Morgunblaðið - 19.08.2016, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. ÁGÚST 2016
✝ Aðalheiður(Ala Lindberg),
fæddist í Trongis-
vågi í Færeyjum 1.
ágúst 1919. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 11.
ágúst 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Tummast
Sörensen, f. 17.
apríl 1895, d. 25.
júní 1971, og Paul-
ina Sörensen, f. 25. september
1896, d. 15. ágúst 1979.
Systkini hennar voru Hjartan
Sörensen, f. 4. júlí 1921, Julanta
Sörensen, f. 1922, Karl Sören-
sen, f. 14. júlí 1922, Karolína
Sörensen, f. 17. febrúar 1926,
Thurid Sörensen, f. 22. ágúst
1927, Hanna Sörensen, f. 10.
júní 1929, og Kaj, f. 18. júní
1958. 5) Tómas Erling, f. 24.
september 1958, giftur Sigrúnu
Sigurðardóttur og eiga þau þrjú
börn, Hans Óttar, Davíð Þór og
Lindu Rún. 6) Hildur, f. 2. febr-
úar 1962, gift Jóni Núma Ást-
valdssyni og eiga þau fjögur
börn, Rakel, Valgerði, Helgu og
Ástvald. 7) Valgerður, f. 20. júní
1965.
Ala lærði ung að árum kjóla-
saum í Færeyjum sem nýttist
henni vel allt hennar líf. Hún
kemur til Íslands 1945 og fer að
vinna hjá Sigurði Waage sem
vinnukona. Ala hóf síðan búskap
með Hans á Hlíðarbraut 1 í
Hafnarfirði. Síðar fluttu þau að
Hringbraut 65. Árið 1956
byggðu Ala og Hans sér svo hús
við Ölduslóð 32 og þar bjuggu
þau allt til ársins 1997 er þau
flytja á Sólvangsveg 1. Árið
2014 flytur Ala svo á Hrafnistu
þar sem hún bjó allt til síðasta
dags.
Útför Ölu fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 19.
ágúst 2016, og hefst athöfnin
klukkan 13.
1943, en þau eru nú
öll látin.
Þann 6. júlí 1946
giftist Ala eigin-
manni sínum til 53
ára, Hans Lind-
berg, f. 5. ágúst
1920, d.18. júlí
1999. Börn þeirra
eru: 1) Pétur Al-
bert, f. 15. nóvem-
ber 1946, giftur
Unu Björk og eiga
þau þrjú börn, Kristbjörgu,
Aðalheiði Elínu og Hörð. 2)
Ingeborg, f. 24. júlí 1950, börn
hennar eru Anne Carine, Erla
María og Tom Daníel. 3) Jón
Andrés, f. 25. júlí 1953, í sambúð
með Svanbjörgu Gísladóttur og
á hann þrjú börn, Heiðu, Krist-
ínu Jónu og Berglindi, 4) Erla
Valgerður, f. 6. október 1955, d.
Elsku mamma.
Nú ertu farin frá okkur. Ég
veit að þér líður betur núna,
engir verkir og engar kvalir.
Ég veit líka að ég sakna þín
óskaplega mikið. Sakna laug-
ardags- og sunnudagskaffi-
stundar okkar uppi á Hrafnistu,
sakna kvöldanna þegar við
horfðum á dönsku myndina með
Dirch Passer í sjónvarpinu í
herberginu þínu.
Alveg fram á síðustu stundu
gat ég leitað ráða hjá þér, t.d.
þegar ég var að reyna að töfra
fram eitthvað á prjónunum,
sem er reyndar ekki mín sterk-
asta hlið. Já, handlagin varstu
og lést mig alveg vita ef það var
ekki vel gert og ég ætti nú
kannski að rekja þetta upp og
gera aftur.
Ég minnist brossins sem
breiddist yfir andlit þitt þegar
ég kom með kókosbollur, sem
voru í miklu uppáhaldi hjá þér
alla tíð.
Sem barn hélt ég að mæður
svæfu ekki. Þú varst vakandi
þegar ég fór að sofa og þú varst
komin á fætur þegar ég fór á
fætur. Þegar ég fór að sofa
heyrði ég alltaf í þér að prjóna
á prjónavélinni og þegar ég
flutti í íbúðina í kjallaranum á
Ölduslóðinni fannst mér það
einmanalegt, en mér fannst það
notalegt að heyra í þér við
prjónavélina hinum megin við
vegginn, þegar ég fór að sofa.
