Jólablað verkakvenna - 01.12.1931, Blaðsíða 15

„En sá kjarkur í henni!“
Sálin hans íwans hélt áfram:
„Mér finnst ég rangindum beitt. í
fjörutíu og fjögur ár hefi ég lifað og
stritað, svo að hendurnar eru allar eitt
sigg---------. í fjörutíu og fjögur ár hefi
ég vonast eftir hinu himneska réttlæti.
Ég kem hingað. Mér er ekki hleypt inn.
Þú mátt ekki, er mér sagt---------. Hefir
ekki komið með nein góðverk með þér!
--------Hvaðan átti ég að taka góðverk-
in, þegar ég hefi bara syndgað alla æfi
og orðið að vinna fyrir þá ríku. Hefi ég
ekki sáð korni og vökvað svörðinn með
tárum mínum, þegar þurkar gengu. Er
ekki silfursins, sem kaupmannssálin hef-
ir gefið betlurunum, prestum og munk-
um, aflað af mínum höndum. Öll þessi
son. Þetta nýja afsprengi ættar Guddu
fjörutíu og fjögur ár hefi ég ekki gert
annað en að klæða aðra og fæða aðra —
—. Sjáið hvað ég hefi utan á mér? Er
það ekki góðverk?“
„Reiði Drottins slær hana fyrir þetta
tal“.
En Drottinn leit á hana og sagði:
„Svo! Þú ert þá reið við mig! Það er
þá ég, sem á sök á öllu?“
„Ég segi ekki, að þú eigir sökina, en
______((
„Þú segir það nú samt! Ertu ekki allt-
af að kvarta? Hefir þú ekki grátið full-
an poka af tárum? Þetta líkar þér ekki,
og hitt líkar þér ekki — — —. Þessi
hefir kúgað þig og hinn hefir kúgað þig
------. Ertu þá eitthvert smábarn? Hef-
ir þú ekki stjakað þeim til hliðar, sem
hafa kúgað þig----------. En þú hefir allt-
af treyst á mig-----—. Hefir hugsað sem
svo: Guð hjálpar, og þá lagast allt.-----
Ég á að hjálpa ykkur öllum og gera allt
fyrir ykkur. Hefi ég þá svo mikið til að
gefa ykkur ennþá? Ég hefi þegar gefið
ykkur allt. — — Ég hefi gefið ykkur
jörðina, til þess að hver og einn yrki
hana eftir sinni getu. Þar hafið þið sett
yfirdrottnara, sem þið kallið jarðeigend-
ur-------. Reynið að sjá um að losna við
þá —. Þið hafið sjálfir leitt asnann í her-
búðirnar. Nú verðið þið sjálfir að koma
honum þaðan aftur. — Æ, hvað á ég að
segja! Mér býður við að sjá til ykkar.
Ég hefi gefið ykkur hendur, svo að þér
hjálpið hver öðrum. Þið hafið reist knæp-
ur og fangelsi með höndum ykkar. Þið
keppist við að ganga hver af öðrum
dauðum. — Þú líka. — Hefi ég máske
kúgað þig? Ég hefi gefið þér skynsemi
og hæfileika, en þú hefir látið hvort-
tveggja ónotað. Þú hefir sofið allt frá
þér. Þú hefir ekki kunnað nein betri ráð,
en að lyfta augum til himins og nauða
á mér! — — Strax og einhver kúgaði
þig, veinaðir þú til mín: Drottinn hjálp-
aðu mér! Sjálfur hefir þú aldrei hreyft
litla fingur þér til varnar! —
Sálin hans íwans hlustaði þögul. Blygð-
unin bar hana ofurliði. Drottinn sagði
satt. Og er hann lauk máli sínu, spurði
hún:
„Þú hleypir mér þá ekki inn í Para-
dís ?“
„Hlægilegt! Þú veizt ekki sjálfur, hvað
þú biður um. -------Er Paradís kannske
hérna? Hún er hérna fyrir neðan, hjá
ykkur----------
„Lagleg Paradís það! Það er ekki ann-
að en reglulegt Helvíti------“.
„Komið ykkur þá öðruvísi fyrir. Það
er undir ykkur sjálfum koinið. Ég hefi
ekkert um það að sýsla.--------Lifið eins
og félagar, í bróðerni, komið á nýju
skipulagi, sofið ekki frá ykkur tímann á
steinofninum. — — Og væntið fyrst
og fremst einskis af mér!-------------“
„Gerðu það fyrir mig, að hleypa mér
inn!“
Aftur brosti Drottinn.
13