Dagblaðið Vísir - DV - 27.05.2015, Blaðsíða 16

Heimilisfang
Kringlan 4-12
6. hæð
103 Reykjavík
fréttaskot
512 70 70fr jál s t, ó Háð dag b l að DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
512 7000
512 7010
512 7080
512 7050
aðalnúmer
ritstjórn
áskriftarsími
auglýsingar
sandkorn
16 Umræða
Útgáfufélag: DV ehf. • Stjórnarformaður og útgefandi: Björn Ingi Hrafnsson • Ritstjórar: Eggert Skúlason og Kolbrún Bergþórsdóttir
Viðskiptaritstjóri: Hörður Ægisson • Fréttastjórar: Baldur Guðmundsson og Einar Þór Sigurðsson • Umsjónarmaður innblaðs: Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
Framkvæmdastjóri : Steinn Kári Ragnarsson • Umbrot: DV ehf. • Prentun: Landsprent • Dreifing: Árvakur
Vikublað 27.–28. maí 2015
Ég er bara
rólegur
Djammið tók
sinn toll
Ég varð
fimmtugur
Hátíð listanna
Garðar Gunnlaugsson er ekki að leita sér að kærustu. – DV Heimir Ingimarsson hætti að drekka. – DVSigurvin „Fíllinn“ Jónsson er kominn í átak. – DV
N
ú um stundir eru það verk-
föll og verkfallsátök sem ein-
kenna íslenskt samfélag og
hamla víða starfsemi. Á sama
tíma mótmælir fólk kröftuglega á
Austurvelli af ótal ástæðum og vill
ríkisstjórnina burt. Efasemdarmenn
hljóta reyndar að velta því fyrir sér
hvort það myndi nokkru breyta þótt
ríkisstjórn annarra flokka en Fram-
sóknarflokks og Sjálfstæðisflokks
væri við völd. Óánægjuandinn í
þjóðfélaginu er mikill og megn og
það er engan veginn ljóst hvernig á
taka á honum, enda virðast stjórn-
málamennirnir svo til úrræðalausir.
Við þetta bætist að íslenskri um-
ræðuhefð hefur hrakað til muna síð-
ustu árin. Menn virðast leyfa sér að
segja næstum hvað sem er um ná-
ungann og sjálfsögðustu kurteisis-
reglur eru brotnar þvers og kruss.
Af þessu öllu samanlögðu mætti
vel draga þá ályktun að ástandið á Ís-
landi væri bæði vont og leiðinlegt. En
þótt íslensk stjórnmál og þjóðfélags-
umræða mætti sannarlega vera mun
skárri þá eru aðrir þættir sem ástæða
er til að gleðjast yfir, án þess að þurfa
að fara í sérstakan pollýönnuleik. Og
er þá komið að hlutverki menningar-
innar, sem er órjúfanlegur hluti af
samfélagi.
Menningarlíf á Íslandi er öflugt,
þrátt fyrir að fjárráð séu oft og tíðum
ekki mikil. Við eigum framúrskar-
andi listamenn á hinum ýmsu svið-
um lista sem með framlagi sínu gera
líf okkar skemmtilegra og fá okkur
til að íhuga og sjá hluti í stærra sam-
hengi en áður. Góð list auðgar fólk,
dýpkar hugsun þess og gleður það.
Við eigum að vera þakklát fyrir það
hversu listastarfsemi er mikilvægur
hluti af íslensku samfélagi.
Þessa dagana er Listahátíð í
Reykjavík með fjölda metnaðar-
fullra og gleðilegra viðburða sem
sumir teygja sig yfir borgarmörkin.
Hátíðin er fjölbreytt og hugsuð fyrir
alla aldurshópa enda á menningin
ekki að vera fyrir útvalda heldur
alla. Þetta árið eru verk listakvenna
í forgrunni og er það skemmtileg
tenging við aldarafmæli kosninga-
réttar kvenna. Á hátíð eins og þessari
er einmitt brýnt að vekja athygli á af-
bragðsgóðri list sem einhverra hluta
vegna hefur ekki fengið næga athygli.
