Fréttatíminn - 02.07.2016, Qupperneq 18

18 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 2. júlí 2016
Móðir Jóns Daða Böðvars-
sonar segir árangur sonar
síns með landsliðinu ekki
vera sér að þakka. „Hann
hefur komist áfram á eins-
tökum metnaði og sjálfsaga.
En hann hefur kannski lært
af mér að halda áfram eftir
mótbyr.“
Þóra Tómasdóttir
thora@frettatiminn.is
Þeir sem þekkja Jón Daða Böðvars-
son segja sögu hans líkjast Ösku-
buskuævintýri. Selfyssingurinn
sem hefur unnið hug og hjörtu
þjóðarinnar með frammistöðu
sinni á Evrópumeistaramótinu í
fótbolta, hefur kynnst hæðum og
lægðum í lífinu.
Ingibjörg Erna Sveinsdóttir féllst
á að segja Fréttatímanum frá syni
sínum, áður en hún stígur upp í
flugvél til Frakklands. Ekki til að
eigna sér heiðurinn af afrekum
hans, heldur til skýra frá því sem
hún telur að hafi gert hann að þeim
einstaka leikmanni sem fólk sér í
dag.
„Hann vill vera fyrirmynd barna
sem eiga erfitt uppdráttar því það
hefur haft mótandi áhrif á hann að
hafa þurft að yfirstíga fjölmargar
hindranir.“
Af þeim sem þekkja til Jóns Daða
er honum lýst sem baráttujaxli
með einstakt hugarfar. Hann hefur
alltaf haft óþrjótandi metnað til að
standa sig í fótbolta. En hann var
líka dæmigerður ofvirkur strák-
ur. Hann gat ekki verið kyrr. Hann
var hvatís og með athyglisbrest og
kannski enginn draumur að eiga
við í skólastofu. Keppnisskapið var
Skapið
kom
honum
áfram
svo mikið að krakkarnir fundu fljótt
leiðir til að æsa hann upp. Fyrir það
fékk hann oft á tíðum skammir og
neikvæða athygli. Móðir hans fékk
líka, eins og sumir foreldrar of-
virkra barna, að heyra að hún hefði
veitt syni sínum lélegt uppeldi.
„Svona var þetta bara þá og þetta
er liðin tíð.“ Hún brosir og hristir
höfuðið.
„En hann hefur gefið mér fullt
leyfi til að segja frá sér, í þeirri von
að horft verði á styrkleika barna
sem eru svipaðri stöðu og hann var
einu sinni,“ segir hún. „Eins og ann-
ar landsliðsmaður sagði um daginn,
þá eru þeir eiginlega allir ofvirkir í
þessu liði.“
Ingibjörg segir að þegar sonur
hennar var að alast upp hafi skiln-
ingur á ofvirkni verið takmarkað-
ur og stöðugt verið einblínt á nei-
kvæða hegðun. „Það var hringt í
mig úr skólanum þegar hann hljóp
út á sokkunum, eða til að láta mig
vita hvað hann hefði verið erfið-
ur. Sjálf datt ég stundum í þá gryf-
ju að hundskamma hann. Ég var
ekki með neinar kennslubækur
í þessu og hef stundum þurft að
biðja hann fyrirgefningar á minni
frammistöðu. En hann var ekk-
ert vandamálabarn. Þegar hann
var kominn á unglingsaldur var
mér orðið ljóst hvað er mikilvægt
að horfa ekki á það neikvæða við
greininguna. Það verður að taka
plúsana fram yfir mínusana. Ein-
blína á styrkleikana og rækta þá.
Fótboltinn var leið Jóns Daða til
að virkja sína sterkustu hliðar og
ef hann hefði ekki alltaf haft þetta
keppnisskap sem stundum kom
honum í vesen, væri hann ekki á
þessum stað í dag.“
Í kvikmyndinni um landsliðið,
Jökullinn logar, segir Jón Daði sjálf-
ur frá þessu. Hann lýsir því að hann
hafi oft verið sendur til skólastjór-
ans og verið settur á róandi lyf gegn
ofvirkninni. Og hvernig keppnis-
skapið hafi stundum orðið til þess
að hann strunsaði heim af æfingum
í bræði. Hann er sannfærður um að
fótboltinn hafi hjálpað sér að lifa
með ofvirkninni.
„Hann hefur alltaf gert svakalega
miklar kröfur til sjálfs sín og rifið
sig niður ef hann nær ekki því sem
hann ætlar sér. Hann er harkalega
sjálfsgagnrýninn og það hefur líka
gert það að verkum að hann hefur
æft meira til að verða betri. Jafnvel
eftir sigur fer hann yfir hvað hann
hefði getað gert betur og er alltaf
kominn með hugann við næsta leik.
Það er partur af hans karakter. Að
einhverju leyti er það svipað og Lars
er að gera með landsliðinu. Þeir
virðast jarðbundnir liðsmennirnir,
þó þeir vinni leiki, og leggjast yfir
hvað þeir geta gert betur næst. Það
er rosalega flott. Mér finnst líka já-
kvætt að þeir fái mikla hvatningu,
eins og þessi vídeó sem þeir horfa
á fyrir leiki. Andlega hliðin skiptir
svo miklu máli. Ég mæli með því
að fólk með mikið keppnisskap noti
íþróttasálfræði. Hún hjálpar strák-
um á þessari braut mikið.“
Móðir Jóns Daða Böðvarssonar
Ingibjörg Erna Sveinsdóttir er á leið til Frakklands til að sjá son-
inn spila við Frakkland. Hún segir að í sinni fjölskyldu sé bleikur
litur happalitur á svona stundum.
Mynd | Rut
„Fólk áttar sig kannski
ekki á því hve mikil vinna
liggur að baki. Öll árin
sem fóru í að undirbúa
að komast á þennan
stað. Hann er tuttugu og
fjögurra ára og í sautján
ár hefur hann varla gert
annað.“