Morgunblaðið - 11.07.2016, Qupperneq 17

17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. JÚLÍ 2016
Nauthólsvík Vatn leikur eðlilega stórt hlutverk í vatnsslag og aðrir þættir hafa ennfremur áhrif. Þannig getur vindurinn ruglað keppendur í ríminu og snúið vörn í sókn á augabragði.
Eggert
Strandveiðimenn í
smábátafélaginu Hrol-
laugi á Hornafirði eru
virkilega reiðir sjáv-
arútvegsráðherra sem
skerti fyrirvaralaust
veiðiheimildir D-svæðis
strandveiða um 13% nú
í upphafi strandveiða
2016 og færði í eigið
kjördæmi auk annarra
svæða án nokkurra
haldbærra raka. Við erum keyrðir í
þrot og atvinnulausir mestan part
sumars vegna ákvörðunar ráðherra.
Það er ekki hægt að reka smábát í
strandveiðikerfinu á svæði D í sumar
nema með miklu tapi. Bátarnir eru
bundnir við bryggju mestan part
sumarsins og safna bara kostnaði.
Við megum ekki nota bátana neitt,
skyldugir til að binda þá við bryggju.
Megum ekki einu sinni
leigja til okkar kvóta.
Þetta er skelfilegt.
Mikil nýliðun átti sér
stað á strandveiðisvæði
D á milli áranna 2015
og 2016, eða um 23%
aukning báta og nýrra
manna. Ráðherrann
ræðst á okkar lífsvið-
urværi með skerðingu
og þeir ungu menn sem
komu inn í sumar eru í
miklum vandræðum
núna vegna þessarar
skerðingar. Reyndar bjuggumst við
við aukningu eins og þróunin hefur
verið undanfarin ár í fiskveiðikerfinu
og því kom þetta eins og þruma úr
heiðskíru lofti og setti allt í uppnám
hjá okkur öllum.
Gríðarleg miskipting er á afla-
hlutdeildum milli landsvæða í strand-
veiðikerfinu sem á sér enga hald-
bæra skýringu. Strandveiðimenn á
svæði D fá nánast ekkert að veiða.Við
viljum fá að stunda þessar veiðar
með mannsæmandi hætti og geta séð
fjölskyldum okkar farborða. Það er
dýrt að reka smábáta og það verður
ekki gert með 11 tonna sum-
arúthlutun eins og er á D-svæðinu,
sem fyrir var langt undir öðrum
svæðum í úthlutuðum heimildum.
Hugmyndir og þreifingar hafa ver-
ið um að setja á laggirnar Lands-
samband strandveiðimanna með full-
trúa af öllum svæðum í stjórn því
hagsmuna okkar hefur ekki verið
gætt nægilega vel undanfarin ár ann-
ars staðar, annars væri þetta ekki
svona og aflaukning innan strand-
veiða hefði fylgt öðrum kerfum.
Við erum sárir og svekktir því
ranglætið virðist ávallt ráða för hér á
klakanum. Þetta er kerfið sem
stjórnvöld segja að sé meðal annars
fyrir nýliða í sjávarútvegi. Það, að
bjóða nýliðum að fara rakleitt á haus-
inn á fyrsta sumri, er skammarlegt
útspil frá stjórnvöldum sem ætti ekki
að þekkjast nokkurs staðar í heim-
inum.
Forsætisráðherrann fór mikinn í
ræðu sinni 17. júní síðastliðinn, víg-
girtur gaddavír, þar sem hann talaði
fyrir jöfnum tækifærum á Íslandi. Ef
þetta eru jöfn tækifæri í augum þing-
manna okkar og ráðherra þá segjum
við bara guð hjálpi okkur Íslend-
ingum.
Það þarf að auka hjá okkur heim-
ildir til veiða núna strax um þau 200
tonn sem tekin voru af okkur, að öðr-
um kosti mun þetta fara mjög illa hjá
hvorki meira né minna en 125 út-
gerðum sem gera út á strandveiðar á
svæði D. Við erum búnir að senda
þingmönnum og ráðherrum bréf þar
sem farið er yfir misskiptinguna og
ranglætið með rökum en ekkert ger-
ist. Það er ekki of seint að laga þetta
og margar leiðir færar til þess. Þessi
200 tonn voru tekin af okkur með
einu pennastriki og hægt er að láta
okkur hafa þau aftur með sama
penna. Þetta verður að gerast strax
svo að það fari ekki allt á versta veg
hjá okkur, segja strandveiðimenn í
Smábátafélaginu Hrollaugi á Horna-
firði.
Eftir Vigfús
Ásbjörnsson » Það er ekki hægt að
reka smábát í
strandveiðikerfinu á
svæði D í sumar nema
með miklu tapi. Bátarn-
ir eru bundnir við
bryggju mestan part
sumarsins og safna bara
kostnaði.
Vigfús Ásbjörnsson
Höfundur er strandveiðisjómaður og
félagi í Smábátafélaginu Hrollaugi á
Hornafirði.
