Dagblaðið Vísir - DV - 31.07.2015, Page 21

Helgarblað 31. júlí–4. ágúst 2015 Fólk Viðtal 21
ig ég lenti í vítahring fíknar og þung­
lyndis. Ég veit ekki hvort eitthvað
alvarlegra gerðist.“
Þurfti alltaf kærasta
Frá unglingsárunum átti Þórunn alltaf
kærasta. „Þetta var eitthvert öryggis­
atriði, ég gat aldrei verið ein. Eftir all­
nokkra kærasta, nokkrar sambúðir
og fæðingu elsta barnsins míns hitti
ég loks manninn minn. Við erum ný­
lega skilin en hann er yndislegur og ég
held að hann hafi bjargað mér. Hann
fann að það var ekki í lagi með mig og
áttaði sig á því að ég væri þunglynd.
Þegar þau hjónin voru búin að
eignast tvö börn saman, fór eiginmað­
ur Þórunnar að vinna í virkjun og var
í burtu svo vikum skipti. „Ég stóð eftir
ein með þrjú börn og þoldi það mjög
illa. Ég hefði líklega aldrei getað orðið
sjómannskona. Á þessum tíma kynnt­
ist ég ircinu, gömlu spjallrásinni,
og fór að spjalla við fólk. Ég hætti að
hitta vini mína og var alltaf í tölvunni.
Við vorum með innhringimódem og
þetta var hræðilega dýrt spaug.
Þarna kynntist ég fyrst tölvufíkn­
inni – uppgötvaði að á ircinu gat ég
verið einhver allt önnur – það var
ótrúlega lokkandi fyrir mig. Ég sagði
ekki frá mínum aðstæðum heldur
tók mér annað hlutverk og var stöð­
ugt í einhverjum leik. Þegar ég horfi
til baka sé ég hvað þetta var sjúk­
leg hegðun. Ég vissi ekkert hvaða
fólk var á bak við nöfnin á skjánum,
þannig að þetta var engin raunveru­
leg tenging við aðra. Tölvufíknin fór
stigversnandi og þróunin var hröð. Ég
var farin að eyða stórum hluta dags­
ins í þetta, og annað sat á hakanum.
Maðurinn minn reyndi að hringja
heim á kvöldin en það var alltaf á tali
því ég var að nota línuna til að tengj­
ast netinu – þetta var fyrir tíð gemsa
og háhraðatenginga.“
Þunglyndi tók við
Þegar maður Þórunnar hætti í virkj­
uninni og fór að vera meira heima sá
hann strax að það var eitthvað bogið
við þessa hegðun. Þórunn tók sig á
og hætti að dvelja langtímum saman
á ircinu, en þá virtist hún missa fót­
anna enn frekar. „Þegar ég hafði ekki
lengur tölvusamskiptin og tengslin
við þennan gerviheim hrapaði ég nið­
ur í djúpt þunglyndi.“ Þórunn gekk í
nokkra mánuði til geðlæknis sem
vann á þeim tíma á Sauðárkróki, en
fékk afskaplega litla hjálp.
„Hann var gamall og ótrúlega
steiktur. Í hvert skipti sem ég kom
þurfti ég að útskýra hver ég væri.
Hann ruglaði mér saman við hverja
einustu konu sem var í meðferð hjá
honum og þetta var mjög undarlegt.
Eftir nokkra mánuði sá ég að þessar
heimsóknir voru ekkert að gera fyrir
mig og hætti að ganga til hans. Ég fór
í staðinn til heimilislæknisins míns
sem stakk upp á því að ég færi á þung­
lyndislyf sem var nýtt á þeim tíma.
Lyfin hjálpuðu á þann veg að þung­
lyndið lét undan, en á sama tíma var
eins og allar tilfinningar yrðu flatar.
