Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2001, Side 41

Sumir bjóða mikinn fjölda fræðigreina, aðrir sérhæfa sig á
vissu sviði, t.d. heilbrigðissviði. Sumir skólar, hvort sem
þeir eru reknir af yfirvöldum eða eru einkareknir, eiga sín
eigin sjúkrahús þar sem nemendur fara í verknám. Skólar,
sem ekki reka sitt eigið sjúkrahús, gera samning við
sjúkrahús um verknám fyrir sína nemendur. Þessir nem-
endur geta átt erfitt með að fá góð námstækifæri því hinir
nemendurnir hafa forgang. Hér blandast líka inn í hversu
áhugasamir og ýtnir nemendur eru. Það getur því verið
nokkur munur á þeirri klínísku reynslu sem hjúkrunarfræð-
ingar hafa við útskrift. Annars er strangt eftirlit með
mætingu í verklegt nám. Fjarveru bætum við upp annan
dag og sums staðar þurfum við að bæta upp einn
fjarverudag með tveimur eða þremur dögum.
Hildur: Hverjir eru leiðbeinendur í verknámi?
lone: Skólinn ræður leiðbeinendur sem yfirleitt eru ekki
starfsmenn viðkomandi stofnunar. Þeir eru daglega með
nemendum og kenna þeim hin ýmsu verk og að leysa
klínísk verkefni. Hver leiðbeinandi er með um það bil 6
nemendur. Hlutverk hjúkrunarfræðinga á deildum er minna
en mér sýnist það vera hér þó vissulega séu nemarnir inni
í starfshópum deilda.
Hildur: Þú talaðir um rannsókn sem lokaverkefni. Viltu
segja mér nánar frá því?
lone: Lokaverkefni okkar er rannsókn sem við þurfum
að verja frammi fyrir dómnefnd.
Hildur: Um hvað fjalla verkefnin?
lone: Ýmislegt, ég veit það ekki nákvæmlega. Mín
rannsókn fjallaði um viðhorf hjúkrunarfræðinga til ungra
sjúklinga annars vegar og aldraðra sjúklinga hins vegar. Ég
ætlaði að tala við eyðnisjúklinga en fékk ekki leyfi til þess.
Hildur: Hvers vegna eigið þið að verja rannsóknina fyrir
dómnefnd? Veistu hvort það er tíðkað í öðrum löndum?
lone: Ég veit ekki hvernig þessu er háttað í öðrum
löndum. Ég held að hjá okkur sé þetta tilkomið vegna
þess að sumir hafa keypt rannsóknir hjá svokölluðum
„hired researchers". Slíkt uppgötvast venjulega við
vörnina.
Hildur: Er eitthvað fleira sem þér finnst athyglisvert að
segja frá varðandi ykkar menntun?
lone: Já, til dæmis eru búningar okkar öðruvísi. Eftir
annað árið eru okkur afhentir kappar með viðhöfn sem við
köllum „capping ceremony". Á henni kveikjum við á kerti til
heiðurs Florence Nightingale og svunta bætist við nema-
búning okkar. Svo þurfum við að greiða fyrir fleiri hluti en
þið. Við borgum til dæmis sjálf nemabúninga okkar og
verðum að kaupa mismunandi búninga fyrir mismunandi
sérsvið. Á deildum erum við í hvítum búningum, á skurð-
stofu í bláum, á fæðingarstofu í bleikum og svo þurfum við
að kaupa svarta skó þegar við erum í starfsnámi í heilsu-
gæslunni. Svo þurfa allir að eiga sinn eigin blóðþrýst-
ingsmæli.
Hildur: Hvað kostar námið ykkur í heildina?
Útskriftarathöfn lone.
lone: Það er varla hægt að gefa upp neina tölu því það
er svo misjafnt eftir skólum. Samanburður við ísland er líka
svo erfiður vegna mismunandi verðlags. Kostnaður við
hjúkrunarfræðinám er í meðallagi miðað við annað nám
heilbrigðisstétta en það hafa alls ekki allir efni á að fara í
námið.
Hildur: Er eitthvað fleira sem þig langar til að segja
okkur frá?
lone: Já, kannski eitt. Til þess að fá hjúkrunarleyfi er
ekki nóg fyrir okkur að leggja fram gögn um að við höfum
útskrifast úr náminu. Við tökum próf í hjúkrunargreinunum,
próf sem er samræmt yfir allt landið og kallast „nurse
licensure examination". Það útskrifast um það bil 60.000
hjúkrunarfræðingar árlega frá um það bil eitt hundrað skól-
um og um helmingur nær prófinu í fyrstu atrennu. Þeir
sem falla geta tekið það aftur eftir hálft ár og svo aftur eftir
hálft ár. Þeir sem falla í 3ja sinn þurfa að taka eitt námsár í
viðbót. Það er sérstakt upprifjunarár sem líkist fjórða árinu.
Hildur: Hvaða einkunn þurfa nemendur að fá til að
standast prófið?
lone: Eftir því sem ég best veit er það ekki föst tala
heldur er miðað við einkunn sem er að minnsta kosti 75%
af einkunn þess sem var hæstur.
Hildur: Þó viðtal okkar hafi eingöngu átt að fjalla um
hjúkrunarfræðimenntun á Filippseyjum langar mig aðeins
að spyrja þig af hverju svo margir filippeyskir hjúkrunar-
fræðingar vinna erlendis?
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 5. tbl. 77. árg. 2001
329