Allt sem þú kenndir mér og
allt sem þú áttir eftir að kenna
mér.
Það fór aldrei mikið fyrir
þér. En Guð einn veit hvað þú
hefur fengið að reyna í gegnum
lífið. Þú eignaðist sjö börn og
sex þeirra komust á legg en það
ekki þrautalaust.
Ég get lofað þér því að þín er
sárt saknað. Mörg tár hafa fall-
ið og eiga eftir að falla. En ég
veit að pabbi hefur tekið vel á
móti þér og það verður vel
hugsað um þig.
Hvíl í friði, mín elskulega
móðir.
Þín dóttir,
Valgerður
Í dag kveð ég tengdamóður
mína til 50 ára. Ala eins og hún
var nefnd fæddist í Færeyjum
og var henni alltaf mjög hlýtt
til heimahaganna. Ég var svo
lánsöm að ferðast um eyjarnar
með þeim hjónum. Ala var mjög
myndarleg hannyrðakona og
var alveg sama hvort það var
prjón, hekl eða útsaumur, einn-
ig lærði hún kjólasaum í Fær-
eyjum. Mikið lærði eg af henni.
Ala hafði líka gaman af bakstri
og matreiðslu enda var alltaf
allt gott sem hún bar fram.
Þau Hans og Ala ferðuðust
víða um heiminn og fóru oft til
Færeyja og svo lá leiðin til
Danmerkur þar sem tvö af
börnum þeirra búa.
Við Ala vorum saman í fær-
eyskum prjónaklúbbi og þar
eignuðumst við yndislegar vin-
konur. Við hittumst annan
hvern fimmtudag yfir vetrar-
mánuðina í u.þ.b. hálfa öld. Þar
naut Ala sín svo vel og kom vel
í ljós hversu gaman hún hafði af
góðum félagsskap og sagði sjálf
svo skemmtilega frá. Við ferð-
uðumst líka mikið saman og
fórum ófáar ferðirnar til út-
landa og þá var nú mikið gam-
an.
Ala helgaði líf sitt heimili og
börnunum og ekki má gleyma
barnabörnunum sem þótti alltaf
gott að koma til ömmu. Nú er
komið að leiðarlokum og alltaf
er það sárt en nú er hún leyst
sínum þrautum frá og komin til
sumarlandsins.
Elsku Ala, takk fyrir allar
góðar stundir.
Una Björk Harðardóttir.
Látin er kær vinkona, Að-
alheiður Tómasdóttir, alltaf
kölluð Ala. Hún var fædd í Suð-
urey í Færeyjum og fluttist
hingað ung með manni sínum,
Hans Lindberg. Þau hjónin
voru samhent og byggðu sér
hús í Hafnarfirði. Ala fæddi sjö
börn, en missti eitt á unga
aldri. Hún var mikil húsmóðir
og heimili þeirra varð hennar
starfsvettvangur en mikill
myndarbragur var á öllu því
heimili. Við, vinkonur hennar úr
færeyska prjónaklúbbnum, kall-
aður „Sjómanskvinnuringur“,
kveðjum hana í dag með þökk
fyrir langa og góða samveru.
Sumar okkar hafa þekkt hana
lengi, yfir sextíu ár, en aðrar
kynntust henni síðar. Prjóna-
klúbburinn hittist yfir vetrar-
tímann á færeyska sjómanna-
heimilinu, fyrst við Skúlagötu
og síðar í Brautarholti 29.
Unnin voru falleg verk í
höndunum, sem síðar voru seld
á árlegum basar og kaffisölu
sem prjónaklúbburinn hélt til
styrktar byggingu sjómanna-
heimilisins í Brautarholti. Sam-
an fórum við í utanlandsferðir,
til Færeyja og nokkrar ferðir
til Skotlands, Englands, Þýska-
lands og Bandaríkjanna.
