Morgunblaðið - 19.08.2016, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. ÁGÚST 2016
✝ Jónína Olsenfæddist í Kefla-
vík 23. júlí 1952.
Hún lést á lungna-
deild Landspítalans
í Fossvogi 14. ágúst
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Þóra Gísla-
dóttir, húsmóðir í
Keflavík, frá Eski-
firði, f. 21.7. 1916,
d. 12.6. 1995, og
Ole Olsen, sjómaður í Keflavík,
frá Toftum í Færeyjum, f. 8.3.
1908, d. 13.6. 1979.
Systkini hennar eru Ragnar
Olsen, f. 10.12. 1940, Rakel Ol-
sen, f. 17.1. 1942, og Stella Ol-
sen, f. 21.2. 1946, d. 9.2. 2010.
Fyrsti sambýlismaður Jónínu
var Guðmundur Agnarsson, f.
3.3. 1952. Sonur þeirra er 1)
þeirra eru 3) Álfhildur, hjúkr-
unarnemi í Danmörku, f. 9.12.
1983. Sambýlismaður Álfhildar
er Magnús Þór Ómarsson, flug-
virki, f. 1980. Börn þeirra eru
Elmar Þór, f. 2002, Emil Þór, f.
2007, og Telma, f. 2013. 4) Óli
Þór, hagfræðingur, f. 29.9. 1989.
Jónína starfaði lengst af á
Sjúkrahúsinu í Keflavík, fyrst
við umönnun og síðar sem rönt-
gentæknir, en því starfi gegndi
hún einnig á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði. Þá vann hún
einnig við umönnunarstörf á
Suðurnesjum, blómaskreytingar
og margs konar þjónustustörf
auk þess sem hún var heima-
vinnandi um hríð.
Jónína nam blómaskreyt-
ingar við skóla Ingvars Strandh
í Malmö og lauk þaðan námi árið
2005.
Jónína verður jarðsungin frá
Keflavíkurkirkju í dag, 19.
ágúst 2016, klukkan 13.
Agnar, tölvunar-
fræðingur, f. 29.7.
1970. Eiginkona
Agnars er Soffía
Heiða Hafsteins-
dóttir, sjúkraliði, f.
1968. Börn þeirra
Berglind Líf, f.
1994, Grétar Ágúst,
f. 1997, og Erna
Rós, f. 2002. Annar
sambýlismaður
Jónínu var Einar
Valur Kristjánsson, f. 1957.
Dóttir þeirra er 2) Hanna Lísa,
grunnskólakennari, f. 13.11.
1979. Sambýlismaður Hönnu
Lísu er Þorgils Jónsson, sagn-
fræðingur, f. 1978. Börn þeirra
Kári, f. 2005, Jón Kristján, f.
2010, og Helga, f. 2013. Jónína
giftist árið 1984 Ásgeiri E. Þórð-
arsyni, f. 1950. Þau skildu. Börn
Fátækleg orð okkar munu
aldrei ná að lýsa hinum marg-
brotna persónuleika sem bjó í
mömmu. Þó má segja að lífs-
kraftur, lífsgleði og umhyggja
fyrir þeim sem áttu um sárt að
binda hafi einkennt hana um-
fram annað. Hvað okkur varðar
var hún hvetjandi, umhyggju-
söm og alltaf til staðar.
Þessir persónukostir gáfu af
sér marga vini sem hún eign-
aðist á mismunandi lífsskeiðum
en hún hélt sambandi við alla tíð.
Hún ræktaði vinasamböndin
sín ekki ólíkt blómunum sem
hún lagði sig fram við að hlúa að.
Hennar vinir urðu með tíð og
tíma vinir okkar og skilur hún þá
eftir okkur til gæfu.
Síðustu tvær vikur voru henni
afar erfiðar þar sem hún dvaldi á
Lungnadeild LSH í Fossvogi.
Hún bar sig vel þrátt fyrir al-
varleika veikinda sinna og stutt
var í kaldhæðinn húmor, og
skipti þá engu hvort hún var að
ræða alvarlega hluti við starfs-
fólk LSH, prestinn eða aðstand-
endur.
Umhyggja starfsfólks
Lungnadeildarinnar á meðan
hún lá þar er okkur ómetanleg
og var algjörlega einstök og hlý-
leg og kunnum við starfsfólki
miklar þakkir fyrir.
Elsku mamma, þetta ljóð
fundum við handskrifað heima
hjá þér nokkrum dögum eftir
andlát þitt og við erum örugg
um að það hafi verið ætlað okk-
ur.
