Morgunblaðið - 19.08.2016, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. ÁGÚST 2016
✝ Steinunn Jóns-dóttir fæddist
á fæðingarheimili
Reykjavíkur við
Þorfinnsgötu 19.
ágúst 1961. Hún
lést á krabba-
meinsdeild Land-
spítalans 11. ágúst
2016.
Foreldrar Stein-
unnar eru Jón
Haukur Stef-
ánsson, f. 1930, og Katrín Krist-
ín Guðjónsdóttir, f. 1938. Systir
Steinunnar er Helga Lísa
Jónsdóttir, f. 1963, maki Egill
Kristján Björnsson, f. 1965.
Börn Steinunnar eru: 1) Kristín,
f. 1985, maki Einar B. Árnason,
f. 1984. 2) Ómar al Lahham, f.
1988. 3) Sara Steinunnardóttir,
f. 1994.
Fyrstu tvö árin
bjó Steinunn með
foreldrum sínum í
Stóragerði en síðan
flutti fjölskyldan á
Rauðalæk. Þegar
Steinunn var 11 ára
flutti fjölskyldan í
Unufell í Breiðholti
og var Steinunn á
meðal fyrstu nem-
enda Fellaskóla.
Steinunn lauk stúd-
entsprófi frá Fjölbraut í Breið-
holti árið 1980. Hún útskrifaðist
sem íslenskufræðingur frá Há-
skóla Íslands og bætti síðar við
sig kennararéttindum. Síðast-
liðin 22 ár starfaði Steinunn sem
kennari við Selásskóla.
Útför Steinunnar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 19. ágúst
2016, klukkan 13.
Elsku mamma, takk fyrir allar
samverustundirnar og minning-
arnar sem þú skapaðir. Ég á enn
erfitt með að átta mig á því að þú
sért í alvörunni farin frá okkur. Þó
að maður hafi vitað hvað framund-
an væri vegna veikindanna þá er
svo sárt að þurfa að kveðja þig
strax. Við áttum enn eftir að upp-
lifa svo ótal margt saman.
Það er svo skrýtið að hugsa til
þess að ég muni aldrei aftur njóta
samverustundar með þér eða geta
leitað ráða hjá þér. Þú komst alltaf
með lausnir við öllu og varst alltaf
tilbúin til að hjálpa. Óeigingjarnari
manneskju er ekki hægt að finna.
Þú vildir alltaf allt fyrir alla gera og
settir sjálfa þig alltaf í síðasta sæti.
Í gegnum veikindin vildirðu
aldrei láta vorkenna þér. Sama
hvað bjátaði á, þú varst með meiri
áhyggjur af því að við börnin þín
værum sorgmædd heldur en þú.
Þú varst alltaf að passa upp á okk-
ur. Við eigum þér svo margt að
þakka.
Takk fyrir að hafa verið heims-
ins besta mamma og takk fyrir að
hafa alltaf verið til staðar.
Það var svo sárt að horfa á þig
fara. Nú þarftu samt ekki að kvelj-
ast meira, elsku mamma. Þú varst
svo ótrúlega friðsæl þegar þú
kvaddir okkur.
Ég er svo ótrúlega heppin að
hafa átt þig sem móður.
Bless, elsku besta mamma. Þú
munt ætíð lifa í hjarta mínu. Ég
elska þig.
Kristín Steinunnardóttir.
Stundum er lífið ósanngjarnt og
fólkið sem er okkur kærast tekið
frá okkur of snemma, svoleiðis var
það með mömmu. Steinunn var frá-
bær móðir, bæði ástkær og hlý.
Það sem mér finnst svo dýrmætt er
hvað mamma var góð vinkona mín.
Ég gat sagt henni allt og hún
dæmdi aldrei. Það var alltaf hægt
að leita til mömmu og hún hafði
lausn á nánast öllu. Hún studdi
okkur systkinin ávallt í öllu því sem
við tókum okkur fyrir hendur.
Þó svo að síðustu árin hafi verið
erfið vegna veikindanna skapaði
mamma yndislegar minningar. Í
stað þess að sitja heima í þunglyndi
og vorkenna sjálfri sér ákvað hún
að nýta tímann sinn vel og reyna að
njóta lífsins eins og hægt væri með
fólkinu sem var henni kærast. Hún
kunni að meta litlu hlutina í lífinu.
