Morgunblaðið - 12.11.2016, Qupperneq 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. NÓVEMBER 2016
✝ GuðmundurJónasson fædd-
ist á Eiðsstöðum í
Blöndudal í Austur-
Húnavatnssýslu 10.
febrúar 1918. Hann
lést á Sunnuhlíð,
hjúkrunarheimili
aldraðra, í Kópa-
vogi, 4. nóvember
2016.
Guðmundur bjó
lengst af á Siglu-
firði með eiginkonu sinni, Mar-
gréti Maríu Jónsdóttur, f. í Hnífs-
dal 19. ágúst 1927, d. 16. sept-
ember 2012. Þau giftu sig 15. júlí
1952. Þau fluttu árið 2004 til
dóttur sinnar í Kópavogi. Hann
dvaldi síðustu árin á hjúkr-
unarheimilinu Sunnuhlíð.
Börn Guðmundar og Mar-
grétar Maríu: Jónas, f. 27. júlí
1956, hagfræðingur; kona hans
er Anh-Dao Tran, f. 8. febrúar
Víðimýri í Skagafirði, d. 25. sept-
ember 1933. Önnur börn þeirra
sem upp komust: Ásta María Jón-
asdóttir, f. 18. janúar 1909, d. 18.
júní 1967. Þ. Ragnar Jónasson, f.
27. október 1913, d. 6. október
2003. Ingiríður Jónasdóttir Blön-
dal, f. 9. október 1920, d. 8. mars
2005. Aðalheiður Jónasdóttir, f.
30. desember 1922, d. 16. febrúar
1995. Skúli Jónasson, f. 12. febr-
úar 1926.
Guðmundur lauk búfræðiprófi
frá Bændaskólanum á Hvanneyri
árið 1938 og stundaði framhalds-
nám í landbúnaðarfræðum í Dan-
mörku. Hann kom heim með
Esju í hinni frægu Petsamóferð
árið 1940. Hann starfaði sem bú-
stjóri á Hólsbúinu í Siglufirði og
var síðar útibússtjóri Kaupfélags
Eyfirðinga á Siglufirði. Hann var
virkur í félagsmálum á sínum
æskustöðvum í Húnavatnssýslu
og á Siglufirði og var m.a. for-
maður Skógræktarfélags Siglu-
fjarðar. Hann söng um langt
skeið með Karlakórnum Vísi og
Kirkjukór Siglufjarðarkirkju.
Útförin fer fram frá Siglu-
fjarðarkirkju í dag, 12. nóv-
ember 2016, klukkan 14.
1959, nýdoktor í
fjölmenningar-
fræði, og dóttir
þeirra er Heiðrún
Giao-Thi, f. 23. maí
1991. Arnfríður
Guðmundsdóttir, f.
12. janúar 1961,
prófessor í guð-
fræði; maður henn-
ar er Gunnar Rúnar
Matthíasson,
sjúkrahúsprestur, f.
4. apríl 1961, og börn þeirra Guð-
mundur Már, f. 12. mars 1991,
Anna Rún, f. 15. maí 1997, og
Margrét Tekla, f. 27. nóvember
2004. Jón Eiður Guðmundsson,
bankamaður, f. 21. ágúst 1964, d.
1. janúar 1990.
Foreldrar Guðmundar voru
hjónin Ólöf Bjarnadóttir, f. 3.
ágúst 1884 á Gerðum í Garði, d.
18. júlí 1957, og Jónas Guð-
mundsson, f. 19. janúar 1879 á
Það er gott að minnast góðs
manns og hafa fengið að njóta
hans við. Ég átti því láni að fagna
að eiga tengdaföður, Guðmund
Jónasson, sem var í senn góður
maður og góður vinur. Hann var
fæddur frostaveturinn mikla og
naut langrar ævi. Þegar hann
kveður á nítugasta og níunda ald-
ursári er mér þökk í hug að hafa
átt hann svo lengi að sem raun
var. Ég þakka allt það sem ég hef
lært af honum þótt hann hafi aldr-
ei sagt mér beint til. Hann svaraði
vissulega ef ég spurði en vandaði
orð sín vel. Það var ekki hans hátt-
ur að finna að né halla orði við
nokkurn mann. Hann var hins
vegar alltaf þakklátur og virðandi
í viðmóti. Augun hlý og bros hans
þannig að lét öðrum líða vel. Vilj-
ugur og hjálpfús ef eitthvað mátti
fyrir aðra gera og gaf með fasi
sínu og framferði fordæmi sem
gott er að fylgja.
