Fréttatíminn - 20.05.2016, Qupperneq 46

Ánægð að fá kærastann heim
eftir eins árs fjarbúð
Anna Fríða Gísladóttir, markaðsstjóri Dominos, er í vinnunni nánast allan sólarhringinn. Kærastinn er orðinn vanur því
að hún svari fyrirspurnum og kvörtunum út um allan bæ, jafnvel á meðan þau sjálf eru úti að borða. Samt er hún dugleg
að njóta þess að vera til. Hún þekkir af eigin raun hvað lífið getur verið hverfult, en hún missti föður sinn 19 ára gömul.
Anna Fríða Telur að Íslendingar séu of
uppteknir af lífsgæðakapphlaupinu. Sjálf
reynir hún að taka ekki þátt í því, allavega
ekki meðvitað. Hún vill frekar lifa lífinu fyrir
sjálfa sig.
Mynd | Rut
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrunlilja@amk.is
Anna Fríða hefur í nógu að snúast við að halda utan um Dominos á samfélags­miðlum, skipuleggja
herferðir og taka þátt í vöruþróun,
sem felur að miklu leyti í sér að
smakka pítsur. En það eitt og sér
getur stundum verið strembið, að
hennar sögn, sérstaklega þegar
hún ætlar að reyna að halda sig í
hollustunni.
Hinn dularfulli tístari
Einhverjir muna kannski eftir
því þegar Anna Fríða steig fram í
dagsljósið á síðasta ári sem hinn
dularfulli Dominos tístari. Og
varpaði þar með ljósi á mál sem
valdið hafði mörgum heilabrot­
um. Þá hafði Dominos á Íslandi
vakið athygli á Twitter um tíma
með skemmtilegum tístum og
hnyttnum tilsvörum, ásamt skjótri
þjónustu við viðskiptavini. „Ég
fékk allt í einu símtal frá blaða­
manni mbl.is sem vildi ræða við
mig um samfélagsmiðla og mark­
aðssetningu og þá uppljóstraðist
leyndarmálið,“ segir Anna Fríða
og hlær. Reyndar var aldrei um
raunverulegt leyndarmál að ræða
og hún sem tístari fór ekki huldu
höfði sem slíkur. „En eftir þessa
uppljóstrun virðist fólk vita eitt­
hvað um Dominos á twitter. Ég
fæ stundum að heyra: „Hei, ert
þú ekki Dominos stelpan?“ Það er
svolítið súrrealískt.“
Í vinnunni allan sólarhringinn
Anna Fríða er 26 ára og hefur
starfað hjá Dominos í rúm tvö ár,
en hún byrjaði í 50 prósent starfi
á síðasta árinu sínu í háskólanum
og var svo ráðin fullt starf að námi
loknu.
„Þetta er mjög fjölbreytt og
krefjandi starf. Við erum bara tvö
í markaðsdeildinni og það er mik­
ið að gera. Ég er í raun í vinnunni
24 tíma á sólarhring. Kærastinn
hefur alveg þurft að venjast því að
þegar við erum úti að borða eða
að fá okkur bjór þá þarf ég kannski
að svara einhverjum manni í Mos­
fellsbæ sem fékk ekki pepperoni
á pítsuna sína. Við erum fyrst og
fremst þjónustufyrirtæki og þurf­
um að vera til staðar fyrir við­
skiptavinina. Það skiptir ekki máli
hvort það er aðfangadagur eða
einhver annar dagur,“ segir Anna
Fríða en hún svarar viðskiptavin­
um bæði í gegnum twitter og face­
book. Það fer bara eftir því hvar
kvörtunin eða fyrirspurnin berst.
Alltaf hress
Anna Fríða er miðbæjarskvísa
í húð og hár og sleit barnsskón­
um á Freyjugötunni þar sem hún
og móðir hennar bjuggu saman,
þangað til Anna Fríða keypti sér
sjálf íbúð í Vesturbænum fyrir
þremur árum. Hún átti góða æsku
og var vinamörg – sem hefur ekki
breyst. „Ég hef alltaf verið mjög
hress og átt auðvelt með að eign­
ast vini. Og einhvern veginn enda
ég alltaf í einhverjum nefndum
hvar sem ég fer. Aðallega skemmti­
nefndum,“ segir hún hlæjandi
og kemur það blaðamanni ekki á
óvart miðað við hvernig hún kem­
ur fyrir – opin, glaðleg og dríf­
andi. Hún lætur ekkert stöðva sig
og telur sjálf að það hafi haft sitt
að segja að hún sé alin upp af ein­
stæðri móður, Kristínu Jóhann­
esdóttur, skólastjóra Austurbæjar­
skóla, sem hefur verið henni góð
fyrirmynd.