Þegar mamma greindist með
krabbamein, bæði 2011 og aftur
2015, datt hún aldrei í neina vor-
kunn eða þann hugsunarhátt að nú
væri lífið búið. Hún leit alltaf á
veikindin sem verkefni og hún ætl-
aði bara að takast á við þau. Það
var ekki í boði að vera neikvæð og
sorgmædd lengi, jákvæðnin var
lykilatriði. Og það er ótrúlegt hvað
hún var jákvæð allan tímann. Pol-
lýannan okkar.
Tvær af síðustu setningunum
sem mamma sagði voru „ekkert
væl“ – þegar hún leit á Ómar bróð-
ur sem var með tárin í augunum
uppi á spítala – og „þetta verður
allt í lagi“. Ég ætla mér að lifa eftir
því. Ég veit að hún fylgist með mér
hvar sem hún er og ég ætla mér að
gera hana stolta.
Það er svo mikið sem þú kenndir
mér, elsku mamma. Hvað það er
mikilvægt að njóta lífsins núna.
Ekki seinna.
Að taka hlutunum með ró og
horfast í augu við þá, sama hversu
erfitt það er. Það þýðir ekkert að
pirra sig, jákvæðni er allt.
Takk fyrir allt sem þú hefur gef-
ið og kennt mér.
Takk fyrir að hafa tekið mér allt-
af með opnum örmum þegar ég
þurfti á því að halda.
Takk fyrir að kenna mér að
meta lífið.
Takk fyrir að hafa hlustað á mig
og verið mín öxl.
Takk fyrir að vera mín stærsta
fyrirmynd.
Takk fyrir að vera þú.
Mamma hefði orðið 55 ára í dag,
19. ágúst. Planið var að eyða deg-
inum með fjölskyldunni og vera
með smá veislu. Hún var búin að
panta að fá marsípantertu sem af-
mælisköku, en hún var í uppáhaldi
hjá henni. Því miður náði hún ekki
þeim áfanga að verða 55 ára.
Mamma mun lifa í hjarta mínu það
sem eftir er.
Sama hvað, þetta verður allt í
lagi.
Guð þig leiði sérhvert sinn
sólarvegi alla.
Verndarengill varstu minn
vissir mína galla.
Hvar sem ég um foldu fer
finn ég návist þína.
Aldrei skal úr minni mér
mamma, ég þér týna.
(Jón Sigfinnsson.)
Sara Steinunnardóttir.
Vinskapurinn er eldri en hugur
okkar man. Fallegasta vinátta sem
til er, átakalaus, saklaus og einlæg.
Tilfinning sem alltaf hefur verið til
staðar og dofnar aldrei. Minningin
eins og leikrit. Leikararnir eru tíu
stelpuhnátur frá fyrri hluta sjö-
unda áratugar síðustu aldar, dætur
frumbýlinga sem byggðu nýja og
langa götu sem lá allt til hjara ver-
aldar. Þær minnstu þremur árum
yngri en þær elstu og allar eiga enn
stað í hjarta og huga hver annarr-
ar. Sviðið nær til sex efstu húsa
Rauðalækjar, heimurinn var nú
ekki stærri en það.
Í minningunni gerðist allt þar;
við fórum í kisa segir mjá mjá,
saumuðum á dúkkurnar, renndum
okkur á hólnum, héldum tombólu í
bílskúr og leiksýningar í kjallara.
Mæður og feður órjúfanlegur hluti
af minningunni.
Steina var ein okkar. Hláturmild
og glettin með krullurnar dansandi
um höfuðið og smitandi hlátur.
Samt á stundum alvarleg og djúp-
hugul. Eins og uppáhaldspersóna
úr barnabók, persóna sem átti sér
jafnríkt innra líf og hið ytra. Per-
sóna sem hægt er að skrifa um og
minnast. Skemmtileg og lífleg.
Þriggja ára aldursmunur þykir
fullorðnum ekki mikill en á ung-
lingsaldri var hann okkur himinn
og haf. Steina og Lísa fluttu fyrstar
úr hverfinu og smátt og smátt fór-
um við hver í sína áttina. En þessi
fallegi, sterki strengur á milli okk-
ar átti eftir að toga í, á fullorðins-
aldri fórum við að hittast á ný.
Mörg ár gátu liðið á milli funda en
einlægnin alltaf söm. Síðast hitt-
umst við á liðnu vori. Í dag kveðj-
um við Steinu – þá fyrstu okkar
sem hverfur á vit hins ókunna – á
þeim sama degi og við fögnuðum
með henni í sólinni í æsku. Í dag
gefur hún okkur minninguna að
gjöf.
