Ráðunautafundur - 11.02.1978, Qupperneq 28

20
(framlög til jarðabóta og lánasjóða) hafa sömu áhrif, en
eru seinvirkari. Ef framboðið er á hinn bóginn meira en
æskilegt er talið má draga úr framboðsörfandi aðgerðum ef
þær hafa veriö notaðar. Einnig getur hiö opinbera stuðlað
aö því að færa framleiðsluþætti úr landbúnaði (t.d.vinnu)
til annara atvinnuvega eða taka þá út úr framleiðslunni.
(leggja land í eyöi, setja fólk á ellilaun fyrr en ella,
verðlauna bústofnsskerðingu eða skattleggja bústofn,
leggja háa skatta á rekstrarvörur eða banna þær). Undir
það seinasta mætti e.t.v. flokka framboðskvóta fyrir hvert
einstakt býli, nema um tveggja verða kerfi væri að ræða.
Hafi birgðir búsafurða safnast í verulegum mæli þrátt
fyrir framboðstemprandi aðgerðir getur hið opinbera
gripið til skammtíma aðgerða til þess að minnka þær, t.d.
haldið "útsölu" á innlendum markaöi (gæti dregið til-
svarandi úr eftirspurn eftir öðrum búsafurðum) eða fjár-
magnað sölu birgðanna á erlendum markaði og til iðnaðar.
Víða er af öryggisástæðum gert ráð fyrir birgðaaukningu
og markaðstilfærslum í góðæri.
Eftirspurnin minni en næringar- og matvælastefna þjóðar-
innar gerir ráð fyrir. Helstu eftirspurnarráðarnir eru
fólksfjöldi, ráöstöfunartekjur, samkeppnisvöruverðlag og
neysluvenjur. Hið opinbera á óhægt um vik með aðgerðir
til að breyta þessum þáttum í heild, en þó má með niður-
greiðslum hafa áhrif á ráðstöfun rauntekna. Ef ráðstöfun-
artekjur eru það misjafnar að einhver hluti þjóöarinnar
sá vannærður, má stuðla aö bættu mataræöi með tekjutil-
færslum á formi niöurgreiðslna.
Virkni í landbúnaði dragbítur á hagvöxt f þjóðfélaginu.
Talið er aö rekstrarföng eins og kjarnfóður og tilbúinn
áburður hafi mjög háan framleiðniaukastuðul. Með því að
efla rannsóknir samfara aukningu £ fjárframlögum til
leiðbeiningaþjónustu og búnaðarfræðslu má tryggja það, að
tækniþróunin £ landbúnaði verði ör og stytta aðlögunar-
t£mann. Huga þarf að þv£ samt£mis hvaða þýðingu sl£kt