Lífið tók völdin
Eftir að hafa lokið stúdentsprófi
frá Verzlunarskóla Íslands og slys­
aðist Anna Fríða í viðskiptafræði
í Háskóla Íslands, eins og hún
orðar það sjálf. „Öll persónuleika­
próf sem ég tók sögðu að ég ætti
að verða leikkona, en ég var ekki
alveg til í það. En besta vinkona
mín var á leiðinni í viðskiptafræði
og ég hugsaði með mér að hún
væri alltaf svo sniðug, og ákvað
að gera eins. Ég var sko á mála­
braut í Versló og vissi ekki einu
sinni hvað diffrun var. Fyrsti tím­
inn sem ég mætti í var bókfærsla
og ég skildi ekkert. En þetta kom
fljótt og ég fann að námið átti vel
við mig,“ segir Anna Fríða sem
vill meina að lífið hafi einfaldlega
stýrt henni á þann stað sem hún
er í dag, frekar að hún hafi stýrt
lífinu þangað. Bæði hvað varðar
nám og vinnu.
„Ég man þegar ég var yngri, að
spá í hvað ég ætti að verða þegar
ég yrði stór, þá leitaði ég ráða hjá
mömmu. Spurði hana hvernig
hún hefði valið sér nám og starfs­
vettvang. Hennar svar var: „Lífið
bara gerðist“ og mér fannst það
ömurlegt ráð á þeim tíma. En svo
er það nákvæmlega það sem ég er
að lifa eftir í dag. Ég held að það
sé nefnilega ástæða fyrir öllu sem
gerist í lífinu,“ segir Anna Fríða
hugsi en skellir svo upp úr. „Ég
vil alls ekki hljóma of „spiritual“
því ég er svo langt frá því að vera
þannig týpa.“
Missti föður sinn
En Anna Fríða hefur gengið í
gegnum erfiða tíma þar sem
einmitt þessi hugsunarháttur
hjálpaði henni mikið. „Ég
missti pabba minn þegar ég
var að verða 19 ára og lærði
mjög mikið af því,“ segir
Anna Fríða, en faðir hennar,
Gísli Reynisson athafnamað­
ur, lést langt fyrir aldur fram
eftir skammvinn veikindi.
„Það var mjög sorglegt og
þetta var ömurlegur tími. Ég
upplifði alls konar flóknar og
erfiðar tilfinningar. Það erfið­
asta er ekki að hugsa til baka
um þann tíma sem ég fékk
með honum, heldur að hugsa
um tímann sem ég mun aldrei
fá. Svona lagað minnir mann á
hvað lífið er hverfult,“ segir hún
einlæg. „En lífið verður samt að
halda áfram. Maður gefur sér
tíma til syrgja og það er alltaf
sorg yfir því að pabbi sé ekki til
staðar, en á einhverjum tíma­
punkti verður maður að hugsa;
þetta er eitthvað sem gerðist og
ég get ekki breytt því, nú þarf ég
að lifa með þessu. Sem ég er að
gera í dag.“
Allt önnur manneskja í dag
Að missa föður sinn gerði Önnu
Fríðu enn þakklátari fyrir það
góða fólk sem hún hefur í kring­
um sig. Sérstaklega er hún þakklát
fyrir mömmu sína og ömmu sem
hafa alltaf verið til staðar. En fjöl­
skyldan hennar er mjög náin.
„Foreldrar mínir skildu
þegar ég var mjög ung og
ég er alin upp af mömmu
og ömmu, þannig ég missti
pabba ekki af heimilinu. Við
pabbi vorum samt alltaf í góðu
sambandi, þó hann byggi mik­
ið í útlöndum,“ segir Anna Fríða
sem tekur jafnframt fram á að
hún eigi æðislega föðurfjölskyldu
sem hafi reynst henni vel og henni
þyki mjög vænt um.