Síðasta ferðin var farin til
Færeyja á árlegt mót sem
Sjómanskvinnuringarnir halda í
Færeyjum. Þetta var skemmti-
legur og gefandi tími og Ala
naut þess að hitta vinkonur sín-
ar og vinna að þeim verkefnum
sem fyrir lágu. Ala var mikil
handavinnukona. Hún var snill-
ingur í höndunum og prjónaði
margar fallegar flíkur. Hún átti
prjónavél og á hana prjónaði
hún bæði sokka, vettlinga og
peysur. Seinni árin, eftir að sjó-
mannaheimilið var komið upp,
hittumst við vinkonurnar til að
hafa félagsskap hvor af annarri
og gat þá verið skemmtilegt hjá
okkur. Við gistum m.a. yfir
helgi á sjómannaheimilinu og
settum upp dagskrá ekki ólíkt
því sem við gerðum er við vor-
um í útlöndum, fórum út að
borða og í verslunarleiðangra.
Skemmtilegt var er við fengum
til okkar stílista til að fara yfir
góð ráð sem nýst gætu konum á
öllum aldri. Hún hélt sýni-
kennslu fyrir okkur, hvernig
átti að mála sig og klæða á fal-
legan hátt og auðvitað tók hún
elstu og kannski fallegustu kon-
una af okkur, hana Ölu, sem
módel.
Alltaf var skemmtilegt að
heimsækja Ölu. Hún bauð ætíð
upp á kaffi og heimalagað með-
læti og hún hafði mikinn áhuga
á því sem var að gerast hverju
sinni og spurði frétta af fólki.
Ég minnist slíkrar heimsóknar
er ég fór með einni af eldri vin-
konum hennar og þær vinkon-
urnar fóru að rifja upp gamla
tíma í Færeyjum.
Þá sagði Ala okkur á lifandi
og skemmtilegan hátt frá því er
hún var ung kona í vist hjá
hjónum í Þórshöfn í Færeyjum.
Hún bjó þar ásamt fleiri ungum
stúlkum sem einnig voru í þjón-
ustu á því heimili. Ströngum
reglum urðu þær að fara eftir
og máttu m.a. ekki vera úti
frameftir á kvöldin. Þessi bönn
voru stundum brotin, er stúlk-
urnar fundu leið til að fara
framhjá þeim og það var mikið
hlegið er Ala sagði okkur frá
ævintýrum þessa tíma. Ala
hafði fallega lund, var glaðvær
og sagði skemmtilega frá og
það var gott að vera í nærveru
hennar.
Við, vinkonur hennar, þökk-
um henni samfylgdina og biðj-
um Guð að blessa fólkið hennar.
Fyrir hönd okkar vinkvenn-
anna,
Eirný Ásgeirsdóttir.
Aðalheiður
Tómasdóttir
✝ Jónína Sigríð-ur Jónsdóttir
var fædd 6. febrúar
1927 í Neskaup-
stað. Hún lést 13.
ágúst 2016 að dval-
arheimilinu Lundi
á Hellu.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Péturs-
son pípulagninga-
meistari, f. 25.6.
1903, d. 28.12.
1987, og Katrín Guðnadóttir
húsfreyja, f. 13.5. 1894, d. 8.2.
1948. Jónína var elst sex syst-
kina, hin eru: Guðni Þorvaldur,
óskírður drengur, Una Stefanía
(látin), Þórunn og Anna Mar-
grét (látin).
Jónína giftist Guðmundi
Indriðasyni frá Ásatúni árið
1950 og hófu þau búskap að
móðir hennar lést fór hún suður
til Reykjavíkur til þess að læra
saumaskap. Í kjölfarið flutti
hún að Laugarvatni, þar sem
hún vann í mötuneyti Héraðs-
skólans en fór síðan í Hús-
mæðraskólann árið 1948-49.
Guðmundi kynntist hún á Laug-
arvatni og hófu þau búskap þar
en fluttu fljótlega yfir í Laugar-
ás þar sem þau bjuggu saman í
62 ár í Lindarbrekku. Jónína
starfaði lengst af í mötuneyti
Skálholtsstaðar, einnig vann
hún í Sláturhúsinu í Laugarási.
Hún tók virkan þátt í félags-
starfi kvenfélagsins, meðal ann-
ars í uppfærslum á ýmsum leik-
ritum. Árið 1976 byggðu Jónína
og Guðmundur gróðurhús þar
sem þau ræktuðu agúrkur á
annan tug ára. Þau fluttu árið
2012 í þjónustuíbúð á Flúðum
og árið 2014 fluttu þau saman á
dvalarheimilið Lund á Hellu þar
sem Jónína lést eftir stutt veik-
indi.