Gef mér aðeins augnablik
af ævi þinnar tíma
á tölvuvæddri tækniöld
en talaðu ekki í síma.
Ég þrái aðeins handtak hlýtt
því hjarta slær í barmi.
Ég leiddi þig sem lítið barn,
þú ljúft mig vafðir armi.
(Guðrún V. Gísladóttir.)
Þín börn,
Agnar, Hanna Lísa
og Álfhildur.
Ég var svo lánsamur að eiga
yndislegu móður mína, sem hét
því fallega nafni Jónína Olsen,
hana mömmu.
Það er frekar óraunverulegt
að þú sért ekki hérna ennþá,
elsku móðir mín. Þú ólst mig
mig upp með von í hjarta og
stóðst ávallt eins og klettur við
hlið mér alla tíð og hvattir mig
áfram til dáða, sama hvað á
dundi í lífi mínu.
Öllum samtölunum sem við
áttum saman um allt á milli him-
ins og jarðar mun ég aldrei
gleyma. Þú varst yndislegur
leiðbeinandi minn í lífinu og
kenndir mér allt á milli himins
og jarðar. Allar okkar samveru-
stundir rifjast nú upp fyrir mér.
Tíminn okkar í Svíþjóð er mér
sérstaklega minnisstæður ásamt
kvöldstundunum okkar þegar
við horfðum á True Movies sam-
an og ræddum um lífið og til-
veruna á meðan myndirnar
stóðu yfir og eftir þær. Einnig
áttum við margar aðrar góðar
stundir enda var nærvera þín
einstök.
Oft og tíðum er því fleygt
fram að trúin flytji fjöll en í þínu
tilviki tókst það með því að ná að
blása trú á sjálfum mér í hjarta
mér, að ég gæti hvað sem er.
Án þíns einstaka stuðnings,
sem þú hefur veitt mér í gegnum
allt líf mitt, er ég alveg viss um
að ég hefði aldrei náð að ljúka
hagfræðináminu. Eitt af síðustu
skiptunum sem þú fórst út úr
húsi, vegna veikinda, komstu í
útskriftina mína. Það gladdi mig
einstaklega mikið að hafa náð
þessum árangri í lífinu, sérstak-
lega í ljósi þess hversu mikið þú
lagðir á þig við að hvetja mig
áfram.
Ég mun halda áfram að leggja
hart að mér í lífinu líkt og þú
kenndir mér. Ég mun einnig
fylgja þeim gildum sem þú
kenndir mér og hafðir í lífinu og
þinni einstöku réttlætiskennd.
Enginn texti né orð mun
nokkurn tíma geta lýst því
hversu mikið ég á þér að þakka í
lífinu, elsku móðir mín, þú varst
mér allt.
Með einstaklega sárum sökn-
uði kveð ég þig nú, móðir mín.
Mér fannst þessi tvö ljóð eiga
best við hjá okkur.
Sem ungu barni þú ruggaðir mér
í svefninn, með söng á vörum þér.
Svaf ég þá vel og svaf ég fast
því ég vissi, alla þína ást mér gafst.
Er erfitt ég átti þú studdir mig,
kenndir mér hvernig á að virða sjálfan
sig.
Vera góð og heiðarleg,
muna það, virða hvar sem ég dvel.
Ólst mig upp með von í hjarta
mér til handa um framtíð bjarta.
Hamingjusöm ég á að vera,
elskuleg móðir sem allt vill gera.
Með þessum orðum vil ég þakka þér
alla þá ást og umhyggju sem gafst þú
mér.
Ég elska þig, mamma, og mun ávallt
gera,
vil ég þú vitir það hvar sem ég mun
vera.
(Höf. ók.)
Ó, mamma mín, hve sárt ég sakna
þín,
sál mín fyllist angurværum trega.
Öll þú bættir bernskuárin mín,
blessuð sé þín minning ævinlega.
Oft ég lá við mjúka móðurkinn,
þá mildar hendur struku tár af
hvarmi.
Oft sofnaði ég sætt við vanga þinn,
þá svaf ég vært á hlýjum móðurarmi.
Ó, móðir kær, ég man þig enn svo
vel,
mikill var þinn hlýi trúarkraftur.
Þig blessun Guðs í bæninni ég fel
á bak við lífið kem ég til þín aftur.
(Jón Gunnlaugsson.)
Far þú í friði.
Þinn sonur,
Óli Þór Olsen.