Hann naut gæfu og var trúað til
ábyrgðarstarfa, hafði marga í
vinnu þegar hann var bústjóri á
mjólkurbúi Siglfirðinga á Hóli og
einnig þegar hann rak mjólkur-
samsöluna á Siglufirði fyrir Kaup-
félögin í Skagafirði og Eyjafirði og
sömuleiðis öll árin sem hann var
útibústjóri Kaupfélags Eyfirðinga
á Siglufirði. Í störfum sínum var
hann farsæll og eignaðist jafnan
góðan vinskap og virðingu þeirra
sem störfuðu hjá honum. Hann
var ósérhlífinn og þeirrar gerðar
að skrifa aldrei yfirtíð á sjálfan sig
þótt hann væri öllum stundum
vakinn og sofinn í vinnunni. Hann
hafði ungmennafélagsandann í
brjósti frá æsku, virkur í fé-
lagsmálum og stjórnmálum. Hann
var skoðanafastur, vel að sér og
víðlesinn, en sæktist ekki eftir
vegtyllum. Hann var ósínkur á
tíma sinn til góðra málefna,
kirkjumaður og góður félagi í ára-
tugi í kirkjukórum og í karlakórn-
um Vísi þegar stjarna hans reis
hæst. Guðmundur bar umhyggju
til annarra, ekki aðeins þeirra sem
nærri stóðu, heldur lagði sig eftir
að búa til betra samfélag hvar sem
hann kom. Heimili hans og eigin-
konu hans, Margrétar Maríu
Jónsdóttur, sem lést 2012, stóð
jafnan opið, og kom Guðmundur
ósjaldan með gesti heim í mat.
Hann var samvinnumaður og knú-
inn umhyggju og þeirri rót trúar-
innar sem kærleikurinn er. Hann
var skemmtilegur, glaðlyndur,
hvetjandi og trúfastur. Þau hjónin
bjuggu allan sinn búskap á Siglu-
firði en áttu síðustu árin einnig
heimili hjá okkur Arnfríði í Kópa-
vogi uns þau fluttu á hjúkrunar-
heimilið Sunnuhlíð. Þar nutu þau
góðrar og nærfærinnar umhyggju
sem við fjölskyldan þökkum heil-
um hug.
Ég þakka allt það sem Guð-
mundur skilur eftir sig, leiðsögn
hans og góðan orðstír sem mun
lifa. Guð blessi minningu hans.
Gunnar Rúnar Matthíasson.
Það er gjarnan ekki fyrr en ein-
hver fellur frá að maður staldrar
við og lítur yfir farinn veg. Mitt í
hinu daglega amstri gefur maður
sér sjaldan tíma til þess að virða
fyrir sér einstaklinga fyrr en þeg-
ar þeirra nýtur ekki lengur við.
Oft er það ekki fyrr en þá að mað-
ur gerir sér fulla grein fyrir því
hversu mikil áhrif þessir einstak-
lingar hafa haft í lífi manns.
Alveg frá því að ég fyrst man
eftir mér hef ég litið upp til afa og
reynt að líkja eftir því sem hann
gerði. Þegar ég sá að afi snerti
helst ekki sælgæti þá ákvað ég að
gera slíkt hið sama og geymdi
páskaeggin mín uppi í skáp þang-
að til að dökkt súkkulaði var orðið
ljóst og sætt nammi orðið beiskt.
Þegar ég sá afa þræta fyrir að sofa
fyrir framan sjónvarpið þrátt fyrir
að hafa hrotið og segjast bara vera
að „hvíla augun“ þá tók ég upp á
því að horfa aldrei á mynd án þess
að klára hana, jafnvel þó að það
þýddi að ég þyrfti að vaka fram á
nótt til þess að standa við mitt.
