Morgunblaðið - 06.09.2016, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. SEPTEMBER 2016
✝ Kristjana Arn-ardóttir fædd-
ist í Reykjavik 28.
apríl 1958. Hún lést
á líknardeild LSP í
Kópavogi 29. ágúst
2016 eftir erfiða
baráttu við krabba-
mein.
Foreldrar henn-
ar eru Örn Sævar
Eyjólfsson og Vikt-
oría Jóhannsdóttir.
Kristjana var elst fjögura systk-
ina. Systkini hennar eru: Íris
Arnardóttir; Jóhann Örn Arn-
arson, eiginkona hans er Hjör-
dís Blöndal; Vignir Arnarson,
eiginkona hans er Dagný Magn-
úsdóttir.
Eiginmaður
Kristjönu er Jakob
Örn Haraldsson.
Sonur Kristjönu er
Örn Sævar Hilm-
arsson og sambýlis-
kona hans er María
Björk Sverrisdótt-
ir.
Kristjana ólst
upp í Kópavogi og
bjó þar lengst af
ævinnar en bjó síð-
ustu ár sín í Þorlákshöfn.
Kristjana var matsveinn að
mennt og starfaði sem matráður
í Kársnesskóla í yfir 20 ár.
Útför hennar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 6. sept-
ember 2016, klukkan 15.
Elsku frænka, „fína frænka“.
Ég er búin að setja á mig bleikt
naglalakk og er með bolla í hönd.
Því manstu, dömur drekka úr
bolla. Helst með varalit líka. Gott
að einhver kenndi mér, truntu-
sólinni, að vera dama. Í hófi þó.
Að sitja og hugsa um allt sem við
höfum gert og sagt er dásamlegt
en um leið líka erfitt. Hugurinn
reikar að öllu því sem var eftir.
En allir segja að maður eigi að
njóta þess sem var. Ég geri það.
Mig langaði bara í aðeins meiri
tíma, bara smá.
Við vorum að kynnast upp á
nýtt sem tvær konur, vinkonur.
Mér finnst ákveðin tímamót hafa
átt sér stað eftir að við fluttum
frá Danmörku árið 2012.
Kannski er það af því að stuttu
seinna fengum við þær fréttir að
krabbinn hefði krækt í þig. En ég
held að það hafi líka verið aldur
og þroski sem leiddi okkur sam-
an, nánari en áður. Eftir að þið
Kobbi fluttuð til Þorlákshafnar
urðu heimsóknirnar fleiri. Ekki
að það hafi verið langt yfir fjallið
áður. Það var gott að fá ykkur í
höfnina. Heimilið ykkar var og er
svo fallegt. Öllu sem þú áttir unn-
ir þú svo vel, varst stolt og talaðir
um það. Mér finnst það svo frá-
bært við þig. Þú varst alltaf svo
fín og vel til höfð sama hvaða tími
dags, krabbi eða enginn krabbi.
Hugarfarið þitt í veikindunum
var aðdáunarvert. Æðruleysið í
fari þínu var ótrúlegt. Jákvæðnin
ofar öllu því þú ætlaðir að sigra.
Þrautseigjan var mikil. Þú sigr-
aðir að vissu leyti því þú barðist
af miklum krafti og gafst okkur
meiri tíma með þér, til að njóta. Á
ákveðnum tímapunkti í ágúst sá
ég í fyrsta skipti hvernig þig
langaði að berjast meir en bar-
áttan var til einskis. Þá var komið
að okkur að sýna æðruleysi, hug-
rekki og jákvæðni. Að grípa í
góðar minningar sem og að búa
til nýjar til að safna í bankann
okkar. Bankann sem ég ætla
aldrei að tæma. Ég hlakka til að
segja Dagmar meira frá þér og
kenna henni dömutrixin okkar.
Baltasar veltir þessu aðeins fyrir
sér og við ræðum fallega saman
um þig. Nú ertu til í hjarta okkar
og huga.
Takk fyrir að kenna mér svo
ótalmargt á lífið og dauðann,
elsku frænka. Ég er þakklát fyrir
allar okkar stundir og þakklát
fyrir þig. Vonandi ertu búin að
skella á þig bleikum varalit á nýj-
um stað, lakka neglurnar og
sötra einn kaffibolla. Ég drekk
þér til samlætis, samt bara te.
