringdi daglega í okkur til að vita
hvernig við hefðum það þegar
börnin voru lítil og var alltaf
trygg og trú.
Þær eru dýrmætar minning-
arnar sem við eigum með Köllu á
ferðalagi um landið. Hún var
borgarbarn en líka sveitastúlka
og hörkudugleg, glaðlynd,
heimakær og mikill fagurkeri.
Kalla hafði gaman af að gefa
ömmustelpunum sínum fallega
kjóla og fór reglulega með þær í
borgarferð. Það var notalegt að
koma til hennar í kaffi og heima-
bakaðar kökur. Köllu leið vel þar
sem hún bjó síðustu árin um-
kringd góðu fólki. Köllu verður
sárt saknað og lífið tómlegt án
hennar. Ég bið góðan Guð að
vernda Köllu, sem reyndist okk-
ur svo vel en kveður allt of fljótt.
Svanhvít D. Pálsdóttir.
Amma Kalla var brosmild, hlý
og góð kona. Hún var góð vin-
kona og náði vel til okkar. Hún
var alltaf tilbúin að hlusta, gaf
okkur ráð ef við þurftum á að
halda. Okkur leið vel hjá henni.
Það var alltaf gaman að koma
til ömmu og afa. Þau tóku vel á
móti okkur og það sem einkenndi
heimsóknirnar var rólegheitin.
Amma tók oft upp spilin. Hún
kenndi okkur t.d. að leggja kapal
og að spila ólsen ólsen og áttum
við yndislegar stundir með henni
við eldhúsborðið. Það var alltaf
gott að fara í mat til ömmu. Ís-
blómin í eftirrétt og auðvitað
brúntertan sem var í uppáhaldi
hjá öllum barnabörnunum.
Amma vann í íþróttahúsinu og
okkur fannst það ekki leiðinlegt.
Stundum fengum við Svala með
heim eftir æfingar. Bæjar-
ferðirnar voru margar. Við fór-
um yfirleitt rétt áður en skólinn
byrjaði og líka þegar það styttist
í sumardaginn fyrsta. Við byrj-
uðum á að fara á KFC og síðan í
Kringluna, þar sem amma keypti
handa okkur eina flík eða gaf
okkur dót fyrir sumarið. Þessar
ferðir eru okkur mjög eftirminni-
legar.
Kvöldið sem amma kvaddi
okkur voru norðurljósin í fullum
skrúða dansandi um himininn.
Afi Sigurjón tók vel á móti Köllu
sinni. Það er gott að vita til þess
að þau eru sameinuð á ný. Við
munum sakna elsku ömmu Köllu.
Þín barnabörn,
Þórkatla Sif, Margrét
og Sigurpáll Albertsbörn.
Elsku amma.
Það er erfitt að venjast þeirri
tilhugsun að ég eigi ekki eftir að
heyra í þér eða hitta þig aftur.
En á sama tíma er ég þakklát
fyrir allar þær minningar sem ég
á með þér. Það var aldrei æsing-
ur í kringum þig, þú varst alltaf
róleg en það var stutt í grínið og
hláturinn. Ekkert nema yndis-
legar minningar sem við eigum
saman og ég mun alltaf halda
fast í. Þú áttir alltaf frostpinna
eða eina brúntertu í frystinum og
við gátum setið og spilað ólsen
ólsen klukkutímum saman. Það
er ekki annað hægt en að brosa
þegar maður hugsar um þig. Ég
mun halda fast í síðustu orðin
sem við áttum saman, þegar þú
sagðir: ég elska þig og blikkaðir
mig með bros á vör. Þú átt stóran
hluta í hjarta mínu, amma mín.
Núna eruð þið afi sameinuð og
vakið yfir okkur hinum.
Takk fyrir allt, amma, ég
elska þig.
Íris Ósk Hallgrímsdóttir.
Þegar Kalla frænka mín lést
fann ég fyrir miklum söknuði,
síðan varð mér hugsað til þeirrar
stundar þegar ég hitti hana fyrst
fimm ára gamall, þegar hún kom
til okkar á Nefstöðum á leið í
Fljótin.
Meðan hún beið eftir að kom-
ast með Ólafsfjarðarrútunni að
Móafelli bauð hún mér að koma
með sér í sveitina í nokkra daga,
sem ég þáði og urðu þessir fáu
dagar að öllu sumrinu. Þar var
vel hugsað um mig og varð
ógleymanlegur tími.
Það var eins og Kalla fyndi oft
á sér hver löngun mín var, t.d.
