Morgunblaðið - 11.07.2016, Page 29

MENNING 29
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 11. JÚLÍ 2016
AF TÓNLIST
Hjalti St. Kristjánsson
Hjaltistef@mbl.is
Íliðnum pistlum, bæði í ár og ífyrra, hef ég títt nefnt tvo und-irflokka málmsenunnar, svart-
málm og dauðamálm (e. black metal
og death metal). Þessir tveir und-
irflokkar málmtónlistarinnar eru
kannski illaðgreinanlegir fyrir þá
sem ekki hafa brennandi áhuga á
þungarokki en það er satt best að
segja stórmerkilegt hvað fólk skipt-
ist í fylkingar að baki sinni stefnu
og virðir hina varla viðlits.
Stefnurnar eiga það sameiginlegt
að leikið er hratt og mikið mæðir á
trymbli sveitanna. Svartmálm-
sveitir eru líklegri til að vera með
leikræna tilburði og oft koma með-
limir þeirra fram með náfarða
(corpse paint). Svartmálmsveitir
eiga það allnokkrar til að gefa sig út
fyrir að aðhyllast Satanisma og
dauðinn og eftirlífið eru gjarnan
yrkisefni. Meðlimir svarmálmsveita
eru svo mjög gjarnir á að taka sér
upp sviðsnöfn. Í raun er margt af
þessu sem líka má líka heimfæra á
dauðamálminn. Stærsti munurinn
liggur í tæknilegum atriðum. Þess-
ar stefnur hafa svo runnið saman í
svertan dauðamálm (Blackend
death metal). Meira og minna má
segja að flestar svartmálmsveit-
irnar sæki í hugmyndasmiðu ann-
arrar svartmálmsbylgjunnar sem
átti sér stað í Noregi um 1990 með
hljómsveitum á við Burzum og
Mayhem á meðan dauðamálmurinn
er frekar ættaður frá Bandaríkj-
unum og á rætur sínar að rekja til
þrass senunnar á árunum á milli
1980 og 1990.
Redda bát
En nú að tónleikum föstudags-
kvöldsins. Hatari er ein af hljóm-
sveitunum sem var að stíga sín
fyrstu skref á Eistnaflugi. Tríóið
lék einhverskonar raf-málm blöndu
og var þrælskemmtilegt. Þó að eitt-
hvað eigi eftir að slípa til sviðs-
framkomuna. Færeyska sjóræn-
ingjamálmhljómsveitin Sails of
Deceit sté næst á svið og spilaði
gamaldags rokk með þjóðlagaáhrif-
um. Þar næst kom að einu fulltrúum
heimamanna á hátíðinni. Hljóm-
sveitin Oni var stofnuð í Neskaup-
stað árið 2010 og hefur verið starf-
andi æ síðan. Meðlimirnir eru allir
heimamenn og eru bornir og barn-
fæddir Norðfirðingar utan einn, gít-
arleikarinn, sem fæddur er og upp-
alinn á Bahamaeyjum en flutti í
Neskaupstað 15 ára gamall. Þeir
leika svokallað stoner-rokk, ekki
ósvipað því sem fólk gæti kannast
við úr smiðju Brain Police. Þeir
gera það vel og ekki er ólíklegt að
við eigum eftir að frétta talsvert
meira af Oni þegar fram líða stund-
ir. Það var líka augljóst að þeir eru
algjörir heimamenn því þar sem ég
sat og spjallaði við þá kom söngvari
einnar frægustu hljómsveitar
landsins og spurði hvort þeir gætu
reddað bát. Ætli það hafi ekki verið
liðnar hátt í 2 mínútur þegar það
var frágengið án nokkurra vanda-
mála. Þetta lýsir einnig vel and-
anum sem svífur yfir vötnunum á
hátíðinni. Það er ekkert sem getur
talist sem vesen og allir eru boðnir
og búnir að hjálpa næsta manni.
Stóru kanónurnar nálgast
Saktmóðigur er væntanlega
næstelsta íslenska hljómsveitin
sem kom fram á hátíðinni í ár.