Ef skortur á viðurkenningu stafar
af því að viðkomandi listamaður er
ekki af „réttu“ kyni þá er hátíð eins
og þessi vel til þess fallin að leiðrétta
slíkt snarlega.
Um 400 listamenn frá 40 löndum
koma fram á Listahátíð þetta árið.
Slíkur fjöldi listamanna getur ekki
annað en sett sterkan svip á borgar-
braginn. Hver kemst ekki í gott skap
við að sjá listamenn dansa á hús-
veggjum eins og gerðist fyrsta dag
hátíðarinnar? Og hvaða Íslendingur
er ekki stoltur af Kristni Sigmunds-
syni sem mun syngja í Hörpu á
sunnudagskvöld? Nú er Listahátíð og
við skulum njóta hennar. n
Fleyg orð um rof
Umfjöllun Eyjunnar um íslensk
stjórnmál um liðna helgi var
með ágætum en síðastliðinn
laugardag voru liðin tvö ár frá því
að ríkisstjórn Sigmundar Davíðs
Gunnlaugssonar tók við völdum.
Eyjan birti meðal annars stór
viðtöl við formenn allra stjórn-
málaflokkanna á Alþingi og þar
vakti viðtalið við Sigmund Dav-
íð mikla athygli. Stundum verða
orð fleyg á einu augabragði og
slík ummæli lét forsætisráðherra
falla um helgina. Ljóst er að á
næstu vikum og mánuðum verð-
ur mikið rætt um rof milli raun-
veruleika og skynjunar, í ýmsum
birtingarmyndum.
Fá sér vatnssopa
Ýmsum á vinstri vængnum svíð-
ur að Píratar njóti einir góðs af
óvinsældum ríkisstjórnarinnar
og Samfylking og
Vinstri græn séu
enn á botninum
og Björt framtíð á
niðurleið.
Illugi Jökulsson
fjallar um málið á
facebook og seg-
ir: „Því miður fyrir allt það góða
fólk sem starfar innan Samfylk-
ingar og Vinstri grænna, þá eru
þeir flokkar báðir þrúgaðir af
erfiðri fortíð, andlausir og hug-
myndasnauðir. Og Björt framtíð
virðist ekkert hafa fram að færa.“
Og hann bætir við: „Með þá öm-
urlegu og vondu ríkisstjórn sem
nú situr, þá væru þessir flokk-
ar í dauðafæri ef þetta væri fót-
boltaleikur. En í staðinn fyrir að
láta skotið ríða af, þá snúa fram-
herjar flokkanna við og dúlla úti
á velli og spjalla vingjarnlega við
dómarann og fá sér vatnssopa.“
Bara seinna og ekki ég
Búist var við fjölmenni á Austur-
velli í gær, þar sem boðað hafði
verið til byltingar. Ríflega sjö þús-
und manns höfðu boðað komu
sína til að hefja nýja byltingu.
Veðrið var hið ákjósanlegasta.
Hægur vindur og frekar stillt
veður.
Mikill viðbúnaður var af hálfu
lögreglu og nokkrir fjölmiðlar
sýndu beint frá Austurvelli. Ríf-
lega tvö þúsund manns mættu og
veifuðu kröfuspjöldum og hlýddu
á dagskrá. Þessi dræma þátttaka
var vonbrigði fyrir aðstandend-
ur en þykir vottur um að fólk er
ekki endilega reitt. Kannski bara
pirrað. Tónninn er: Það er fínt að
skella í byltingu, kannski bara að-
eins síðar og ekki ég.
Netheimar=Niflheimar
A
lgerar eða hálfgerar hlið-
stæður og auk þess and-
stæður einkenna hegðun
þjóða og eru undirstöður
eðlis þeirra. Fyrir bragðið er
næstum ógerningur að breyta þeim
og heiminum þótt stjórnmálamenn
bjóði upp á töfralausnir. Yfirleitt ná
lausnir ekki lengra en það að verða
læti á þingi og í fjölmiðlum. Um
þessar mundir liggja í augum uppi
hjá okkur hliðstæðurnar Netheimar
og Niflheimar. Þjóðfélagið er á öfugri
leið til fortíðar í gegnum samtímann.
