Ráðunautafundur - 11.02.1978, Qupperneq 91

83
£ tvö.á fjórða ári til að minnka vinnuna og þá þegar má
taka stofnútsæði úr klónræktuninni. Útsæðið er flokkað
£ verð- og gæðaflokka eftir því hvað mörg ár eru frá
upphafi klónræktunarinnar. SE útsæði er álitið best,
enda dýrast, en C-útsæði er ódýrast og trúlega lakast.
Klónræktin er undir mjög ströngu eftirliti, bæði
bóndans sem ræktar klónin og opinberra aðila. öll árin
sem klónræktin stendur er rannsakað hvort £ þeim eru
vírussjúkdómarnir X, S, H, Y, A og F. Einnig eru aðrir
sjúkdómar rannsakaöir ef þörf krefur. Eftir því sem
útsæðið lendir £ verðminni flokk þv£ minni kröfur eru
gerðar um eftirlit (Baukema, 1976).
Vönduð vinnubrögð við útsæðisræktunina hafa gert
Holland að stórveldi £ útsæðisframleiðslu. Útsæðiö selja
þeir um allann heim, einkum til hitabeltislanda og Mið-
og Suður-Evrópulanda. Á síðari t£mum hefur kartöflu-
rækt farið mjög £ vöxt £ þessum löndum. Ariö 1972 nam
ræktunin £ S-As£u og Afr£ku 6 kg á mann, en 23 kg £ S-
Amer£ku (van der Zaag, 1976). í hitabeltinu er mjög
erfitt að rækta útsæðiskartöflur, vegna alls konar
kartöflusjúkdóma. Þess vegna er mest af útsæðinu flutt
ár hvert frá kaldari löndum, t.d. frá Póllandi, Hollandi
og Danmörku.
Islenskur landbúnaður á nú £ örðugleikum meö að
koma framleiðsluvörum s£num á markað fyrir viðunandi
verð. Eins og eðlilegt og rett er, l£ta menn til ýmissa
átta eftir nýjum framleiðslugreinum, sem skotið gæti
nýjum stoðum undir landbúnað her á landi. Telja má að
ræktun matar- eða iðnaðarkartaflna fyrir erlendann
markað komi ekki til greina vegna l£tillar uppskeru,
nema-,verið se að losa sig við offramleiðslu £ góðæri.
Öðru máli gegnir um ræktun útsæöiskartaflna. Þar höfum
við að mörgu leyti góða aðstöðu. Her er auðveldara aö
fást við flesta kartöflusjúkdóma en £ nálægum löndum,
hvað þá ef borið er saman við heitari hluta tempraða-