Fréttatíminn - 11.06.2016, Blaðsíða 22

„Amman var alltaf að búa til
„crepes“ og mér fannst það aga-
lega gott,“ segir Anna Margrét
Ólafsdóttir sem fluttist heim frá
Frakklandi í haust og hóf nýverið
eigin crepes-rekstur, AMO Crepes.
Anna var au-pair í Frakklandi
fyrir þremur árum og bjó hjá
ömmu fjölskyldunnar sem hún
passaði hjá en þau voru frá Bret-
aníu þaðan sem „crepes“ kemur.
„Fjölskyldan mín í Frakklandi
var alltaf að spyrja mig í gríni af
hverju ég færi ekki bara heim og
seldi „crepes“ á Íslandi. Ég sagði
bara já einmitt en eftir að ég kom
heim síðasta haust þótti mér þetta
ekki svo galin hugmynd,“ segir
hún.
Anna sló til og selur nú
„crepes“ sem hún býr til sjálf hér
á landi. Hún segir Íslendinga vera
hrifna af réttinum en hann minni
óneitanlega á íslensku pönnu-
kökuna. ,,Hráefnin eru í raun
þau sömu en hlutföllinn önnur.
„Crepes“ er stærri en íslenska
pönnukakan og þykkari.“ Um
tvennskonar „crepes“ sé auk-
inheldur að ræða: matarcrepes
sem ber nafnið Galette og síðan
eftirréttar-crepes sem heitir ein-
faldlega Crepes. „Í Frakklandi eru
heilu veitingastaðirnir sem heita
bara Creperie og þar er hægt að fá
hvort tveggja. Það er alltaf borið
fram með áfengum síder.“
„Galette er fyllt með eggi, skin-
ku og osti eða frönskum geitaosti,
hunangi, valhnetum og salati.
Síðan er líka hægt að setja gráð-
ost, perur, hunang eða heimalag-
að tómatamauk með lauk sem er
steiktur upp úr koníaki og kældur
með hvítvíni. Í eftirrétta-crepesi
er hægt að setja sykur og sítrónu,
nutella og banana eða heimalag-
aða saltkaramellusósu.“ Í matar-
boðum steikir Anna líka epli upp
úr karamellusósu og setur ís með.
Anna Margrét býður ekki
einungis upp á þjónustu sína í
matarboðum heldur líka veisl-
um og viðburðum fyrirtækja. Þá
verður Anna með Crepes-bar á
Lunga-hátíðinni á Seyðisfirði í
sumar. Hún horfir björtum augum
til sumarmánaðanna sem hún
segir verða yfirfulla af Crepesi en
hægt er að fylgjast með Önnu á
Facebook-síðu fyrirtækisins, AMO
Crepes.
KRINGLUNNI 2. HÆÐ | HAGKAUPSHÚSINU, SKEIFUNNI
SPÖNGINNI, GRAFARVOGI
BARNA-
GLERAUGU
til 18 ára aldurs
frá 0 kr.
Miðast við endurgreiðslu frá
Sjónstöð Íslands.
Stærri og þykkari en
íslenska pönnukakan
Steikir epli upp úr karamellusósu og ís með
Anna Margrét Ólafsdóttir fluttist heim
frá Frakklandi í haust og hóf nýverið
eigin crepes-rekstur.
Vinnudagur Svavars Skúla í Grasagarðinum hefst yfirleitt með
vökvun plantnanna í Grasagarðinum með kaffibolla í hendi.
„Mér finnst frábært að vinna á stað þar sem feg-
urð er merki um framför. Ef ykkur finnst fallegt
í garðinum erum við að vinna vinnuna okkar,“
segir Svavar Skúli Jónsson, garðyrkjufræðingur
í Grasagarði Reykjavíkur.
Morgnarnir hjá starfsmönnum Grasagarðsins
byrja yfirleitt á að vökva plönturnar eftir þörf-
um. Á meðan á morgunverkunum stendur, og
raunar allan daginn, víkur græni ferðakaffiboll-
inn ekki úr hendi hans.
Svavar vinnur úti alla daga og er með þarfir
hverrar plöntu á hreinu.
„Fyrst springa skógarbotnsplönturnar út,“ seg-
ir Svavar og bendir á viðeigandi plöntur. „Þær
þróuðust til að ná að vaxa og springa út áður
en trén verða í fullum laufskrúða. Þær þurfa að
drífa sig að vaxa og springa út áður en trén verða
í fullum laufskrúða og halda birtunni þannig
úti.“
Svavar talar um safndeildir en ekki plöntur í
garðinum enda er Grasagarðurinn safn en ekki
almenningsgarður.