Við heyrum hvað eftir ann-
að að málefni fari eins og eldur um
Netheima, en um leið eru í Netheim-
um Niflheimar og málin æða þar
með köldu skítkasti einkum í garð
fjármálaheimsins. Einnig fá skáldin
á sig kalda drullu, en hún fer minnk-
andi, bókmenntir eru orðnar hluti af
viðurkenndu skitiríi fjölmiðla. Fjöl-
miðlaheimurinn er hluti af Netheim-
um og Niflheimum í sömu súpunni.
Ef manni tekst að sameina gutl-
heimana hefst hann til valda í stjórn-
málum og kemst á þing, oft ný-
kominn úr áfengismeðferð, laus úr
þunglyndisham með eineltisívafi.
Allt með stuðningi almennings.
Kjósendur eru hallir undir skrípaleik
tilfinninganna og taka mark á lævís-
um munnvaðli. Almenningur trúir
að batnandi manni sé best að lifa,
einkum ef hann hefur tekið sig á í vit-
leysunni og náð botninum. Þá bíður
meðferðar- og miðlungsmannaveg-
ur á Alþingi. Nýbatasjúklingurinn
ber þar fram hugmyndir sem hljóma
eins og hringl í höfuðskel þess sem
veit sínu viti en ekkert umfram það.
Við sjáum innreið slíkra afvatn-
aðra aflaskipstjóra hvarvetna, ekki
bara á Alþingi. Allt er hvarvetna á út-
sölu eða outlet sem minnir á Rúm-
fatalagerinn, aðeins ódýrari. Nú-
tímalagerinn höfðar til „fólksins“
eins og það hét á þeim tíma þegar
almenningi var sigað áfram eftir
að hafa verið hnoðaður sem deig í
höndum lýðskrumara. Þetta leiddi
til hörmunga „fólksins“, en það rjátl-
aði af þjóðum um stund við að sjá
hvað þær höfðu verið leiknar grátt og
leiðitamar. Þær geta verið leiðitamar
til illverka og góðverka.
Án meðvirkni væru samfélög ekki
til. Menn læra helst við það að vera
leiðitamir. Menning er hæfileiki til
að vera leiðitamur, kunna að leiða og
læra af öðrum, foreldrum og frænd-
liði. Í samfélögum nútímans skortir
leiðsögn einstaklinga sem vara „fólk-
ið“ við að breytast í lýð vegna lof-
orðahrópa sem veiða í skrumnetið.
Skrumnetið er hvarvetna, á háum
stöðum og lágum við hljóðfæraslátt
og léttvægt orðalag.
Síðan kemur tapið á söngsviðinu.
Hetjan fer til fjandans í Net- og Nifl-
heimum. Þá kveður við annan tón
hjá henni í garð þeirra sem lyftu
henni á sviðið með trú um að hún
sé „fulltrúi þjóðarinnar“. Hetjan
nær ekki árangri úti í „hinum stóra
heimi“ sem dvergar þrá að sigra.
Hetjan sem féll af sviði segir: „… ég
söng af mér rassgatið fyrir hönd Ís-
lendinga.“ Hún kemur þá rasslaus
heim, ekki borubrött, en heldur að
landar hafi hvorki misst sinn rass
né innihaldið og segir á Netinu: „…
drullið bara yfir mig eða atriðið.“ Þá
stendur ekki á kynbótatillögum, líka
á Netinu: „Næst sendum við skeggj-
aða konu.“ Væri ekki nær að senda
kumrandi hrúta. Einmitt núna er
hrútaæði í Netheimi eftir að hrúta-
myndin var sýnd í Cannes og „fékk
góða dóma og henni verður dreift
um allar jarðir.“ Verður Ísland enda-
laust sama hrútastían og jarmandi
kibburnar fá bara að fara rasslausar
úr reifinu? n
„Einmitt núna
er hrútaæði í
Netheimi eftir að hrúta-
myndin var sýnd í Cann-
es og „fékk góða dóma
og henni verður dreift um
allar jarðir“.
Guðbergur Bergsson
rithöfundur
Kjallari
Leiðari
Eggert Skúlason
eggert@dv.is