Ráðunautafundur - 11.02.1978, Qupperneq 32

24
RÁÐUNAUTAFUNDUR 1978
NÝ VIÐHORF f LANDBÚNAÐI H
Halldór Palsson
BunaÖarfélagi íslands
Stefnan í landbúnaöarmálum hefur verið 1 meginatriöum úbreytt
síban lögin um Framleiðsluráð landbúnaðarins voru staðfest áriö 1947,
en hafa síban verið endurskoðuð, Þau lög um Framleiðsluráð landbún-
aðarins, verðskráningu o. s. frv. , sem nú gilda eru frá 1966.
2. grein þessara laga markar í stórum dráttum stefnu í land-
búnaðarmálum og vísast til hennar. Liðir 2, 3, 4 og 5 í þeirri grein hafa
einkum áhrif á mótun stefnunnar í landbúnaðarmálum.
fl2. grein nefndra laga eru einnig ákvæði, semhafa haft bein
áhrif á landbúnaðarstefnuna, þ. e. ákvæðið um heimildtil útflutnings-
bóta, allt að 1 0% af verðgildi búvöru.
Þessi lagaákvæði leiða óhjákvæmilega til þess, að bændur
stefni að þvi, að framleiða a. m. k. svo mikið af þeim vörutegundum,
sem náttúruskilyrði leyfa framleiðslu á, að fullnægi þörf innanlands-
markaðarins og til viðbótar til útflutnings allt að þvi það magn, að
heimilaðar útflutningsbætur samkv. 12. gr. nægi til þess að unnt se
að greiða framleiðendum grundvallarverð. Rettust skilgreining á land-
búnaðarframleiðslustefnunni er, að stefnan só sú, að fullnægja innan-
landsþörf fyrir búvörur, en til þess að ná því marki í erfiðum árum og
einnig vegna árstíbasveiflna í mjólkurframleiðslu, verði að stefna að
þvi, að framleiða nokkru meira en til að fullnægja lágmarksþörfum
innanlands. Útflutningsbæturnar eru líka ætlaðar til þess að gera bænd-
um þetta kleift. Ákvæði um þær hafa verið í lögum sÚ5an 1960, en áður
var heimilt að hækka verð búvöru innanlands til að afla fjár til verð-
jöfnunar á útfluttar búvörur, ef ekki fengist fyrir þær grundvallarverð.
Flest árin sÚ5an 1960 hefur ekki þurft að nota útflutningsbæt-
urnar að fullu og örsjaldan hefur framleiðslan orðið svo mikil, að
þær nægðu ekki til þess^að bændur fengju greitt grundvallarverð. Lík-
legt hefði mátt telja^að fljótlega myndu bændur framleiða meira af bú-