Morgunblaðið - 20.09.2016, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. SEPTEMBER 2016
✝ Guðni Karls-son fæddist í
Efstadal í Laug-
ardal 2. október
1933. Hann lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð 14.
september 2016.
Foreldrar hans
voru Sigþrúður
Guðnadóttir og
Karl Jónsson.
Systkini Guðna
voru átta og var hann sá
fimmti í röðinni. Elst var
Helga, svo komu Jón, Guðrún,
Ingimar, Arnór og Margrét.
Eftirlifandi eru tvö yngstu
systkinin, þau Gunnar og Ólöf.
Guðni var kvæntur Ingu
Kristjánsdóttur, f. 1946. Börn
þeirra eru þrjú, elst er Vikt-
oría, f. 1969, maki hennar er
Annemieke Knol. Börn þeirra
er Arnar Tindur og Helgi
Bjartur. Næstur er Kristján, f.
1973, maki hans er Jurgita
Govedaite. Saman eiga þau Elí-
as Guðna, en fyrir átti Kristján
dótturina Jasmín. Yngst er Sig-
þrúður, f. 1978, maki hennar er
Grímur Anton.
Börn Sigþrúðar
eru Viktor Smári,
Rakel Anna og Óð-
inn.
Níu ára flutti
Guðni með for-
eldrum sínum að
Gýgjarhólskoti í
Biskupstungum.
Hann nam við
bændaskólann á
Hólum í tvo vetur,
en lærði síðar bifvélavirkjun og
varð meistari í þeirri grein.
Einnig stundaði hann nám í
Englandi og Svíþjóð. Guðni var
lengst af forstöðumaður Bif-
reiðaeftirlits ríkisins og starf-
aði síðar í Dómsmálaráðuneyt-
inu. Síðustu starfsárin var
hann skógar- og sauðfjárbóndi
á Gýgjarhóli í Biskupstungum.
Eftir Guðna liggja ýmis fræði-
rit, til dæmis Ökunámið,
kennslubók í bifreiðaakstri og
bókin Bíllinn.
Útför Guðna fer fram frá
Skálholtsdómkirkju í dag, 20.
september 2016, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Þá er hann farinn, hann
pabbi minn. Ég gæti sagt
margt um allt sem hann hefur
tekið sér fyrir hendur um æv-
ina. En fyrst og fremst var
hann pabbi minn sem kenndi
mér á lífið, mótaði mig og gerði
mig að þeirri persónu sem ég
er. Lífsreglurnar fékk ég aldrei
í predikunartóni, heldur síuðust
þær inn í daglegu amstri enda
var hann eiginlega alltaf að
gera eitthvað. Og sem krakki
skoppaði maður alltaf með.
Stundir eins og að fara með í
fjárhúsin, að dytta að girðing-
um eða bara að gera það sem
þyrfti að gera. Einnig voru það
ófá skiptin sem ég fór með í
Bifreiðaeftirlitið og var eitt-
hvað að dunda mér þar meðan
pabbi þurfti „aðeins“ að ljúka
einhverju. Þegar ég var 16 ára
nefndi ég það við pabba hvort
ég gæti fengið sumarvinnu í
Bifreiðaeftirlitinu. Hann sagði
mér nú að ég skyldi bara fara
til starfsmannastjórans og
sækja um vinnuna, sem ég
reyndar fékk. Svona var nefni-
lega ein lífsreglan, ef ég vildi
eitthvað skyldi ég sýna það
sjálfstæði að fara eftir því sjálf,
gera hlutina sjálf og ekki láta
aðra gera þá fyrir mig. Lýsandi
dæmi um það var þegar ég var
nýbúin að eignast minn fyrsta
bíl og fór á honum í sveitina.
Þegar ég ætlaði svo að fara aft-
ur í bæinn sá ég að það var
sprungið á einu dekkinu. Ég
fór niður í eldhús þar sem
pabbi sat og drakk kaffi og
sagði honum, frekar aumlega,
að það væri sprungið dekk á
bílnum mínum. Svarið sem ég
fékk var: þá skiptirðu bara um
dekk. Með það svar fór ég aftur
út og fór að skipta um dekk.
Auðvitað kom hann stuttu
seinna út til að athuga hvort
það gengi ekki ágætlega, sem
það og gerði. Því þó að við ætt-
um að gera hlutina sjálf var
hann aldrei langt frá, hafði vak-
andi auga yfir öllu og var svo
tilbúinn að koma og hjálpa ef á
þyrfti að halda.
Þó að við börnin hans færum
aðrar leiðir í lífinu, veldum
okkur önnur starfssvið og önn-
ur lönd til að búa í hafði hann
fullan skilning á því og bar
virðingu fyrir þeim ákvörðun-
um sem við tókum. Það var jú
mikilvægast að við værum
hamingjusöm. Þegar Anne-
mieke, konan mín, kom inn í líf
mitt var henni tekið opnum
örmum og varð hún hluti af
fjölskyldunni frá fyrsta degi.
Og þrátt fyrir alla tungumála-
örðugleika mynduðust strax
sterk tengsl á milli þeirra
pabba.
Hann var orðinn 36 ára þeg-
ar ég, fyrsta barnið, fæddist.
Og hann sagði mér einu sinni
að þá hefði hann verið búinn að
hlaupa af sér hornin og verið
tilbúinn að stofna fjölskyldu.
Enda fundum við fyrir því hvað
við vorum honum mikilvæg,
börnin og ekki síst barnabörnin
þegar þau komu. Hann ljómaði
líka alltaf upp þegar hann sá
þau.
Hans verður sárt saknað. En
honum líður örugglega betur
núna, líklega ríðandi á eftir ein-
hverjum rollum á honum gamla
Gráskjóna sínum.
Að lokum vil ég og fjölskyld-
an öll skila kæru þakklæti til
starfs- og hjúkrunarfólks
Sunnuhlíðar fyrir einstaka
hlýju og góða umönnun. Þar
dvaldi pabbi síðasta rúma árið
og varla hefði hann getað verið
á betri stað.
Viktoría Guðnadóttir.
Guðni Karlsson var föður-
bróðir minn. Ég kynntist hon-
um fyrst þegar hann byggði
hús við Nýbýlaveginn í Kópa-
vogi með foreldrum mínum. Þá
var ég smápatti en þarna
bjuggum við öll mín barna-
skólaár. Við vorum á neðri
hæðinni og Guðni frændi, eins
og við kölluðum hann alltaf, bjó
á efri hæðinni. Á neðstu hæð-
inni voru tveir bílskúrar og op-
ið á milli þeirra. Ég efast ekki
um, svona eftir á að hyggja, að
við bræðurnir höfum oft verið
frekar fyrirferðarmiklir á lóð-
inni og í bílskúrunum þar sem
við smíðuðum fjöldann allan af
kassabílum og gátum hjólað í
stóra hringi þegar kalt var úti.
Guðni frændi var þó alltaf góð-
ur við okkur og sýndi bröltinu í
okkur oftast mikla þolinmæði.
Einu skiptin sem ég man eftir
að hann fann að við okkur var
þegar við vorum búnir að
skrapa kassabílunum svo mikið
utan í húsið að það var komið
djúpt far í nýju pússninguna og
svo var dálítil fyrirferð og óþrif
af dúfunum okkar sem virtust
kunna best við sig á svölunum á
efri hæðinni. Guðni frændi
gerðist snemma bifreiðaeftir-
litsmaður og í þá daga gengu
þeir um í einkennisfatnaði. Ég
man alltaf hvað mér fannst
ljósbrúnu einkennisfötin flott
og hvað við vorum öll stolt af
frænda. Guðni frændi skrifaði
líka vandaða kennslubók um
bíla, sem hét einfaldlega „Bíll-
inn“. Á þessum árum vorum við
reyndar spenntari fyrir ritvél-
inni sem hann notaði við verkið
heldur en viðfangsefninu, ann-
að eins forláta tæki hafði ekki
sést. Það var mikill fengur þeg-
ar Guðni frændi lánaði okkur
hana eitt sinn og við vélrituðum
sem mest við máttum. Ég vona
enn að ritvélin hafi sloppið
ósködduð frá þeim ósköpum.
Eitthvað rámar mig í fleiri
prakkarastrik sem ég efa ekki
að Guðni frændi mundi líka en
það varpaði þó ekki skugga á
góð samskipti þegar við bræður
komumst til vits og ára. Þegar
kom að bílprófsaldrinum reynd-
ist Guðni okkur vel með alla
sína þekkingu og áhuga á bíl-
um. Gott var að leita til hans
með ýmis úrlausnarefni og
hann hvatti okkur til dáða.
Enda var hann á þeirri skoðun
að uppbyggilegra væri að ungir
menn fengju tækifæri við bíla-
smíðar en að þeir héngju í at-
hafnaleysi niðri í bæ á kvöldin.
Minningar okkar um Guðna
frænda eru því ljúfar og enn er
bókin Bíllinn dregin fram þeg-
ar útskýra þarf leyndardóma
bíltækninnar fyrir næstu kyn-
slóð á eftir okkur. Ég færi
kveðju frá ættlegg Ingimars
Karlssonar og við vottum fjöl-
skyldu Guðna samúð okkar.
Snorri Ingimarsson.
Guðni Karlsson átti þátt í
einni stærstu byltingu í sam-
göngutækni síðustu áratuga.
Við í Ferðaklúbbnum 4x4 átt-
um góð kynni við Guðna og
okkur þykir við hæfi að minn-
ast á hans þátt sem byggðist á
áræðni hans og framsýni sem
forstöðumanns Bifreiðaeftirlits-
ins.
Þannig var að lögreglan
hafði ítrekað með fulltingi Bif-
reiðaeftirlitsmanna klippt
skráningarnúmer af jeppum á
stórum hjólum í umferðinni og
sent þá til skoðunar. Í þessu
ástandi var Ferðaklúbburinn
4x4 stofnaður með tvö málefni
að leiðarljósi, náttúruvernd og
að löglegt yrði að aka á breytt-
um jeppum á vegum landsins.
Breytingar vegna stærri og
flotmikilla hjóla voru að færast
í vöxt og því var mikilvægt að
ná samkomulagi við yfirvöld
um þetta. Strax eftir stofnun
Ferðaklúbbsins var tækninefnd
sett á laggirnar og hennar hlut-
verk var að ná samtali við yf-
irvöld um jeppabreytingar.
Þegar tækninefnd F4x4 fór
þess á leit við Bifreiðaeftirlitið
að hefja viðræður um jeppa-
breytingar þá tók Guðni mjög
vel í það strax í upphafi. Hann
tilnefndi fulltrúa í nefnd og
kom á formlegum viðræðum
milli Ferðaklúbbsins og yfir-
valda. Áhugi hans á að koma
þessum málum í góðan farveg
leyndi sér ekki og sat hann
sjálfur alla fundi sem haldnir
voru. Þessar viðræður leiddu til
þess að Ferðaklúbburinn gerði
drög að reglum um breytingar
á jeppum og Bifreiðaeftirlitið
lagði til tæknifræðing á móti í
þessa vinnu. Þessar reglur tóku
gildi 1. febrúar 1986 og eru nú
hluti af reglum um gerð og
búnað ökutækja. Þær mörkuðu
upphafið að því að hér eru
jeppabreytingar löglegar og
náðu að þróast á jákvæðan
hátt. Guðni Karlsson sýndi
kjark þegar hann féllst á að
hlusta á hugmyndir sem ungir
menn höfðu um framtíðarfyr-
irkomulag á eftirliti með jeppa-
breytingum. Framsýni Guðna
gerði þessa byltingu mögulega.
Við viljum því minnast Guðna
með þökkum fyrir hans mik-
ilvæga þátt í því að nú má víða
sjá breytta bíla í umferðinni.
Mest ber á breyttum ferðaþjón-
ustubílum sem sækja verðmæti
fyrir þjóðarbúið og nú er boðið
upp á ýmsar jeppa- og ævin-
týraferðir allan ársins hring á
breyttum bílum. Þessi tækni
hefur aukið búsetuöruggi í okk-
ar harðbýla landi þar sem lög-
regla, sjúkraflutningalið, björg-
unarsveitir, Neyðarlína,
vísindamenn, veitufyrirtæki og
fjölmargir aðrir njóta góðs af
þessu grasrótarstarfi sem
Guðni gaf tækifæri til að skjóta
fyrstu rótunum. Fjölmargir
hafa nú atvinnu af breytingum
á jeppum og óteljandi störf
tengjast breyttum jeppum
beint eða óbeint og er íslensk
tækniþekking vegna breyttra
jeppa nú verðmæt útflutnings-
vara. Jafnframt má nefna að
ekið hefur verið á íslenskum
jeppum bæði á suðurpólinn og
á segulpól í norðri. Guðna
minnumst við einnig fyrir óbil-
andi áhuga hans á íslensku
málfari og hann lagði til mörg
nýyrði á sviði bíltækni sem
okkur er orðið tamt að nota í
dag.
