Dagblaðið Vísir - DV - 31.07.2015, Side 20

Helgarblað 31. júlí–4. ágúst 201520 Fólk Viðtal
E
ftir hressandi sundsprett í
ísköldu Norður-Atlantshaf-
inu settumst við Þórunn nið-
ur, gæddum okkur á ostum
og hafrakexi, og byrjuðum
að spjalla. Talið barst fyrst að æsku
Þórunnar og voveiflegu fráfalli föð-
ur hennar.
„Við pabbi vorum að byrja að
kynnast þegar hann dó. Hann bjó
með konunni sinni í Ólafsvík og var
sjómaður. Um páskana 1985 átti ég
að fara til hans, nánast í fyrsta skipti.
Hann átti að vera í fríi, en einn af
áhöfninni var veikur og hann var
kallaður út. Kvöldið áður en frétt-
irnar bárust hafði ég hringt í konuna
hans pabba til að tala um hvenær ég
kæmi til þeirra, en eitthvað var ekki
eins og það átti að vera. Hún var mjög
undarleg í símtalinu – mér fannst
þetta skrýtið en ég var bara 12 ára
og gat ekki túlkað þessa til finningu
frekar. Morguninn eftir hringdi föð-
uramma mín og talaði við mömmu,
mamma þurfti svo að segja mér hvað
hafði gerst.“
Fjórir karlmenn úr sömu fjöl-
skyldu og pabbi Þórunnar, Sveinn
Hlynur Þórsson, fórust með Bervík-
inni þann 27. mars 1985. „Eftir þetta
sjóslys var þeirri reglu komið á að það
mættu ekki vera fleiri en tveir úr fjöl-
skyldu saman í áhöfn. Þetta slys hjó
svo djúpt skarð í einu og sömu fjöl-
skylduna að það hreinlega varð að
bregðast við.“
Barnung móðir
Þórunn átti unga mömmu. Hún var
bara 14 ára þegar Þórunn fæddist, og
ein af þremur í sínum árgangi á Sauð-
árkróki sem eignuðust börn þetta
skólaárið. Þórunn hefur átt gott sam-
band við mömmu sína alla tíð, en þær
mæðgur bjuggu hjá móðurömmu Þór-
unnar framan af. „Mamma var svo ung
að amma tók móðurhlutverkið meira
að sér. Það er fyndið að segja í dag að
ég sé fjörutíuogeitthvað og að mamma
sé fimmtíuogeitthvað. Mamma hafði
ekki mikið talað um hvernig það var að
vera svona ung mamma, fyrr en fjallað
var um ungar mæður í Brestum á Stöð
2 um daginn. Hún kannaðist við margt
sem þessar stelpur eru að ganga í
gegnum og gat sett sig í þeirra spor. Til
dæmis hvernig hún var litin hornauga
þegar hún mætti í mæðraskoðun, og
fólk vorkenndi ömmu skelfilega yfir
því að eiga hana.“
„Mér fannst ekkert skrítið að eiga
unga mömmu. Nema kannski að því
leyti að aðrar vinkonur mínar áttu
vel stæða foreldra sem voru búnir að
koma sér fyrir – við höfðum ekki efni
á fínum fötum eða íburði. Ástandið
jaðraði við fátækt en mamma vann í
kjötvinnslunni, svo við vorum frekar
oft með stuttar pylsur og sprungin
bjúgu á diskunum,“ segir Þórunn. „Ég
man hvað mig langaði að fá venju-
legar pylsur sem pössuðu í pylsu-
brauðin. Áleggin voru endar sem við
púsluðum á brauðið. Auðvitað var
þetta matur og það skipti mestu. En
ég öfundaði vinkonur mínar þegar ég
heimsótti þær – skinkusneiðarnar á
þeim heimilum pössuðu á brauðið.“
Leitar að skýringum
Þórunn ólst upp til fjögurra ára aldurs
á Sauðárkróki. Hún minnist þess að
einn daginn fóru mamma hennar og
stjúpi suður. „Þau fóru en ég vissi ekki
alveg af hverju. Svo var ég allt í einu
rifin upp, það var pakkað í tösku og ég
send suður í flugvél. Ég fór úr 300 fer-
metra húsi ömmu minnar, þar sem ég
lifði góðu lífi með fullt af vinkonum í
nágrenninu, frænkum og ömmum, í
agnarlitla íbúðarholu í Álftamýri þar
sem ég svaf í svefnsófa frammi í stofu.
Mamma segir að ég hafi fengið
einhvers konar taugaáfall við þetta,
ég held að það sé rétt hjá henni. Ég
var rifin upp með rótum úr stórum
garði og sett í pínulítinn blómapott.
Við fluttum aftur á Krókinn áður en
ég byrjaði í skóla. Það var mikill létt-
ir, en ég held að þetta sitji í mér, hafi
verið áfall. Ég er dálítið að leita í barn-
æskunni að skýringum, eða einhverju
sem gæti hjálpað mér að skilja hvern-
Þórunn Elva Sveinsdóttir er konan sem komst í fréttirnar ekki alls
fyrir löngu þegar upp komst um stórfelldan fjárdrátt á Sauðárkróki. Þessi þriggja
barna móðir lifði frekar venjulegu lífi en varð spilafíkn að bráð. Hún fékk þriggja
mánaða dóm og á að endurgreiða milljónirnar 26 sem hún dró sér í starfi hjá
bæjarskrifstofum Sauðárkróks. Ragnheiður Eiríksdóttir settist niður með Þór-
unni eftir hressandi sjósund og þær spjölluðu um lífshlaup hennar – föðurmissi í
æsku, hvernig fíknin náði tökum á henni og hvernig lífið heldur áfram eftir skiln-
að, brottflutning af æskuslóðum og umtalið sem fylgdi dómsmálinu.
Ragnheiður Eiríksdóttir
ragga@dv.is
„Ég stal 26 milljónum“