Þegar afi neitaði að hætta að spila
við mig fótbolta þar til hann fékk
aðsvif í hamaganginum, hann þá
um áttrætt að spila við sex ára
patta, þá var okkur bannað að
spila aftur þar sem okkur var ekki
treystandi til þess að hætta þegar
komið væri gott.
Með þessu er ég ekki að benda
á þá augljósu staðreynd að við vor-
um báðir þrjóskir og kappsamir,
heldur frekar það að afi gaf allt
sem hann átti fyrir fólkið í kring-
um sig. Hann var alltaf svo gjaf-
mildur, nægjusamur og ósérhlíf-
inn og eru það eiginleikar sem ég
met mikils í fari fólks. En fyrst og
fremst var afi þakklátur. Þakklát-
ur fyrir lífið og allt það góða sem
það hafði upp á að bjóða. Hann
sýndi fólkinu sínu þetta í verki á
hverjum degi og það smitaði út frá
sér. Þessi afstaða til lífsins er það
sem ég met mest í fari afa og ég
deili með honum í dag. Ég er
þakklátur fyrir að hafa fengið að
kynnast honum. Ég er þakklátur
fyrir að hann gaf sér alltaf tíma
fyrir fólkið í kringum sig. Ég er
þakklátur fyrir að hafa þekkt
mann sem gat gefið án þess að
biðja um neitt í staðinn. Ég er
þakklátur fyrir að þurfa ekki að
reyna að fegra það sem var því afi
var heill í viðleitni sinni til að gera
öllum gott. Ég er þakklátur fyrir
góða fyrirmynd í manni sem ég
reyni að líkjast á hverjum degi.
Takk fyrir að vera afi minn og
besti vinur.
Guðmundur Már
Gunnarsson.
Kær bróðir og mágur er fallinn
frá í hárri elli. Stundaglas hans er
tæmt eftir langa og viðburðaríka
ævi. Á langri lífsleið var Guð-
mundi trúað fyrir ýmsum vanda-
sömum verkefnum, sem hann
leysti af hendi af miklum dugnaði
og trúmennsku; fyrst sem bústjóri
á Hóli og síðan sem útibússtjóri
KEA á Siglufirði. Alltaf var hann
vakinn og sofinn yfir búinu og
versluninni. Guðmundur var
mikill félagsmálamaður og var
m.a. einn af stofnendum Lions-
klúbbs Siglufjarðar, félagi í Frí-
múrarareglunni á Siglufirði og
fleiri félögum.
Það var gaman að tala við Guð-
mund um æsku okkar bræðra, þar
hafði hann allt á hreinu fram á síð-
ustu stundu þrátt fyrir háan aldur.
Við minntumst þess þegar allt var
borið út af heimilinu og selt vegna
óvænts andláts föður okkar og þá
tvístraðist fjölskyldan. Tvö elstu
systkinin voru farin að heiman en
hin systkinin fóru á nálæga bæi
þar sem mikil vinna beið þeirra.
Þetta hafði mikil áhrif á okkur öll
en styrkti bönd okkar og höfðum
við í heiðri að halda stórfjölskyld-
unni saman þegar við vorum kom-
in með okkar eigin fjölskyldur, t.d.
með árlegum þorrablótum og
byggja upp sælureitinn Eiðsholt,
á æskuslóðum okkar, Eiðsstöðum
í Blöndudal. Þau voru fersk í huga
Guðmundar, öll örnefnin í Blöndu-
dalnum okkar góða. Hann skrifaði
mikla ritgerð um örnefnin í Eiðs-
staðalandi sem annars hefðu
gleymst. Einnig mundi hann flest
örnefni á Auðkúluheiði og átti létt
með að þylja upp nöfn á vötnum,
ám, fjöllum og öllum slíkum kenni-
leitum.