Við sendum fjölskyldu Guðna
samúðarkveðjur og þökkum
ánægjuleg kynni.
Fyrir hönd fyrstu tækni-
nefndar Ferðaklúbbsins 4x4,
Þorvarður Hjalti
Magnússon.
Guðni Karlsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVEINBJÖRG EYÞÓRSDÓTTIR,
áður til heimilis að Miklubraut 86,
lést miðvikudaginn 7. september á dvarlar-
og hjúkrunarheimilinu Grund.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju
miðvikudaginn 21. september klukkan 13.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á dvarlar- og
hjúkrunarheimilinu Grund, Frúargangi A3, fyrir alúðlega
umönnun og hlýju.
.
Þórhallur Borgþórsson Gróa R. Bjarnadóttir
Eyþór Borgþórsson Bára Emilsdóttir
Sigurborg Borgþórsdóttir Jón Svanþórsson
Halldór Borgþórsson Aðalheiður Alfreðsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
INGUNN K. ÞORMAR,
lést á heimili sínu Hrafnistu í Hafnarfirði 10.
september.
Útför hennar fer fram frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 23. september klukkan 13. Þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Barnaspítala Hringsins.
.
Sigfús Þormar, Þóra Steindórsdóttir,
Sigríður Þormar,
Sigfríð Þormar, Jón Pétursson,
Kristinn Þormar, Jónína Samúelsdóttir.
Ástkær eiginmaður minn,
GUNNLAUGUR ÁRNASON
sjómaður,
frá Gnýstöðum á Vatnsnesi,
Háaleitisbraut 17, Reykjavík,
andaðist á Hrafnistu í Reykjavík
14. september. Útförin auglýst síðar.
Fyrir hönd ættingja og vina,
.
Helga Berndsen frá Karlskála, Skagaströnd.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og
tengdamóðir,
ÅSE JOHANNE JÓNASSON,
lést á deild 14 E Landspítalanum
13. september. Útförin fer fram frá
Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu
miðvikudaginn 21. september klukkan 13.
.
Daníel Jónasson,
Ólafía Daníelsdóttir, Jón Ragnar Sigurðsson,
Guðbjörg Daníelsdóttir.
Elskulegur faðir minn,
BJÖRN ÞORSTEINSSON,
Ferjubakka 6, Reykjavík,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
síðastliðinn fimmtudag, 15. september.
Jarðarförin fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík klukkan 11 föstudaginn 23. september 2016.
Fyrir hönd ættingja,
.
Þorsteinn Björnsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLL SIGURÐSSON
frá Nauteyri,
Sauðármýri 3, Sauðárkróki,
áður Hólmagrund 11,
andaðist á Sjúkrahúsi Sauðárkróks föstudaginn 16. september.
Útför hans fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn
24. september klukkan 11.
.
Hólmfríður Pálsdóttir,
Guðrún Pálsdóttir, Ólafur Bernódusson,
Anna S. Pálsdóttir, Sveinn Geirmundsson,
afabörnin og langafabörnin.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HALLDÓR JÓHANNES GUÐFINNSSON
frá Odda,
Borgarfirði eystra,
lést á hjúkrunarheimilinu Nesvöllum 12.
september. Útförin fer fram frá Útskálakirkju föstudaginn 23.
september klukkan 14.
.
Sigríður Björg Halldórsdóttir, Jón Hjálmarsson,
Árni Þór Halldórsson,
Jón Már Halldórsson, Kristín Jónsdóttir,
Karl Vilhelm Halldórsson, Ásgerður Þorsteinsd.,
Inga Dóra Halldórsdóttir
og afabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
DÓRA PÁLSDÓTTIR,
Tjarnargötu 44,
lést laugardaginn 17. september á
lungnadeild Landspítalans, umvafin
fjölskyldu sinni. Útför fer fram frá Neskirkju, Hagatorgi,
föstudaginn 30. september klukkan 13.
.
Jens Tollefsen
Páll Ásgeir Davíðsson Þórdís Filipsdóttir
Tryggvi Björn Davíðsson Fabienne Soulé
Davíð Tómas Davíðsson Elísabet Hafsteinsdóttir
og barnabörn.