Henni var aldeilis ekki fisjað
saman henni tengdamóður minni.
Jónína var kjörkuð og áræðin,
skarpgreind, glettin, félagslynd
og smekkmanneskja með afbrigð-
um.
Það sem einkenndi hana þó
fyrst og fremst í mínum augum
var gleðin sem stafaði af henni og
umhyggja fyrir öðrum.
Hvar sem fólk kom saman var
hún hrókur alls fagnaðar og þeg-
ar hún hitti einhverja manneskju
í fyrsta skiptið lagði hún sig fram
um að kynnast henni í þaula. Þeir
sem kynntust Jónsý gleymdu
henni seint.
Þessa útgeislun nýtti hún sér
svo líka til að létta öðrum lífið
með spjalli og nærveru, sérstak-
lega þeim sem áttu um sárt að
binda.
Allt frá fyrsta degi kom okkur
vel saman og ég mat samband
okkar afar mikils. Hún fylgdist
vel með atburðum líðandi stundar
og við ræddum oft um pólitík og
ástand mála í heiminum.
Ég á eftir að sakna hennar
mikið, ekki síst vegna barnanna
okkar Hönnu Lísu sem missa nú
einstaka og ástríka ömmu sem
var óendanlega stolt af þeim, eins
og öllum afkomendum sínum.
Elsku Jónsý, það er sárt að sjá
á eftir þér og eins og segir í ljóð-
inu: „Sumarið líður allt of fljótt“
(Vilhjálmur Vilhjálmsson). Sökn-
uðurinn er mikill, en það sem er
mér þó efst í huga er þakklæti.
Takk fyrir tímann sem við átt-
um saman. Takk fyrir Hönnu.
Takk fyrir stuðninginn og hvatn-
inguna. Takk fyrir þennan dýr-
mæta tíma sem við fjölskyldan
fengum saman hjá þér síðustu
dagana, en umfram allt: Takk
fyrir að vera þú.
Þinn tengdasonur,
Þorgils Jónsson.
Elsku Jónsý mín, ekki er hægt
að lýsa því með orðum hversu
mikið við eigum eftir að sakna
þín.
Það verður skrítið að koma
heim frá Danmörku og geta ekki
komið við hjá þér með snúða og
vínarbrauð frá Valgeirsbakaríi,
enda var það orðin hefð fyrir því
hjá mér og alltaf varstu glöð.
Við eigum einnig eftir að sakna
þess að fá ekki símahringingu um
miðja nótt frá þér. Þú varst voða
lítið að pæla í tímamismuni á milli
landa og fannst það bara sjálfsagt
að við gætum spjallað saman á
öllum tímum sólarhringsins.
Ég mun alltaf hugsa til þín
þegar þrumuveður er hjá mér.
Ég man þá tíma á Mallorca þegar
ég rauk inn í herbergið þitt og
vakti þig um miðja nótt til þess
að setjast við gluggann og horfa á
þrumurnar skella niður í garðinn.
Það hafði enginn áhuga á að
vakna með mér nema þú, enda
varstu alltaf til staðar fyrir okk-
ur.
Þú tókst við mér sem tengda-
syni frá fyrsta degi, varst alltaf
að spá í fötunum sem ég var í til
að fá hugmynd fyrir Óla þinn og
hrósaðir mér fyrir fataval í hvert
skipti sem við hittumst. Mér
fannst ég bara í venjulegum föt-
um en það var alltaf eitthvað sem
þú sást.
Ég vil þakka þér fyrir öll þessi
ár sem við þekktumst. Ég hefði
viljað vera meira til staðar fyrir
þig en stundum er það erfitt þeg-
ar maður býr erlendis.
Hvíldu í friði, Jónsý mín.
Þinn tengdasonur,
Magnús.
Ég kynntist Jónínu, eða Jónsý
eins og hún var oftast kölluð, árið
1987. Þessi glaðværa og káta
kona var yngsta systir tengda-
pabba míns. Hún var ein af þeim
sem auðvelt var að tala við og
henni fannst allir vera jafnir.
Hláturinn hennar var bráðsmit-
andi og þegar hún hló hristi hún
höfuðið alltaf örlítið svo hárið
dansaði og bláu augun geisluðu af
kátínu.
Við Óli komum oft til hennar á
Birkiteiginn og í Fífumóann eftir
að hún fluttist þangað. Hún tók
alltaf vel á móti okkur og maður
fann hvað henni fannst gaman að
við skyldum koma og spjalla.