Við áttum eftir að fara betur yfir
kaffidrykkjuna. Elsku Kobbi,
Össi, fjölskylda og vinir, mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Megi minningin lifa.
Krabbinn kom og hulunni svipti
Gaf okkur smá von eftir þó nokkur
skipti
Kampakát Krissa sem ætlaði að vinna
Það dugði ekki til, hann hélt áfram að
spinna.
Um líkamann festist og dró úr þér
mátt
Hvers þurftirðu eiginlega að gjalda?
Á endanum kvaddirðu, vonandi sátt
Með hjartað heitt en höndina kalda.
Það birti og hann kom eins og hver
annar dagur
En þessi var í raun þinn síðasti slagur
Baráttan búin og brynjan burt
Svo ótalmargt sem ég vildi hafa spurt.
Ég sakna þín sárt og aldrei þér gleymi
Og þakka þér dýrmætar stundir.
Passa mun alltaf að í hjarta þig geymi
Og minningar þínar verði ávallt á
sveimi.
(Hugrún Vignisdóttir)
Þín
Hugrún.
Nú þegar sumri er að ljúka og
náttúran skartar sinni fegurstu
litadýrð kveð ég með sorg í
hjarta Krissu vinkonu mína til 55
ára en hún lést að kvöldi 29.
ágúst sl.
Aldrei bar skugga á vináttu
okkar en frá fjögurra ára aldri ól-
umst við upp hlið við hlið. Ótal
myndir koma upp í hugann um
samveru okkar vinkvennanna í
gleði og sorg öll þessi ár. Við höf-
um síðustu misseri rifjað upp
okkar góðu stundir og það sem
við upplifðum saman á lífsleið-
inni. Trygglynda og hláturmilda
Krissa mín, hvað ég á eftir að
sakna nærveru þinnar og elsku.
Ég læt þessi orð, sem Krissa
sendi mér á fertugsafmælinu
mínu, segja það sem mun lifa í
hjarta mínu.
Ég þekki gildi vináttunnar,
hver vildi lifa án hennar?
Hún er ágæt í meðbyr,
ómetanleg í mótbyr.
Elsku fjölskylda, við fjölskyld-
an vottum ykkur okkar dýpstu
samúð.
Halldóra vinkona.
Það var eitt kvöld mér heyrðist
hálfvegis barið
ég hlustaði um stund og tók af kertinu
skarið,
ég kallað fram og kvöldgolan veitti mér
svarð
hér kvaddi lifið sér dyra en nú er það
farið.
(Jón Helgason.)
Nú hefur hún Krissa mágkona
mín kvatt lífið og er farin og kúrir
sig nú blómabrekkunni í Sumar-
landinu með bleikt gloss, laus við
þann óvelkomna gest sem knúði
dyra fyrir rúmum fjórum árum.
Krissa var ansi stór partur af
minni tilveru síðustu 40 ára og er
vont til þess að hugsa nú haldi
bara allt áfram án hennar það er
næstum óhugsandi.
Í auðmýkt og þakklæti hugsa
ég til baráttunnar, bjartsýninnar,
vonbrigðanna, hlátursins, bros-
anna, hlýjunnar, faðmlagsins,
umhyggjunnar, matarástarinnar,
prjónastundanna, slúðursamtal-
anna, rifrildis, sáttar, partíanna,
alvörunnar, gleðinnar,
draumanna, vináttunnar, og alls
annars sem gerði böndin svo
mikil, sterk og góð. Já, hér
kvaddi lífið dyra en nú er það far-
ið. Allt það besta styrki og styðji
þá sem áttu í Krissu tryggan og
góðan vin og kærkomið skjól.
Takk.
Hjördís Blöndal.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Guð blessi engilinn okkar hana
Krissu og alla hennar ástvini.
Dillandi hlátur hennar, kraftur,
bjartsýni og lífsgleði mun lifa
áfram með okkur.
Hvíli í friði, elsku vinkona.
Fyrir hönd Skvetta,
Hólmfríður Lillý
Ómarsdóttir.
Höggvið er skarð í vinkvenna-
hópinn. Ein okkar hefur ýtt úr
vör fleyi sínu og róið á önnur mið.