Innilegar samúðarkveðjur til
Helgu Lísu, foreldra og fjölskyldu
Steinu.
Æskuvinkonur á Rauðalæk,
Lilja, Kristín, Guðrún, María,
Jakobína, Brynja, Sólveig og
Ásta Vala.
Steinunn Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Steinunn Jónsdóttir bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝ Anna H. Longfæddist í Vest-
mannaeyjum 2.
október 1923. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Grund í
Reykjavík 9. ágúst
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Bergþóra
Ástrós Árnadóttir,
f. 13. september
1898, d. 17. október
1969, og Jóhannes Hróðnýr Jó-
hannsson, f. 18. ágúst 1894, d. 7.
mars 1948. Anna var næstelst
fimm systkina. Elstur var Árni
Theodór, f. 13. apríl 1920, d. 4.
október 1979, Ólafur, f. 19. febr-
úar 1926, d. 23. október 1996,
Jóhanna Dóra, f. 19. júní 1928,
og Lárus Garðar, f. 22. mars
1931, d. 13. maí
1999. Anna eign-
aðist eina dóttur,
Jóhönnu Long, f.
19. apríl 1948, gift
Jónasi H. Óskars-
syni. Synir þeirra
eru: 1) Hilmar Örn
Jónasson, maki
Björg Garðars-
dóttir, og eiga þau
eina dóttur. 2) Jón-
as H. Jónasson,
maki Ingibjörg V. Ottósdóttir
og á hún tvær dætur. 3) Stefán
H. Jónasson og 4) Bergþór H.
Jónasson, maki Dagný Geirdal
og eiga þau tvö börn.
Útför Önnu fer fram frá
Langholtskirkju í dag 19. ágúst
2016, og hefst athöfnin kl. 13.
Fallin er hjartans fögur rós
og föl er kalda bráin.
Hún sem var mitt lífsins ljós,
ljúfust allra, er dáin.
Drjúpa hljóðlát tregatárin
og tómið fyllir allt.
Ekkert sefar hjartasárin,
í sálu andar kalt.
Þögul sorg í sál mér næðir,
sár og vonarmyrk
en Drottinn ætíð af gæsku græðir
og gefur trúarstyrk.
Þú alltaf verður einstök rós,
elsku vinan góða.
Í krafti trúar kveiki ljós
og kveðju sendi hljóða.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Elsku mamma, takk fyrir allt.
Ég á eftir að sakna þín mikið.
Kveðja frá dóttur.
Jóhanna.
Ég minnist ömmu minnar með
hlýhug og þakka henni langar og
góðar samverustundir. Það var
alltaf gott að koma til hennar í
Gnoðarvoginn og þá var dekrað
við mann og eldaður góður matur
sem ég fékk að taka fullan þátt í
enda amma afbragðskokkur.
Amma vann stóran part ævi sinn-
ar við matseld, þ. á m á Hressó og
í mötuneyti Búnaðarbankans við
Hlemm. Amma var ósérhlífin,
dugleg og gjafmild og alltaf til
taks ef eitthvað bjátaði á.
Hún ferðaðist töluvert um æv-
ina og fór meðal annars utan með
MS Gullfossi á sínum yngri árum.
Ég minnist ferða til Akureyrar,
Danmerkur og Vestmannaeyja
með hlýhug auk allra bæjarferð-
anna niður í miðbæ Reykjavíkur á
mínum yngri árum þar sem borð-
að var á góðum veitingastöðum í
boði hennar ömmu. Amma var í
takt við tímann og var ekkert um-
ræðuefni henni óviðkomandi. Ég
læt að lokum fylgja með bæn sem
hún kenndi mér þegar ég var
barn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Þín verður sárt saknað, amma
mín.
Þinn
Jónas (Jonni).
Fyrir um tuttugu og fjórum ár-
um fór ég í fyrsta boðið til Önnu
Long á Gnoðarvoginum. Ég bæði
kveið fyrir og hlakkaði til að hitta
þessa konu sem Hilmar talaði
svona mikið um. Áhyggjurnar
voru óþarfar, það var vel tekið á
móti mér, með frábærum veiting-
um að hætti Önnu, og það var
mikið talað og hlegið.
