Ráðunautafundur - 11.02.1978, Qupperneq 44

36
Þessar stefnur hljóöa £ einföldu máli svo: a) óbreytt stefna
b) samdráttarstefna c) þenslustefna.
Þegar menn íhuga nánar hvaö flest í framkvasmd þessara
þriggja stefna kemur í ljós aö engin þeirra breytir hinum
almennu markmiöum landbúnaÖarrannsókna sem ág lýsti.
Hins vegar kemur í ljós aö ef breyta á um stefnu er hvorki
hægt að marka hana skynsamlega eða framkvæma nema með auknum
rannsóknum bæöi á hefðbundnum búgreinum svo og á öðrum val-
kostum í landbúnaðarframleiðslu okkar. Þetta á auðvitað sár-
staklega viö ef stefna á til aukningar landbúnaðarframleiðslu
þar sem landrými og mannafli er takmarkaður.
Það sem háir landbúnaðarrannsóknum okkar er skortur á fjár-
magni og mannafla sem orsakast eingöngu af fámenni þjóðarinnr.
Það myndi breyta litlu um þörfina í landbúnaðarrannsóknum hvort
landbúnaður væri stundaður af 5000 bændum, 50.000 eða 500.000;
fjöldi vandamálanna væri hinn sami eða svipaður. Við erum með
tæpa 5000 bændur og samsvarandi fjölda skattgreiðenda til að
kosta alhliða landbúnaðarrannsóknir. Því verða rannsóknir á
íslandi tiltölulega miklu dýrari en hjá stærri þjóðum og því er
enn meiri þörf fyrir okkur að vanda val þeirra rannsóknaverkefna
sem við ráðum við að framkvæma.
Val þessara verkefna er að langmestu leyti í höndum búvís-
indamanna sjálfra, enda hefur enginn meiri þekkingu á land-
búnaðarmálum og vandamálum landbúnaðarins en búvísindamenn,
sem hafa haft tækifæri til að kynnast samanlagðri reynslu mill-
jóna bænda og búvísindamanna hárlendis og um allan heim í
fræðibókum búvísindanna.
Tilraunaniðurstöður sem búvísindamenn byggja á gefa í raun
og veru niðurstöður sem tæki þúsundir bænda áratugi að komast að
með búrekstrinum einum saman enda hafa bændur ekki efni á að
taka áhættu af óreyndum nýjungum í þv£ starfi sem þeir byggja
lifsafkomu s£na á.
£g ál£t þv£ að það sá rangt að halda þv£ fram að rannsókna-
menn eigi að b£ða eftir stefnumótun annarra til þess að laga
rannsóknastörf s£n eftir þeim.