Útför Jónínu verður frá Skál-
holtskirkju í dag, 19. ágúst
2016, klukkan 14.
Laugarvatni en
fluttu í Laugarás
og hófu búskap þar
árið 1951. Börn
þeirra eru: 1) Indr-
iði, f. 1951, kona
hans er Esther
Gunnarsdóttir, 2)
Jón Pétur, f. 1955,
kona hans er Guð-
rún Halldóra
Hjartardóttir, 3)
Katrín Gróa, f.
1956, maki hennar er Þórarinn
V. Guðnason, 4) Grímur, f.
1961, kona hans er Guðbjörg
Jóhannsdóttir. Barnabörnin eru
15 og barnabarnabörnin eru
orðin 16.
Jónína fór að heiman í vist til
Vestmannaeyja á 17. ári en kom
aftur til Norðfjarðar til að
hjúkra móður sinni. Eftir að
Í dag kveðjum við elsku Jónu
ömmu okkar sem féll frá 13.
ágúst sl. eftir stutt veikindi.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlést okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili.)
Minning þín er ljós í lífi okk-
ar.
Sonja, Hjörtur, Jóna Birna
og fjölskyldur.
Elsku fallega amma mín. Nú
ert þú farin frá okkur. Andlát
þitt bar brátt að eftir stutt en
erfið veikindi.
Það veitir mér huggun í sorg-
inni að þú hefur lifað langa ævi
með afa og að þið hafið átt fal-
legt og innihaldsríkt líf þar sem
þið byggðuð saman einn feg-
ursta stað sem ég hef komið á,
Lindabrekku í Laugarási.
Ég á þér svo margt að
þakka. Ég var þeirrar gæfu að-
njótandi að fá að alast að miklu
leyti upp hjá þér mín fyrstu
æviskeið.
Ég á mínar fegurstu minn-
ingar í hlýjunni hjá ykkur afa í
gamla bænum, í gróðurhúsinu
og seinna í nýja húsinu sem þið
byggðuð saman. Þar fékk ég að
taka þátt í ykkar daglegu störf-
um, þar á meðal í gróðurhúsinu
þar sem ég fékk að skera niður
gúrkur, vökva, pakka og
stimpla kassana. Ég fékk einnig
að dingla með þér í vinnunni í
Skálholti þar sem ég kynntist
staðnum vel.
Einnig tókstu mig oft með
þér í kaffi til nágranna þinna í
þorpinu. Þú varst máttarstólpi í
þessu litla samfélagi með fram-
lagi þínu til leikfélagsins, kven-
félagsins og sem góð vinkona
margra kvenna sem litu upp til
þín. Gleði þín og hlátur var
smitandi. Þú varst líka alltaf
reiðubúin að aðstoða aðra og
leggja hönd á plóg, hvort sem
það var við saumaskap, barna-
pössun, bakstur eða bara vera
til staðar með hlýju þinni og
visku.
Þú varst mér eins og önnur
móðir sem ég gat alltaf leitað
til. Þegar mamma veiktist
varstu mér einnig ómetanlegur
stuðningur. Ég hef alltaf getað
deilt með þér bæði sorgum mín-
um og draumum. Þú hlustaðir
ekki bara og hughreystir heldur
dreymdir með mér líka.
Í gegnum tíðina hafa margir
vina minna komið með mér í
heimsókn til ykkar afa, bæði
gist og komið í kaffi og heima-
bakaðar kræsingar og jafnvel
verið leystir út með gjöfum;
handprjónaða vettlinga eða
sokka á börnin þeirra. Þú tókst
alltaf á móti fólki með opinn
faðminn og bauðst velkomið á
heimili þitt.
Þú elskaðir að eignast öll
þessi barnabörn og svo komu
barnabarnabörnin sem þú hafð-
ir svo gaman af að fá til þín al-
veg fram á þinn síðasta dag. Þú
fylgdist alltaf svo vel með hvað
öll börnin þín voru að fást við
og sagðir stolt frá afrekum okk-
ar. Ég held að þínar mestu
hamingjustundir í seinni tíð hafi
verið þegar þú hafðir alla fjöl-
skylduna hjá þér. Fullt hús af
börnum, tengdabörnum og
börnum þeirra. Það var alltaf
nóg pláss fyrir alla.