Á næstu árum kom ég ótal
sinnum í heimsókn á Gnoðarvog-
inn, það tilheyrði að koma við hjá
henni ef maður skrapp í bæinn.
Við Hilmar fórum oft með henni
út að borða, hvort sem var skyndi-
biti eða fínir staðir, villirétta- eða
jólahlaðborð.
Þegar við fórum að búa þá gaf
hún okkur ýmsa hluti sem að
hennar mati var alveg nauðsyn-
legt að eiga í eldhúsi. Flestir þess-
ara hluta eru enn í notkun. Ef
okkur vantaði leiðsögn þá var
hringt í hana, hún var alltaf tilbú-
in að hjálpa. Það var mikið talað
um mat enda var eldamennska og
bakstur hennar ástríða og var hún
listakokkur og bakari. Hún var sí-
fellt að prófa nýjar uppskriftir og
bjóða í mat. Hún var svo heppin
að vinna við fagið alla sína starfs-
ævi. Það var henni mikið áfall
þegar sjónin tók að versna, hún
reyndi fram eftir öllu að baka og
elda en að lokum varð hún að
hætta því.
Anna átti falleg og notalegt
heimili, fullt af fallegum hlutum
sem hún hafði föndrað. Ótal fal-
legir hlutir frá henni eru til hjá
okkur, sérstaklega jólaföndur
sem ég varðveiti mjög.
Henni fannst rosalega gaman
að gefa gjafir og hún spáði mikið í
notagildi gjafanna. Eins var mjög
gaman að gefa henni gjafir, henni
fannst gaman að setja á sig fal-
lega skartgripi, slæður og góða
lykt.
Anna var mjög ung í anda,
fylgdist vel með og það var gaman
að ræða við hana. Hún fylgdist
einstaklega vel með öllu sem
ömmustrákarnir hennar tóku sér
fyrir hendur og hún var mjög
stolt af þeim öllum. Birna mín var
fyrsta langömmubarnið hennar
og hún fylgdist vel með öllu henn-
ar. Þegar Jóhanna og Jónas fluttu
í Reykjavík þá flutti Anna á neðri
hæðina hjá þeim og þar leið henni
vel.
Anna var yndisleg kona, heið-
arleg, stolt og hreinskilin. Hún
var hörkudugleg allt sitt líf og
uppskar eftir því.
Hvíl í friði.
Þín
Björg.
Nú hefur Anna frænka „lagt
inn árarnar“ og sagt „farvel“.
Hún var stóra systir mömmu
úr fjölskyldunni frá Vestmanna-
eyjum hjá Bergþóru Árnadóttur
og Jóhannesi Karli Jóhannssyni.
Man fyrst eftir Önnu á Hress-
ingarskálanum.
Þegar mamma átti frí í miðri
viku, tókum við Kópavogsstrætó í
bæinn. Áttum heima á Kópavogs-
braut á þeim tíma. Ferðinni var
heitið í Hressingarskálann. Þar
„þjónaði“ Anna bæði minni- og
meirimáttar.
Mamma fékk svo vinnu á
Hressingarskálanum með aðstoð
Önnu.
Þarna kynntist mamma Gunnu
frænku sem lengi bjó á Hrísateigi
33 og rak blómabúð við Hlemm,
Kötu systur hennar sem seinna
eldaði mat fyrir borgarstjórann í
Pósthússtræti.
Stundum fékk ég „sjeik“ eða
mjólkurhristing frá Önnu í þess-
um heimsóknum á „Hressó“. Ég
man enn hvað mér fannst hann
ljúffengur. Rjómaterturnar voru
næstum eins góðar og „á Lauga-
vegi 28“ en þangað fórum við
mamma á útborgunardögum.
Anna átti þá heima á Lang-
holtsveginum í afskaplega nota-
legri íbúð. Jóhanna, dóttir Önnu –
og yngri frænkur mínar – voru oft
að klæða mig í alls konar föt svona
eins og ég væri dúkka. Seinna
fluttu mæðgurnar í Gnoðarvog.
Lífsstarf Önnu var að galdra
fram mat. Það var mjög gaman að
koma í veislur hjá Önnu. Hún var
afbragðskokkur og sérstaklega
góð í því að gera eftirrétti, kökur,
tertur og svoleiðis.
Hún fór að vinna í Búnaðar-
bankanum á Hlemmi í mötuneyti
Búnaðarbankans eftir Hressóár-
in. Þar var hennar ævistarf.
