Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1969, Blaðsíða 51

HÓLFIÐ

CZZ3 fÁ
r* ✓
Kæra pósthólf.
Húrra fyrir pósthólfinu, því hef
ég lengi beðið eftir. Nú fáum við,
sem ekki treystum okkur í stórgrein-
ar, loksins tækifæri tii að tjá okkur.
Mér finnst blaðið ágætt þó megi
fflargt að því finna. T. d. finnst mér
alltof lítið berast af fregnum frá
hjúkrunarkonum úti á landsbyggð-
inni. Við megum ekki gleyma litlu
s.iúkrahúsunum, þar sem fjöldi starfs-
systra okkar vinna við ákaflega slæm
^innuskilyrði og aðbúnað.
Próðlegt væri að heyra eitthvað
þessi efni og hver veit nema það
gæti hrundið einhverju af stað sem
gæti orðið til bóta.
Að lokum vil ég þakka ritstjórn
fyrir þáttinn „Ný lyf kynnt“, sem
kemur sér vel fyrir okkur „sem heima
sitjum".
Þökk fyrir birtinguna.
Ein, sem vill fylgjast meö.
□
Mér lízt vel á þessa hugmynd ykk-
ar um pósthólfið og vona ég að sem
flestar verði til að notfæra sér það.
Aðalerindið mitt var að fá að koma
smá orðsendingu til hjúkrunarnema
°g -kvenna í sambandi við meðferð
a afskornum blómum, einkum rósum
a sjúkrahúsum. f blómunum liggja
miklir peningar og blómin geta stað-
'ð lengi til ánægju fyrir sjúklingana
ef þau fá rétta meðferð. Mér finnst
oskaplegt að sjá hversu illa er hugs-
að um þau víðast hvar. í mínu ung-
dæmi pökkuðum við nemarnir hverri
i'os í votan prentpappír á hverju
kvöldi, og síðan voru blómin látin
standa á svölum, loftgóðum stað (eft-
lr því sem aðstæður leyfðu) yfir
oóttina.
Þó það sé mikið að gera stundum
a kvöldin er ég viss um að hægt er
að verða sér úti um smástund fyrir
Wómin ef nægur áhugi er fyrir hendi.
Með fyrirfram þökk fyrir birting-
ana og margt gott í blaðinu.
Blómaunnandi.
□
Kæra pósthólf.
Eg varð ákaflega hrifin, þegar ég
Sa að þessi nýji þáttur var að hefja
Söngu sína.
Kannski fær maður nú að heyra
óljóðið í starfssystrunum bráðlega,
tarna fá þær tækifæri til þess.
í þetta skipti var erindi mitt að
fá að koma orðsendingu til þeirra,
Setn staddar eru erlendis.
Satt bezt að segja þá finnst mér
þið hálflatar við að láta heyra frá
ykkur í blaðið okkar. Ég er viss um
að þið sjáið og kynnist mörgu, sem
okkur hérna heima þætti ákaflega
gaman að heyra um, ég tala nú ekki
um ef ein og ein mynd fengi að fljóta
með ef hún væri fyrir hendi.
Nú vona ég, að þið daufheyrist
ekki allar við svo smávægilegri bón
og látið heyra í ykkur fljótlega. Svo
óska ég ykkur gleðilegra jóia (já,
hvernig væri t. d. að þið segðuð okk-
ur frá jólahaldinu á sjúkrahúsinu,
sem þið vinnið á) og farsæls kom-
andi árs.
Ein forvitin.
□ •
Skylt er okkur hjúkrunarkonum
að gagnrýna hjúkrunarskólann og
hjúkrunarmenntunina almennt, telj-
um við þörf á. Og er ekki einu sinni
nauðsynlegt, að benda á úrbætur.
Enginn ætlast til að röntgenlæknir-
inn lækni meinsemd, þó svo að hann
hafi verið sá, er fann hana. Þessu
bréfi er ekki ætlað að flytja neinar
sögur um lélega hjúkrunarmenntun
á íslandi. En vegna töluverðrar gagn-
rýni lækna á hjúkrunarstéttina á
vinnustað mínum, sé ég mig knúna
til að trúa pappírnum fyrir áhyggj-
um mínum.
Islenzkir læknar hafa flestir starf-
að erlendis og bera þeir okkur gjarn-
an saman við starfssystur okkar þar.
Er sá samanburður ekki okkur í hag.
Oft hef ég heyrt orð frá læknum
um agaleysi hjúkrunarkvenna, fá-
fræði, leti og áhugaleysi. Oft á þetta
allt að fara saman í einni manneskju
og sjá allir, hversu skelfileg manns-
mynd úr því verður. Læknirinn er
ónáðaður i tíma og ótíma vegna smá-
ræðis, t. d. hvort gefa megi N. N.
Magnyl eða hvort þessi eða hinn á
að vera fastandi fyrir þetta eða hitt
prófið. Það á að eiga sér stað, að
hjúkrunarkonan viti ekki um almennt
ástand sjúklings, t. d. geti hún gefið
sjúklingi sætan ávaxtasafa þótt próf
morgunsins sýndi að sá sami hafi
sykur í þvagi.
Svona mætti endalaust telja og í
framhaldi af því verður manni á að
spyrja: Hvers vegna er þetta svona?
Veljast óhæfari manneskjur til hjúkr-
unarstarfa hérlendis en erlendis eða
er íslendingurinn ekki til hjúkrunar-
starfa fallinn? Er hjúkrunarmennt-
un lélegi'i hér á landi en í útlöndum
eða er það e. t. v. uppbygging sjúkra-
húsanna og starfræksla hjúkrunar-
stéttinni erfiðari hér heima en er-
lendis. Ég er engin manneskja til
að svara þessum spurningum af viti,
en vissulega getur enginn bannað mér
að svara þeim einhverju. Fyrstu og
annarri spumingu svara ég neitandi.
Því þó hjúkrunarlaunin séu iág og
ekki beinlínis freistandi, er hjúkr-
unarmenntunin tiltölulega ódýr. —
Æskufólk þessa lands á ekki um
margt að velja sér til menntunar,
eigi það ekki auðuga foreldra.
Hjúkrunai-menntunin er sjálfsagt
ekki svo góð sem skyldi og væri ekki
úr vegi að ræða um hana einhvern-
tíma. En ég hef starfað erlendis á
sjúkrahúsum og fann ekki að ég
væri öðrum hjúkrunarkonum aum-
ari, ef frá er talin tungumálaerfið-
leikar í byrjun. Þá er komið að síð-
ustu spurningunni. Er uppbygging
og starfræksla sjúkrahúsanna hjúkr-
unarstéttinni erfið? Þessari spum-
ingu svara ég játandi og gæti bent
á svo mörg atriði máli mínu til stuðn-
ings, að efnið dygði í mörg hjúkrun-
arblöð. í þetta sinn ætla ég að minn-
ast aðeins á eitt atriði, sem senni-
lega hefur mest áhrif á þekkingu
og áhuga hjúkrunarkonunnar á starfi
sínu.
Á sjúkrahúsi því er ég vinn við,
eru fimm sjúkradeildir og eru þær á
fimm hæðum hússins. Á sjöttu og sjö-
undu hæð eru lyflæknisdeildir og þar
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 141