Ég fann hvorki sorg né gleði, var alltaf
flöt og ekkert hreyfði við mér. Mér leið
eins sama hvað var í gangi, fann al­
veg sömu tilfinningar í jarðarförum
og brúðkaupum. Ég var í Hollandi,
andlegu flatlendi, á meðan aðrir voru
í ítölsku ölpunum, með eðlilegar til­
finningasveiflur. Eftir á að hyggja vildi
ég að einhver hefði sparkað í mig og
opnað augu mín fyrir því hvað ég var
flöt – ég fann það ekki sjálf.“
Matarfíkn, súkkulaði og lakkrís
Þarna byrjaði matarfíknin að láta á
sér kræla. „Munstrið mitt virtist vera
þannig að ég fann mér nýja og nýja
fíkn til þess að fylla upp í tilfinninga­
lega tómið. Ég man eftir að hafa hellt
niður mjólk til að hafa afsökun til að
fara út í búð – og alltaf keypti ég sæl­
gæti í leiðinni. Ég borðaði í leyni,
faldi mat og sælgæti eins og dóp. Ég
var með nammi alls staðar, í nærfata­
skúffum og innst í skápum. Súkkulaði
og lakkrís eru minn Akkilesarhæll.
Ég fór ekki út í búð fyrir minna en tíu
súkkulaðistykki, ég át þau kannski
ekki öll í einu, en alltaf nokkur. Til­
finningin þegar ég var búin var alltaf
sú sama – „djöfull ertu ógeðsleg“ –
þá leið mér illa og fór beint í næsta
súkkulaðistykki til að reyna að deyfa
mig. Ekta vítahringur.“
Þórunn, sem er 162 cm á hæð,
varð þyngst 130 kíló og notaði á þeim
tíma gallabuxur númer 54. „Það kom
að því að heilsan fór að gefa sig og þá
varð ég hrædd. Ég vissi að ég mundi
deyja ef ég gerði ekkert í mínum
málum. Ég fékk hjartsláttartruflan­
ir, blóðþrýstingurinn var orðinn hár,
ég var komin með kæfisvefn og hraut
eins og brjálæðislega stór karlmað­
ur, stoðkerfið í molum og sykursýki 2
var örugglega alveg á næsta leiti. Ég
fékk áfall í síðasta skiptið sem ég flaug
svona stór, ég gat ekki spennt beltið
og þurfti framlengingu. Það var svo
skelfilega vandræðalegt, mig langaði
að deyja úr skömm.“
Missti helming líkamsþyngdar
Þórunn segist ekki hafa fengið nein­
ar athugasemdir að ráði frá fjöl­
skyldunni þó að hún þyngdist stöð­
ugt. „Það var einna helst mamma
sem sagði eitthvað við mig. Systir mín
fór á undan mér í magaminnkunar­
aðgerð, hún er lægri en ég og varð 160
kíló – ég féll kannski dálítið í skugg­
ann af henni.“
Heimilislæknir Þórunnar benti
henni á að námskeið væri að fara af
stað á Króknum fyrir fólk sem væri
að íhuga magaminnkunaraðgerð. „Ég
ákvað að taka þátt og þetta var frábært
námskeið með sálfræðingum, nær­
ingarfræðingum og þjálfurum. Svip­
að og er í gangi á Reykjalundi. Mér
tókst þarna að byrja að léttast, en það
var forsendan fyrir því að ég kæmist í
aðgerðina. Svo ákvað ég að slá til, og
fólkinu mínu létti greinilega mikið við
þá ákvörðun. Um leið og ég vaknaði
úr svæfingunni fann ég að þetta hafði
verið rétt ákvörðun.“
Þórunn er búin að missa milli 60
og 70 kíló, eða um helming af líkams­
þyngd sinni. „Mesta þyngdin rann af
mér nánast strax, það tók ekki nema
nokkra mánuði. Ég var alltaf að kaupa
mér föt. Ég labbaði út úr búð með ný
föt í poka og þau voru nánast orðin
of stór þegar ég kom út í bíl. Ég fór úr
buxnastærð 54 niður í 36. Þetta eru
næstum því tuttugu númer.“
Ég spyr Þórunni hvort hún hafi
haft miklar væntingar til að hefja nýtt
líf í léttari líkama – hvort aðgerðin hafi
staðist væntingar hennar varðandi
líðan og ró í huganum. „Ég tók ekki
eftir miklum sálarlegum breyting­
um fyrst. Það snerist meira um lík­
amann, allt varð léttara. Þegar ég fór
að fara meira út á meðal fólks og fá
ýmiss konar athugasemdir og hrós á
götu leið mér undarlega. Ég vissi ekki
hvernig ég átti að taka þessari miklu
og jákvæðu athygli. Mér fannst fólk
vera að hæðast að mér og á sama tíma
undarlegt að öllum fyndist sjálfsagt
að ræða líkama minn á þennan hátt.“
Fíknin var ekki farin
Þrátt fyrir líf í nýjum líkama blundaði
fíknin innra með Þórunni og ekki leið
á löngu þar til hún steig næsta skref –
að þessu sinni inn í hyldýpi spilafíkn­
ar. „Þetta byrjaði af alvöru eftir að­
gerðina, ég var laus undan namminu
en lítið búin að vinna með fíknina.
