Jólakvöld - 01.12.1928, Side 12

ætlun mín, það er heldur ekki skraut hennar né fegurð, sem gef-
ur henni aðalgildi í minutn augum, heldur það, að hér hófLúther
siðabótastarf sitt með því að ganga á hóim við afiátssölu páfans
og gekk um leið út i þá baráttu, sem hetur og betur leid'.li í ljós
sannleika Guðs orðs.
En þótt eg reyni eigi til að lýsa hinni afbragðsfögru kirkju
get eg eigi lokið máli mínu án þess að minnast á það, sem öllu
skrauti fremur vakti athygli mína og festist í minni mínu
Fyrir neðan prédikunarstólinn stendur ofurlítið steinþrep fá'
ein fet á lengd og breidd — Gröf Lúthers! Osjálfrátt beygi eg
höfuð hjá gröfinni hans. Llvert senr eg lít, þá blasir viðhafnar'
mikið skraut við sjónum mínum, málverk og myndastyttur, —
fögur mannaverk, sem minna á snilli þeirra, löngu eftir að þeir
eru dánír. Og gengt því hvílir duft snillingsins, sem með snjallri rödd
boðaði lýðum frelsi Drottins; gröfin hans er hér þögult vitni þess,
að: a 11 h o 1 d e r s e m h e y, g r a s i ð v i s n a r, b 1 ó m i n d e y j a
en — orð Drottins varir að eilífu. Og við gröf Lúthers
eiga þessi orð sérstakan hljóm, því, sjá, orð Drottins fer enn um
löndin, fagnaðarerindið berst frá þjóð til þjóðar, eilífa lagið gleym-
ist eigi: Yður er í dag frelsari fæddur.
Andspænis gröf Lúthers hvílir vinur hans Melancthon. Sanv
einaðir í áhuga fyrir háleitu málefni, samverkamenn og trúbræð-
ur hvíla hér hlið við hlið. Blómsveigar úr veglegum pálmavið
prýða leiði þeirra beggja. Fegurð og tign kirkjunnar laðar til lof-
gjörðar, kyrðin knýr til bænar.
Eg geng frá gröf vinanna með grát á brá en bros í hjarta
og segi klökk:
E>ökk, Drottni, fyrir trúa þjóna!
Guðrún Lárusdóttir.