Jólablað verkakvenna - 01.12.1931, Side 19

ur, sem ennþá standa utan við samtökin,
um að fylkja sér inn í þau, en ekki til
þess að vinna að sínum eigin dauða, held-
ur til sigurs fyrir stéttina.
Sigurrós.
Sömu laun
fyrir sömu vínnu.
Eftir því sem samkeppnin innan auð-
valdsþjóðskipulagsins vex, verða árásir
auðvaldsins á laun verkalýðsins, ákafari
en nokkru sinni fyr. Og jafnframt eykst
jjátttaka kvenna og ungiinga í framleiðsl-
unni. Tækni og verkaskifting nútímans
útheimtir minni þekkingu og krafta. Vél-
ar nútímans heimta árvekni og snör
handtök, sem hefir gert það að verkum,
að kvenfólk og unglingar geta á mörgum
sviðum afkastað sömu vinnu og karlar.
Síðustu 10 árin hefir kvenfólki, sem vinn-
ur launavinnu, fjölgað gífurlega, þrátt
fyrir aukið atvinnuleysi meðal karl-
n;anna. Orsakirnar eru: Fyrst hin ríkj-
andi skoðun um undirgefni konunnar,
annað að kvenfólk hefir miklu yngri og
veikari hagsmunasamtök en karlmenn.
Atvinnurekendur hafa hagnýtt sér hina
veiku aðstöðu kvenna, til að lækka laun
verkamanna og þegar það hefir ekki tek-
izt, hafa verkamennirnir verið reknir frá
vinnu og' konur teknar í staðinn fyrir
oft helmingi lægri laun en karlmenn. Og
það eins þótt þær afköstuðu jafn miklu
og karlmenn.
Það á að heita, að konur hafi hér sarna
íétt til lífsins og karlmenn. Með margra
ára baráttu tókst íslenzkum konum að
vinna sé pólitísk réttindi til jafns við
karla. Eftir að konur fengu kosningar-
rétt dofnaði mjög yfir baráttu kvenna.
Leiðtogar kvenfrelsisbaráttunnar, sem
flest voru yfirstéttarkonur, töldu réttind-
um kvenna fullborgið, að fengnum kosn-
ingarrétti kvenna, baráttan fyrir lífinu
var þeim algert aukaatriði. Það sýndi sig
líka strax, að flestar konur, sem kosnar
voru til þings eða bæjarstjórna, komu þar
fram sem fulltrúar auðvaldsins, og gerð-
ust þar með fjendur allra vinnandi
kvenna. Árangurinn af baráttu kvenna
íyrir pólitískum réttindum, hefir því enn-
þá ekki orðið annar en sá, að styrkja
auðvaldið í baráttunni gegn verkalýðnum.
Höfuðþátturinn í frelsisbaráttu kvenna
er ekki barátta fyrir pólitískum réttind-
um, heldur réttur konunnar til lífsins,
réttur kvenna að njóta lífsins á hvaða
sviði sem er. Sömu laun fyrir sömu vinnu,
jafnan rétt til iðnnáms og karlmenn. Sam-
tök verkakvenna eru ennþá mjög lítil,
heilar atvinnugreinar eru algerlega
óskipulagðar, m. a. þjónustufólk, kven-
fólk, er vinnur í verksmiðjum, saumakon-
u.r, hárgreisðlukonur, þvottakonur, og enn
vantar mikið á að verzlunarstúlkur og
fiskverkunarstúlkur séu fyllilega félags-
bundnar í stéttafélögum sínum. Engin
húsmæðrafélög eru ennþá til hér á landi.
Barátta íslenzkra verkakvenna er nú
fyrst að hefjast, næstu verkefni verka-
kvenna eru: Að skipuleggja allar vinn-
andi konur í verklýðsfélög á grundvelli
stéttabaráttunnar, undir kjörorðinu: sömu
laun fyrir sömu vinnu, — gegn öllum til-
raunum atvinnurekenda til að tvístra
baráttu verkalýðsins.
Verkakonur, fylkið ykkur til baráttu
við hlið stéttabræðra ykkar, verkamann-
anna, gegn sameiginlegum óvini alls
verkalýðs, auðvaldinu.
Verkakona.
17