Víkurfréttir - 14.12.2000, Qupperneq 50

M
áfölfc

/1

« i.J
,i«w
r t
fk:.- , .

ið Strandgötu IS í
Sandj’erAi er vmislegt
á seyði sem fáir vita
af. Silja Diijtjí (íunnarsdóttir
fór oj; grennslaðist fyrir 11111
livað væri þar uni að vera.
Þegar inn er koinið vísar ung
kona hlaðanianni að dyruin
sem á stendur .löklaljós en á
efri hæð hússins er l.ista-
smiðjan Ný-vídd. lilaðaniað-
ur opnar dyrnar varlega, það
niarrar ekki í þeini og um-
hverfið er ekki vitmid
draugalegt, þannig að fyrsta
skrelið inn fyrir dyrnar er
tekið. Kerti í ölltiin regnhog-
ans lituni, vaxlykt, fallegar
skreytingar, jólaljós og katlí-
ilmur. Það er greinilega í lagi
að lialda áfrani. Sólnin Sím-
onardóttir, eigandi kerta-
gerðarinnar, er rétt ókonúii
svo hlaðaniaðnr fær sér liara
sæti í notaleginn kallikrók og
hýður eftir að hún mæti á
svæðið. Fyrr en varir hirtist
Sólrúu og það er engin logn-
molla í kringuni liana.
Fóru með nokkrar ferðatöskur
„Það er góður andi í |iessu lnísi.
Eg er olt ein að vinna hérna á
nóllunni og líður alllal’ vel",
segir Sólnin |iegar Inín er kom-
in í vinnuskyrtuna og Iniin að
liella kalfi í hollunn.
Aður en Sólrún slolnaði lyrir-
Uekið og hóf að sleypa kerli
lyrir landsnienn nær og I jær,
méammr
kertaaerðíirkftnuanar
i Sðnaaeroi
Pólrún Símonar-
' dóttir, eigándi
kertagerðarinpár
Jökláljós í
Sandgerði.
slarfaði luín hjá Bio lce í Sand-
gerði við að greina magasýni
úr karfa og steinbíl. Hún hafði
gerl mikið al’ |wi' að ferðast um
Norðurlöndin og hugsaði með
sér að |iað væri gaman að brjó-
la upp hið daglega líf og læra
eillhvað alveg nýtl og búa eitt
ár erlendis. „Eg fékk grænt Ijós
hjá eiginmanninum og Dan-
mörk varð lyrir valinu. Við
drifum okkur út, ásaml strákn-
um okkar sem juí var þá lóll
ára og leigðum gamalt hús í
600 manna bæ á Jóllandi. Ég
sagði upp vinnunni minni og
maðurinn minn lékk árslVí úr
sinni vinnu". segir Sólrún þeg-
ar hún er beðin um að rifja upp
bvað hafi orðið til þess að hún
lærði kertagerð. En bíðið við,
sagan heldur áfram...
„Við vorum einu Islendingarnir
í þessum lilla bæ og veturinn
var sá kaldasti í Danmörku sl.
14-16 ár. Við höfðum lílið
meðferðis en tókum bara með
okkur þann farangur sem
komst í bflinn, þ.e. lerðalöskur
lullar af fölum og ekkert meir.
Við ákváðum að versla bara
notaða hluli af Rauða Krossin-
um og þar keyptum við hús-
gögn og alls kyns dót. Þegar
við fluttum beini að ári liðnu
gálum við Rauða Krossinum
dótið altur."
Nægjusemin var t' lyrirrúmi hjá
Sólrúnu og manni hennar en
þau gerðu það sem þau gátu til
að gera húsið sem huggulegasl
á meðan þau dvöldu þar. „Það
var lítið lil en það skipli ekki
máli fannst mér. Ég saknaði
einskis af öllu þessu drasli sem

S/Sm MCT
:Æ

maður helur sankað að sér hér
heima. Við lilðum bara lífinu,
lerðuðumst gífurlega mikið og
fengum fljótlega vinnu við þrif
í lyrirtæki", segirSólrún hressi-
lega.
Hlýlegt að hafa logandi kerti
Móttökurnar í litla bænum sem
Sólrún og fjölskylda hennar
flullu lil, voru ekki al verri
endanum. Þegar |iað spurðist út
að þangað væru að ilylja ís-
lendingar, komu bæði prestur-
inn og fomiaður sóknarnefndar
og færðu þeim blóm. Fólk úr
næstu húsum kom líka með
blóm og bauð þau velkomin.
Sólrún fór fljótlega að vinna
hjá stóru fyrirtæki sem fram-
leiðir kartöllur, salöt og sýður
niður gúrkur, rauðkál o.ll. Upp
úr |)ví fórur hlutirnir að gerast.
„Ég var að vinna við kartöllu-
gerðina en eiginkona eigandans
átti litla kertagerð. Hún bauð
mér að vinna hjá sér en ég hef
alla tíð verið áhugamanneskja
um kerti", segir Sólrún og bæt-
ir við að það sé alls ekki sama
hvernig þau eru gerð.
„Kertagerð er mikil þolinmæð-
isvinna. Gæði á vaxi eru einnig
mjög misjöfn en ég nota ein-
göngu hágæðavax. Það er dýrt
en leiðbeinendur mínir í Dan-
mörku sögðu að ef ég ætlaði að
fara út í ódýrl vax þá ætti ég
frekar að hætta", segir Sólrún
og er þar með búin að upp-
Ijóstra leyndarmálum kerta-
gerðarkonunnar.
Kertin hennar Sólrúnar eru
sannkölluð stofustáss. Henni
linnst að lólk eigi að kveikja á
þeim þó að þau séu lalleg, |>ví
það sé svo hlýlegt og róandi að
hafa logandi kerti í kring um
sig í þessu „spítt-þjóðfélagi"
sem við búum í.
Hefur brennandi
áhuga á faginu
Fjölskyldan llutti heim um jól-
in 1996, eftir ársdvöl í Dan-
mörku. Sólrún lekk mikla
hvatningu liá dönskum vinum
sínum að setja upp kertagerð á
Islandi, þar sem Inin hafði
brennandi áhuga á faginu.
Henni þótti hugmyndin spaugi-
leg í fyrstu en lékk vax með sér
heim til að leika sér með í bíl-
skúrnum. „Kertagerðin átti
bara að vera áhugumál. Ég fór
að prófa mig áfram og leika
mér með vaxið. Þelta þróaðist
síðan Itægt og rólega. Einstak-
m: '
- -
•feí5 -
9 IV'^ Æ m Vjd'

50
JOLABLAE
VÍKURFRÉTTA
2 0 0 0