SÍBS blaðið - 01.09.2000, Blaðsíða 6

ViðtaliöÉ
ai
tJaðið
Lu n gn a sm ækku n a ra ö ger ö
Viðtal við Kolbrúnu Guðmundsdóttur um reynslu hennar
Áætlaö er að um 10°/o íbúa á Norðurlöndum,
þar á meðal íslendingar, greinist með
langvinna lungnateppu. Þá er átt við
langvinna berkjubólgu og lungnaþembu.
Við langvinna berkjubólgu og lungnaþembu
myndast bólga í berkjunum meö þeim afleið-
ingum, að þær þrengjast, minna rými verður
fyrir loft í öndunarveginum og andardráttur-
inn þyngist. Þetta veldur oft miklum
hósta og slím gengur upp í munninn.
Hóstinn verður þrálátur og er verstur á
morgnana og í röku, köldu lofti. Þegar
sjúklingur greinist með lungnaþembu
hafa myndast skemmdir í lungna-
blöðrunum, en þaö er sá hluti
lungnanna þar sem loftskipti fara fram.
Lungun stækka og veggir lungnablaðr-
anna missa sveigjanleika sinn. Þaö
verður óeðlileg og varanleg stækkun á
loftrými lungnablaðranna. Mæði og
óstöðvandi hósti eru dæmigerð
_ . , , , . einkenni lungnaþembu. Það er engin lækning
til, engin leið til að snua við og bæta þann
skaða, sem orðinn er í öndunarfærunum. I
stuttu máli, þá situr maður uppi með lungu,
sem elst hafa langt umfram raunverulegan
aldur í árum, eða hvað?
Tíu manns farið í lungnasmækkun
Árið 1995 var byrjað á lungnasmækkun með
skuröaðgerðum á Landspítalanum og hafa nú
10 manns farið í þessa aðgerð. Aðgerðin felst
í því, að skorið er ofanaf lungunum svo þau
lyftast upp af þindinni og minnka þrýsting á
lungnavefi, auka fjaðurmagn lungnavefs og
leiörétta stöðu öndunarvöðva.
Ein af þeim, sem farið hefur í lungna-
smækkun er Kolbrún Guðmundsdóttir. Við
náöum tali af henni á Vífilsstöðum og hún
sagði okkur frá reynslu sinni.
„Við hvað hefur þú starfað, Kolbrún?“
„Ég lærði snyrtifræði og vann sem snyrtisér-
fræðingur í mörg ár. Síðar lærði ég til sjúkra-
þjálfa og starfaði sem sjúkraþjálfari, lengst af
á Landspítalanum og líkaði sú vinna vel.“
„Hvenœr veiktist þú?“
„Ég varö fyrir því að slasast á öxl í vinnunni
og varð að fara í aðgerð. Svæfingin fór illa í
mig og uppúr því kom lungnaþemban á fullu.
Ég hafði auðvitað fundið fyrir mæði áður, en
ekkert meira en fólkið, sem var í kringum
mig. Mér hafði aldrei dottið í hug, að ég væri
svona slæm í lungunum. Uppúr þessu var ég
send á Reykjalund í æfingar."
„Af hverju gekkstu undir uppskurö?“
„Það var nýlega byrjað að gera þessar
lungnasmækkunaraðgerðir. Lungnalæknirinn
á Reykjalundi, Björn Magnússon, taldi mig
geta farið í svona skurðaðgerð, enda höfðu
þessar aðgerðir gengið mjög vel.“
„Hvernig tókst til?“
„Skurðaðgerðin sem slík tókst mjög vel og ég
var send aftur uppá Reykjalund í endur-
hæfingu, en þá gáfu sig heftin í skurðinum,
svo ég varð að fara aftur á spítalann og láta
hefta meira. Seinna voru svo öll járnin tekin
og skurðurinn gréri vel og ég var alveg frísk
og gat farið allra minna feröa.“
„En af hverju ertu nú á Vífússtöðum?"
„Ég fór til Bandaríkjanna í vor. Þá fékk ég
einhverja sýkingu og varð að leggjast inná
sjúkrahús þar. Síðan kom ég heim en losnaði
ekki við þessa sýkingu. Ég var send hingað á
Vífilsstaöi og læknarnir hér hafa unnið bug á
henni. Ég fer að fara heim og hlakka mikið
til. Mig langar að minnast aðeins á Samtök
lungnasjúklinga, þar sem ég sit í stjórn. Ég
hvet alla, sem eru eitthvað slæmir í lungum
að kynna sér félagið. Viö erum með marga
fræðslufundi yfir vetrarmánuðina, þar sem
við fáum færasta fólk á sínu sviði til okkar til
aö miðla okkur af sinni þekkingu. Þaö skal
skýrt tekið fram að fræösluerindin eru ekki
einungis gagnleg fyrir sjúklinga, heldur ekki
siður aðstandendur þeirra. Fundirnir okkar
eru í safnaðarheimili Hallgrímskirkju í
Reykjavík, þar sem aðgengi og aðstaða er
mjög góð. Ég vil leggja áherslu á, að það er
gott að vera innan um fólk, sem líkt er ástatt
um líkamlega og manni sjálfum."
Við þökkum Kolbrúnu fyrir spjallið og óskum
henni góðs bata.
JKG
6