Hún hafði einlægan áhuga á því
sem maður var að gera, hún
hvatti og hrósaði og vildi að öllum
gengi vel. Hún fylgdist líka með
börnunum okkar þegar þau komu
í heiminn og fannst gaman að
hitta þau og heyra hvað þau tóku
sér fyrir hendur í lífinu. Ég man
af einhverri ástæðu alltaf eftir
fertugsafmælinu hennar, þá hélt
hún veislu heima hjá sér og þar
lék hún á als oddi. Geislandi fal-
leg og í rosalega flottum kjól. Þá
voru sagðar sögur og mikið hleg-
ið. Hún var líka veislustjóri í
brúðkaupinu okkar Óla. Minning-
in um hana þann dag er ljóslif-
andi í huga mér og fær mig til að
brosa. Hún hafði næmt auga fyrir
fallegum hlutum og blómaskreyt-
ingar og allt sem viðkom blómum
var hennar líf og yndi.
Eftir að sjúkdómurinn fór að
taka meiri toll var hún lítið á
ferðinni en fylgdist grannt með
okkur gegnum fésbókina. Hún
heilsaði mér með innilegri gleði
þegar ég kom til hennar á spít-
alann í síðustu viku og það er
ómetanlegt að hafa átt þessa síð-
ustu daga með henni og öllum
þeim sem henni þótti svo vænt
um.
Góða ferð, elsku Jónsý mín, og
takk fyrir allt. Þú skilar góðri
kveðju til Stellu og ömmu Þóru,
ég veit þær taka vel á móti þér og
hjá ykkur verður glatt á hjalla.
Elsku Aggi, Soffía, Hanna
Lísa, Gilsi, Álfhildur, Maggi, Óli
Þór og börn, megi hlátur og gleði
liðinna ára lýsa upp minningarn-
ar og veita ykkur styrk í sorginni.
Sigrún J. Baldursdóttir.
Jónína Olsen
 Fleiri minningargreinar
um Jónína Olsen bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Ingólfur Jó-hannesson
fæddist í Reykja-
vík 19. maí 1928.
Hann lést 7. ágúst
2016.
Hann var sonur
hjónanna Jóhann-
esar Björnssonar
veggfóðrara-
meistara, fæddur
14. júní 1905, dá-
inn 4. janúar 1990,
og Guðbjargar Lilju Árnadótt-
ur, fædd 4. september 1909, dá-
in 2. nóvember 1987.
Ingólfur lauk verslunarprófi
frá Verslunarskóla Íslands
1948. Hann starfaði sem skrif-
stofumaður og lengst af hjá
Agnari Ludvigssyni hf.
Ingólfur kvænt-
ist eftirlifandi
eiginkonu sinni
Þórunni Benný
Finnbogadóttur 1.
nóvember 1952.
Hún er fædd í Bol-
ungarvík 27. maí
1923. Foreldrar
hennar voru Finn-
bogi Bernódusson
sjómaður, fæddur
26. júlí 1892, dáinn
9. nóvember 1980, og Sesselja
Sturludóttir, fædd 14. sept-
ember 1893, dáin 21. janúar
1963. Ingólfi og Þórunni varð
ekki barna auðið.
Útför Ingólfs fer fram frá
Áskirkju í dag, 19. ágúst 2016,
og hefst athöfnin klukkan 14.
Pípulykt, snyrtilega brotið
Morgunblað, hreinn öskubakki.
Ingi kominn heim úr vinnunni,
sestur í stólinn og lítill drengur
laumast í kring og reynir að fanga
athygli hans. Það má ekki trufla
Inga, þetta er hans stund heima.
Stofan er vistleg, hrein og snyrti-
leg, falleg málverk og myndir og
fín húsgögn. Samt enginn íburður
en allt ekta. Benný frænka kallar
á drenginn inn í eldhús, hann á að
láta Ingólf í friði rétt þessa stuttu
stund. Þar spjallar Benný við
drenginn, stingur að honum góð-
gæti og klappar honum ástúðlega.
Þetta er ein fallegasta og besta
æskuminningin.
Sem lítill strákur átti Ingólfur
heima að Hverfisgötu 43. Rétt
neðar, eða á Hverfisgötu 35,
bjuggu Sigurlaug Pétursdóttir og
Björn Rósenkranz kaupmaður.