Þangað var gott að koma í spjall
og kaffi.
Seinna þegar ég gifti mig þá
hjálpaði Anna mikið til í eldhúsinu
og að ég bara held allar frænk-
urnar.
Anna lærði dönsku og keypti
dönsku vikublöðin sem voru alltaf
auglýst í útvarpinu. Hún keypti
danskar bækur frá Lademann
bókaklúbbinum en ég á margar
bækur frá þeim útgefanda, sem
Anna gaukaði reglulega að mér.
Skemmtilegasta bókin var A-1,
risastór fjölfræðibók.
Þegar ég las til stúdentsprófs
þá fékk ég íbúðina hjá Önnu lán-
aða. Ég var ekki sá fyrsti eða
seinasti sem fékk þann greiða.
Get deilt því hér að Anna átti eitt
flottasta útvarp í heimi. Það fór
víst talsveður tími að hlusta á út-
lenskt útvarp – frekar en að lesa.
Þegar ég bjó í Kanada kom
mamma alltaf með árlegu versl-
unarflugi. Eitt árið koma Anna
með henni og þær bjuggu hjá
okkur í nokkra daga. Ég man sér-
staklega þegar Anna og ég fórum
í Walmart. Hún var farin að sjá
illa og fékk lánuð augun mín til að
skoða sig um og kanna varning.
Góðir dagar.
Einstakt var þegar Anna og
mamma fengu hláturskrampa
þegar þær töluðu saman í síma.
Hláturinn smitaði þær báðar og
þær voru alveg ósjálfbjarga. Leist
stundum ekki á blikuna. Man að
einu sinni var gestur heima þegar
mamma talaði við Önnu í síma.
„Hún er bara að tala við Önnu,“
sagði ég við gestinn.
Litla systir biður að heilsa og
við vottum Jóhönnu og fjölskyldu
samúð okkar.
Jóhanna Dóra og Jóhann
Valbjörn Long Ólafsson.
Ég kynntist Önnu Long á spít-
alanum. Hún var í herbergi með
Bergljótu vinkonu minni. Ég var
bara sex ára og Anna var alveg að
verða 90 ára, við vorum góðar vin-
konur. Hún gaf mér fallegar gjaf-
ir sem ég ætla að geyma vel. Anna
var mjög góð kona og mér fannst
alltaf svo gaman að heimsækja
hana og tala við hana. Ég mun
sakna hennar og gleymi henni
aldrei. Við mamma sendum fjöl-
skyldu Önnu innilegar samúðar-
kveðjur.
Henný Lind.
Með söknuði kveð ég þig, elsku
amma mín. Ég á margar góðar
minningar af okkur að gera stór-
skemmtilega hluti þegar ég gisti
hjá þér í Gnoðarvoginum. Í minn-
ingunni eru þetta margar helgar
og alltaf var nóg að gera hjá okk-
ur að föndra, ferðast um borgina,
versla, elda, baka og borða. Það
var frábær skóli að umgangast
þig og þú studdir okkur bræður í
leik, námi og starfi. Þú fylgdist vel
með okkur og vildir allt fyrir okk-
ur gera. Það er ómetanlegt að
eiga svona góða ömmu, alger for-
réttindi, og þakka ég þér fyrir allt.
Ef dimmir í lífi mínu um hríð
eru bros þín og hlýja svo blíð
/
Og hvert sem þú ferð
og hvar sem ég verð
þarf fólk eins og þig
fyrir fólk eins og mig
(Rúnar Júlíusson.)
Minning þín lifir.
Bergþór.
Anna H. Long
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, sonur og tengdasonur,
STEFÁN SIGURÐSSON
framkvæmdastjóri,
Þinghólsbraut 53b,
Kópavogi,
sem lést laugardaginn 13. ágúst, verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju þriðjudaginn 23. ágúst klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Hjartavernd eða Krabbameinsfélagið.
.
Elín Friðbertsdóttir,
Stefán Elí Stefánsson, Natalía Stefánsson,
Lára Karítas, Viktor Berg og Anna Margrét,
Sigurður Helgi Stefánsson, Auður Lilja Harðardóttir,
Breki Már og Róbert Darri,
Bjarki Már Stefánsson, Hrafnhildur Jónasdóttir,
Óliver Hrafn,
Gyða Stefánsdóttir,
Lilja Guðrún Eiríksdóttir,
systkini hins látna og aðrir aðstandendur.