Pönkhljómsveit sem var stofnuð ár-
ið 1991 og er að ég held eina hljóm-
sveitin sem hefur spilað á hverju
einasta Eistnaflugi. Svo kom að því
sem, hvað mig varðar, var upplifun
kvöldsins.
Austurríska sverts dauðamálm-
sveitin Belphegor steig á svið og
það var augljóst að það var eitthvað
stórfenglegt að fara að gerast.
Fremst á sviðinu voru tvær súlur
með geitahauskúpum og sitthvoru
megin við trommusettið var svíns-
hauskúpa með tunguna lafandi nið-
ur um strjúpann og augun enn í
tóftunum, það átti sko alls ekki að
slaka á í leikrænum tilburðum.
Tónlistin var svo eftir því, grjót-
hörð, níðþung og alveg óheyrilega
hröð. Satt best að segja hefur und-
irritaður aldrei heyrt annan eins
trommuleik. Tomaz „Nefastus“
Janiszweski spilaði á slíkum ógn-
arhraða að í samtali við lærðan
málmtrymbil var niðurstaðan sú að
hann væri að skila á milli 20 og 30
bassatrommuslögum á sekúndu og
sló ekki eina feilnótu. Ég hreifst
mjög af Belphegor og hún fór við-
stöðulaust á lista þeirra hljómsveita
sem mér finnst hvað skemmtileg-
astar á sviði.
Í kjölfarið kom Dimma og satt
best að segja fannst mér þeim gerð
skráveifa með að senda þá á svið á
eftir þessum rosalegheitum. Þeir
stóðu vel fyrir sínu en þó er und-
irritaður farinn að þrá að heyra
nýjan tón kveðinn úr herbúðum
þeirra. Finnska þjóðlagamálm-
bandið Amorphis fór mikinn en líkt
og Dimma þurftu þeir að kljást við
það að vera svona stuttu á eftir allri
þessari brjálsemi sem fór fram áð-
ur. Þeir voru þrælþéttir og mig
grunar að söngvarinn þeirra, eða
jafnvel urrarinn, sé sá besti í brans-
anum. Sólstafir stigu næst á svið og
voru ekki einir á ferð. Þeir tóku
með sér hljómborðsleikara, sem
einnig lék á gítar í nokkrum lögum,
og strengjakvartett. Sá gjörningur
gaf tónlist Sólstafa allt aðra vídd og
að mínu viti voru þeir mun betri en
síðustu skipti sem ég hef séð þá
spila. Þess má svo til gamans geta
að Sólstafir eru á leið í hljóðver og
stefna að útgáfu nýrrar plötu í maí.
Það eru fréttir sem tónlistarunn-
endur geta tekið fagnandi því Sól-
stafir hafa hingað til vaxið með
hverri plötu sem þeir hafa gefið út.
The Vintage Caravan slógu svo
botninn í dagskrá kvöldsins og
heyrðu áfram af fáheyrðri orku eins
og þeim er einum lagið. Það er eng-
um blöðum um það að fletta að Ca-
ravan heldur uppi einu allra mesta
stuði sem fyrirfinnst í tónlistar-
menningu Íslands.
Vígalegur Hljómsveitin Belphegor spilaði vel og fór mikinn í sviðsetningu og framkomu. Eistnaflugsdansinn Stuðboltar Saktmóðigur drógu að vanda fólk með sér fólk upp á svið.
Satanismi, svartmálmur og stuð
Nýjar útsetningar Fjölbreyttir Sólstafir sýndu breidd sína.
Morgunblaðið/Elín Arnórsdóttir
þegar þú vilt
kvarts stein
á borðið
Blettaábyrgð
Viðhaldsfrítt yfirborð
Slitsterkt
Bakteríuvörn
Viðarhöfða 1, 110 Reykjavík | Sími 566 7878 | www.rein.is
By Cosentino
MIKE AND DAVE 5:50, 8, 10:10
INDEPENDENCE DAY 2 5, 8, 10:30
LEITIN AÐ DÓRU ÍSL.TAL 3:50, 5:50
CENTRAL INTELLIGENCE 10:30
WARCRAFT 2D 8
ANGRY BIRDS ÍSL.TAL 3:50
LAUGARÁSBÍÓ Sýningartímar
Miðasala og nánari upplýsingar