„Hugmyndin á bak við grasagarða er að garð-
yrkjufræðingar geti ræktað plöntur við sín skil-
yrði og sent á milli sín fræ. Fallegast við það er að
samstarf grasagarða hefur alltaf haldið áfram í
gegnum borgarastríð og heimsstyrjaldir. Í seinni
heimsstyrjöldinni sendu til dæmis breskir og
þýskir garðyrkjufræðingar milli sín fræ þrátt
fyrir að þjóðir þeirra væru í stríði.“ | sgþ
Morgunstundin
Fegurð er merki um framför
Mynd | Rut
Finnst gott að hún
kynnist foreldrum
mínum svona vel
Mynd | Hari Kolbrún Sara og Ásgeir búa saman á neðri hæðinni heima hjá foreldrum Ásgeirs.
Með hækkandi leiguverði og
minnkandi framboði á hús-
næði fyrir ungt fólk fjölgar
þeim sem dvelja í hreiðrinu
fram eftir aldri. Í fyrsta sinn
í 130 ár er líklegra að Banda-
ríkjamenn á aldrinum 18-34
ára búi á heimili foreldra
sinna en í eigin húsnæði með
maka. Eru þetta ósjálfstæðir
eilífðarunglingar eða er þetta
það sem koma skal ef leigu-
markaðurinn breytist ekki?
Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir
salka@frettatiminn.is
Þau Kolbrún Sara og Ás-geir búa saman á neðri hæðinni heima hjá for-eldrum Ásgeirs. Þar hafa þau gott rými sem þau nota sem svefnherbergi
og stofu, auk eldhúss, en borða þau
yfirleitt uppi með foreldrum Ás-
geirs.
„Við eldum með þeim eins og við
getum en það er samt kannski eitt
skipti í viku í mesta lagi,“ segir Ás-
geir. Þau finna ekki fyrir pressu að
flytja út frá foreldrum sínum eða frá
fólki í kringum sig: „Fólk undrar sig
aðallega á að ég meiki að búa hjá
tengdaforeldrum, en held samt ekki
að fólki finnist það neitt asnalegt,“-
segir Kolbrún.
Ásgeir er útskrifaður úr fjármála-
verkfræði og vinnur í Íslandsbanka,
en Kolbrún er að klára lögfræði í HÍ
og ætlar áfram í masterinn strax í
haust.
Ásgeir og Kolbrún Sara hafa verið
saman í fimm ár, en eftir reisu um
Suður-Ameríku og Suðaustur-Asíu
saman kom ekki annað til greina en
að búa saman. Flutti Kolbrún þá inn
til Ásgeirs og foreldra hans.
„Við hefðum kannski getað keypt
íbúð þegar ég byrjaði að vinna en þá
væri ég einn að borga afborganirn-
ar, svo mér finnst fínt að vera aðeins
lengur áfram heima og spara fyrir
útborgun í íbúð,“ segir Ásgeir. „Já,
við erum heppin að hafa þessa að-
stöðu,“ segir Kolbrún. „Ef við byggj-
um á stúdentagörðum værum við
með svipað rými og við höfum hér,
eini munurinn væri að við værum
ein þar.“ Kolbrún segir fæsta vini
þeirra á „alvöru“ leigumarkaði,
flestir séu á stúdentagörðum eða
með einhverskonar fyrirkomulag
hjá foreldrum.
Ásgeir og Kolbrún
segja tvennt ólíkt að
búa hjá foreldrum sem
fullorðin manneskja
eða sem barn. Þar
sem þau séu par líti
foreldrarnir kannski
síður á Ásgeir sem barn
í foreldrahúsum en ef
hann væri einn.
Parið segir fáa galla á fyrirkomu-
laginu utan þess að þeim finnist þau
ekki jafn sjálfstæð og ef þau byggju
ein. Stórir kostir séu á sambúð-
inni við foreldrana: „Maður þarf til
dæmis ekki að pæla mikið í hvort sé
til matur og svoleiðis, sem er mjög
þægilegt,“ segir Ásgeir. „Mér finnst
líka gott að hún kynnist foreldrum
mínum svona vel, svo förum við í
mat til mömmu hennar á hverjum
sunnudegi,“ segir Ásgeir. Kolbrún
segir líka stóran kost að samskiptin
séu góð: „Við værum kannski meira
að drífa okkur að flytja út ef öllum
kæmi ekki vel saman á heimilinu.“
Fullorðin í foreldrahúsum
22 | FRÉTTATÍMINN | Helgin 11. júní – 12. júní 2016