Dagblaðið Vísir - DV - 12.02.2016, Blaðsíða 32

28 Skrýtið Sakamál Helgarblað 12.–15. febrúar 2016
B
elginn Frédéric Marchal
hafði setið í unglingafangelsi
og einnig fengið 18 mánaða
dóm fyrir vopnað rán. Árið
2003 lifði hann á bótum auk
þess sem hann vann svarta vinnu
þegar færi gafst.
Móðir Marchal sagði hann síðar
vera „engil og ára í senn“ og fyrrver-
andi kærasta sagði hann hafa verið
„mjög indælan í upphafi, en síðar sýnt
af sér afbrýðisemi“ og hann hefði sí-
fellt elst við hverja konu sem hann sá.
Að kvöldi 12. nóvember, 2003,
sat Marchal á bar í Verviers, litlum
belgískum bæ í hálftíma aksturs fjar-
lægð frá Liège, í félagsskap konu sem
var þó nokkrum árum eldri en hann.
Drekkti sorgum sínum
Konan sem veitti Marchal félagsskap
þetta kvöld hét Dominque Winkin.
Áður en Marchal gekk inn á barinn
hafði hún verið eini gesturinn þar.
Henni fannst sem hún væri ekki ein-
göngu ein á kránni heldur ein í heim-
inum.
Dominique var 44 ára og fannst líf-
ið tilgangslaust; eiginmaður hennar
hafði yfirgefið hana, tvö barna hennar
í fósturvist og önnur tvö dáin.
Hana dreymdi um að einhver blési
lífi í þær glæður sem enn var að finna
innra með henni, að einhver gerði líf-
ið þess virði að halda í það. Það er þó
möguleiki eða hitt þó heldur, hugsaði
hún með sér.
Gleymdi eymdinni
Vart hafði þessi eymdarhugsun flog-
ið um höfuð Dominique þegar kráar-
dyrnar voru opnaðar. Í gættinni stóð
ungur maður, herðabreiður, með rak-
að höfuð og brosti breitt. Hann hafði
yfirbragð týnds, ungs drengs þar sem
hann staldraði við í dyrunum.
„Hæ skvísa,“ sagði hann við
Dominique um leið og hann gekk til
hennar og án frekari kynningar tyllti
hann sér á stól við hlið hennar.
Þrátt fyrir að maðurinn, sem
kynnti sig ekki með nafni, væri
greinilega einhverjum árum yngri
en Dominique lét hún sér vel líka
að hann masaði við hana sem væru
þau gamlir kunningjar.
Hún þarfnaðist félagsskapar,
kunni vel við daður hans og fannst
sem sá skuggi depurðar og ein-
manaleika, sem hafði umleikið
hana, leystist upp á staðnum.
Sjálfsöruggur skratti
„Vinir mínir kalla mig Momo sígauna,“
sagði Marchal. Hann minntist ekki
einu orði á dómana sem hann hafði
fengið eða aðra neikvæða þætti tilveru
sinnar. Hann vissi að hann var laginn
hvað konur snerti og að hann gæti
heillað þær með þeim afleiðingum að
þær kærðu sig ekki um að heyra það
slæma.
Innan tíðar spjölluðu þau saman
um allt og ekkert, arfaslök í návist
hvort annars. Hversu lengi er ekki
vitað en þau yfirgáfu barinn saman
og komu við í búð sem var opin og
keyptu bjór.
Síðan lá leið þeirra heim til
Marchals, Place de l'Abbatoir númer
7. Það sem Dominique ekki vissi var
að næsta klukkutímann, eða þar um
bil, myndi hún upplifa vítiskvalir sem
aðeins hennar eigin dauði byndi að
lokum endi á.
Illa farið lík
Klukkan sjö næsta morgun var hringt
í lögregluna; konu sem bjó við Place
de l'Abbatoir hafði verið litið út um
svefnherbergisgluggann og hugnaðist
ekki það sem fyrir augu bar. Á dýnu á
gangstéttinni var líkið af Dominique,
fullklætt og vafið inn í blóðugt lak.
Meinafræðingi mætti hryllileg sýn
þegar hann hafði afklætt líkið; annað
brjóstið hafði nánast verið rifið af og
hitt var sundurskorið.