þegar ég var 14 ára bauð hún
mér að fara mína fyrstu höfuð-
borgarferð og koma í Kópavog-
inn og gista hjá henni og Sigur-
jóni, síðan var mér sýnd
Reykjavík og allt það sem gat
verið áhugavert fyrir mig að sjá.
Það var dekrað við mig þegar ég
kom í heimsókn, alltaf fékk ég
nýbakaða brúnköku með þykku
kremi, sem var lengi uppáhalds-
brauðið mitt. Síðan þegar ég
varð eldri og fór að búa jukust
aftur samverustundir okkar,
kom hún yfirleitt til okkar eina
viku á sumri, sem vel var nýtt í
samveru og gjarnan farið í Fljót-
in og keyrt um Norðurland.
Einnig var síminn mikið notaður
og fannst mér oft að ef ég væri
eitthvað leiður hringdi hún, al-
veg eins og hún vissi að nú þyrfti
ég á því að halda að hugsa um
eitthvað annað.
Ég vil fyrir hönd okkar Gurru
og Gunnars þakka samfylgdina
og votta Albert, Halla, Rúnari og
fjölskyldum þeirra samúð okkar
Kær kveðja,
Ásgrímur (Ási).
Svilkona mín, Þórkatla Al-
bertsdóttir, er látin. Hún fór allt
of snemma, hún var ekki gömul í
árum og ekki í útliti en erfið veik-
indi, sem staðið hafa í rúmt ár,
settu strik í reikninginn.
Ég fylgdist vel með Köllu,
hvernig gengi og við ræddum
mikið saman. Hún tók veikindum
sínum með sannkölluðu æðru-
leysi, aldrei heyrði ég hana
kvarta, þetta var bara svona,
gekk misjafnlega, ætlaði að hafa
það rólegt meðan þetta gengi yf-
ir, það væri betra.
Minningarnar eru margar
sem koma í hugann þegar litið er
til baka og það er gott að ylja sér
við þær. Kalla og Sigurjón, mág-
ur minn, bjuggu fyrst í Kópavogi
og við í Fossvogi, heimsóknir tíð-
ar og við með eintóma stráka
sem fannst gaman að hittast og
allir með áhuga fyrir boltanum.
Þegar Kalla og Sigurjón fluttu
til Grindavíkur varð heldur
lengra að fara á milli, en fyrir var
fjölskylda Boga svo frændgarð-
urinn stækkaði bara aðeins þar.
Kalla var margfróð um körfu-
bolta og fótbolta í Grindavík og
gaman var að fá fréttir enda var
Íþróttahúsið starfsvettvangur
hennar.
Hún var ekki bara gift Fljóta-
manni heldur hafði hún verið í
sveit hjá ömmu sinni á Mjóafelli
svo hún var margfróð um þetta
fallega byggðarlag þegar hún
kom inn í fjölskylduna. Hún
heimsótti okkur Jónas á hverju
sumri norður eftir að við fórum
að vera þar allt sumarið, annað-
hvort ein á bílnum eða með
frændum og fjölskyldu.Við höfð-
um fengið Knappsstaði lánaða
árið áður en Sigurjón var orðinn
veikur og þá dvöldu þau bæði í
nokkra daga, það var góður og
eftirminnilegur tími og síðasta
ferð Sigurjóns á heimaslóðir. Já,
þær standa sannarlega upp úr
góðu minningarnar úr Stíflunni.
Nú seinni ár fækkaði heim-
sóknum en síminn var þeim mun
meira notaður. Við í fjölskyld-
unni þökkum innilega samfylgd-
ina.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Hvíl þú í friði og Guð blessi
þig.
Hulda Erlingsdóttir.
Elsku vinkona mín, hún Kalla,
er látin. Það þekkja allir Köllu
hér í bæ og við vorum góðar
kunningjakonur alla tíð. Þegar
við fluttum í blokkina urðum við
mjög nánar vinkonur. Við vorum
á sömu hæð og það var mikill
samgangur á milli okkar. Mér
þótti notalegt að koma við hjá
henni á morgnana þegar ég var
að koma úr íþróttahúsinu og
drekka með henni te og spjalla.
Kalla var okkur hjónum mjög
hjálpsöm og þegar við fórum í
burtu sá hún alltaf um að allt
væri í stakasta lagi í íbúðinni
okkar. Þessa nágrannavörslu
leysti hún alltaf af hendi með
bros á vör og fyrir það erum við
ævinlega þakklát.
Það var mikið áfall þegar hún
sagði mér frá veikindum sínum.