Hún segist vera allt önnur
manneskja í dag en hún var áður
en faðir hennar lést. „Ég veit
samt ekki hvort ástæðan er sú
að pabbi dó á þessum tíma eða
hvort þetta hefur bara verið eðli­
legt þroskaferli. Ætli það sé ekki
blanda af ýmsu. Ég væri mikið til
í að hann gæti séð hvað ég er allt
öðruvísi í dag en þegar ég var 18
ára.“
Fjarsamband í heilt ár
Anna Fríða er í sambandi með
Sverri Fal Björnssyni, en rúmt ár
er síðan þau kynntust formlega í
röðinni fyrir utan skemmtistaðinn
Prikið eftir að hafa vitað af hvort
öðru um tíma. Þau hafa verið í
fjarsambandi nánast frá því að
þau byrjuðu saman, en það hefur
gengið ótrúlega vel, að hennar
sögn.
„Það var mjög áhugavert að fara
í fjarsamband, en þegar við vorum
nýbyrjuð saman þá komst hann
inn í nám í Svíþjóð. Ég var ekki
tilbúin að hætta í minni vinnu til
að flytja út með honum. Ég hafði
ekkert að sækja þar. Okkur báð­
um fannst líka fáránlegt að hann
hætti við þetta góða nám sem
hann var kominn inn í. Þannig
við ákváðum að gera þetta svona.
Ég styð hann í því sem hann er
að gera og hann styður mig í því
sem ég er að gera. Það hefur bara
virkað mjög vel og við erum ansi
gott par,“ segir Anna Fríða og
brosir. Það fer ekki á milli mála að
hún er ástfangin. Nýkomin heim
frá Svíþjóð þar sem parið eyddi
nokkrum góðum dögum saman.
„Svo má maður ekki gleyma
því þegar maður í sambandi að
maður er líka einstaklingur,“ bæt­
ir hún við. „Maður má ekki setja
allt líf sitt á pásu þó makinn sé að
gera eitthvað. Auðvitað er gott að
vera sem mest saman ef maður er
ástfangin en ef það er ekki hægt
þá lætur maður hlutina ganga ein­
hvern veginn öðruvísi upp.“
Eins og í bíómynd
En nú er fjarsambandinu að ljúka
og Anna Fríða hlakkar til að fá
sinn mann heim. Þá tekur reynd­
ar ekki við prófraun sambúðar
því Sverrir flutti eiginlega inn til
hennar á fyrsta stefnumótinu. Þau
náðu því að búa saman í smá tíma
áður en fjarbúðin hófst. „Þetta var
bara eins og í bíómynd. Við smull­
um saman á fyrsta deiti. Sátum
og töluðum saman til klukkan sex
um morguninn.“
Ekkert lífsgæðakapphlaup
Eftir að hafa gengið hinn hefð­
bundna menntaveg, farið í
menntaskóla og í beinu fram­
haldi í háskólanám nýtur Anna
Fríða þess nú að vera bara í vinnu
og hafa frelsi til að gera það sem
hana langar – þegar hana langar.
„Íslendingar eru mjög uppteknir
af lífsgæðakapphlaupinu. Ég tek
örugglega þátt í því að einhverju
leyti – jafnvel ómeðvitað. En ég
reyni að einblína ekki á það. Ég
vil bara lifa lífinu fyrir mig. Og ef
maður er hamingjusamur þá hlýt­
ur maður að vera að gera eitthvað
rétt. Hvort maður er hamingju­
samur með Iittala glas eða Ikea
glas, það skiptir engu máli,“ segir
Anna Fríða sem telur einnig mik­
ilvægt að hafa trú á sjálfum sér,
þora að gera mistök og að hrósa
sjálfum sér þegar vel gengur.
…viðtal 2 | amk… FÖSTUDAGUR 20. MAÍ 2016
Ég fæ stundum að heyra: „Hei,
ert þú ekki Dominos stelpan?“
Það er svolítið súrrealískt.“
Köllunarklettsvegi 1, 104 Reykjavík • Sími: 531 3300 • ritstjorn@amk.is
Útgefandi: Gunnar Smári Egilsson. Blaðamenn: Guðrún Veiga Guðmundsdóttir, gudrunveiga@amk.is; Kidda Svarfdal, kidda@amk.is og Sólrún Lilja Ragnarsdóttir,
solrunlilja@amk.is. Framkvæmdastjóri og auglýsingastjóri: Valdimar Birgisson. amk… er gefið út af Morgundegi ehf. og er prentað í 83.000 eintökum í Landsprenti.
Frábært úrval
aF sundFötum!
Bláu húsin Faxafeni | S. 555 7355 | www.selena.is Selena undirfataverslun