Lífið var Guðmundi að flestu
leyti gott en hann mátti einnig
þola mótlæti. Hann eignaðist góða
konu og yndisleg börn en missir
þeirra Möggu var mikill þegar Jón
Eiður, yngsti sonur þeirra, dó
langt um aldur fram. En börnin
þeirra sem lifa föður sinn, Jónas
og Addý, ásamt mökum sínum,
Anh-Dao og Gunnari Rúnari,
stóðu þétt að baki foreldrum sín-
um og héldu vel utan um þau alla
tíð. Einnig voru barnabörnin
þeirra þeim miklir gleðigjafar og
hugsuðu þau einnig vel um afa
sinn og ömmu. Fjölskyldur okkar
eru mjög tengdar þar sem konur
okkar voru systur og hefur sam-
býli okkar alltaf verið mjög náið.
Söngurinn var Guðmundi mikill
gleðigjafi. Hann söng um áratuga-
skeið bæði með Karlakórum Vísi
og í kirkjukór Siglufjarðarkirkju.
Nú er söngur Guðmundar hljóðn-
aður og heyrist ekki lengur hans
djúpi bassi í þorrablótum okkar.
Við þökkum áratuga vináttu og
heilindi. Á Guðmund var alltaf
hægt að treysta, hann var alltaf
sannur bróðir og vinur.
Guð geymi minningu Guð-
mundar en hann mun lifa í huga
okkar.
Skúli og Guðrún.
Í dag verður elskulegur föður-
bróðir okkar Guðmundur Jónas-
son til moldar borinn á Siglufirði.
Langri og góðri ævi er lokið sem
spannaði hátt í heila öld.
Undanfarna daga hafa minn-
ingar um góðan mann og yndisleg-
an frænda hrannast upp.
Alltaf áttum við systkinin
öruggt skjól hjá þeim Guðmundi
frænda og Möggu frænku ef á
þurfti að halda og þau hafa reynst
okkur vel í gegnum tíðina enda
heimili þeirra á Eyrargötunni sem
okkar annað heimili. Mikill sam-
gangur hefur alltaf verið milli fjöl-
skyldna okkar, enda bræður giftir
systrum þannig að oft vorum við
eins og ein stór fjölskylda á Sigló,
og aldrei hefur borið skugga þar á.
Það var ómetanlegt að eiga Guð-
mund og Möggu að og geta farið
til þeirra þegar okkur hentaði,
hvort sem var í gistingu, að fá sér
hressingu eða hvað annað. Eftir
að við fluttum suður stóð heimili
Möggu og Guðmundar okkur og
okkar fjölskyldum opið og ekki
kom annað til greina en að þiggja
góðgerðir á Eyrargötunni. Einnig
eigum við stórfjölskyldan unaðs-
reit í Eiðsholti í Blöndudal og þar
höldum við áfram að heiðra minn-
ingu þeirra systkina frá Eiðsstöð-
um sem öll eru farin nema faðir
okkar, sem saknar nú síns góða
bróður og mikla vinar, en sam-
band þeirra var ætíð mjög náið.
Við systkinin kveðjum Guð-
mund frænda okkar með miklu
þakklæti og virðingu og þökkum
honum fyrir allt sem hann gerði
fyrir okkur og var okkur. Guð-
mundur frændi og Magga frænka
voru alltaf til staðar ef á þurfti að
halda, fólk sem ætíð var hægt að
treysta í einu og öllu. Söknuðurinn
við fráfall Guðmundar er mikill en
hvíldin er honum tímabær. Við
eigum þá von í hjarta að endur-
fundir Möggu, Jóns Eiðs og ann-
arra ættingja og vina hafi verið
góðir. Við sem eftir erum hérna
megin segjum með djúpri virð-
ingu – hafðu þökk fyrir allt og allt.
Við vottum Jónasi og Anh-Dao,
Addý og Gunnari Rúnari og fjöl-
skyldum þeirra okkar dýpstu
samúð. Minningin um elskulegan
frænda mun lifa með okkur að ei-
lífu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Ólöf, Helga, Ásta Jóna, Kristín,
Jónas og Inga Margrét.
