Jólablað verkakvenna - 01.12.1931, Blaðsíða 7

tók hún af henni körfuna, en þyngd henn-
ar knúði frúna til eftirgrenzlana,og Gudda
tapaði spilinu. Réttlát reiði frúarinnar
leiddi til yfirheyrzlu, og játning Guddu,
sem hún gerði með sömu samvizkusem-
inni og hún hafði framið þjófnaðinn, setti
réttvísi frúarinnar í hreyfingu, hún gat
ekki varið það gagnvart samvizku sinni
og þjóðfélaginu, sem hún var í, að láta
annan eins rummung og Guddu, leika
lausum hala og halda áfram sínu guð-
lausa athæfi. Sími frúarinnar kom frétt-
unum rétta boðleið og afleiðingin varð sú,
að Gudda skipti um húsnæði yfir jólin.
Forsjónin sá samt fyrir því, að frúin
þurfti ekki að hætta við sitt fyrirhugaða
góðverk, hún fekk henni í hendur dóttur-
soninn, kennarann, til móðurlegrar um-
hyggju, meðan Gudda gisti hjá ríkinu.
Hann lék þar í birtu jólaljósanna, vafinn
samúð þeirri, sem fulltrúar guðs hafa með
smælingjunum, meðan Gudda sat í kléfa
sínum og fanst hún hafa verið beitt
órétti, því hún átti ekki hið sanna hjarta-
lag, sem lætur hverja atvinnu blessast,
hvort sem hún er grundvölluð á vörum
og víxillánum eða þvottarýjum og heitu
sápuvatni.
Verkakona,
skipaðu þér í fylkingar
stéttarbaráttunnar!
Frá blautu barnsbeini er konunni inn-
prentað, að hún eigi ekki að skipta sér
af opinberum málum. Það tilheyrir ekki
verkahring konunnar, að hugsa um opin-
ber mál, það er gagnstætt eðli hennar.
Ileimilið er verksvið konunnar, allt sem
er framyfir það „er frá hinum vonda“ og
beinlínis vansæmandi fyrir konur. Konan
á að vera manni sínum undirgefin og
maðurinn á að sjá henni farborða.
Þegar verkamaðurinn leggur út í verk-
íall eða aðra baráttu með félögum sínum
til að bæta kjör stéttar sinnar, þá skilur
konan hans oft hvorki upp né niður í
neinu. Henni finnst öll þessi barátta unn-
in fyrir gíg, allar þær fórnir, sem þarf að
færa, heimskulegar og beinlínis glæpsam-
legar gagnvart heimilinu og börnunum.
Inn á heimilið fær hún Vísir, Morgun-
blaðið, Tímann, Fálkann, hin og þessi
trúmálablöð o. s. frv. Þessi blöð flytja
benni þá vizku, að enginn þurfi að vera
atvinnulaus, sem nenni að vinna. Enginn
þurfi að vera fátækur, allir geti unnið
sig upp með „iðni, dugnaði og sparsemi“.
Verkföll séu sprottin af ósanngirni og
„stéttahatri“ verkamannanna, sem æstir
eru upp af kommúnistum og öðrum „æs-
mgamönnum“.
Ef til vill kemur Alþýðublaðið inn á
heimilið í þokkabót. Þar getur að líta
lofgjörð um allt það, sem „þingmenn
alþýðunnar" hafa komið fram, verka-
lýðnum til hagsbóta. Þessar hagsbæt-
ur hefir verkakonan aldrei orðið vör
við, og henni finnst sér koma þær harla
lítið við. Þá eru skammir um kommún-
ista eins og í hinum blöðunum. Allt þetta
styrkir trii hennar um sannleiksgildi
þess, sem borgarablöðin segja.
Húsmóðirin í verklýðsstétt! Hvað er
það sem borgarablöðin eru að reyna að
telja þér trú um? Þú veizt að maðurinn
þinn er atvinnulaus? Er það vegna þess
að hann nennir ekki að vinna? Þú veizt
að maðurinn þinn er fátækur og getur
ekki séð heimili sínu fyrir brýnustu þörf-
um. Er það vegna þess, að hann er let-
ingi, ónytjungur og eyðsluseggur ? Þú
veizt, að maðurinn þinn hefir tekið þátt
5