Morgunblaðið - 09.11.2016, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 2016
Yndislega amma
okkar.
Minningarnar
um þig munu alltaf lifa með okk-
ur barnabörnunum. Til dæmis
þegar þú komst í heimsókn til
okkar á Þingeyri og okkur tveim-
ur elstu systkinunum fannst svo
gaman að sýna vinum okkar ynd-
islegu ömmu að við gátum ekki
beðið eftir að þú vaknaðir, þann
morgun vaknaðir þú með 12 star-
andi augu á þér.
Það var alltaf jafn yndislegt
þegar þú komst í heimsókn til
okkar á Þórshöfn, við gátum allt-
af boðið vinum okkar heim eftir
skóla í nýbakaðar kökur og bakk-
elsi. Enda varstu oft kölluð bak-
araamma af okkur barnabörnun-
um og vinum. Allt nammið, sem
rigndi yfir okkur þegar þú komst
í heimsókn, líkaði okkur vel eða
þegar yngri systkinin voru að
gera þeim eldri lífið leitt þá kom
amma til bjargar, enda var miklu
skemmtilegra að vera hjá ömmu
heldur en að ergja eldri systkin-
in. Þegar þið Borgþór komuð
með hjólhýsið með ykkur og gist-
uð í innkeyrslunni hjá okkur
veitti það yngsta barnabarninu
mikla gleði að geta hlaupið út og
dinglað fyrir utan hjólhýsið til að
koma í heimsókn og fá einn
súkkulaðimola. Ekki skemmdi
fyrir að dyrabjallan var bleik að
lit og var hún bara keypt í þeim
tilgangi að veita Svanhildi gleði.
Við munum alltaf geyma í okk-
ar hjartastað góðar minningar
sem við áttum saman. Það er
samt synd hversu miklu maður
gleymir með tímanum en við
munum alltaf muna eftir þér sem
fallegri manneskju að utan sem
og að innan sem hefði allt gert
fyrir okkur. Guð geymi þig og
varðveiti. Þín barnabörn,
Elías Mikael Vagn,
Sólrún Arney,
Rakel Brá,
Svanhildur Björt.
Elsku amma.
Glæsilega, fallega og góðhjart-
aða amma mín. Allar fallegu
minningarnar sem koma upp í
huga minn þegar ég hugsa til þín
eru ótalmargar og munu fylgja
mér allt mitt líf. Þú sem gafst
mér skilyrðislausa ást og kenndir
mér svo margt. Takk, amma, fyr-
ir að vera alltaf til staðar fyrir
mig.
Ég mun sakna þín alla daga,
þú munt lifa og eiga stóran stað í
hjarta mínu. Guð geymi þig.
Hvernig er hægt að þakka,
það sem verður aldrei nægjanlega
þakkað.
Hvers vegna að kveðja,
þann sem aldrei fer.
Við grátum af sorg og söknuði
en í rauninni ertu alltaf hér.
Höndin sem leiddi mig í æsku
mun gæta mín áfram minn veg.
Ég veit þó að víddin sé önnur
er nærveran nálægt mér.
Og sólin hún lýsir lífið
eins og sólin sem lýsti frá þér.
(Sigríður Ögmundsdóttir)
Ég elska þig,
Þín,
Kristín.
Mig langar til að minnast Sól-
rúnar, sem stundum kallaði mig
fósturdóttur sína, með örfáum
kveðjuorðum og þakklæti fyrir að
vera til staðar fyrir mig þegar
mest á reyndi.
Ég kynntist Sólrúnu fyrst þeg-
Sólrún Bentsý
Jóhannesdóttir
✝ Sólrún BentsýJóhannesdóttir
fæddist 23. maí
1942. Hún lést 28.
október 2016.