Einhvern daginn gekk Björn fram
á lítinn grátandi dreng sem stóru
strákarnir höfðu lagst á. Björn fór
með hann heim til að hugga og
huga að. Þar með var Lauga, Sig-
urlaug Rósenkranz, orðin hluti af
lífi Ingólfs og fylgdi honum í um 40
ár. Þau hjón áttu ekki börn saman
og varð Ingi litli eftirlæti Laugu
og ég erfði hluta af þessu eftirlæti.
Ingólfur var Reykvíkingur með
fámenna fjölskyldu. Þegar hann
tók saman við Benný móðursystur
mína eignaðist hann vestfirskan
frændgarð, æði fjölmennan.
Þeirra hjónaband stóð í nær sjötíu
ár. Þau voru barnlaus. En heimili
þeirra stóð okkur öllum opið og við
vorum mörg systkinabörn Ben-
nýjar sem nutum velvildar þeirra
hjóna. Þessi velvild hefur svo skil-
að sér í því að þau Ingólfur og
Benný eiga stóra fjölskyldu.
Ingólfur var heimsmaður, ein-
stakur séntilmaður og talaði er-
lend tungumál. Hann hafði gaman
af ferðalögum, jafnt innanlands
sem utan. Hann var margfróður
og vel að sér. Hann safnaði frí-
merkjum og spilaði bridge. Hann
átti myndavél og fangaði augna-
blik í lífi tengdafólksins. Til eru
ljósmyndir frá fyrri tíð sem eru
ómetanleg tenging okkar sem ól-
umst upp í Reykjavík við vest-
firskan tíma fjölskyldunnar. Ingi
skipulagði ferðir þeirra hjóna til
útlanda mjög vel. Hann las kort og
fróðleik ýmsan og þegar komið
var á staðinn vissi hann hvert átti
að fara og hvernig.
Nær öll starfsævi Ingólfs var í
heildverslun Agnars Ludvigsson-
ar hf. sem þá var að Nýlendugötu
21. Þar voru framleiddir meðal
annars pakkabúðingar, Royal.
Ingólfur var sveipaður ævintýra-
ljóma því hann hafði aðgang að
uppskriftunum sem geymdar voru
í læstum peningaskáp.
Það er aðfangadagur jóla á átt-
unda áratugnum. Tveir bræður
bíða í rökkrinu uppi í Árbæjar-
hverfi eftir því að hringd séu inn
jól. Þá er drepið á dyr og inn koma
Benný og Ingi með stórt fótbolta-
spil óinnpakkað. Stóra jólagjöfin
sem lýsti þeirra höfðingsskap og
hugulsemi svo vel.
Síðustu árin hafa þau hjón búið
á Hrafnistu í Reykjavík. Minni
Ingólfs fór þverrandi en þrátt fyr-
ir það þekkti hann mig, glampinn
sem kom í augun sýndi það. Ing-
ólfur var okkur mörgum verðug
fyrirmynd, sambúð og heimilis-
hald þeirra hjóna eins og við vild-
um að okkar yrði.
Elsku Þórunn Benný frænka,
ég og fjölskylda mín vottum þér
hluttekningu okkar í sorginni. Guð
geymi þinn góða eiginmann og
ævifélaga.
Kær kveðja,
Bjarni Guðmundsson.
Ingólfur
Jóhannesson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Undirskrift | Minning-
argreinahöfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa not-
uð með minningargrein nema
beðið sé um annað. Ef nota á
nýja mynd skal senda hana
með æviágripi í innsendikerf-
inu.
Hafi æviágrip þegar verið sent
er ráðlegt að senda myndina á
netfangið minning@mbl.is og
láta umsjónarmenn minning-
argreina vita.
Minningargreinar
• Skattaleg ráðgjöf
• Skattauppgjör dánarbús
og erfingja
• Erfðafjárskýrslugerð
• Önnur þjónusta
Spekt ehf. • S. 587 7600 • Borgartúni 3
jon@spekt.is • petur@spekt.is
Þjónusta við dánarbússkipti
Þökkum fyrir auðsýnda samúð, vináttu og
hlýju vegna andláts móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
MARÍU AUÐAR GUÐNADÓTTUR
frá Botni í Súgandafirði,
Lækjasmára 8, Kópavogi.
.
Sólveig Leifsdóttir Gísli Blöndal
Halla Leifsdóttir Jón Pétur Guðbjörnsson
María Auður Steingrímsd. Oddur Hafsteinsson
Leifur Blöndal Petra Dröfn Karvel
Eiríkur Gísli Johansson Fanný M. Bjarnardóttir
Guðbjörn Jónsson
og barnabarnabörn.