Búið var að fjarlægja svo gott sem
öll líffæri í neðri hluta líkamans. Með
berum höndum hafði morðinginn
numið brott garnir, maga, lifur,
eggjastokka og móðurlíf. Líffærin
hafði morðinginn rifið út um líkams-
op með berum höndum – á meðan
Dominique var enn á lífi. Það var ekki
fyrr en hann reif í sundur ósæðina
sem dagar Dominique voru taldir.
Ábending móður
Lögreglan hafði ekki úr miklu að
moða og var enn, daginn eftir, litlu
nær. En þá hljóp á snærið hjá henni.
Kona nokkur hafði samband og sagði
að tíu ára dóttir hennar hefði verið úti
að leika sér ásamt nokkrum vinkon-
um. Þá hefði maður gefið sig á tal við
þær og boðið þeim 50 evrur ef þær
kæmi heim til hans og fengju snakk.
Í barnaskap héldu stúlkurnar
að maðurinn væri hið mesta gæða-
blóð og fóru með honum heim. En
þá „breyttist maðurinn skyndilega
í skrímsli“ og öskrandi og veinandi
tókst stúlkunum að komast út úr íbúð-
inni.
Móðirin sagði að henni þætti leitt
að hafa ekki haft samband við lög-
regluna þá og þegar – hún hefði reynt
að gleyma þessu.
Stúlkurnar mundu þó heimilis-
fangið; Place de l'Abbatoir númer 7,
skammt frá þeim stað sem líkið af
Dominique hafði fundist.
Undir vökulu eftirliti lögreglu
Í stað þess að kalla Marchal til yfir-
heyrslu ákvað lögreglan að fylgjast
með honum um sinn. Úr felum sáu
þeir að hann var önnum kafinn við að
þrífa gangstéttina fyrir framan húsið
og síðar vann hann ötullega að því
að umturna og breyta einu herbergi
íbúðarinnar.
Þá ákvað lögreglan að láta til skar-
ar skríða og innan tíðar kom í ljós
að umrætt herbergi var einmitt vett-
vangur ódæðisins.
„Já, hún dó heima hjá mér,“ sagði
Marchal aðspurður. Hann sagði að
þau hefðu haft kynmök og Dom-
inique hefði síðan farið og keypt
heróín. „Hún kom til baka um klukk-
an tvö um nóttina og var með slæma
kviðverki og dó innan nokkurra mín-
útna án þess að geta gefið nokkrar út-
skýringar,“ sagði Marchal.
Í virðingarskyni
Marchal sagðist hafa, í ljósi ferils síns,
haft áhyggjur af að grunur félli á hann
og því ekki haft samband við lög-
regluna. „Í virðingarskyni við hana þá
lokaði ég augum hennar, þvoði henni,
lagaði á henni fötin og dró hana síðan
á dýnunni út á gangstétt þar sem ég
skildi hana eftir í von um að einhver
fyndi hana um morguninn,“ sagði
hann enn fremur. Skýringar Marchals
þóttu ekki trúverðugar en hvað sem
því leið þá hófust réttarhöld yfir hon-
um í apríl 2006, þá var hann 21 árs.
Marchal virtist afslappaður
og sjálfs öruggur og á því varð lítil
breyting eftir því sem nær dró lokum
réttarhaldanna. Rétt er að halda því til
haga að geðlæknir sem fenginn var til
að bera vitni taldi engum vafa undir-
orpið að Marchal væri fullkomlega
siðblindur. Í ljósi þess er kannski ekki
undarlegt að það kom aðeins einni
manneskju við réttarhöldin í opna
skjöldu þegar Marchal var sakfelldur
og dæmdur til lífstíðarfangelsisvistar
– honum sjálfum. n
Engill og ári
n Dominique var einmana n Frédéric Marchal var einfaldlega siðblindur
Dominique Winkin
Var einmana, á fimm-
tugsaldri og fannst
lífið tilgangslaust.
Frédéric Marchal
Félagsskapur við
hann hafði dauðann
í för með sér.„En þá „breyttist
maðurinn skyndi-
lega í skrímsli“.
Viðurkennd gæðateppi, slitsterk, ofnæmisprófuð
og samþykkt af Mannvirkjastofnun.
Óhreinindavörn sem lengir líftíma teppanna
og léttir þrif.
Stigahúsateppi
Mikið úrval!
Mælum og gerum tilboð
án skuldbindinga og kostnaðar
Ármúli 32, 108 Reykjavík
Sími 568 1888
www.parketoggolf.is
Sérverslun með teppi og parket