Útför Sólrúnar
fór fram 7. nóv-
ember 2016.
ar ég var tólf ára en
þá fluttum við fjöl-
skyldan í húsið á
Lindarbraut 14,
miðhæðina, en Sól-
rún og fjölskylda
bjuggu á efstu hæð-
inni. Á þessum ár-
um glímdi fjöl-
skylda mín við erfið
veikindi mömmu
sem lést tveimur ár-
um síðar. Þá höfðum við þegar
flutt af Lindarbrautinni inn í
austurbæ Reykjavíkur en þrátt
fyrir það hélt ég áfram að sækja
skóla á Seltjarnarnesi og Lind-
arbrautinni varð daglegur við-
komustaður í mörg ár. Við Elsa
Sólrúnardóttir urðum strax á
fyrstu Lindarbrautarárunum
bestu vinkonur, svo góðar vin-
konur að enn þann dag í dag held
ég að við gætum ekki verið nán-
ari þó að við hefðum alist upp sem
systur.
Strax á þessum árum var
heimili Sólrúnar opið fyrir mig og
mína fjölskyldu. Ég man eftir
bolludegi þegar Sólrún bakaði
fyrir okkur bollur og bauð í bollu-
kaffi af því að það voru engar
bollur bakaðar heima hjá mér. Þá
man ég líka að þegar við Elsa
vorum að velja fermingarfötin
okkar þá var það Sólrún sem
hjálpaði til við innkaupin fyrir
okkur báðar og þegar hún saum-
aði nýjar buxur eða pils á Elsu
fékk ég alveg eins. Faðmur Sól-
rúnar var mín örugga höfn á
þessum árum og það er nokkuð
víst að án þess stuðnings sem ég
fékk frá henni hefði ég átt erf-
iðara með að fóta mig í lífinu.
Seinna þegar ég varð eldri fór ég
síðan að vinna með Sólrúnu í
veislum en hún sinnti veisluþjón-
ustu árum saman og var snilling-
ur í að skipuleggja, halda utan
um og sinna gestum í veislum
stórum sem smáum. Oft unnum
við Elsa báðar í veislum sem Sól-
rún hélt utan um og það var alltaf
jafn skemmtilegt, mikið hlegið og
fíflast á milli þess sem við reynd-
um að vera fullkomnar í fram-
reiðslunni, nokkuð sem Sólrúnu
var þó einni lagið. Það eru örfá ár
síðan ég vann síðast með Sólrúnu
í veislu en þá voru veikindi henn-
ar farin að segja til sín þó að hún
bæri sig vel og reyndi að láta ekki
á neinu bera. Síðan þá hefur
margt breyst en minningin um
glæsilega og góða, einstaka konu,
sem hafði áhrif á líf mitt, lifir í
hjarta mínu.
Elsku Sólrún, takk fyrir að
taka mig inn í fjölskylduna, takk
fyrir að gefa mér vináttu þína og
Elsu þinnar sem er mér ómetan-
leg. Kona eins og þú ert engin
venjuleg kona, þú ert krafturinn
og kjarninn í lífinu sjálfu og það
voru forréttindi að fá að kynnast
þér.
Elsu, Kristínu, Jóhannesi, Sig-
geiri og fjölskyldunni allri sendi
ég mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Mig langar til að kveðja þig
með ljóðinu „Kona“ eftir Ingi-
björgu Haraldsdóttur um leið og
ég legg áherslu á að þú varst ekki
bara einhver kona, þú varst
miklu, miklu meira en það. Ég
vona að mamma taki á móti þér
með bollukaffi, kysstu hana frá
mér ég veit hún er þér jafn þakk-
lát og ég.
Þegar allt hefur verið sagt
þegar vandamál heimsins eru
vegin metin og útkljáð
þegar augu hafa mæst
og hendur verið þrýstar
í alvöru augnabliksins
– kemur alltaf einhver kona
að taka af borðinu
sópa gólfið og opna gluggana
til að hleypa vindlareyknum út.
Það bregst ekki.
Fríða Bjarney Jónsdóttir.
Elsku uppáhalds-
frændi minn hefur
kvatt alltof
snemma. Ég varð
þeirra gæfu aðnjótandi að fá að
eyða mörgum stundum hjá hon-
um og fjölskyldu hans á mínum
yngri árum. Alltaf var mér tekið
opnum örmum enda hann og
Helga mestu ljúflingar sem hægt
er að finna.
Ég var ekki gömul þegar ég
svo fór að vinna hjá honum í
Svarta svaninum, þar var mikið
fjör og yndislegt að vinna.
Svo, þegar við hjónin eignuð-
umst börnin okkar, var ekkert
skemmtilegra en að komast á
ættarmót í Eskihlíð, sumarbú-
stað þeirra hjóna. Þar skemmtu
allir sér vel, stórir sem smáir.
Það er mikil sorg í hjarta mínu
þegar ég kveð minn uppáhalds-
frænda sem var svo ótrúlega
flottur, ljúfur og skemmtilegur.
Elsku Helga og fjölskylda, ég
og fjölskylda mín sendum okkar
dýpstu samúðarkveðjur, megi
Auðunn S.
Hinriksson
✝ Auðunn S. Hin-riksson fæddist
4. júní 1943. Hann
lést 26. október
2016.
Útför hans fór
fram 7. nóvember
2016.
góður guð styrkja
ykkur í sorginni.
Þín frænka,
Hildur.
Elskulegur mág-
ur og vinur er fall-
inn frá.
Margar ljúfar
minningar hrannast
upp í hugann við
andlát Auðuns Hin-
rikssonar. Minningar um öll
ferðalögin okkar, sem voru ófá.
Minningar um öll heimboðin til
þeirra hjóna, Auðuns og Helgu,
sem voru alltaf glæsileg að
vanda. Auðunn var stoltur af
henni Helgu sinni, enda framúr-
skarandi glæsileg og myndarleg
til allra verka. Auðunn var trúr
og tryggur vinur og eru það for-
réttindi að hafa átt samleið með
honum. Hans verður sárt sakn-
að.
Auðunn var þannig persónu-
leiki að hafa ekki viljað neina
væmni við skrif um sig að sér
látnum og ætlum við að virða
það. Mikið var hann nú stoltur af
henni Helgu sinni, börnum sín-
um barnabörnum og barna-
barnabörnum, enda eru þau öll
vel að manni gerð. Við viljum
þakka Auðunni gæfuríka samleið
í gegnum lífið. Við erum viss um
að vel verður tekið á móti þér er
þú gengur í gegnum gullna hlið-
ið. Skilaðu kveðju til allra ástvina
sem þar dvelja.
Sigrún, Halla, Hugrún og
Auður Halldórsdætur.
Í dag kveðjum við Auðun vin
okkar. Okkur þótti mjög leitt að
frétta af skyndilegum veikindum
þínum. Við kynntumst þegar
hann og fjölskylda áttu Svarta
svaninn og hefur vináttan haldist
síðan. Við komum alltaf til þeirra
í Svarta svaninn og kíktum líka
þegar þau áttu Bautann. Okkur
þótti mjög gaman að tala við
ykkur. Þú og fjölskyldan voruð
mjög góð við okkur. Okkur lang-
ar að kveðja þig með þessu versi
úr Hávamálum:
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
Elsku Helga, Margrét, Hin-
rik, Auðunn, Skúli, Hulda, Guð-
rún og öll stórfjölskyldan, Guð
gefi ykkur öllum styrk. Guð
geymi ykkur öll.
Ykkar vinir,
Alda og Bára.
Elsku pabbi minn.
Brottför þín bar brátt að og
því er sorgin sárari og skarðið
mun meira.
Ég hefði viljað fá meiri tíma
með þér, elsku pabbi minn,
spjalla við þig um lífið og til-
veruna yfir kaffibolla, við systk-
inin að grínast og skemmta okk-
ur og þú að hlæja manna mest
með okkur. Þú varst svo stoltur
af okkur systkinunum, öllum afa-
börnunum og langafabarninu. Þú
varst yndislega góður, alltaf til
staðar og sannur fjölskyldumað-
ur en þér leið alltaf vel með
mömmu og okkur afleggjurun-
um. Mikið sem við áttum góðar
stundir saman í gegnum tíðina,
óteljandi minningar sem ég mun
varðveita í hjarta mér að eilífu.