Ráðherra keyrir strandveiðisjómenn á svæði D í þrot
Það þarf að auðvelda
ungu fólk að eignast sitt
eigið húsnæði. Það er
hægt með því að leyfa
ungu fólki að nýta hluta
af lífeyrissparnaði sín-
um til þess að safna fyr-
ir útborgun eða greiða
niður húsnæðislán. Þá
þarf einnig að einfalda
byggingareglugerðir og
minnka gjaldtöku ríkis
og sveitarfélaga.
Daglega er okkur sagt hvernig við
eigum að haga okkur og daglega rek-
umst við á hindranir sem stjórn-
málamenn hafa komið fyrir og tak-
marka valfrelsi. Afskipti hins
opinbera af húsnæðismarkaði er gott
dæmi um slíkar hindranir. Með af-
skiptum sínum kemur hið opinbera í
veg fyrir að einstaklingar hafi nokk-
urt valfrelsi í húsnæðismálum. Þann-
ig er grafið undan möguleikum okkar
á að verða fjárhagslega
sjálfstæð. Með nýju
húsnæðisbótakerfi, sem
miðar að því að gera
sem flesta að leigj-
endum með um-
svifamiklum bóta-
greiðslum, er verið með
neikvæðum fjárhags-
legum hvötum að tak-
marka þetta valfrelsi
enn frekar.
Tryggjum valfrelsi
Einstaklingar eru
ólíkir og hafa mismun-
andi þarfir. Mikilvægt er að ein-
staklingar hafi val um það hvernig
þeir kjósa að haga sinni búsetu, hvort
sem þeir vilja leigja eða kaupa hús-
næði.
Það er hlutverk stjórnmálamanna
að ryðja hindrunum úr vegi ein-
staklinga, ekki að leggja stein í götu
þeirra líkt og gert er með umfangs-
miklu og flóknu bótakerfi, kostn-
aðarsömum byggingareglugerðum,
Eftir Áslaugu Örnu
Sigurbjörnsdóttur »Með afskiptum sín-
um kemur hið op-
inbera í veg fyrir að ein-
staklingar hafi nokkurt
valfrelsi í húsnæðis-
málum.
Áslaug Arna
Sigurbjörnsdóttir
Höfundur er ritari Sjálfstæðisflokks-
ins.
Ungt fólk vill raunverulegt val
lögum um greiðslumat og óhóflegri
gjaldtöku.
Hið opinbera er
vandamálið ekki lausnin
Hugmyndaauðgi hins opinbera í
gjaldtöku er óendanleg og birtist m.a.
í umsýslukostnaði, fokheldisvott-
orðum, gatnagerðargjöldum og þann-
ig mætti áfram telja.
Flókin lög, reglugerðir og ým-
iskonar gjöld leiða til þess að íbúðir
eru mun dýrari en þær gætu verið.
Flóknar byggingarreglugerðir gera
það að verkum að útilokað er að
byggja hagkvæmar íbúðir sem upp-
fylla þarfir ungs fólks.
Byggingaverktakar og verkfræð-
ingar halda því fram að með nýrri
byggingareglugerð og aukinni hóf-
semd í gjaldtöku sé hægt að lækka
byggingakostnað um 15-20%. Það eru
fjórar og hálf til sex milljónir króna
miðað við 30 milljóna króna íbúð. Því
má fagna að byrjað er að einfalda
reglugerðina, en betur má ef duga
skal.
Hið opinbera, bæði ríki og sveit-
arfélög, býr til vandamál. Í stað þess
að ráðast að rótum vandans er ein-
ungis settur plástur á sárið með til-
heyrandi kostnaði hins opinbera, sem
sóttur er í vasa skattgreiðenda. Þann-
ig má sem dæmi nefna að hið op-
inbera hefur varið hátt í 300 millj-
örðum í húsnæðismál á síðustu 15
árum. Samt sem áður hefur aldrei
verið jafn erfitt fyrir ungt fólk að
eignast sína eigin íbúð.
Eitt stærsta hagsmunamál almenn-
ings, og ekki síst ungs fólk, er að
stjórnmálamenn taki sig saman í and-
litinu og tryggi að hægt sé að byggja
hagkvæmt á Íslandi. Til þess þarf lítið
annað en vilja til að breyta regluverk-
inu og draga úr álögum.
Fá að nýta lífeyrissparnaðinn
Að gera okkur kleift að nýta sér-
eignarlífeyrissparnað til að safna fyrir
útborgun eða greiða niður húsnæð-
islán er mikilvægt skref. Mikilvægt er
að festa þessa leið í sessi. Stjórn-
málamenn eiga að koma til móts við
ungt fólk og auðvelda því að safna fyr-
ir útborgun, sem í dag reynist mörg-
um óvinnandi vegur. Því ættu þeir að
íhuga alvarlega leiðir sem gera því
kleift að nýta hluta af lífeyrissparnaði
sínum til þess að koma þaki yfir höf-
uðið og stíga stærri skref í átt að fjár-
hagslegu sjálfstæði. Með þeim hætti
væri hægt að forða ungu fólki frá him-
inháum vöxtum og auðvelda því að
koma undir sig fótunum í lífinu.
Ég fer einnig yfir þessi mál í stutt-
um myndbandsupptökum á facebook-
síðu minni á næstu dögum.