Með trega í hjörtum okkar
stöndum við andspænis sorginni
sem hefur hellst yfir okkur.
Söknuðurinn er mikill og minn-
ingar um góða vinkonu hlaðast
upp í hugskotum okkar.
Krissa vinkona okkar var ynd-
isleg bleik blúnda sem afar auð-
velt var að láta sér þykja vænt
um.
Krissa var fagurkeri – elskaði
falleg föt – fallega hluti og góðan
mat enda var hún snillingur í eld-
húsinu. Það var gott að koma og
borða hjá þessari elsku en hún
vildi auðvitað að matseldin og
undirbúningurinn væri gerður
eftir hennar eigin eldhúsreglum
og pössuðum við vinkonurnar
alltaf vel upp á að fara eftir þeim
reglum.
Kótelettur í raspi með öllu til-
heyrandi var algjör dásemd í eld-
húsinu hennar Krissu.
Krissa var sannur og góður
vinur og ekkert var henni dýr-
mætara en að „kíkja“ í heimsókn
og spjalla um allt milli himins og
jarðar. Ekki fannst Krissu verra
ef borin var fram góð kaka og eða
súkkulaði með kaffisopanum.
Krissa hafði ótrúlega smitandi
og dillandi hlátur og ef Krissa
byrjaði að hlæja þá gat þessi
blúnda ekki hætt. Í minningu
okkar stendur þó upp úr að það
þurfti hreinlega að stoppa sýn-
ingu á Stone Free af því að
Krissa byrjaði að hlæja – gat
ekki hætt, svo fór allur salurinn
að hlæja og að lokum leikarar
sýningarinnar. Frábærlega
skemmtileg minning.
Krissa okkar stóð sig eins og
hetja í veikindum sínum. Með
bjartsýni, umburðalyndi og ekki
síst æðruleysi sigraði Krissa
hverja orrustuna á fætur ann-
arri.
Að lokum höfðu veikindin bet-
ur. Fyrir okkur var Krissa sann-
kölluð kraftaverkakona.
Við sendum Kobba, Össa og
fjölskyldum þeirra, foreldrum,
systkinum og öðrum ástvinum
Krissu, okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Megi minning Krissu fallegu
bleiku blúndunnar okkar lifa.
Kristjana
Arnardóttir
Betra er seint en
aldrei, kæri vinur.
Mig langar að minn-
ast þín með örfáum
orðum. Kynni okkar
hófust á hlaðinu á Skútustöðum
fyrir margt löngu. Það var þegar
Þorsteinn Kristjánsson var með
glímunámskeið fyrir norðan og ég
var hans sérlegi fylgdarsveinn.
Þá hittumst við í fyrsta sinn og
þið tvíburarnir fóruð að sýna mér
nýjustu smíði ykkar. Það var fall-
byssa sem var svo mikilfengleg að
mér leist engan veginn á. Samt
ákváðuð þið að hleypa af græj-
unni, mér til mikillar skelfingar.
Skotið tókst og við lifðum allir af.
Síðan leið tíminn og við hitt-
umst af og til. Aðallega í keppni
eða heimsóknum okkar Víkverja
til ykkar norðanmanna. Kafla-
skipti urðu í kynnum okkar árið
1972 þegar þú hófst nám í Vél-
skólanum í Reykjavík og gekkst í
raðir okkar Víkverja. Eins og ég
sagði við þig á þinni fyrstu æfingu
hjá Víkverja: „Nú ert þú loks
kominn til manna!“ Næstu fjögur,
fimm árin þar á eftir voru bara
snilld, gleði og gaman og oft var
þessi tími rifjaður upp. Manstu
þegar við félagarnir flugumst á
eins og hundar milli glímuviður-
eigna? Ekki var nú afleitt að geta
minnt þig á búsetu þína á Há-
teigsveginum, rósarunna og ann-
að fínerí.
Þú fluttir aftur norður en
komst til borgarinnar af og til
þeirra erinda að sópa gólf með
glímumönnum. Símtöl okkar á
milli voru fjölmörg í kjölfar þess
að þú fórst norður. Ýmislegt var
ákveðið og margt var brallað.