Þú varst einstakur pabbi sem ég
á svo margt að þakka og ég mun
minnast þín með þakklæti, ást og
hlýju. Það voru mikil forréttindi
að vera dóttir þín.
Knús og kossar á báðar kinnar
frá pabbastelpunni, takk fyrir
allt elsku pabbi minn.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo fallegur, einlægur og hlýr
en örlög þín ráðin - mig setur hljóða
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(höf. ók.)
Þín dóttir,
Hulda Karen.
Elsku amma
mín.
Við vorum mikið
í Bakkárholti á sumrin og öðrum
skólafríum. Ég var því mikið
með ömmu og fékk að taka þátt í
því sem var verið að gera, hvort
sem það var að raða böggunum
úti á túni eða heima í hlöðunni,
fara í hænsnakofann, leika úti
eða svamla í litlu plastlauginni í
garðinum við húsið í dásamlegu
veðri.
Það fyrsta sem ég man eftir
að hafa lært að baka voru pönnu-
kökur hjá ömmu Margréti í
Bakkárholti, ég var það ung og
lítil að ég stóð uppi á stól svo að
ég næði upp.
Amma kenndi mér snemma að
gera eggjaköku með pylsum og
hún var því ósjaldan í matinn.
Við börnin fengum að leika
okkur með trékistil alskreyttan
skeljum sem var fullur af gamalli
mynt, þetta var mikill fjársjóður
sem við gátum leikið okkur með
endalaust.
Amma og frændi (Lúlli)
kenndu okkur að bera virðingu
fyrir náttúrunni, passa okkur á
hvar við stigum niður og ekki
mátti leika í klettunum á túninu.
Kenndu okkur þjóðsögur og
hvað jurtir heita.
Amma kunni vel að meta fal-
legar rósir með góðri lykt og var
með margar fallegar rósir inni
og í garðinum og ekki má
gleyma fallega gróðurhúsinu
sem var fullt af fallegum vellykt-
andi rósum sem var svo gott að
kíkja á.
Amma var mikill snillingur í
prjónaskap, fljót og vandvirk og
prjónaði mjög marga fallega,
flókna dúka og sjöl.
Listaverkin sem hún prjónaði
eru til á mörgum heimilum og
Margrét
Gunnarsdóttir
✝ Guðný MargrétGunnarsdóttir
fæddist 13. apríl
1927. Hún lést 15.
október 2016.
Útför Margrétar
fór fram 30. októ-
ber 2016.
heima hjá mér er
engin undantekn-
ing.
Einhvern tímann
var Eiríkur búinn
að biðja mig að
prjóna handa sér
sokka, ég var eitt-
hvað treg til þar
sem ég taldi mig
ekki kunna að gera
hæl og hummaði
þetta fram af mér.
Hann hringdi í ömmu Margréti
og eftir skamman tíma voru
komin tvenn pör af ullarsokkum
handa honum, svona var hún
amma mín.
Amma hafði alltaf tíma til að
hlusta og sýna hvernig gott væri
að gera hlutina.
Ef ég fékk skrámu náði amma
alltaf í smurning til að bera á og
það lagaði mikið.
Þegar ég varð eldri hætti ég
að vera í Bakkárholti í fríunum
en það var svo gott að koma
þangað í heimsóknir, alltaf svo
hlýjar móttökur, amma brosandi
með út breiddan faðminn og svo
boðið upp á gott kaffi sem amma
hellti upp á á gamla mátann og
svo mikið úrval af bakkelsi með,
t.d. pönnukökur, frændakex,
jólaköku og kleinur og maður fór
alltaf saddur og sæll þaðan út.
Eftir að amma flutti á Eyri
var svo þægilegt fyrir okkur að
rölta við í heimsókn flesta daga,
oftast eftir vinnu og leikskóla áð-
ur en við forum heim.