Auglýsingar í sjónvarpinu komu mér
á sporið og ég byrjaði að þræða mig
í gegnum pókersíðu eftir pókersíðu
á netinu. Fljótlega var ég búin að
sprengja öll kreditkortin. Á einhvern
undarlegan hátt tókst mér alltaf að
fela þetta fyrir manninum mínum.
Hann hafði ekki grænan grun um að
ég væri að spila póker á netinu – hefði
líklega fundist það algjör fjarstæða.
Þetta var stórt leyndarmál.“
Í upphafi var pókerspilið
spennandi, en Þórunn eyddi ekki
mjög löngum stundum við tölvuna.
Það breyttist þó fljótt. „Þetta framkall­
aði ákveðna adrenalínvímu – stund­
um vann ég eitthvað og þá var kikkið
svakalegt. Auðvitað vatt þetta upp á
sig og ég missti algjörlega stjórn. Líð­
an mín versnaði og skömmin var mik­
il, samt sótti ég í þetta. Þetta virkar
eins og eiturlyf, ómótstæðilegt en
meiðandi. Tíminn flaug og ég gat setið
við tölvuna sex klukkutíma án þess
að taka eftir því. Allt annað stopp­
aði, ég hafði auðvitað ekki tíma til að
sjá um heimilið – hvorki þrífa, baka
né annað. Áður var ég bara eðlileg
manneskja hvað þetta varðaði. Þegar
ástandið var sem verst tímdi ég ekki
að fara á klósettið og sturtuferðir urðu
æ sjaldgæfari. Ég gerði ekkert nema
að spila, það átti hug minn allan.“
Stjórnleysi fíkilsins
Þórunn lýsir hugsanagangi spilafík­
ilsins fyrir mér. „Þú ætlar alltaf að
vinna, ferð að skulda svo mikið og ert
alltaf með stóra planið sem gengur út
á að borga allt sem þú skuldar, og eiga
afgang. Upphæðirnar verða hærri og
hærri, þetta byrjar kannski á tíuþús­
undkalli, þú skuldar hann, leggur
sömu upphæð undir til að vinna fyr­
ir skuldinni og tíu þúsund auka – svo
þegar þú tapar er skuldin komin í tutt­
ugu þúsund – og svona gengur þetta
koll af kolli. Mínusinn vex og stjórn­
leysið með. Ég ætlaði alltaf að koma
út í gróða og þá sjaldan það gerðist
þá lagði ég bara meira undir, ég hætti
ekki. Ég spilaði með mjög háar fjár­
hæðir og lagði undir allt að því millj­
ón í einstökum spilum.“
Aðgengi að milljónum
Þórunn stundaði netpóker í frí­
„Ég vildi
óska að
ég hefði ekki
gert þetta og
ég vildi óska
að spilafíknin
hefði ekki
heltekið mig
með þessum
afleiðingum
Matarfíkn,
spilafíkn og
fjárdráttur
Saga Þórunnar er
lyginni líkust, en
þrátt fyrir allt lítur
hún björtum aug-
um á framtíðina.
MyndIR SIgtRygguR ARI
„Ég stal 26 milljónu “
Sími 555 3100 www.donna.is
Ný vefverslun: www.donna.is
Erum nú á Facebook: donna ehf
Fáðu gust úr vandaðri Honeywell viftu
Gæða viftur - margar gerðir