Hún sagði mér tíðindin með mik-
illi yfirvegun og ró og æðruleysi
hennar var algjört. Ég spurði
hana daglega hvernig hún hefði
það og hún svaraði mér alltaf að
hún hefði það bara gott því hún
hefði svo gott blóð og svo hló hún
sínum indæla hlátri. Við Bragi
höfum oft talað um það hversu
yndislegt það hafi verið að fá að
kynnast Köllu því hún kom alltaf
svo glaðleg og brosandi til okkar
í heimsókn og þáði kaffi og spjall.
Núna síðasta mánuðinn hafði
heilsu Köllu hrakað mikið og
þegar við kvöddum þig, elsku
Kalla mín, áður en við fórum til
Kanarí, þá vissum við að hverju
stefndi. Ég bað þig í léttu tali um
að taka nú ekki upp á neinni vit-
leysu meðan við værum erlendis
og þú lofaðir því að ég kæmist í
jarðarförina, sem verður sem
betur fer raunin.
Ég sendi sonum þínum og fjöl-
skyldum innilegar samúðar-
kveðjur og þakka ykkur fyrir að
leyfa mér að fylgjast með lífsbar-
áttu mömmu ykkar meðan ég var
í burtu.
Takk fyrir allt og allt, elsku
vinkona. Betri nágranna er vart
hægt að hugsa sér.
Hvíl í friði.
Þín vinkona,
Bylgja Björk.
Kveðja frá Knatt-
spyrnudeild Grindavíkur.
Í dag kveðjum við Þórkötlu
Albertsdóttir, eða hana Köllu, en
flestir þekktu hana undir því
nafni. Hún Kalla tengist knatt-
spyrnudeild Grindavíkur á ýms-
an hátt. Synir hennar og afkom-
endur þeirra skipa þar stóran
sess, bæði sem leikmenn og virk-
ir félagar í starfi deildarinnar, og
Kalla sjálf starfaði fyrir deildina
í mörg ár. Sá um búningaþvott
og hélt utan um starfsemi í að-
stöðu deildarinnar við knatt-
spyrnuvöll félagsins af miklum
myndarskap þannig að eftir var
tekið. Það má segja að Gula hús-
ið, sem flestir Grindvíkingar
þekkja, hafi verið á hátindi sín-
um í umsjón hennar. Sömu sögu
er að segja frá starfi hennar við
íþróttahús Grindavíkur; snyrti-
mennska og þægilegt viðmót ein-
kenndu starf hennar. Kalla var
ein af þeim manneskjum sem
hafa góða nærveru; lét fólki líða
vel í návist sinni og hafði þann
eiginleika að gefa af sjálfri sér án
þess að krefjast einhvers á móti.
Kalla var gerð að heiðursfélaga
deildarinnar árið 2009.
Að leiðarlokum þökkum við
samfylgdina og vottum fjöl-
skyldu Köllu og öllum aðstand-
endum hennar okkar dýpstu
samúð.
Fyrir hönd Knattspyrnudeild
Grindavíkur,
Helgi Bogason.
Þórkatla
Albertsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Kæra Kalla mín.
Það er mikill söknuður í
hjarta mínu. Minningin um
þig lifir að eilífu.
Ég minnist þess mjög
þegar við fórum í bíltúra
austur í hverfi og fengum
okkur svo ís í Braut á eftir.
Það þótti mér mjög gaman.
Með þökk fyrir allt og
allt.
Þín
Kristrún.
✝ Bjarni Sveins-son fæddist að
Ósabakka á Skeið-
um 29. nóvember
1939. Hann lést að
heimili sínu Helga-
stöðum 8. apríl
2016.
Foreldrar hans
voru Auðbjörg
Káradóttir frá
Ósabakka, f. 20.
júní 1899, d. 18.
júní 1988, og Sveinn Gestsson
frá Húsatóftum á Skeiðum, f.
31. október 1890, d. 30. sept-
ember 1964. Systkini Bjarna
voru Lilja Sveinsdóttir, f. 20.3.
1922, d. 21.8. 1943, Guð-
mundur Sveinsson, f. 12.2.
1923, d. 3.4. 2011, Kristín
Sveinsdóttir, f. 14.2. 1924, d.
12.2. 2015, Kári Sveinsson, f.
14.7. 1925, d. 12.5. 1997, Helgi
Sveinsson, f. 18.2. 1928, d. 8.9.
2015, Valgerður Sveinsdóttir,
f. 12.7. 1929, d. 27.8. 2003,
Guðrún Sveinsdóttir, f. 6.3.
1931, Ingibjörg
Sveinsdóttir, f. 6.8.