Ég er svo rík að hafa fengið
allan þennan tíma með þér og
það heilar hjarta mitt að eiga
allar þessar góðu minningar.
Ég er svo óendanlega þakklát
fyrir það athvarf sem ég átti
hjá ykkur afa.
Það var alltaf sérstök tilfinn-
ing að keyra niður brekkuna
heim að hlaðinu í Lindar-
brekku, sambland af hlýju, ör-
yggi og gleði sem ég vissi að
myndi næra mig á meðan dvöl
minni stæði.
Ég þakka styrk minn í dag
þeim rótum sem þú gafst mér.
Þú kenndir mér bænir og gafst
mér mína barnatrú sem ég hef
haldið áfram að rækta og varð-
veita.
Fyrir það og fyrir að eiga þig
að, er ég eilíflega þakklát. Guð
veri með þér, elsku amma mín,
og varðveiti þig á leið þinni
áfram.
Sigríður Kolbrún
Indriðadóttir.
Elsku Jóna amma.
Margar góðar minningar
koma upp í hugann þegar við
hugsum til þín. Það sem okkur
er efst í huga er brosið, gleðin
og faðmlagið sem mætti okkur
þegar við komum í heimsókn. Í
öllum heimsóknum okkar í
Lindarbrekku á sumrin hóaðir
þú öllum saman og þar hittust
allir og var oft kátt á hjalla með
gleði og hlátrasköllum. Alltaf
þegar maður kom til ykkar afa
var eitthvað með kaffinu og ef
það var ekki til var hent í vöffl-
ur eða pönnukökur. Það fór
enginn svangur frá ykkur í
Lindarbrekku enda átti að
borða reglulega til að verða
hraustur. Oft var slegið upp í
vísur og er ein í minningunni
þessi:
Stígur hún við stokkinn,
stuttan á hún sokkinn,
ljósan ber hún lokkinn
litli telpuhnokkinn.
(Jónas Hallgrímsson.)
Þú hafðir mikinn áhuga á öll-
um íþróttum og þá sérstaklega
þegar Íslendingur var að keppa,
hvenær sem það var á sólar-
hringnum. Íþróttaáhuginn var
svo mikill að þú vaknaðir um
miðjar nætur til að styðja þinn
mann í formúlu 1, Michael
Schumacher. Það var alltaf svo
gaman að horfa með þér á
íþróttamótin því þú lifðir þig
svo mikið inn í leikinn og
öskraðir og blótaðir ef ekki
gekk vel og fagnaðir af jafn
mikilli innlifun þegar gekk vel.
Þú gekkst í Húsmæðraskól-
ann á Laugarvatni og kenndir
okkur mikið af því sem þú lærð-
ir þar, með miklu stolti, því þú
varst stolt af náminu þínu og
búum við að því í dag. Þú hafðir
sterkar skoðanir á hlutunum og
hafðir gaman af að rökræða og
þá skipti ekki máli á hvaða aldri
maður var, það voru allir jafnir
í þínum augum. Börn og barna-
börn voru alltaf velkomin í
Lindarbrekku og höfðum við
alltaf athvarf þar hvenær sem
var enda var þolinmæðin enda-
laus þegar börn voru annars
vegar. Þú kenndir okkur að
vera ánægð með það sem við
höfðum, sama hversu lítið það
var. Einnig að við áttum að sjá
um okkur sjálf en ekki treysta á
einhvern annan til að gera hlut-
ina fyrir okkur. Takk fyrir allt
sem þú hefur gefið okkur, takk
fyrir allt.
Gættu þess vin, yfir moldunum
mínum,
að maðurinn ræður ei næturstað
sínum.
Og þegar þú hryggur úr garðinum
gengur
ég geng þér við hlið þó ég sjáist ei
lengur.
En þegar þú strýkur burt tregafull
tárin
þá teldu í huganum yndisleg árin
sem kallinu gegndi ég kátur og glað-
ur,
það kæti þig líka, minn sam-
ferðamaður.
(James McNulty.)
Þín barnabörn,
Laufey, Þórfríður
Soffía og Ægir Guð-
jón Þórarinsbörn.
Jónína Sigríður
Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Jónínu Sigríði Jóns-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar