Fréttatíminn - 20.05.2016, Blaðsíða 26

Garðsláttuvélar
sem slá á þínum gönguhraða
Það er leikur einn að slá með nýju
garðsláttuvélunum frá CubCadet.
Þær eru með MySpeed hraðastilli
sem aðlagar keyrsluhraða vélanna
að þínum gönguhraða.
Gerir sláttinn auðveldari
ÞÓR FH
Akureyri:
Lónsbakka
601 Akureyri
Sími 568-1555
Opnunartími:
Opið alla virka daga
frá kl 8:00 - 18:00
Lokað um helgar
Reykjavík:
Krókháls 16
110 Reykjavík
Sími 568-1500
Vefsíða og
netverslun:
www.thor.is
„Þorpið er hér ennþá, það hef-
ur ekki breyst,“ segir Sigurveig
Káradóttir, borinn og barnfædd-
ur miðbæingur sem aldrei hefur
búið fjær honum en vestur á Sól-
vallagötu, sem reyndar tilheyrir
101, og gæti ekki með nokkru móti
hugsað sér að búa annars staðar.
„Til hvers ætti maður þá að búa í
Reykjavík?“ spyr hún forviða.
Sigurveig býr í Skólastræti með
manni sínum, Agli Helgasyni, og
syni þeirra Kára, rekur Matar-
kistuna við Bergstaðastræti og
gengur til og frá vinnu oft á dag.
„Það tekur oft mjög langan tíma,
þótt þetta sé ekki nema fimm
mínútna gangur, því maður hittir
aftur og aftur sama fólkið, stopp-
ar og spjallar, og ég get ekki séð
að þorpið sé neitt á leiðinni að
deyja,“ segir hún. „Auðvitað er
fleira fólk á ferðinni, sem er mjög
jákvætt, einu sinni voru voðalega
fáir hérna á götunum og ef mað-
ur fór í gönguferð að kvöldlagi
sá maður í mesta lagi einn róna
og kannski einhvern furðufugl á
labbi og velti því óneitanlega fyrir
sér hvað væri að manni sjálfum að
vera á þessu rápi.“
Uppbygging miðbæjarins hefur
þó haft sína ókosti að mati Sigur-
veigar. „Það er ægilegur hávaði
hérna sem fylgir þessum eilífu
byggingaframkvæmdum. Voða-
mikið af veggjakroti alls staðar og
meira af alls konar rusli á götun-
um, þótt mér finnist reyndar
glerbrotunum hafa fækkað. Ótrú-
lega mikið af hundaskít, mér er
fyrirmunað að skilja hvers vegna
fólk þrífur ekki upp eftir hundana
sína, hvernig getur það boðið öðr-
um upp á slíkt? Miðbærinn er líka
orðinn miklu skítugri en áður, og
það er ekki hægt að kenna borg-
aryfirvöldum alfarið um það, fólk
þarf bara að hugsa sjálft um að
þrífa í kringum sjálft sig. Það smit-
ar út frá sér.“
Spurð hvort það sé ekki erfitt að
ala upp barn í hringiðu miðbæjar-
ins rekur Sigurveig upp stór augu.
„Ég vil miklu heldur ala upp barn
í miðbænum þar sem fólk er alltaf
á ferli heldur en í úthverfi þar sem
er enginn á ferli. Það sem maður
er hræddastur við er umferðin,
en hún er náttúrulega alls staðar,
og börn eru alin upp í borgum um
allan heim og engum finnst neitt
athugavert við það. Mér finnst
skrítin þessi lenska að flytja úr
miðbænum þegar þú eignast barn.
Auðvitað færðu kannski fleiri fer-
metra fyrir sama verð í úthverf-
unum en mér finnst það sem þú
missir við það skipta meira máli.
Það tapast svo mikið frelsi við það
að verða að vera á bíl. Hér getur
maður labbað út hvenær sem er,
fengið sér kaffi og séð annað fólk.
Er það ekki það sem flestir sækjast
eftir, að vera í samneyti við annað
fólk?“
Foreldrar Sigurveigar voru
með veitingahúsarekstur í mið-
bænum frá því að hún man eftir
sér og hún segist eiginlega vera
fædd inn í þann bisness að þjón-
usta ferðamenn. Hún er þó alls
ekki viss um að margumrædd
sprenging í fjölda þeirra skili því
sem hún gæti til miðborgarinnar.
„Það vantar til dæmis alveg milli-
verðflokk í veitingahúsaflóruna,
hér eru annað hvort skyndibita-
staðir eða fokdýrir veitingastað-
ir, ekkert þar á milli. Og þegar
veitingahús og verslanir eru farin
að verðleggja vöru sína svo hátt
að Íslendingar hafa ekki efni á
að skipta við þau, þá endar það
auðvitað illa. Ég hef líka á tilfinn-
ingunni að ferðamennirnir sem
koma hingað núna eyði minni
peningum í bænum en þeir sem
komu áður. Ferðamenn eru orðnir
mun kröfuharðari og það verður
að vera framboð á hlutum sem
þeim finnast þess virði að borga
fyrir þá. Við erum til dæmis varla
með nein fimm stjörnu hótel og
ég hefði miklu frekar viljað sjá þá
leið farna í ferðamennskunni en
þessa hugsun um skjótfenginn
gróða með sem allra minnstum
tilkostnaði.“
Sigurveig segist ekki geta sagt
til um það hvort íbúasamsetning
miðbæjarins hafi breyst á síð-
ustu árum, hún sé alltof samofin
honum til að vera góður dómari
um breytingar. „Þetta er svona
eins og að horfa á gras vaxa eða
Sigurveig Káradóttir
Miðbærinn er ennþá þorp
vatn sjóða, en sjálfsagt hefur hún
breyst eitthvað. Það hafa líka ver-
ið að rísa hverfi hér nálægt þar
sem húsnæðis- og leiguverð er
aðeins skaplegra og auðvitað sæk-
ir fólk þangað. Það er líka alltof
lítil áhersla lögð á það að vernda
mannlífið í miðbænum, sem er al-
gjörlega röng hugsun. Það er alltaf
verið að tala um það að vernda
þurfi hálendið, sem þarf auðvitað
að gera, en það þarf líka að vernda
miðbæinn. Náttúruauðlindir hans
eru íbúarnir og ef þeir eru hraktir
í burtu þá er ekkert eftir.“
Ég vil miklu heldur
ala upp barn í mið-
bænum þar sem
fólk er alltaf á ferli
heldur en í úthverfi
þar sem er enginn á
ferli. Það sem maður
er hræddastur við er
umferðin, en hún er
náttúrulega alls stað-
ar, og börn eru alin
upp í borgum um
allan heim og engum
finnst neitt athuga-
vert við það.
26 | FRÉTTATÍMINN | FÖSTUDAGUR 20. MAÍ 2016