Gott að fá að sjá ömmu aðeins
og knúsa. Það er mér svo dýr-
mætt hvað við gátum hist oft og
hvað þú varst hrifin af Guðrúnu
Maríu, stelpunni okkar Eiríks,
þú ljómaðir alltaf þegar þú sást
hana og kallaðir hana blessað
barnið. Þið voruð svo góðar vin-
konur og hún saknar þín líka
mikið.
Elsku amma Margrét, nú ertu
engill á himnum, ég veit að þú
vakir yfir okkur.
Við kveðjum þig með söknuði.
Takk fyrir allt.
Fanný Margrét
Bjarnardóttir,
Eiríkur og Guðrún María.
Á þessum tímum
erum við þakklátar
fyrir allar þær minn-
ingar sem við eigum
um ömmu Þórunni. Hvernig hún
tók veikindunum af æðruleysi og
sátt sýnir vel hvernig manneskja
hún var.
Amma var sjálfstæð, hress og
alltaf stutt í grínið. Við heimsótt-
um hana margoft í sveitina og í
Mjóddina eftir að hún flutti þang-
að.
Það sem við munum einna helst
eftir er að alltaf þegar við heim-
sóttum ömmu átti hún eitthvert
gotterí til að gefa okkur. Við höf-
um eytt flestum okkar jólum og
áramótum með ömmu. Þær minn-
ingar eru okkur mjög dýrmætar.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíl í friði, elsku amma.
Rut, Þórunn og Ingibjörg.
Þegar við hugsum um Þórunni
ömmu minnumst við sérstaklega
góðu stundanna úr ömmusveit,
eða Brún í Grímsnesi. Brún var
ekki þessi týpíska sveit með kind-
um og beljum, heldur hús þar sem
var mikið spilað, leikið inni sem og
úti, rabarbari tekinn upp og jarð-
arber tínd og fleira skemmtilegt
brallað. Við hlökkuðum til að fara
Þórunn Gísladóttir
✝ Þórunn Gísla-dóttir fæddist
2. maí 1931. Hún
lést 23. október
2016.
Útför Þórunnar
fór fram 7. nóv-
ember 2016.
til ömmu og það var
alltaf tekið vel á móti
okkur.
Mörg barnabörn
ömmu unnu á sumr-
in hjá Landsvirkjun
við Sogsvirkjanir og
hittu þá ömmu
reglulega í mötu-
neytinu. Þar stjórn-
aði hún og passaði
upp á að allt væri í
röð og reglu.
Þegar amma flutti í bæinn fór
hún í alls konar félagsstörf og
ýmsa iðju eins og að mála, glerlist,
spila og fleira sem við fengum að
njóta góðs af.
Amma var dugleg að ferðast,
sérstaklega til öðruvísi áfanga-
staða eins og Túnis, Egyptalands,
Möltu og fleiri áhugaverðra staða
sem gaman var að heyra sögur af.
Amma var dugleg að halda ut-
an um fjölskylduna og bauð okkur
í bústaðaferðir á sumrin og í
seinni tíð kom hún með okkur í
Kaldárhöfða þar sem afi Jón ólst
upp.
Það var jafnan hlegið mikið,
sungið og spilað á gítar í þessum
ferðum.
Þórunn amma var ákveðin og
beinskeytt, með skemmtilegan og
stundum kaldhæðinn húmor.
Einnig var hún sjálfstæð og
hörkudugleg kona sem fann sér
alltaf eitthvað að gera og að eigin
sögn leiddist henni aldrei.
Hennar verður ávallt minnst
sem brosmildrar ömmu og lang-
ömmu, sem sýndi okkur og barna-
barnabörnunum mikinn áhuga í
öllu því sem við tókum okkur fyrir
hendur.
Elsku amma, þú verður ávallt
með okkur í minningunni.
Langamma mín,
þú ert alltaf svo fín.
Hugulsöm og hress,
en nú er liðin tíð.
Dag og nótt,
ég
hugsa um þig.
Þú ert svo glöð og sterk,
þegar ég hitti þig.
Stjarna á himni ert,
ég sakna þín.
(Aníta Rut Alfreðsdóttir, 11 ára)
Anna Jóna, Ellen, Tinna
María og Þóra Guðbjörg.