Systkinin sex frá Eiðsstöðum í
Blöndudal voru einstaklega sam-
hent. Eftir að fjölskyldufaðirinn
féll skyndilega frá, haustið 1933,
leystist heimilið upp og þau fóru
hvert í sína áttina. Rúmum áratug
síðar höfðu fjögur þeirra sest að á
Siglufirði; Ragnar, Guðmundur,
Inga og Skúli. Það fimmta, Heiða,
dvaldi þar um tíma og Ásta kom
oft í heimsókn. Og þar var Ólöf
móðir þeirra síðustu æviár sín.
Fjölskyldurnar fjórar tóku þátt
í atvinnulífi og félagsmálastarfi í
síldarbænum. Guðmundur var
eins og klettur í þessum hópi.
Uppbygging mjólkurbúsins á Hóli
var afrek út af fyrir sig en síðan
tók við verslunarrekstur þar sem
samvinnuhugsjónin var höfð að
leiðarljósi.
Á uppvaxtarárum mínum kom
Guðmundur í hverri viku á Hlíð-
arveginn, alltaf jafn rólegur,
traustur og jákvæður. Það var
gott að eiga hann að.
Afkomendur Ragnars geta
aldrei fullþakkað Guðmundi fyrir
að þrýsta á bróður sinn að koma
heim frá Danmörku á fyrsta ári
heimsstyrjaldarinnar síðari, en þá
voru þeir bræður þar í námi og
starfi.
Saman fóru þeir í óvissuferð
sem kennd var við hafnarbæinn
Petsamo sem þá tilheyrði Finn-
landi. Guðmundur lýsti þessu
ferðalagi vel í blaðagrein fyrir
mörgum árum.
Það var unun að fylgjast með
því hvernig Guðmundur, Mundi
frændi, hélt reisn sinni þegar ald-
urinn færðist yfir.
Blessuð sé minning Guðmund-
ar Jónassonar frá Eiðsstöðum.
Jónas Ragnarsson.
Guðmundur
Jónasson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTBJÖRG ÞÓRÐARDÓTTIR
BERGMANN,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli að
morgni 18. október. Útför hennar fór fram
í kyrrþey.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk 3ju hæðar
hjúkrunarheimilisins Skjóls fyrir alúð og umhyggju.
.
Kristín Bergmann,
Þórður Daníel Bergmann, Kristín Valtýsdóttir,
Sigríður Bergmann, Guðjón Sívertsen,
barnabörn og langömmubörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
REYNIS RAGNARSSONAR,
löggilts endurskoðanda,
Staðarseli 5.
Sérstakar þakkir fær líknardeild LSH fyrir
góða umönnun og stuðning við fjölskylduna.
.
Halldóra Gíslasdóttir
Guðrún R. Kilian Robert J. Kilian
Gísli Reynisson Sigríður Bryndís Stefánsdóttir
Arnar Gauti Reynisson Sigríður Vala Halldórsdóttir
og barnabörn.
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda
samúð og hlýhug vegna fráfalls okkar
ástkæra sonar og bróður,
ÁSGEIRS LÝÐSSONAR,
Nauthólum 5, Selfossi,
sem lést 13. október.
Við viljum þakka öllum sem tóku þátt í
umönnun hans. Sérstakir þakkir til starfsfólks Barnaspítala
Hringsins og gjörgæslunnar á Hringbraut fyrir stuðninginn
síðustu vikurnar í lífi Ásgeirs.
.
Ágústa Sigurðardóttir, Lýður Ásgeirsson,
Kristian A. Rodriguez, Arndís Ása Sigurðardóttir,
Hekla Rún Lýðsdóttir,
Guðrún Katrín Lýðsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
SVEINBJÖRNS HJÁLMARSSONAR,
Kirkjubæjarbraut 2, Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Sjúkrahúss Vestmannaeyja og félagsmönnum í Oddfellow-
reglunni í Vestmannaeyjum fyrir ómetanlega aðstoð og sýnda
virðingu.
.
Erna Margrét Jóhannesdóttir,
Guðrún Sveinbjörnsdóttir, Gunnlaugur Claessen,
Guðbjörg Sveinbjörnsdóttir, Sigurður Vignisson,
Egill Sveinbjörnsson, Guðný Þórisdóttir,
Ásdís Ingunn Sveinbjörnsdóttir, Kristján Þ. Jakobsson,
afabörn og langafabörn.