Fréttatíminn - 10.09.2016, Side 14

14 | FRÉTTATÍMINN | Laugardagur 10. september 2016
Zbigniew Kalinowski fæddist 1978
í Stare Juchy, smábæ sem tilheyr-
ir Gmina stjórnsýslunni rétt fyrir
austan Gdansk í norður Póllandi.
Opinberar tölur segja tæplega 4
þúsund manns búa í Gmina í dag
en það er kannski helmingurinn
af þeim fjölda sem bjó þar fyrir
fall Sovétríkjanna, segir Zbigniew.
„Síðan landamærin opnuðust í Pól-
landi árið 1991 hafa Pólverjar verið
á eilífu flakki, segir Zbigniew. Í dag
Leitin að öryggi er samofin rótleysinu
Pólverjar flakka um lönd og höf, að sögn Zbigniew Kalin-
owski sem er 38 ára gamall pólskur starfsmaður í Gistiskýl-
inu við Lindargötu þar sem margir landar hans fá að halla
sér. Allavega þvældist hann sjálfur á milli landa frá 16 ára
aldri, ýmist að vinna eða lifa „high on life“, þangað til að
hann strandaði eftir hrunið á Skemmuveginum á skrýtnu
hóteli. En það var þar í miðri ringulreiðinni á þessu hóteli
sem hann ákvað að stofna til fjölskyldu og bindast konu og
dóttur hennar. Í dag er það öryggi og velferð fjölskyldu hans
sem vakir fyrir honum öðru fremur.
Alda Lóa Leifsdóttir
aldaloa@frettatiminn.is
búa aðallega gamalmenni og börn
í bænum mínum en allt vinnandi
fólk fer í burtu að vinna og send-
ir peninga heim, nema ég,“ segir
Zbigniew sem byrjaði sjálfur að
vinna 16 ára gamall í hjólreiðafyrir-
tæki í Gau Altesheim, ekki langt frá
Frankfurt, en fyrst um sinn aðeins
á sumrin. Þegar hann náði 18 ára
aldri átti hann hinsvegar eftir að
vinna á sama stað í sex ár á ferða-
mannavísa. Þannig vann hann þrjá
mánuði í senn og fór aftur heim í
tvær vikur og sótti sér nýtt dval-
arleyfi, þetta gerði hann í sex ár
samfleytt. Pabbi hans vann á sama
stað í 14 ár.
Stare Juchy
„Pólverjar fara frá einu landi í ann-
að að leita sér að vinnu. Þetta er
öðruvísi hjá Íslendingum sem eru
í sínu húsi og fastri vinnu og eina
sem þeir skipta um er kannski
bíllinn,“ segir Zbigniew. Hjá okkur
heima í Stare Juchy var alltaf eitt
land í einu sem athyglin beindist
að, og allir fóru í einu og bærinn
tæmdist fyrir utan gamla fólkið
og börnin sem urðu eftir. Eitt árið
var það Ítalía og næsta ár kannski
Írland. Mamma fór til Englands
og ég elti hana uppi og vann þar í
þrjá mánuði og gat keypt mér land
í Póllandi sem ég á ennþá. Karl-
mennirnir fara í byggingariðnað-
inn, en konurnar í verksmiðjur,
matvælaiðnað og hreingerningar
aðallega. Ég er viss um að á Íslandi
búa í kringum 300 þúsund Pólverj-
ar, þeir eru allstaðar. Hérna eru
allavega 500 úr bænum mínum, ég
veit það af því að í skólanum mín-
um voru 500 krakkar og þeir eru
allir hérna,“ segir hann og hlær.
Áreiðanlegri heimildir herma að
fyrsti Pólverjinn sem flutti frá Stare
Juchy hafi verið kona sem flutti til
Íslands árið 1981 og giftist íslensk-
um manni og eignaðist tvíbura.
Frá pönkaralíferni í pólska herinn
„Eftir vinnuna í Þýskalandi upp
úr aldamótum fór ég til Sviss og
Frakklands og gerðist pönkari og
elti uppi pönkhljómsveitir og tón-
leika. Ég var með móhíkanakamb
og svaf á bekkjum í Lyon en í Genf
voru 150 hústökuhús á þeim tíma
þar sem ungt fólk frá allri Evrópu
hafði hreiðrað um sig. Ég bjó ásamt
50 öðrum í einu svona húsi. Þetta
var samfélag í kringum tónleika-
hald og músík, þarna var bar þar
sem ég vann og drakk. Þetta var
„high life“. Eftir þetta fór ég heim
til Póllands og skráði mig í her-
inn. Í Póllandi er herskylda og ég
hafði ekki sinnt herkvaðningunni,
eða þeir hreinlega ekki fundið
mig og ég ákvað að fara inn og fá
í leiðinni meirapróf á flutninga-
bíla. Það varð hinsvegar ekkert úr
meiraprófinu af því að ég lagðist
strax á herspítalann eftir að það
uppgötvaðist að ég var sýktur af
veiru sem hafði komist í líkamann
eftir skordýrabit. Herinn var góður
tími og gerði mér gott, þrátt fyrir
að ég hafi aðallega verið fenginn
til þess að gera við reiðhjól starfs-
manna hersins. Ég vildi halda
áfram og fara til Íraks að berjast
en fjölskylda mín lagðist gegn því
og ekkert varð úr þeim áformum.
Skrýtið hótel á Skemmuvegi
„Þegar ég kom heim úr hernum
hringdi bróðir minn frá Íslandi og
sagði mér að koma til sín en hann
gæti reddað mér vinnu. Ég pakk-
aði aftur niður og flaug til Íslands
næsta dag og byrjaði hjá BM Vallá
þar sem ég vann um tíma þangað
til að ég réði mig hjá Múr og Mál.
En síðan skall kreppan á og ég,
eins og aðrir, missti vinnuna mína.
„Pólverjar fara frá
einu landi í annað
að leita sér að vinnu.
Þetta er öðruvísi hjá
Íslendingum sem eru
í sínu húsi og fastri
vinnu og eina sem
þeir skipta um er
kannski bíllinn.“
Myndir | Alda Lóa
Stöðvum ránið
Auðlindir í þjóðareigu!
í 1.-2. sæti í flokksvali
Samfylkingarinnar,
suðvesturkjördæmi
margrettryggva.is
Margréti Tryggva