1933, Skarphéðinn
Sveinsson, f. 5.10.
1934, og Hafliði
Sveinbjörn Sveins-
son, f. 20.6. 1944.
Bjarni kvæntist
Toril Malmo Asp 4.
júní 1966. Þau
skildu 1999. Börn
þeirra eru: 1) Peik
Malmo Bjarnason,
f. 28.1. 1966, sonur hans er
Jakob Elias Dargatz, f. 16.10.
2001. 2) Bryndís Malmo
Bjarnadóttir, f. 1.9. 1967. Börn
hennar eru Elíza Lífdís Ósk-
arsdóttir, f. 7.2. 1987, Þengill
Otri Óskarsson, f. 20.4. 1989,
Gísli Rúnar Óskarsson, f.
25.10. 1990, og Þorsteinn Elí
Gíslason, f. 7.11. 1998. 3) Ell-
isif Malmo Bjarnadóttir, f. 2.1.
1969. Börn hennar eru: Guðni
Eydór Loftsson, f. 9.3. 1991,
Þórhildur Sif Loftsdóttir, f.
9.12. 1994, og Karen Lilja
Loftsdóttir, f. 26.8. 1996.
Bjarni ólst upp á Ósabakka
og gekk í Brautarholtsskóla á
Skeiðum. Hann nam einnig að
Skógum og tók þar landspróf.
Bjarni nam trésmíði hjá bróð-
ur sínum, Guðmundi Sveins-
syni á Selfossi, og fékk
íþróttakennararéttindi frá
Laugarvatni. Samtímis þessu
fór hann í lýðháskóla í Noregi
og kynntist þar verðandi konu
sinni, Toril Malmo Asp. Þau
bjuggu fyrst í Noregi og eign-
uðust þar sitt fyrsta barn en
fluttu síðan til Íslands þar sem
Bjarni hóf kartöflurækt með
bræðrum sínum ásamt því sem
hann stundaði smíði og
íþróttakennslu. Bjarni tók
einnig fljótlega að sér akstur
skólabíls í Biskupstungum og
stundaði það eins lengi og ald-
ur leyfði. Bjarni fékk snemma
áhuga á skógrækt og stundaði
hana á Helgastöðum í Bisk-
upstungum, síðar Blá-
skógabyggð, allt fram á sein-
asta dag.
Útför Bjarna fer fram frá
Skálholtsdómkirkju í dag, 22.
apríl 2016, klukkan 15.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast elskulegs föðurbróður
míns, hans Bjarna á Helgastöð-
um. Faðir minn og Bjarni voru
mjög nánir bræður og naut ég
góðs af því alla tíð. Þeir voru
saman með kartöflurækt og var
oft glatt á hjalla þegar við
krakkarnir vorum að leika okk-
ur og gantast í kringum niður-
setningu á vorin, upptöku á
haustin og kartöfluflokkun þess
á milli. Minningarnar eru ljúfar
og dýrmætar á þessum tímum.
Bjarni var fyrsti heilsufrömuð-
urinn sem ég kynntist sem barn.
Hann ræddi oft um nauðsyn
þess að stunda markvissa hreyf-
ingu, borða rétt og sofa nóg.
Hann kenndi mér að borða hrá-
ar kartöflur og sagði að hunda-
súrur væru allra meina bót.
Einnig ræddi hann oft um ís-
lenskuna og hvernig ætti að
segja hitt og þetta. Þetta var
stundum alveg hundleiðinlegt en
ég lærði að meta það síðar.
Öskudagurinn var alltaf
skemmtilegur. Þá hengdi ég
ófáa öskupoka á Bjarna og alltaf
lét hann eins og hann vissi ekk-
ert af þeim og gekk með þá á sér
allan daginn, mér til mikillar
ánægju.
Bjarni var mikill hugsuður og
það var hægt að ræða við hann
heilu klukkutímana um alls kyns
tækni og undur veraldar. Fyrir
þessar dýrmætu og fjölmörgu
samverustundir verð ég ævin-
lega þakklát.
Elsku Ellisif, Bryndís, Peik og
fjölskyldur. Ykkur votta ég mína
dýpstu samúð og bið ykkur um
að styrkja hvert annað í sorg-
inni.
Minning um góðan mann lifir.
Kristrún Hafliðadóttir.
Bjarni Sveinsson
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
skal senda hana með æviágripi í
innsendikerfinu. Hafi æviágrip
þegar verið sent er ráðlegt að
senda myndina á netfangið minn-
ing@mbl.is og láta umsjón-
armenn minningargreina vita.
Minningargreinar