Pétur Vignir
Yngvason
✝ Pétur VignirYngvason
fæddist 8. apríl
1952. Hann lést 28.
júlí 2016. Útför
Péturs fór fram 5.
ágúst 2016.
Hittingur á Dalvík
og mögnuð samvera.
Á Bakkaflöt þar sem
í framhaldinu var
farið í laxveiði norð-
an Akureyrar og þú
kenndir dóttur
minni að veiða
fyrsta laxinn sinn en
hún vildi ekki bíta af
honum veiðiuggann
þrátt fyrir mikla
hvatningu. Þá var
farið með skepnuna rakleitt til
Gylfa bró á Skútustöðum og þar
sem hann var svipaður púki og þú
sjálfur fenguð þið stelpuna til að
bíta veiðiuggann af því annars
yrði laxinn ekki reyktur.
Eftir er að minnast nokkurra
utanlandsferða er við fórum sam-
an. Nokkrar ferðir fórum við til
Glasgow og Edinborgar á kelt-
nesku keppnismótin. Minnisstæð
eru samtöl þín við íslenskar
kaupakonur í flughöfnum við-
komandi staða eða á götum þess-
ara borga. Ekki má gleyma eft-
irminnilegri ferð til Trier og
sameiginlegri afmælisgjöf til
Jóns M. frá okkur. Samvera okk-
ar á Bretaníuskaga í Frakklandi
er ógleymanleg og frammistaða
þín í keppninni sem og heimferð-
in. Hægt væri að halda áfram
dögum saman að rifja upp sam-
verustundir okkar og skrá þær á
blað og þá væru samt ónefndar
ýmsar frásagnir þínar eins og af
norðlenskri gimbrarstíu svo eitt-
hvað sé nefnt.
Ekki hefði ég trúað því að
sunnudaginn 24. júlí síðastliðinn
eftir hádegi yrði okkar síðasta
samverustund og handartak að
lokum þar sem við sátum að
spjalli í góða tvo tíma. Kæri fé-
lagi, börnum þínum sem og öðr-
um aðstandendum sendi ég sam-
úðarkveðjur. Hvíl í friði, kæri
vinur.
Sigurður Jónsson
(Siggi Jóns.)
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
KYNNINGAR
VERÐ
Verið
velkomin
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
INGIBJARGAR DANÍELSDÓTTUR
frá Bergsstöðum á Vatnsnesi.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki
sjúkrahússins á Hvammstanga fyrir frábæra
umönnun Ingibjargar.
.
Hjálmar Pálmason, Guðlaug Sigurðardóttir,
Gylfi Pálmason,
Hólmgeir Pálmason, Ingibjörg Þorláksdóttir,
Bergþór Pálmason, Sigrún Marinósdóttir,
Ásgerður Pálmadóttir,
Svanhildur Pálmadóttir, Sigurður Ámundason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til vina og vandamanna og
allra þeirra sem sýndu okkur samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför
AÐALBERGS PÉTURSSONAR
sem lést á Dalbæ 15. ágúst.
Bestu þakkir til starfsfólks Dalbæjar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Sigurlaug Friðgeirsdóttir.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
bróðir okkar,
HALLDÓR HARTMANNSSON,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands 31.
ágúst. Útförin fer fram frá Selfosskirkju 10.
september klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
María K. Jacobsen.
Elskaður eiginmaður minn,
SVANUR PÁLSSON
tölvunarfræðingur,
Staðarhvammi 3,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju
klukkan 13 föstudaginn 9. september.
.
Guðný Þorsteinsdóttir
og fjölskyldur.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLL LÁRUSSON RIST
bóndi og fyrrum lögregluþjónn,
Litla-Hóli, Eyjafjarðarsveit,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 30.
ágúst. Jarðsungið verður frá Akureyrarkirkju miðvikudaginn 14.
september klukkan 13.30.
.
Kristín Þorgeirsdóttir,
Þórður Rist, Lára Jósefína Jónsdóttir,
Jóhann Pálsson Rist, Brynhildur Pétursdóttir,
Þorgeir Jóhannesson, Ragnheiður Sigfúsdóttir,
Margrét Rist, Björgvin Tómasson,
Vilhjálmur Rist, Jane Victoria Appleton,
Ólöf Rist, Stéphane Aubergy,
afabörn og langafabörn.